Mukaddes Kitabın Görüşü
Felaketler—Tanrı’dan Ceza Mı?
SIK SIK doğal felaketlerle karşılaşan Filipinler’de, birçok insan, ‘Tanrı insanları bu gibi felaketlerle sınar mı?’ diye merak ediyor. 1991’de, bu yüzyılın en tahrip edici volkanik patlamasından sonra, ülkede yayımlanan bir gazetenin başlığında şu soru yer aldı: “Patlama: Tanrı’dan Ceza Mı?”
Nelly Favis-Villafuerte adlı köşe yazarı bu görüşü şu sözlerle ifade etti: “Mukaddes Kitaba inanan Hıristiyanlar için sadece bir tek açıklama vardır: Pinatubo Dağının volkanik patlaması, insanların ve milletlerin yaptıkları şeyler ve kaderleri üzerinde üstün kudreti olan heybetli ve egemen bir Tanrı’nın varlığını bize bir daha hatırlatmak için Tanrısal bir cezadır.” Bu iddia karşısında biz şunu soruyoruz:
Yüce Tanrı Bugün Toplumlara Hükmediyor Mu?
Tanrı’nın bunu geçmişte yaptığı inkâr edilemez. Kutsal Yazılarda kaydedilmiş örneklerden—Nuh’un günlerindeki Tufan, Sodom ve Gomorra’nın yok edilişi ve Kendi büyük ismiyle ilişkili olan Yeruşalim şehrinin iki vesilede yıkılışı—Yüce Tanrı’nın, Kendi standartlarını devamlı olarak çiğneyenler üzerine isteyerek bir hüküm getirebileceğini gösteriyor.—Tekvin 7:11, 17-24; 19:24, 25; II. Tarihler 36:17-21; Matta 24:1, 2.
Fakat günümüz hakkında ne demeli? İsa Mesih’in Matta 24., Markos 13. ve Luka 21. baplarda önceden söylediği gibi, dünya çapında felaketle dolu bir zaman gelecekti. Söz konusu baplarda İsa’nın bu dünya sisteminin sona erişi sırasında görülecek bazı olay ve şartlar hakkındaki peygamberane uyarısı kayıtlıdır. Düşünen insanlar buna dayanarak İsa’nın gökten görünmez şekilde hüküm sürdüğünü fark edebileceklerdi. Bu peygamberlikler günümüzde gerçekleşmektedir. Fakat, yukarıda bahsedilen hükümlerin her birinde, harabiyet gelmeden önce Yehova Tanrı’nın tekrar ve tekrar açıkça uyarıda bulunduğuna dikkat edelim. (Amos 3:7) Oysa bizim zamanımızdaki doğal felaketlere gelince, uyarılar genellikle bilimsel gözlemlere dayanılarak dünyevi otoriteler tarafından yapılmaktadır.
Ayrıca şakirt Yakub, mektubunun birinci babının 13. ayetinde bize şunları söylüyor: “Allah kötü şeylerle tecrübe olunamaz, kendisi de kimseyi tecrübe etmez.” Dünya nüfusu arttıkça, insanlar gerçekleşmesi olası birçok tehlikeye daha yakın yaşamaya başladı. Konut ve gıda üretimine ayrılan yerle ilgili artan talep, bir zamanlar ormanlık olan alanlardaki ağaçların kesilmesiyle sonuçlanmaktadır. Bu, zaman zaman aşırı yağmurların, bunu tutacak toprak kalmadığından hızla akıp gitmesiyle ortaya çıkan doğal felaketlerin şiddetini bile artırmaktadır.
Bundan dolayı, doğal felaketleri, bunlardan etkilenmiş bölgelerdeki insanlara Kadirimutlak Tanrı tarafından doğrudan gönderilen bir ceza olarak görmek doğru olmaz. Aslında sıkıntı zamanlarında en çok küçük çocuklar gibi masum kişilerin acı çektiği açıktır. Böyle felaketler Kadirimutlak Tanrı tarafından gönderilmediği halde yine şunu sorabiliriz:
Alınacak Dersler Var Mı?
Evet, var. Bu tür felaketler, ondan etkilenen bölgelerde yaşayanlar için, hayata oranla maddi şeylere verecekleri değeri sınayan olaylardır. Böyle zamanlarda bazıları sadece birkaç parça eşya kurtarmak uğruna yaşamını gereksiz yere tehlikeye sokmuştur. İsa’nın şu sözlerini hatırlamamız gerekir: “İnsanın hayatı kendisinde olan şeylerin çokluğunda değildir.” (Luka 12:15) Maddi şeyler yeniden bulunur, fakat hiçbir insan kendi hayatını geri getiremez.—Matta 6:19, 20, 25-34.
Doğal felaketler bireylerin nasıl bir yaşam sürdürdüklerini düşünmeleri için de bir neden olabilir. Resul Pavlus iman kardeşlerini davranışlarında dikkatli olmaya teşvik etti: “İmdi hikmetsizler gibi değil, fakat hikmetliler gibi nasıl yürüdüğünüze dikkatle bakın; fırsatı satın alın, çünkü günler fenadır.” (Efesoslular 5:15, 16) Kişinin karşılaştığı her deneme, kendisine kuvvetli bir imanın önemini hatırlatır.
Doğal felaketlerden alabileceğimiz üçüncü bir ders ise, başkalarına karşı daha çok duygudaşlık geliştirmemiz gerektiğidir. Felaket bölgesinde, herkes kendi başının çaresine baksın şeklinde bir tutum geliştirmektense, felaketzedelere sevgi dolu ilgi gösterilmelidir. Başkalarıyla ilgilenmek üzere görevlendirilmiş olanlar için bu özellikle geçerlidir. Peygamber İşaya “reis” olarak adlandırdığı kişileri “yelden saklanacak bir yer gibi, ve sağanağa karşı örtülü bir yer gibi, çorak yerde akar sular gibi, yorucu diyarda büyük kaya gölgesi gibi” olarak tanımlıyor.—İşaya 32:1, 2.
Felaket zamanında duygudaşlık göstermek üzere birçok fırsat doğar: hem söz hem hareketle, sahip olduğumuz şeyleri başkalarıyla paylaşabiliriz. Örneğin Pinatuba Dağının volkanik patlaması ve ardından gelen felaketler süresince, bölgeden kaçmak zorunda kalanlara yardım etmek için sayısız fırsat doğdu. Birçokları günlük yiyeceklerini bile bulamaz durumdaydı. Böylece başkalarına yardım elini uzatarak cömertliğini gösteren bireyler için fırsat vardı. Fakat yine de birçokları şunu merak ediyor:
İnsanlığın Son Bir Hükmü Olacak Mı?
Evet, olacak. Tanrı’nın Sözü bunu açıkça gösteriyor. (Matta 24:37-42; II. Petrus 3:5-7) O hüküm gelmeden önce, İsa’nın da peygamberlik ettiği gibi, dünya çapında bir uyarı işi yapılmalı: “Önce bütün milletlerde iyi haber vaaz edilmelidir.”—Markos 13:10.
Böylece herkes kendisine ‛Ben ne yapacağım?’ diye sormalı. Bu küre çapındaki felaketten sağ geçebilmek için Mukaddes Kitabın her birimize neler yapmamızı tembih ettiğini incelemeye sizi ısrarla teşvik ediyoruz.