Kutsal Kitap Hayatları Değiştirir

TRAJİK bir çocukluk geçiren genç bir kadın nasıl anlamlı bir hayata sahip oldu? Devlete isyan eden şiddet yanlısı bir adamın Tanrı’ya hizmet eden barışsever biri olmasına ne yardım etti? Aşağıdaki yaşam öykülerini okuyarak bu soruların cevabını öğrenebilirsiniz.

“Çaresizce sevgi ve şefkat arıyordum” INNA LEZHNINA

DOĞUM YILI: 1981

ÜLKE: RUSYA

GEÇMİŞİ: TRAJİK BİR ÇOCUKLUK GEÇİRDİ

ÖYKÜM: Doğduğumda tıpkı anne ve babam gibi işitme engelliydim. Hayatımın ilk altı yılı güzeldi. Sonra annemle babam boşandı. Çok küçük olsam da boşanmanın ne demek olduğunu anlayabiliyordum ve bu beni derinden yaraladı. Babam boşandıktan sonra ağabeyimle Troitsk’te kaldı, annemle ben de Çelyabinsk’e taşındık. Bir süre sonra annem tekrar evlendi. Üvey babam alkolikti, beni ve annemi sürekli döverdi.

1993 yılında ağabeyim boğularak öldü. Bu kaza ailemiz üzerinde büyük bir şok etkisi yarattı. Annem acısıyla başa çıkabilmek için kendini alkole verdi ve tıpkı üvey babam gibi bana kötü davranmaya başladı. Daha iyi bir hayata sahip olmak istiyordum ve arayış içindeydim. Çaresizce sevgi ve şefkat arıyordum. Teselli bulmak için farklı farklı kiliselere gittim, ancak hiçbir işe yaramadı.

KUTSAL KİTAP YAŞAMIMI DEĞİŞTİRDİ: 13 yaşındayken, Yehova’nın Şahidi olan bir sınıf arkadaşım bana Kutsal Kitaptan bazı öyküler anlattı. Nuh ve Eyüp gibi imanlı kişilerin zor koşullara rağmen Tanrı’ya hizmet ettiklerini öğrenmek çok hoşuma gidiyordu. Kısa bir süre sonra Şahitlerle Kutsal Kitabı incelemeye ve onların ibadetlerine katılmaya başladım.

Tanrı’nın Sözünü inceleyince çok değerli hakikatlerin farkına vardım. Tanrı’nın bir ismi olduğunu öğrenmek beni çok heyecanlandırdı (Mezmur 83:18). Kutsal Kitabın “son günler” hakkında önceden bildirdiği sözlerin günümüzde tam olarak gerçekleştiğini gördüğümde çok etkilendim (2. Timoteos 3:1-5). Ayrıca dirilme ümidiyle ilgili öğrendiklerim bana çok büyük sevinç verdi. Düşünsenize, ağabeyimi tekrar görebilecektim! (Yuhanna 5:28, 29).

Ancak bu sevincimi herkes paylaşmadı. Annem ve üvey babam Yehova’nın Şahitlerine çok karşıydı. Kutsal Kitabı incelemeyi bırakmam için baskı yaptılar. Fakat ben öğrendiklerimi seviyordum ve bu incelemeyi bırakmaya hiç niyetim yoktu.

Ailemden gelen bu muhalefete dayanmak hiç kolay değildi. Bu arada diğer erkek kardeşim Yehova’nın Şahitleri’nin ibadetlerine giderken benimle gelirdi. Ancak onun da boğularak ölmesi benim için ikinci bir darbe oldu. Fakat Şahitler beni hiç yalnız bırakmadı. Hayatım boyunca aradığım sevgi ve şefkati onların arasında buldum. Bunun gerçek din olduğunu biliyordum. 1996 yılında vaftiz edilerek Yehova’nın Şahidi oldum.

NASIL YARAR GÖRDÜM? Altı yıldır Dmitry adında harika bir adamla evliyim ve birlikte Yehova’nın Şahitlerinin St. Petersburg’daki bürosunda hizmet ediyoruz. Ailemin inançlarıma karşı tutumu da zamanla yumuşadı.

Yehova’ya çok minnettarım. O’na hizmet etmek hayatıma gerçek bir anlam kattı.

“Zihnimi kurcalayan birçok soru vardı” RAUDEL RODRÍGUEZ RODRÍGUEZ

DOĞUM YILI: 1959

ÜLKE: KÜBA

GEÇMİŞİ: SİYASİ BİR İSYANCIYDI

ÖYKÜM: Küba’nın başkenti Havana’da doğdum ve sürekli sokak kavgalarının olduğu fakir bir mahallede büyüdüm. Gençlik yıllarımda judo ve diğer dövüş sporlarına merak saldım.

