Soru Kutusu

◼ “Birader” ve “hemşire” terimlerinin uygun kullanımı nedir?

Temel anlamda kullanıldığında, “birader” ve “hemşire” terimleri aynı ana-babadan gelen bireylere işaret eder. Genel olarak, bu doğal ilişki sıcak bir bağlılık oluşturur ve bireylerin yakınlıkları, toplumsal, çevresel ve duygusal bağlarla daha da artar.

İsa öğrencilerine, Yehova’ya duada “Babamız” olarak hitap etmeyi öğretti. Bu ifadenin kullanılması, bizim, İsa’nın takipçileri olarak birbirine bağlı üyelerden oluşan bir aile çevresinin bir kısmı olduğumuzu ve bu çevre içindeki değerli ruhi ilişkilerden sevinç duyduğumuzu ima eder. İsa’nın, takipçilerine “siz hep kardeşsiniz,” demesiyle bu daha da vurgulanır.—Mat. 6:9; 23:8.

Tanrı’nın ailesi içindeki sıkı ruhi bağlarımızdan dolayı, özellikle cemaat ibadetlerinde birbirimize “Birader” ve “Hemşire” olarak hitap ederiz. Bu ibadetler ruhi nitelik taşıdığından, yöneten kişiler isimlerinin yanı sıra “birader” veya “hemşire” ifadesini kullanarak hitap ettiklerinde onları vaftiz edilmiş bireyler olarak tanıtırlar.

Eğer vaftiz edilmemiş biri cevap vererek ibadete katılmak isterse ne olacak? Bir kişi bir süredir Yehova’nın kavmi ile ilişkide bulunup vakfa doğru ilerliyor ve kendini Yehova’nın bir Şahidi olarak görüyorsa, isminin yanı sıra “Birader” veya “Hemşire” teriminin kullanılmasına itiraz yoktur. Bu özellikle, kişi vaftiz edilmemiş müjdeci olmuşsa doğrudur.

Öte yandan, ilgi gösteren kişiler, ancak kısa bir süreden beri ibadetlerimizde hazır bulunuyorsa kendilerini Tanrı’nın ailesinin bir kısmı olarak tanıtacak adımları henüz atmamışlardır. Tanrı’nın ailesinin üyeleri arasındaki ruhi ilişki onların durumunda söz konusu olmadığından, bu kişilere “Birader” veya “Hemşire” olarak hitap edilmeyecek. Böylece ibadetlerde, onlara daha resmi bir şekilde, isimlerinin yanı sıra “bey” ya da “hanım” diye hitap edeceğiz.

Cemaat ibadetlerimizde “birader” ve “hemşire” ifadelerinin kullanılmasıyla sırf isimle belirtilenden daha sıkı ve değerli bir bağ belirtilir. Bu bize, tek bir Baba’nın, Yehova Tanrı’nın ruhi ailesinde sahip olduğumuz bol bol bereketlenmiş ilişkiyi anımsatır. Ayrıca birbirimize karşı duyduğumuz derin sevgi ve şefkati de anımsatır.—Efes. 2:19; I. Pet. 3:8.