Takdimeler Arz Ederken Temizliği Korumak
1 Yehova mukaddes ve temiz olduğu için kavminin de mukaddes ve temiz olması gerekir. (I. Pet. 1:14-16) İsraillilere verilen Musa kanununda bu gerçek üzerinde önemle duruldu. İsrailliler etraflarındaki milletlerin ahlâksız ve alçaltıcı alışkanlıklarından uzak durmalı, mümkünse kendilerini kirletebilen herhangi bir şeye dokunmaktan kaçınmalıydılar. (Lev. 11:4-8, 10-20, 24, 25; 18:3-24) Belirli bir şekilde kirlenen bir İsrailli ‘esvabını yıkamalıydı ve akşama kadar murdar olacaktı.’—Lev. 11:40.
2 Makbul bir takdime arz edebilmesi için bir İsrailli törensel yönden temiz olmalıydı. Kâhinlerin vazifesi, Tanrı’nın temizlik standardını yürütmek, kendilerini temiz durumda tutmak ve İsrailli ardeşlerinin Tanrı’nın tasvip edeceği takdimeler arz edebilecek durumda bulunmalarına yardım etmekti. (Lev. 15:31; Mal. 2:7) Bu Tanrısal talepleri görmezlikten gelen bir İsraillinin takdimeleri boş, hatta Yehova’ya “mekruh”tu.—Sül. Mes. 15:8; İş. 66:3.
3 İsrail’e verilen Tanrı’nın kanununda belirtilen adil prensipler değişmemiştir, her durumda ve bütün şartlar altında geçerlidir. Bundan dolayı Yehova’nın Hıristiyan Şahitleri, Tanrı’nın önündeki durumlarını cidden düşünmek isteyecekler. Her biri kendine şu soruları sorabilir: ‘Acaba ben zihni, ahlaki, fiziki ve ruhi yönlerden temiz kalmaya uğraşıyor muyum? Şahsen, Hıristiyan cemaatinin temizliğine katkıda bulunuyor muyum? Evimi, vücudum dahil olmak üzere sahip olduğum bütün diğer şeyleri kullanma ve bakma tarzım Yehova’nın yoluna sıkıca bağlı kaldığımı gösteriyor mu? Tüm yaşayışım için bu söylenebilir mi? Bu sorulara cevabımız ‘Evet’ ise bu, “kendimizi bedenin ve ruhun her murdarlığından temiz” etmeye çalıştığımızın bir belirtisidir.—II. Kor. 7:1.
4 Musa kanununda mesh yağı ile ilgili verilen talimat Tanrı’nın kutsallık standardını tutmanın önemini gösterir. Hiç kimse “onun tertibine göre onun gibisini” yapmamalıydı. Bunu yapan “adam kavminden atılacaktır.” (Çık. 30:31, 33) Mesh yağının kutsal amacını saymamak idam cezasını gerektiren bir suç teşkil ederdi. Bunda bizim için hayati bir ders vardır. Mukaddes Kitap, yağın Yehova’nın mukaddes ruhunu temsil ettiğini gösterir. İsa yağla değil, mukaddes ruhla meshedildi. (Zek. 4:2-6; Mat. 3:16, 17; İbr. 1:8, 9) Öyleyse biz Tanrı’nın ruhuna büyük saygı göstermek, rehberliğini takip etmek üzere elimizden geleni yapmak isteyeceğiz. ‘Mukaddes ruhu mahzun etmeyerek’ iyi bir vicdan muhafaza etmek isteyeceğiz. Hıristiyan cemaatini bina eden mukaddes ruh olduğuna göre başarılanlar için insana şeref vermekten kaçınmalıyız.—I. Kor. 3:5, 6.
