Hayatımız ve Hizmetimiz İbadeti Kitapçığı İçin Kaynaklar

5-11 Kasım

TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | YUHANNA 20-21

“Beni Bunlardan Çok Seviyor musun?”

nwtsty, Yhn 21:15, 17’deki inceleme notları

İsa, Simun Petrus’a . . . . diye sordu: İsa ve Petrus arasındaki bu konuşma, Petrus İsa’yı üç kere inkâr ettikten kısa süre sonra gerçekleşti. İsa Petrus’un duygularını ortaya çıkaracak sorular sordu. Hatta üç defa “Beni sever misin?” diye sorunca Petrus “üzüldü” (Yhn 21:17). Yhn 21:15-17’de iki farklı Yunanca fiil kullanılır: agapao ve phileo. Türkçeye her ikisi de sevmek olarak çevrilmiştir. İsa Petrus’a üç defa “Beni sever misin?” diye sordu. Petrus her seferinde içtenlikle İsa’yı sevdiğini söyledi. İsa da her defasında, eğer onu seviyorsa kuzularını veya ‘küçük koyunlarını’, yani öğrencilerini ruhi anlamda otlatması ve ‘gütmesi’ gerektiğine dikkat çekti (Yhn 21:16, 17; 1Pe 5:1-3). İsa Petrus’a onu sevdiğini dile getirmesi için üç kere fırsat verdi ve sonra ona koyunlarıyla ilgilenme sorumluluğunu emanet etti. Böylece İsa, onu üç kez inkâr eden Petrus’u bağışladığını şüpheye yer bırakmayacak şekilde gösterdi.

beni bunlardan çok seviyor musun?: “Bunlardan çok” ifadesi dilbilgisi nedeniyle birkaç anlama gelebilir. Bazı uzmanlar bu ifadenin şu anlamlara gelebileceğini düşünüyor: “Beni bu öğrencileri sevdiğinden daha çok seviyor musun?” veya “Beni bu öğrencilerin beni sevdiğinden daha çok seviyor musun?” Fakat İsa “bunlardan” derken büyük ihtimalle yakaladıkları balıkları veya balıkçılıkla bağlantılı şeyleri kastediyordu. Dolayısıyla bu ayetin ana fikri şu olabilir: “Beni maddi şeylerden veya maddi uğraşlardan daha çok seviyor musun? Seviyorsan kuzularımı otlat.” Petrus’un geçmişte yaptıklarını düşündüğümüzde İsa’nın bu soruyu sorması yerindedir. Petrus İsa’nın ilk öğrencilerinden biri olsa da (Yhn 1:35-42) kendini hemen onun takipçisi olmaya adamamış, balıkçılık işine geri dönmüştü. Fakat birkaç ay sonra İsa Petrus’u tüm zamanını alan balıkçılık işini bırakıp ‘insan yakalamaya’ davet etti (Mt 4:18-20; Lu 5:1-11). Ancak İsa öldükten kısa süre sonra Petrus yine balık tutmaya gitti ve başka elçiler de ona katıldı (Yhn 21:2, 3). Görünüşe göre İsa bu sözleriyle Petrus’a kesin bir karar vermesi gerektiğini anlatmaya çalışıyordu. Petrus hayatını önlerinde duran balıklara, yani balıkçılık kariyerine mi adayacaktı yoksa İsa’nın kuzularını, yani öğrencilerini ruhen beslemeye mi öncelik verecekti? (Yhn 21:4-8).

üçüncü kez: Petrus efendisi İsa’yı üç kez inkâr etmişti, şimdi de İsa sevgisini üç kez dile getirmesi için Petrus’a fırsat veriyordu. Petrus’un her cevabında İsa ona, bu sevgiyi göstermek için kutsal hizmeti her şeyin önüne koymasını söyledi. Petrus diğer sorumlu kardeşlerle birlikte Mesih’in sadık takipçilerinden oluşan sürüyü besleyecek, güçlendirecek ve çobanlık edecekti. Bu sürüdekiler meshedilmiş kişiler olsalar da ruhen beslenmeye ihtiyaçları vardı (Lu 22:32).

Ruhi Hazineleri Keşfedin

nwtsty, Yhn 20:17’deki inceleme notu

bana sarılmayı bırak: Yunanca haptomai fiili “dokunmak” veya “sıkıca sarılmak; sıkı tutunmak” anlamına gelebilir. Bazı Kutsal Kitap tercümelerinde İsa’nın sözleri “Bana dokunma” olarak çevrilmiştir. Ancak İsa’nın itiraz ettiği şey Mecdelli Meryem’in kendisine dokunması değildi, çünkü diriltildikten sonra İsa’yı gören başka kadınlar onun ‘ayaklarına sarılmıştı’ ve o buna karşı çıkmamıştı (Mt 28:9). Görünüşe göre Mecdelli Meryem İsa’nın hemen göğe gideceğinden korkuyordu. Efendisinin yanında olmayı çok istiyordu, bu yüzden gitmesini engellemek için İsa’ya sıkıca sarıldı. İsa da gitme zamanının henüz gelmediğini anlatmak için “Bana sarılmayı bırak” dedi, bunun yerine gidip öğrencilerine diriltildiğini haber vermesini söyledi.

