“Yol”u Sadakatle Takip Edelim
1 Hakikî tapınmaya “Yol” denir, yani İsa Mesih’e olan iman ve örneğini takip etmek hedefini güden bir hayat tarzıdır. (Res. İşl. 9:2; 24:14) M. S. 33 yılı Pentikost gününden bu yana, bu, en iyi hayat tarzıdır. Birader ve hemşirelerimizin hayatlarında buna dair bol bol deliller görmedik mi? Bizzat kendi hayatını düşün. Mukaddes Kitap prensiplerinin uygulanması iyi sonuçlar vermedi mi? Yehova’nın dualarını cevaplandırması sayesinde teşvik edilip kuvvetlenmedin mi? Hıristiyan ümidi sıkıntılı zamanlarda sana güç ve ümit vermedi mi? Dirilme ya da “büyük sıkıntı”da sağ kalma sayesinde kazanılacak Tanrı’nın yeni nizamındaki hayatla ilgili ümit ne kadar heyecanlandırıcıdır!
2 O halde “Yol”u başkalarına tavsiye etmek üzere kuvvetli nedenlerimiz var. Bu, yüzbinlerce kişinin mutat hayat problemlerine göğüs gerebilmesine yardım ettiği gibi onlara deneme zamanlarında, yani hastalık, açlık ve hatta işkence edilme karşısında bile kuvvet ve ümit veren denenmiş bir hayat yoludur. Bu “yol” bugün daha çok kişiye yardım edebilir. Aileleri parçalanmaktan, gençleri uyuşturucu maddeler kullanmaktan kurtarabilir ve “iyi haberi” kabul eden herkese hayat için gerçek bir maksat ve istikbal için sağlam bir ümit verir. Gerçekte komşularımızın şimdi acil olarak hakikate ihtiyaçları vardır. Hayat yolunu hem örneğinle hem de bir şahadet vermek için her fırsattan faydalanarak hararetle tavsiye ediyor musun?
3 Tanrı’dan uzak bu sistem henüz sona erdirilmeden, Yehova’nın bir şahidi olmak, hayatın en iyi ve doğru yolu olarak kalıyor. Yüzyıllar boyu hakikî Hıristiyanlar, Kadirîmutlak Tanrı’nın indinde tasvip edilmiş durumda olmak için tahammül etmeğe, hatta gerekirse bu uğurda ölmeğe değer olduğuna dair güven içinde idiler. Tanrı’nın isminin hakkının teyit edilmesine ve düşmanın bir yalancı olduğunu ispatlaması için katkıda bulunmakta mutluluk duyarlardı. Bizim yirminci yüzyılımız dahi olmak üzere, yüzyıllar boyunca şiddetli bir ölüme maruz kalan binlerce Hıristiyanın hayatı, boşu boşuna verilmemiştir.
4 Tanrı’nın âdil yeni nizamının birinci yüzyılda yaşayan Hıristiyanların hayat süreleri içinde gerçekleşmemesi, ruhî menfaatlerin ilerletilmesini ikinci plana koyabilecekleri anlamına gelmedi. Sadık olduklarını ispatlamaları ve komşularına yardım etmeleri sahip oldukları vakitle sınırlı idi. Resul Pavlus ve başkaları bu nedenle ömür boyunca şakirt etmek üzere bu kadar canla başla çalışmışlardır. Hararetli faaliyetleri sayesinde “iyi haber” (YD) M. S. 61 yılında “gök altında olan bütün hilkate vâzedil”mişti. (Kol. 1:23) Hakikat için şahadet ederek kendinin de sadık olduğunu ispat etmeye ihtiyaç duyuyor musun?
5 Takip etmemiz gereken önümüzdeki yolun ne olduğu açıkça bellidir. Hayatımız bu nedenle daima İsa Mesih’in: “Fakat vaki olacak bütün bu şeylerden kaçabilesiniz, ve İnsanoğlunun önünde durabilesiniz diye her an dua ederek uyanık durun” emriyle uyum içinde olmalı. (Luka 21:36) Evet, mükemmel bir davranış muhafaza edin, kardeşlerinizi yürekten sevmeğe devam edin ve başkaları “Yol”u sadakatle takip etmekte size katılabilmeleri için “iyi haber”i ilân etmeğe devam edin. Hiç bir şeyin sizi hayatî önemi haiz olan hedeften, yani Yehova Tanrı’nın tasvip edilmiş bir şahidi olarak “Yol”da kalmağa devam etmekten uzaklaştırmasına müsaade etmeyin.