Hiva 3
Ko e ʻOtuá ko e ʻOfa
1. Ko e ʻO·tu·á ko⁀e ʻo·fa,
Fou mo Ia he ʻo·fá ni.
Fai·le·lei he·ʻe·tau ʻo·fa
ʻO·tuá mo⁀e kau·ngā·ʻa·pí.
ʻI ai kī ki he mo·ʻu·í;
Ko⁀e mo·ʻu·i tau ku·mí.
Tau ʻo·fa fa·ka-Ka·lai·sí,
Ma·fei·a mo lea a·i.
2. ʻO·fa ʻO·tuá mo⁀e mo·ʻo·ní,
ʻO·fa ai mo ngā·u·e.
Ka tau tō, ʻO·tuá ʻe a·la,
ʻO tau ma·hi·ki ha·ke.
Ko ʻo·fá, kā·ta·ki, ma·ʻa,
Le·lei, ʻi·kai me·he·ka.
ʻO·fa ho·tau to·ko·u·á,
Kai me·lie ai he ʻo·fá.
3. ʻOu·a na·ʻa ta·ki ko·e
ʻE he ʻi·ta ma·ma·hí.
Ta·ki pē ʻe he ʻO·tu·á,
Fou he o·ngo fe·kaú ni:
ʻO·fa ʻO·tu·a mo·ʻo·ni,
Kau·ngā·ʻa·pi ko·to·a.
Fa·ka·hā ki he ni·ʻi·hi
ʻO·fa ha·ngē ʻO·tu·á.
(Sio foki ki he Mk. 12:30, 31; 1 Kol. 12:31–13:8; 1 Sione 3:23.)