Yehova’nın Hayata Dair Görüşü

¹ Hayat evrende daima vardı ve daima var olacaktır. Neden? Çünkü Yehova hayatın kaynağıdır ve ebetler ebedince de vardır. Ve her yaşayan şey, hayatını Yehova’dan aldı. Bu nedenle Yehova’nın hayata dair görüşünün ne olduğunu anlamamız çok önemli olsa gerek. Âdem ve Havva ile ilgili kayıt önemli şeyleri anlamamıza yardım eder. Onlar hayat hediyesini anlamamışlardı! Onlara sadece hayatın bir ölçüsü verildi. Deneme altında iken, sonsuz hayat almadan önce hayat kazanmağa lâyık olduklarını ispat etmeliydiler. Âdem acaba nasıl davrandı? Yehova’nın hayata dair görüşü onda da var mıydı? Yehova, yaratıklarının hayatlarını bizim istediğimiz gibi değil, Kendi istediği şekilde kullanmalarını ister. Âdem kendi dilediğini yapmak istedi, hayatını dilediği şekilde sürdürmek istedi, sonuç olarak Yehova zamanla hayatı onun elinden aldı.

² Bunlar bizi ciddiyetle düşündürmeli, öyle değil mi? Acaba hayata dair Yehova’nın görüşü bizde var mı? Matta 6:26’da şunları okuyoruz: “Gökün kuşlarına bakın, onlar ne ekerler, ne biçerler, ne de ambarlara toplarlar; ve semavî Babanız onları besler. Siz onlardan daha değerli değil misiniz?” Bu ayette küçük yaratıklardan söz edilmektedir. Acaba Tanrı onlara ihtimam gösteriyor mu? Gayet tabii, zira O, onlara hayat verdi. Bu nedenle hayatlarını sürdürmeleri için gerekli şeyler onlar için de sağlamıştır. Şimdi Matta 10:29’u bir inceleyelim: “İki serçe kuşu bir paraya satılmaz mı?” Demek iki serçe kuşunun 1TL 20 kuruş değeri vardı. Biz buna: “Canım bunun pek bir değeri yok” deriz. Fakat acaba Yehova’nın görüşü nedir? Ayet, “izni olmadıkça onlardan hiç biri yere düşmez” diyor. Bu sözler, bunlardan birinin yere düştüğünü bir bilgi sayar gibi kaydettiği anlamına gelmez, Tanrı’nın bu yaratıklara ihtimam gösterdiğini anlatır. Ve eğer her çocuğa bu ayet öğretilseydi, zevk için sapanla ve büyüdüklerinde de tüfekle kuşları öldürmeğe çalışmazlardı. Bunu ancak gıdaya ihtiyaçları olduğu takdirde yapacaklardı.

³ Şimdi kedi, köpek, at, eşek v. s. gibi evcil hayvanları düşünelim. Acaba Mukaddes Kitabın Süleymanın Meselleri 12:10 onlara nasıl davranılması gerektiğini gösteriyor. Yehova hayvanlara eziyet edenlerden hoşlanmaz. O halde bir öfke nöbetinde bir hayvanı döversek, ona tekme atarsak haklı bir mazeretimiz var mı? Evet, Yehova bu yaratıklara ihtimam göstermektedir.

⁴ Başka bir ayet bize bu gerçeği anlamamıza yardım edecek. Tesniye 25:4: “Harman döven öküzün ağzını bağlamıyacaksın.” Acaba Yehova bunu kendisine tapınanlara neden söylüyor? Hayvanın bir ucu direğe bağlı uzun bir sırığa bağlı olarak dönüp dururken, dövdüğü buğdaya çok yakın olduğu halde onu yiyemediğinden kendini ne kadar fena hissedeceğini tahayyül edebilir misiniz? Bu, Yehova’nın çok merhametli davranışı değil mi? Bu ayet gayet tabii başka sembolik bir anlam da taşıyor, fakat harfi anlamı budur. Şimdi Tesniye 22:6, 7’nin ne söylediğine dikkat edelim: “Eğer yolda, tesadüfen senin önünde, her hangi bir ağaç üzerinde yahut toprak üzerinde, yavrular yahut yumurtalarla bir kuş yuvası bulunursa, ve ana yavrular yahut yumurtalar üzerinde oturmakta olursa, yavrularla beraber anayı almıyacaksın; sana iyilik olsun ve ömrün uzun olsun diye anayı mutlaka salıvereceksin, fakat kendin için yavruları alabilirsin.” Yehova burada gıda için ava çıkmış insanlar hakkında konuşuyor ve gıda için bile her ikisini almağı yasaklıyor. Acaba neden? Yehova bu hayvanlara yavrular meydana getirme gücü verdi ve böylece tükenmeksizin bir nesil diğer nesli takip edecekti. Sizce Yehova, bu hususta kendisiyle hem fikir olmayan, yani hayvanları nesillerini tüketecek derece öldüren insanları nasıl telakki ediyor? Zira bugün birçok hayvan nesilleri yok oldu, dedelerimizin günlerinde onlar vardı, fakat şimdi yoklar. Bu Yehova’nın iradesi değildi.