5 Mesh yağı için olduğu gibi buhur ile ilgili de kesin talimatlar vardı. “Ziyadesile mukaddes” idi. (Çık. 30:33-38) Kutsal buhurun adi tarzda kullanılması kesinlikle yasaktı. Buhur Tanrı’nın sadık hizmetçilerinin Kendisine sundukları makbul duaları temsil ediyordu. (Mezm. 141:2; Vah. 5:8) Duaya karşı büyük takdirimizi, Tanrı’nın iradesine uygun olarak muntazaman dua etmekle gösterebiliriz. (I. Yuh. 3:21, 22; 5:14, 15) Yanlış saiklerle bencillikle yapılan dualar kötüye kullanılan buhur gibi olur ve semavi Babamız tarafından kabul edilmez. (Yak. 4:3) Dua hakiki tapınmanın böylesine hayati bir kısmı olduğuna göre cemaati duada temsil edenler örnek kişler olmalıdır. Onlar Tanrı’ya ve insana karşı vefasız hiç bir harekette bulunmayan, hiç kimseye garaz beslemeyen adamlar olmalı. Şöyle okuyoruz: “İsterim ki erkekler her yerde vefakâr (YD) eller kaldırarak gazapsız ve nizasız dua etsinler.” (I. Tim. 2:8) Duanın ciddiyetini kavrayan kişi dua edilirken zihninin dağılmasına izin vermeyecektir.
6 Musa kanununda adaklar adamak, takdimeler arz etmekle yakından bağlantılıydı. (Say. 15:3) Tanrı’nın lütfunu ve yardımını görmek için adaklar adanabilirdi. Adak adayan kimse, ricası Tanrı tarafından ihsan edildiği takdirde, gönüllü olarak ya olağanüstü bir şey yapmak ya da normal olarak hakkı olan bir şeyi yapmaktan vazgeçmek yükümlülüğü altına girerdi. Aslında bir adak bir yemin kadar kuvvetli idi; sözünde durmayan günah işlerdi. (Tesn. 23:21, 22) Bundan öğrenebileceğimiz prensip, semavi Babamızın bizden, hayatımızın her yönünde doğru ve dürüst davranmamızı beklemesidir. (Mezm. 19:14; Yak. 5:12) Bizim sözümüz imzalanmış bir belge kadar güvenilir olmalıdır. Doğruluk ve dürüstlükten ayrılan kimse Tanrı’nın onun takdimelerini kabul etmesini bekleyemez.
7 Eski zamanlarda İsraillilerin yılda üç bayramı kutlamaları emredildi. (Tesn. 16:16) Bu bayramları düşünmemiz iyi olur. Acaba biz kardeşlerimizle beraber olmak ve bol bol ruhi gıda almak istediğimizden dolayı kongrelerde hazır bulunmak için gereken çabaları harcıyor muyuz? Eskiden İsrailliler üç bayramı kutlarlardı. Biz ise, belirli günler ve bayramlar kutlamakla sınırlanmış değiliz. Resul Pavlus şöyle yazdı: “Hulûs ve hakikatin mayasız ekmeği ile bayram edelim.” (I. Kor. 5:7, 8) Dolayısıyla Hıristiyanlar olarak tüm yaşayışımız mayasız ekmek bayramı gibidir. Şahsımızın ve cemaatimizin temizliğini korumak için günah olan her şeyi kaldırmaya istekli miyiz?
8 Yehova’ya arz ettiğimiz takdimeler tam ve sağlıklı olmalıdır. (Mal. 1:7-9) Cömertçe takdimelerde bulunmadığımız halde böyle yapıyormuş gibi görünmekten kaçınmalıyız. (Res. İşl. 5:1-11) Gücümüzü olanak ve yeteneklerimizi, başkalarına maddi ve ruhi yönden yardım etmek için adeta hiç kalmayacak derecede sadece kendi zevklerimiz uğrunda kullanmamız yerinde değildir. Hepimiz Yehova’ya bize verdiği bereketlere uygun olarak elimizden geldiği kadarını vermeliyiz. (Tesn. 16:17) Evet, Yehova’ya en iyi şeyimizi vermeliyiz. Bundan azını vermek doğru değildir.