nwtsty, Yhn 20:28’deki inceleme notu

Efendim, Tanrım!: Bazı bilginler bu sözleri, İsa’ya yöneltilen ama aslında Tanrı’ya hitaben söylenmiş bir şaşırma ifadesi olarak görüyor. Bazılarıysa dilbilgisi nedeniyle bu ifadenin aslında İsa’ya hitaben söylendiğini düşünüyor. Bu doğru olsa bile, “Efendim, Tanrım” ifadesinin ne anlamda kullanıldığını tespit etmenin en iyi yolu Kutsal Yazıların bütününe bakmaktır. İsa daha önce öğrencilerine “Benim Babamın, sizin Babanızın, benim Tanrımın ve sizin Tanrınızın yanına çıkacağım” diye bir mesaj göndermişti (Yhn 20:17). Bu nedenle Tomas İsa’nın mutlak güce sahip Tanrı olduğuna inanıyor olamazdı. Ayrıca Tomas İsa’nın dua ederken ‘Babasına’ “tek gerçek Tanrı” diye hitap ettiğini duymuştu (Yhn 17:1-3). Öyleyse Tomas İsa’ya şu nedenlerden ötürü “Tanrım” diye hitap etmiş olabilir: O İsa’yı mutlak güce sahip Tanrı olarak değil, tanrısal bir varlık olarak görüyordu (Yhn 1:1). Ya da İsa’ya İbranice Kutsal Yazılarda bahsedilen imanlı kişilerin Tanrı’dan mesaj getiren meleklere hitap ettiği gibi hitap etmiş olabilir. Tomas bu kişilerin veya yazarların meleklerle bazen Yehova’ya hitap edermiş gibi konuştuklarını veya meleklerden “Yehova” diye söz ettiklerini biliyordu (Ayrıca Ba 16:7-11, 13; 18:1-5, 22-33; 32:24-30; Hk 6:11-15; 13:20-22 ile karşılaştırın). Dolayısıyla İsa’yı Tanrı’nın sözcüsü ve temsilcisi olarak gören Tomas ona bu anlamda “Tanrım” diye hitap etmiş olabilir.

12-18 Kasım

TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | ELÇİLER 1-3

“Hıristiyan Cemaati Üzerine Kutsal Ruh Dökülür”

w86-E 1/12 29 p. 4-5, 7

Sevinç Veren Bağışlar

Hıristiyan cemaatinin MS 33’te kurulduğu gün vaftiz edilen 3.000 kişi “her şeylerini paylaşıyor, birlikte yemek yiyor ve dua ediyorlardı.” Bu sayede, yeni oluşmaya başlayan imanlarını güçlendirmek için ‘kendilerini elçilerin öğretimini dinlemeye verebildiler’ (Elç 2:41, 42).

Yahudiler ve Yahudiliği benimsemiş kişiler Yeruşalim’de sadece Pentekost Bayramı süresince kalmayı planlamışlardı. Fakat bu bayramda Hıristiyanlığı benimseyenler orada daha uzun süre kalmak ve imanlarını güçlendirmek için daha fazla şey öğrenmek istediler. Bunun sonucunda acilen yiyeceğe ve kalacak yere ihtiyaç duyuldu. Bazılarının yanında yeterince para yoktu, bazılarının ise fazladan parası vardı. Bu nedenle geçici bir para havuzu oluşturuldu ve ihtiyacı olan kişilerin ihtiyaçları buradan karşılandı (Elç 2:43-47).

Mal mülklerini satıp her şeyini paylaşanlar bunu tamamen gönüllü olarak yapıyordu. Hiç kimse sahip olduğu bir şeyi satmaya ya da bağışta bulunmaya mecbur değildi. Ayrıca amaç, yoksulluğu bir erdemmiş gibi göstermek değildi. Yani daha zengin kardeşler her şeyini satıp fakir olmaya teşvik edilmiyordu. Bunun yerine, Yeruşalim’deki Hıristiyanlar o koşullar altındaki iman kardeşlerine duydukları şefkat nedeniyle mal mülklerini sattılar ve elde ettikleri tüm geliri Krallıkla ilgili uğraşların desteklenmesi için bağışladılar (2. Korintoslular 8:12-15 ile karşılaştırın).

Ruhi Hazineleri Keşfedin

it-2-E 61 p. 1

İsa Mesih

“Hayatın Öncüsü.” İsa Mesih, Babasının lütfunun bir göstergesi olarak kusursuz insan yaşamını kurban olarak verdi. Bu fidye, meshedilmişlerin gökte İsa’yla birlikte hüküm sürmesini ve insanların Krallık yönetimi altında yeryüzünde yaşamasını mümkün kılar (Mt 6:10; Yhn 3:16; Ef 1:7; İb 2:5). İsa böylece tüm insanlar için “hayatın Öncüsü [“Önderi,” Yeni Çeviri]” oldu (Elç 3:15). Burada kullanılan Yunanca ifade temelde “önder” anlamına gelir ve Musa’nın İsrail’de “yönetici” olarak rolüne atfen kullanılan sözcük de (Elç 7:27, 35) bununla bağlantılıdır.