⁵ Mukaddes Kitabın vahşi hayvanlar hakkında söylediklerine de bir göz atabiliriz. Mezmurlar 104:21 şöyle diyor: “Genç aslanlar av için gümürderler, Ve Allahtan yiyeceklerini isterler.” Yehova burada, bu havyanlar için gıdayı bizzat kendisinin tedarik ettiğini söylüyor. Ve aslanların insanlardan farklı olduklarını özlemek ilginç olsa gerek, zira onlar boşu boşuna değil, ancak ihtiyaçları oranında öldürürler. Fakat insanlar sırf iyi nişancı sayılmak üzere ellerinden geldiği kadar çok hayvan öldürmeğe gayret ediyorlar ve bu yüzden başkalarının önünde övünüp dururlar, fakat onlar Tanrı’nın koyduğu düzeni görmezlikten geliyorlar.

⁶ Yehova Tanrı’nın hayvan kanı hakkında söylediklerini de hatırlamalıyız. Yehova, hayatın kanda olduğunu söylediğinde sadece insanları kastetmedi. Eğer bir hayvan kurban olarak Tanrı’ya arz edilmediyse kanı toprağa dökülüp toprakla örtülmeliydi. (Lev. 17:10-13) Ayrıca Mezmurlar 145:15, 16 şöyle diyor: “Hepsinin gözleri seni bekler; ve zamanında yiyeceklerini onlara sen verirsin. Elini açarsın, ve her yaşıyanı dileğine göre doyurursun.” Bu, Yehova’nın her yaşayan yaratığın arzusunu tatmin ettiğini gösteriyor. Müzakere ettiğimiz bu ayetlerin tümü Yehova’nın hayvanlara ihtimam gösterdiğini belirtmez mi? O halde biz ne yapmalıyız? Biz aynı görüşe sahip olmalıyız. Ve eğer Yehoa daha aşağı seviyedeki yaratıklara bu kadar ihtimam gösteriyorsa, suretinde yarattığı yaratıklar için ne denilebilir? Yehova, şüphesiz insan hayatını çok değerli sayar. Hemcinsini kasten öldüren bir insana ne yapılırdı? O öldürülmeliydi. Çağdaş kanun, bunu çoğu kere talep etmez. Oysa Yehova’nın kanununa göre bir insan bir hayvan tarafından öldürülse bile o hayvan öldürülürdü; ve o hayvanın eti yenmezdi. Ve eğer insanın ölümüyle sonuçlanan olayda, olaya sebep olan hayvanın sahibinin de kusuru varsa sadece hayvan değil, sihibi de taşlanmalıydı, zira değerli bir hayat yok edildi. (Çık. 21:28-32) Yehova, kendisine tapınınlara hayatı nasıl telakki ettiğini öğretti.

⁷ Yehova’nın hayata dair görüşünü ana karnındaki hayatla ilgili de görebiliriz. (Çık. 21:22, 23) İnsanlar bugün böyle bir hayata pek değer vermezler. Onu yok etmeği maalesef doğal karışılayabiliyorlar. Yehova’nın görüşü çok farklıdır, zira o doğmamış bebeğin hayat değerini diğer doğmuş bebeklerin hayat değeriyle bir sayar. Onu yok etmekle büyük bir insanı öldürmek arasında fark yoktur. Diğer bir mesele kazalardır, bunlar trafikte, evde ve her yerde oluyor. Eğer bir insan bir kazaya sebep verdiyse ve biri öldüyse, belki çağdaş kanun koyucuları buna katletmek demektense ölüme sebebiyet suçu diyebilirler. Fakat acaba Yehova’nın buna dair görüşü nedir? (Tesn. 4:41, 42) Kazaen olsa dahi başka bir insanı öldüren, ölenin akrabası onu yakalayıp öldürmeden önce sığınak şehrine kaçmalıydı. Oraya vardıktan sonra o şehrin ihtiyarlarına öldürülen kişiden daha önce nefret etmediğini ispat etmeliydi. Ondan sonra başkâhin ölene kadar o sığınak şehrinde kalmalıydı. Başkâhinin belki daha epeyce uzun bir ömrü vardı, fakat kendisi orada kalmalıydı. Bu, bize Yehova’nın kazaen kaybedilen hayata karşı da nasıl bir görüşü olduğunu anlamamıza yardım eder.

