Trenle Avrupa’nın Tepesine

ONDOKUZUNCU yüzyılın insanları doğayı fethetme havasındaydılar. İsviçre Alpleri en önemli adaylar arasındaydı. Yüzyıllar boyunca, tehlikeli sivri uçlu buzullar ve kayalar insanları güvenli uzaklıkta durdurabilmişlerdir, ama bu artık bitti. 1800’lü yılların başlangıcında dağcılar 4.158 metre yükseklikteki Jungfrau’a tırmanmayı başardılar. Alplerin en yüksek tepesi değilse de, kesinlikle en görkemlileri arasındadır.

1800’lü yılların sonuna doğru, girişimci kişiler bu tepenin sadece birkaç cesur dağcıdan daha fazla insan için nasıl ulaşılabilecek duruma getirilebileceğini düşünmeye başladılar. Kısa bir zaman içinde, tepeye giden bir demiryolu inşa etme fikri doğdu.

Cesur Bir Girişim

O zaman mevcut sınırlı teknoloji karşısında, o kadar yüksek bir yere giden bir demiryolu inşa etmek dev boyutlu bir görevdi. İsviçre hükümeti bunu gerçekleştirmek için yapılan birçok öneriyi inceledikten sonra Zürih’li bir sanayici olan Adolph Guyer-Zeller’in planlarını seçti. İşçiler ve turistlerin o yüksekliklere dayanabileceklerini kanıtlamak için, ilk önce bilimsel bir heyetin Yüksek Alplere bir sefer yapmasını organize etmesi gerekti.

Planları, Jungfrau’un eteğinde olan iki Alp koyağı Lauterbrunnen ile Grindelwald’ı bağlayan Wengernalp demiryolunu kullanmayı kapsadı. Hatları tepeye kadar uzatmak için, Guyer-Zeller Jungfrau’un meşhur komşu tepeleri Eiger ve Mönch’ün içinden yukarı çıkan 7 kilometre uzunlukta bir tünelin inşa edilmesini önerdi. Bu şekilde, hatlar dışarıdaki sert hava koşullarından korunmuş olacaklardı.

Temmuz 1896’da iş başladı. Açık havadaki Kleine Scheidegg’den Eigergletscher istasyonuna kadar giden, uzunluğu sadece 2 kilometre olan birinci kademeyi bitirmek iki sene sürdü. Bundan sonraki görev, Eiger’i delmekti. 1898/99 kışı yaklaşırken, yüzlerce tünel işçisi karlar yüzünden ulaşımın tamamen kopmasını beklediler.

İşçilerin koğuşları ve malzeme depoları âdeta bir köy oluşturdu. Binlerce kilo erzak, inşaat malzemesi ve yakıt depolanmalıydı. Tedarikler Wengernalp demiryolu ilkbaharın sonlarında tekrar faaliyete geçene kadar yetmeliydi.

İşçiler sekizer saatlik üç vardiyayla çalışarak gece gündüz kazdılar. Fakat kayanın delinmesi bedelini aldı. Korkunç bir tünel kazasında altı işçi hayatını kaybetti. Buna rağmen, tünelciler 7 Mart 1899’da ikinci kademe olan Eigerwand İstasyonuna ulaştı. İstasyon pencerelerinden onlar 4,3 kilometre arkalarında olan Kleine Scheidegg’i ve ta aşağıdaki Thun gölünü görebildiler.

Beklenmeyen Engeller

3 Nisan 1899’da, Adolphe Guyer- Zeller’in ani ölümüyle projeye ağır bir darbe inmiş oldu. Fakat oğullarının yönetimi altında, 3.160 metre yükseklikte olan Eismeer İstasyonuna giden üçüncü kademe bitirildi. Temmuz 1905’te açılışı yapıldı.

Bunu takip eden yıllarda, ilerleme çok yavaştı. O çevredeki zor yaşam koşulları işçilerin sinirlerine işleyip güçlerini tüketti. Buna rağmen, 21 Şubat 1912’de Jungfraujoch’un (Mönch ve Jungfrau’yu bağlayan, “Jungfrau’nun boyunduruğu” anlamına gelen belen) kayasında son çıkış dinamitlendi. Nefes kesen bir manzara gözler önüne serildi—masmavi bir gökyüzünün altında parlak güneş ışınlarında karlı tepeler ve buzullar!

3.454 metre yükseklikte olan ve hattı 9,3 kilometre uzunlukta olan Avrupa’nın en yüksek demiryolu istasyonunun resmi açılışı 1 Ağustos 1912’de yapıldı. 700 metre daha yukarıda olan Jungfrau’un tam tepesine ulaşma fikrinden vazgeçildi—hem masraflar yüzünden, hem de orada beklenen ziyaretçiler için yer olmadığından. Zaten proje on milyonluk bütçeyi geçip beş milyon İsviçre Frangı fazla almıştı. Planlanan 7 yıl yerine, proje 16 yıl sürmüştü.

Jungfraujoch’u Ziyaret Ederseniz

Jungfraujoch’u ziyaret etmek ister misiniz? Kleine Scheidegg’den yola çıkarak, Jungfrau demiryolu sizi bir saatten daha kısa bir zaman içinde Avrupa’nın tepesine götürebilir. Eigerwand ve Eismeer istasyonlarında kısaca durulduğunda, pencerelerden bakabilirsiniz. Tepeye vardığınız zaman, bilimsel araştırma merkezinin sergi salonunu ziyaret ederken veya Buz Sarayının heykellerine bakarken o yükseklikte az oksijenli hava ilk önce yavaş hareket etmenizi gerektirebilir. Asansörle Sfenks Terasına çıkıp Aletsch Buzulunu görebilirsiniz. Belki köpekli kızağa binmeyi de denersiniz!

Acıktığınız veya susadığınızda, her cüzdana ve damak zevkine göre bir lokanta bulmanız mümkündür. Fakat en güzel şeyler bedavadır: Yaratıcı’nın muhteşem eserinin manzarası, tabii ki eğer sis veya bulutlar aniden çıkmazsa. Bu sahne gerçekten yaratılışın usta işi bir eseridir. Biz, ufacık seyirciler olarak onu ancak huşu ve hayranlıkla seyredebiliriz.

[Sayfa 24’teki resim]

Jungfraubahn (Jungfrau demiryolu)

[Sayfa 25’teki şema/resim]

(Ayrıntılı bilgi için lütfen yayına bakın)

Jungfrau demiryolu güzerhâhı:

1. Kleine Scheidegg (açık havada);

2. Eigergletscher (açık havada);

3. Eigerwand (tünelde);

4. Eismeer (tünelde);

5. Jungfraujoch (tünelde)