TARLA HİZMETİNDE KENDİNİZİ GELİŞTİRİN

Konuşma

it-1-E 129 p. 2-3

Yahuda İskariyot’un yerine on ikinci elçi olarak kim seçildi?

Sadakatsiz bir şekilde ölen Yahuda İskariyot’un ihaneti yüzünden geriye sadece 11 elçi kaldı ve İsa diriltilmesinden göğe çıkmasına dek geçen 40 gün boyunca onun yerine yeni bir elçi seçmedi. İsa’nın göğe çıkışı ve Pentekost günü arasındaki 10 günlük süre içerisinde, Petrus’un alıntıladığı ayetlerin gösterdiği gibi Yahuda’nın yerine birinin seçilmesi gerektiği anlaşıldı, bunun sebebi Yahuda’nın ölmesi değil, İsa’ya ihanet etmesiydi (Elç 1:15-22; Me 69:25; 109:8; ayrıca Vh 3:11 ile karşılaştırın). Bundan farklı olarak elçilerin, sadık elçi Yakup öldürüldüğünde onun yerine birinin seçilmesi gerektiğini düşündüklerine dair bir kayıt yoktur (Elç 12:2).

Petrus’un sözlerinin gösterdiği gibi seçilecek elçinin bazı şartları karşılaması gerekiyordu. Bizzat İsa ile vakit geçirmiş, onun yaptıklarına, mucizelerine ve özellikle de dirilmesine tanıklık etmiş olmalıydı. Bu göz önüne alındığında ilerleyen zamanlarda elçilerin ardıllarının olması imkânsızlaşacaktı. Birinin bu şartları karşılaması ancak Yehova’nın müdahalesiyle mümkün olabilirdi. Fakat Pentekost’tan önceki dönemde bu şartları karşılayan kişiler vardı ve sadakatsiz Yahuda’nın yerine geçebilecek iki kişi aday gösterildi. Elçiler kuşkusuz Özdeyişler 16:33’ü düşünerek kura çektiler. Kurada Mattias çıktı ve “on bir elçiyle birlikte sayıldı” (Elç 1:23-26). Böylece Mattias Yunanca konuşan Hıristiyanların yaşadığı sorunu çözen “onikiler” arasında yer aldı (Elç 6:1, 2) ve Pavlus 1. Korintoslular 15:4-8’deki sözlerinde diriltilen İsa’yı gören “onikilere” anlaşılan Mattias’ı da dahil etti. Sonuç olarak, Pentekost’ta 12 elçi olduğu için ruhi İsrail o gün 12 temel taş üzerine kurulabildi.

19-25 Kasım

TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | ELÇİLER 4-5

“Tanrı’nın Sözünü Cesaretle Bildirmeye Devam Ettiler”

it-1-E 128 p. 3

Elçi

Hıristiyan Cemaatindeki Faaliyet. Pentekost gününde üzerlerine kutsal ruhun dökülmesi elçileri çok güçlendirdi. Elçilerin İşleri kitabının ilk beş bölümü hapis cezasına, dayaklara ve yetkililerden gelen ölüm tehditlerine rağmen elçilerin iyi haberi ve İsa’nın diriltilmesini korkusuzca ve büyük bir cesaretle duyurduklarını anlatır. Pentekost’u takip eden günlerde kutsal ruhun etkisindeki elçiler kardeşlere faal şekilde önderlik etti ve bunun sonucunda Hıristiyan cemaati olağanüstü şekilde büyüdü (Elç 2:41; 4:4). Elçiler hizmetlerini başta Yeruşalim’de yoğunlaştırdılar. Daha sonra Samiriye’de ve ardından o zamanlar bilinen dünyanın her yerinde iyi haberi duyurdular (Elç 5:42; 6:7; 8:5-17, 25; 1:8).

Ruhi Hazineleri Keşfedin

it-1-E 514 p. 4

Köşe Taşı

Mezmur 118:22 yapı ustalarının reddettiği taşın “köşenin baş taşı” (İbranice, roş pinna) olacağını belirtmişti. İsa bu ayetten alıntı yaptı ve bu sözlerdeki ‘baş köşe taşının’ (Yunanca, kefale gonias, köşenin başı) kendisi olduğunu ortaya koydu (Mt 21:42; Mr 12:10, 11; Lu 20:17). Köşe taşı nasıl bir bina için kilit rol oynuyorsa, meshedilmiş kişilerden oluşan ve ruhi mabede benzetilen Hıristiyan cemaati için de İsa kilit bir rol oynar. Petrus da Mezmur 118:22’yi Mesih’e atfen kullandı ve insanların reddettiği, fakat Tanrı’nın “köşenin baş taşı” olarak seçtiği ‘taşın’ İsa olduğunu gösterdi (Elç 4:8-12; ayrıca 1Pe 2:4-7’ye bakın).