Mukaddes Kitabın Görüşü
Ölülerden Korkmalı mısınız?
ÖLÜLERDEN söz açılınca çoğu kimse bu konu hakkında daha fazla konuşmaktan çekinir. Bununla birlikte bazıları bundan rahatsız olmakla kalmaz, korku da duyar. Tüm dünyadaki kültürlerde ölülerden korkmakla ilgili gelenek ve törenlere sık rastlanır. Örneğin, Afrika’da Sahra’nın güneyinde görülen geleneklere bakalım.
Bir batı Afrika şehrinde oturan bir kadın, aile üyelerinden birinin ölümünden sonra neler olduğunu canlı bir şekilde hatırlıyor. Şöyle anlatıyor: “Bir akrabam, ölü için düzenli olarak bir tabak yiyecek hazırlayıp özenle yatak odasına koyardı. O ortalıkta yokken gidip yemeği yedim. Akrabam döndüğünde çok mutluydu! Ölenin bu güzel yiyecekleri alıp yediğine inandı. Ben hastalanıncaya kadar bir süre bu böyle devam etti. İştahım kapandı ve hiçbir şey yiyemedim. Bu bende panik yarattı! Akrabalarımın birçoğu hastalığımın nedeninin ölü akrabamız olduğu sonucuna vardı. Aileden birine kızmış olmalı diye düşündüler.”
Aynı şehirde, bir ailede ikizlerden biri ölürse hiç kimse evde ölü hakkında konuşmamalıdır. Eğer biri ölen ikizi sorarsa aile geleneksel olarak şu cevabı verir: “O tuz almaya gitti.” Eğer doğru söylenirse hayattaki ikizin de canının alınacağına kuvvetle inanırlar.
İşte bir başka sahne: Üç eşi olan bir adam ölmüştür. Cenaze töreninden sonraki gün eşler için özel beyaz elbiseler dikilir. Aynı zamanda bu kadınların yıkanıp beyaz giysilerini giymeleri için evin yakınına tahta ve sazdan özel bir yer yapılır. Onlar ve onlara yardım etmek üzere görevlendirilen bir kadın dışında kimse buraya giremez. Bu özel yıkanma yerinden çıkar çıkmaz kadınların yüzü peçeyle örtülür. Kadınlar “korunma” için ayrıca bir kolye, yani sebe takarlar. Bu yıkanma töreni 100 gün boyunca her cuma ve pazartesi yapılır. Bu süre içinde bir erkekten direkt olarak herhangi bir şey alamazlar. Eğer bir erkek onlara bir şey vermek isterse onu önce yere ya da bir masaya koymalıdır. Sonra kadın onu alır. Kimsenin kadınların yatağına oturmasına veya yatmasına izin verilmez. Evden çıktıklarında her biri özel bir çubuk taşımalıdır. Bu çubuğu taşımanın ölen kocalarının kendilerine saldırmasını engelleyeceğini düşünürler. Yukarıdaki talimatlar uygulanmazsa ölü kocanın sinirlenip onlara zarar verebileceğine inanırlar.
Bu tür deneyimler dünyanın bu kısmında yaygındır. Bununla birlikte böyle gelenekler sadece Afrika’ya özgü değildir.