Başarılı bir öğrenciydim ve annemle babam üniversiteye gitmemi istediler. Üniversitedeyken ülkemdeki siyasal sistemin değişmesi gerektiğini düşünmeye başladım. Bu nedenle yönetime başkaldırmaya karar verdim. Sınıf arkadaşlarımdan biriyle, silahını almak için bir polis memuruna saldırdık. Memur başından ciddi şekilde yaralandı. Hapse atıldık ve idam mangası tarafından kurşuna dizilecektik. Henüz 20 yaşındaydım ve ölecektim!

Hücremde tek başınayken idam mangası önünde nasıl davranacağımın provasını yapıyordum. Korktuğumu belli etmek istemiyordum. Bu sırada zihnimi kurcalayan sorular vardı: “Dünyada neden bu kadar çok adaletsizlik var? Hayat bu kadar mı?”

KUTSAL KİTAP YAŞAMIMI DEĞİŞTİRDİ: Bize verilen ölüm cezası bir süre sonra 30 yıllık hapis cezasına çevrildi. O sırada inançları nedeniyle hapse atılmış olan bazı Yehova’nın Şahitleriyle tanıştım. Şahitlerin cesur fakat barışçı tavırları beni çok etkiledi. Onlar haksız yere hapsedilseler de kızgın ya da küskün değillerdi.

Şahitler bana Tanrı’nın insanlıkla ilgili bir amacı olduğunu öğrettiler. Yehova’nın, yeryüzünü suçların ve adaletsizliğin olmadığı bir cennete dönüştüreceğini Kutsal Kitaptan gösterdiler. Dünyanın iyi insanlarla dolacağını ve bu insanların sonsuza dek kusursuz koşullar altında yaşama fırsatı olacağını öğrettiler (Mezmur 37:29).

Öğrendiklerim hoşuma gidiyordu ancak kişiliğim onlarınkine pek benzemiyordu. Siyasi açıdan tarafsız olmak ya da bana vurana öbür yanağımı çevirmek benim için imkânsız gibiydi. Bu nedenle Kutsal Kitabı tek başıma okumaya karar verdim. Okumayı bitirdiğimde Yehova’nın Şahitlerinin Tanrı’nın Sözüne göre davranan tek toplum olduğunu anladım.

Kutsal Kitabı incelerken hayatımda köklü değişiklikler yapmam gerektiğini fark ettim. Örneğin konuşma tarzımı düzeltmeliydim çünkü sürekli küfrediyordum. Sigarayı da bırakmam gerekiyordu. Ayrıca siyasi konularda artık taraf tutmamalıydım. Tüm bu değişiklikleri yapmak kolay değildi, ancak Yehova’nın yardımıyla bunları yavaş yavaş başarabildim.

Öğrenmem gereken en zor şeylerden biri öfkemi kontrol etmekti. Bu konuda özdenetim göstermek için hâlâ dua ediyorum. Özdeyişler 16:32 gibi ayetler bana çok yardım etti. Orada şöyle yazar: “Çabuk öfkelenmeyen adam yiğitten, kendine hâkim olan adam şehir fethedenden üstündür.”

1991 yılında Yehova’nın Şahidi olarak vaftiz edildim. Vaftizim hapishanede su dolu bir fıçıda oldu. Ertesi yıl, bazı mahkûmlar serbest bırakılarak İspanya’ya gönderildi; aralarında ben de vardım. İspanya’ya vardığımda hiç vakit kaybetmeden Yehova’nın Şahitlerinin ibadetlerine katıldım. Şahitler sanki yıllardır onlarla berabermişim gibi beni sıcak bir şekilde karşıladılar ve yeni bir hayata başlamam için bana yardım ettiler.

NASIL YARAR GÖRDÜM? Şimdi, eşim ve kızlarımla birlikte Yehova’ya hizmet ediyorum ve mutlu bir hayatım var. Zamanımın çoğunu başkalarının Kutsal Kitabı öğrenmesine yardım ederek geçirdiğim için kendimi çok ayrıcalıklı hissediyorum. Bazen ölüme çok yaklaşmış olan o genç adamı düşünüyorum; o zamandan beri hayatımda ne kadar olumlu değişiklikler olduğunun farkındayım. Hem hayattayım hem de geleceğe dair bir ümidim var. Yehova’nın vaat ettiği cenneti özlemle bekliyorum; orada adalet hüküm sürecek ve “artık ölüm olmayacak” (Vahiy 21:3, 4).

[Sayfa 19’daki pasaj]

“Tanrı’nın bir ismi olduğunu öğrenmek beni çok heyecanlandırdı”

[Sayfa 20’deki resim]

Kocamla birlikte işaret dilindeki yayınları işitme engellilerle paylaşmaktan sevinç duyuyoruz