⁸ Yehova Âdem ile Havva’ya zürriyet meydana getirme olanağı verdi ve bu olanak insanlığa geçti. Yehova’nın resul Pavlus vasıtasıyle söylediklerini bilmemiz çok önemlidir. (Rom. 1:24-27) Kendisi insanlara seks uzuvlarını şerefli bir maksat için verdi. Hayatla ilgili diğer bir görüşü Tesniye 19:16-21’de buluruz. Yehova İsraillilere verdiği bu kanunla yalan şahadetin ciddiyetini vurguladı. Şayet biri komşusuna karşı yalan şahadette bulunsaydı, farz edelim komşusunun putlara tapındığını iddia etseydi, o da mahkemede suçlu bulunup öldürülseydi, sahte şahadette bulunmuş olan bu ölümden sorumlu olurdu. Yehova, onun da sahte bir şahit olduğu ortaya çıktı zaman öldürülmesi gerektiğini söyledi. Bazen gayet tabii bir insan birinin sahte bir şahit olduğunu bilmeyebilir, fakat Yehova bunu bilir ve O, ona hak ettiği cezayı verecektir. Bu durum cemaatlerimize atfediyor, zira sahte bir şahadet iftira anlamına gelir. Eğer birine iftira edip iyi şöhreti yok edilirse, başka sözlerle öldürülürse, Yehova bunu yapanı sorumlu tutar. Ve ergeç cezasını çekecektir. Yehova hepimizin birlik içnde yaşamamızı ve bir Hıristiyana yakışır özellikleri göstermemizi istiyor. Bu aramızda sevgi olmasını gerektirir.—I. Pet. 4:8.

⁹ Başka bir mesele de dikkatimizi çeker. Hezekiel 33. bapta bir bekçiden söz edilmektedir. Uyarırsa ve insanlar dinlemezlerse, ölecekler, fakat o bekçi suçtan beridir, zira onları uyarmıştır. Resul Pavlus “bütün insanların kanından temizim” diyebildi, acaba biz aynısını söyleyebilir miyiz? Şunu aklımızdan çıkarmayalım; Yehova’nın hayata dair görüşüne göre tehlikede olan insanlar uyarılmalı. Buna layıktırlar ve biz onları uyarıyoruz. Eğer bunu sadakatle, elimizden geldiği derecede yaparsak ve onlar dinlemezlerse biz de Pavlus gibi onların kanından temiz olduğumuzu söyleyebiliriz. Öte yandan kendi hayatımız için ne diyelim? Hayatımızı Yehova’ya vakfettik değil mi? Bunu birkaç yıl için veya 1975’e, 1980’e, veya 2000 yılına kadar vakfetmedik. Hayır hayatımızı ebediyen vakfettik. Bunda hemfikir miyiz? Hayatımızı Tanrı’ya vakfettiğimize göre, ona saygılı olmalıyız. Onu Tanrı’ya vakfettikten sonra dönüp onu çabucak yitiremeyiz. Vakfımızdan dolayı, mümkün olan en uzun zaman boyunca yaşamağı ve yetenek ile niteliklerimizi kullanmağı arzu etmemiz gerekir. Bu nedenle kahramanlık yaparak hayatımızı tehlikeye sokmayacağız. Dikkatsizce araba sürmek veya zevk için sürat yapmakla hayatımızı tehlikeye sokmak istemiyoruz. O zaman sadece bizim değil, başkalarının hayatı da tehlikede oluyor. İnsanları sakat edip öldüren zalim sporlarla da meşgul olamayız. Hayatımızı Tanrı’ya vakfettiğimize göre bunu nasıl yapabiliriz. Ömrümüzü kısaltmağa çalışamayız. O halde sigara içmek için ne denilebilir? Sigara ömrü kısaltmaktadır. Sigara ve diğer uyuşturucu maddelerin kullanılması, aşırı ölçüde yemek yemek, aşırı ölçüde içmek, bütün bunlar ömrümüzü kısaltmak demektir. O halde Yehova’nın Hıristiyan şahitleri bunları nasıl yapabilirler? Bunu yapamazlar! Zira bunu yaptıkları takdirde hayata dair Yehova’nın görüşüne sahip olmadıklarını göstermiş olurlar.