Ölülerden Korkmak Yaygın
Encarta ansiklopedisi, birçok halkın ataları hakkında nasıl düşündükleri konusunda şunları bildiriyor: “Ölü akrabaların . . . . güçlü ruhi varlıklar olduklarına veya nadiren de tanrı durumuna eriştiğine inanılır. Bu [kavram] ataların, yaşayan akrabalarının işleriyle hâlâ ilgilenen, toplumun aktif üyeleri olduğu inancına dayanır. Bu, Batı Afrika toplumlarında . . . . Polinezya ve Melanezya’da (Dobulular ve Manular), birçok Hint-Avrupa halkı arasında (eski İskandinavlar ve Almanlar) ve özellikle Çin ve Japonya’da çok sayıdaki belgeyle kanıtlanmıştır. Genel olarak ataların, olayların akışını ya da yaşayan akrabalarının refahlarını etkilemek üzere özel güçlere sahip olarak büyük yetki kullandıklarına inanılır. İlgilendikleri başlıca noktalardan biri ailenin korunmasıdır. Üstün tanrı ya da tanrılarla halk arasında aracı oldukları düşünülür ve yaşayanlarla rüyalar ve medyumlar aracılığıyla iletişim kurabilirler. Onlara gösterilen bu tavır korku ve saygının bir karışımıdır. İhmal edilirse atalar, hastalığa ve başka talihsiz olaylara neden olabilir. Yaşayanlar, gönül alma, dilekte bulunma, dua ve kurbanlar aracılığıyla atalarıyla iletişim kurabilir.”
Aslında bir ailenin geliri ölülerden korkmak yüzünden azalıp tükenebilir. Genellikle ölülerden korkulması gerektiğine kuvvetle inananlar, yiyecek, içecek, kurban için canlı hayvan ve pahalı giysiler gerektiren ayrıntılı törenler yapmak ister.
Fakat ölü akrabalar veya atalar kendilerinden korkulmasını ve onlara saygı gösterilmesini isteyecek durumda mıdır? Tanrı’nın sözü olan Mukaddes Kitap bunun hakkında ne söylüyor?
Ölüler Size Zarar Verebilir mi?
Mukaddes Kitabın, bu tür inançların varlığını doğruladığını bilmek ilginizi çekebilir. Tesniye kitabında ölülerden korkmakla ilgili uygulamalardan söz edilir. Şöyle söylüyor: “Aranızda . . . büyücü, yahut cinci, yahut bakıcı, yahut ölülere danışan bulunmıyacak. Çünkü bu şeyleri yapan adam RABBE mekruhtur.”—Tesniye 18:10-12.
Yehova Tanrı’nın bu tür törenleri mahkûm ettiğine dikkat edin. Neden? Çünkü onlar bir yalana dayanır. Ölülerle ilgili başta gelen yalan, canın yaşamaya devam etmesidir. Örneğin, The Straight Path dergisi ölülere ne olduğuyla ilgili şunları söylüyor: “Ölüm canın ayrılmasından başka bir şey değildir. . . . . Mezar, canın değil sadece bedenin saklandığı depodur.”
Mukaddes Kitap ise aynı görüşte değil. Hezekiel 18:4’ü kendiniz okuyun: “Bütün canlar benimdir, babanın canı benim olduğu gibi, oğlun canı da benimdir; suç işliyen can, ölecek olan odur.” Ayrıca ölünün durumu, Tanrı’nın Sözünde Vaiz 9:5’te açıkça anlatılmıştır: “Yaşıyanlar biliyorlar ki, öleceklerdir; fakat ölüler bir şey bilmezler.” Bu, ölüler için bırakılan yiyeceğin, yaşayan başka biri tarafından yenilmedikçe neden tükenmediğini açıklar.
Bununla birlikte Mukaddes Kitap, mezarda bulunanlar konusunda bizi ümitsiz bırakmaz. Onlar tekrar yaşayabilir! Mukaddes Kitap bir ‘dirilmeden’ söz eder. (Yuhanna 5:28, 29; 11:25; Resullerin İşleri 24:15) Bu, Tanrı’nın uygun gördüğü zamanda olacak. Bu arada ölüler, Tanrı’nın ‘uyandırma’ vaktine kadar mezarda bilinçsiz şekilde ‘uykuda’ kalırlar.—Yuhanna 11:11-14; Mezmur 13:3.
İnsanlar genelde bilinmeyenden korkar. Tam bilgi bir kimseyi asılsız batıl inançlardan kurtarabilir. Mukaddes Kitap bize mezarda bulunanların durumları hakkında gerçeği bildirir. Kısacası, ölülerden korkmanız gerekmez!—Yuhanna 8:32.