¹⁰ Diğer çok önemli bir mesele de kiminle arkadaşlık ettiğimizdir. Bazen bir kardeşin: “Ben hakikatte olmayan birile arkadaşlık yapıyorum, fakat iyi bir insan, hırsızlık veya başka herhangi kötü bir şey yapmaz” dediğini duyarız. Fakat Yehova’ya tapınıyor mu? Ve eğer Yehova’ya tapınmazsa bunu neden yapmıyor? Onu uyarmadığından mı? Ve eğer hakikat mesajını ona bildirdinse onu neden kabul etmiyor? Yüreği doğru değildir. Ve bu nedenle resulün: “Kötü arkadaşlıklar faydalı alışkanlıkları bozar” (YD) uyarısına dikkat etmeliyiz. Bu çok önemlidir. Zevk için hayvanları avlayan, kan dökmekten hoşlanan, şiddeti hoş gören ve nefreti kışkırtan herhangi biriyle arkadaşlık edemeyiz.

¹¹ Diğer bir mesele: Yehova bize neden nasihat veriyor? Hayatımızla ilgilendiğinden. Hayatımızı kurtarmak istiyor. Bu nedenle bize nasihat veriyor, bunu İsa Mesih, sadık ve basiretli kölesi, Tarassut Kulesi ve başka yayınlar, cemaatteki ihtiyarlar, çevre nazırı vasıtasıyle veriyor. Bize nasihat edildiği zaman ne yapıyoruz? Bize nasihat edenden daha yüksek sesle konuşmağa mı gayret ediyoruz? Mazeretler mi ileri sürüyoruz, yoksa alçak gönüllülükle dinliyor muyuz? Hatamız çoğu kez yeter derecede iyi dinlemememizdir, dinlemekten çok konuşmak istiyoruz ve bu alçak gönüllülük değildir. Ve Yehova benimle alçak gönüllü yürü diyor.

¹² Yehova’nın hayata dair görüşüne sahip olduğumuz takdirde şimdiden bile birçok nimetlere nail olacağız. Bunlardan bir tanesi Mezmurlar 119:165’te belirtilmiştir: “Kanununu (YD) sevenlere büyük selâmet var; ve onlara tökez yoktur.” Böylece Yehova’nın hayata dair görüşü bizde varsa, sulh içindeyiz demektir. Temiz bir vicdana sahip olmamız nedeniyle zihinsel bir sulh içinde olacağız. Ayrıca Yehova’nın hayata dair görüşüyle bugün Vahiy 12:11’de sözü edilen başka bir nimete sahibiz. Yehova bize büyük bir cesaret, konuşma cesareti vereceğini teminatla bildiriyor. Ve bu Yehova’nın hayata dair görüşüne sahip olmamızdan ileri geliyor. Bu nedenle Tanrı’nın Sözünü, insanlara, gelmek üzere olan harabiyet hakkında uyarmak üzere azimle bildiriyoruz. Ve bu sebepten ölümle yüz yüze geldiğimiz zaman da cesuruz.

¹³ Mukaddes Kitapta hayatımızla ilgili dikkatsiz olabileceğimizi gösteren tek bir ayet var mı? Yehova’ya sadık kalıp bütünlülüğümüzü muhafaza edeceğiz ve gerekirse O’nun uğruna ölürüz. Cesaret ve zihinsel sulha sahip olmak ne mükemmel şeydir! Fakat hayata dair Yehova’nın görüşüne sahip olmanın nihai mükâfatı nedir? Romalılar 6:23 bunun cevabını veriyor: “Allahın mevhibesi Rabbimiz Mesih İsada ebedî hayattır.” Yehova’nın hayata dair O’nun tutumuna sahip olanlara vereceği mükâfat, hayat hediyesidir. Bu fevkalâde bir şey! Çünkü Yehova hayat hediyesini verdiğinde artık ölmeyeceğiz. Çünkü Yehova hayata layık olanları bilir. Ve bu hediyeyi asla geri alamayacak. Bu fevkalade bir ümit değil mi?