Televizyon Ne Kadar Tehlikeli?

Gazete başlıkları, 18 Aralık 1997’de, televizyonda gösterilen bir çizgi filmin Tokyo’da (Japonya) çok sayıda çocuğun hastalanmasına yol açtığını bildirdi. Yüzlerce çocuk hastanelere götürüldü. The New York Times “bazı çocukların kan kustuğunu, başkalarının havale geçirdiğini ya da bilincini kaybettiğini” yazdı. “Doktorlar ve psikologlar bunun günümüzde çocukların bazı televizyon şovları karşısında ne kadar savunmasız olabileceklerini hatırlatan çarpıcı bir olay olduğuna dikkat çekiyorlar.”

The New York Daily News şunları yazdı: “Dün, televizyonda gösterilen bir çizgi filmdeki canavar kırmızı gözlerini parlattıktan sonra, Japonya’yı panik sardı; tüm ülkede yüzlerce çocuk kasılarak baygınlık geçirdi.

Salı gecesi televizyondaki bir çizgi filmi . . . . izledikten sonra, yaklaşık 600 çocuk ve birkaç yetişkin acil servislere getirildi.” Solunum güçlüğü olan bazıları yoğun bakım servislerine alındı.

Sekiz yaşında bir çocuğun annesi, Yukiko Iwasaki şunları açıkladı: “Kızımın bilincini kaybettiğini görünce şoke oldum. Ancak sırtına vurunca nefes alıp vermeye başladı.”

Çocuk programı yapımcıları, “yüzlerce kez” kullanıldığını söyledikleri bir animasyon tekniğinin, neden böylesine tehlikeli ve şiddetli bir tepkiye yol açtığını açıklayamıyorlar.

Televizyon izlemenin tehlikeli etkilerinin bilincinde olan bazı ana-babalar, çocuklarının neler izlediğini dikkatle kontrol ediyor, hatta TV’yi evlerinden çıkarıyorlar. Allen’daki (Texas, ABD) bir baba, TV’yi evlerinden çıkarmadan önce, çocuklarında “konsantrasyon eksikliği, sinirlilik, işbirliği eksikliği ve kronik can sıkıntısı” olduğunu belirtti. Şöyle devam etti: “Bugün yaşları 6 ile 17 arasında olan beş çocuğumuzun her biri bütün notları A olan mükemmel öğrencilerdir. TV’yi bıraktıktan sonra spor, kitap okuma, sanat, bilgisayar kullanma ve benzeri ilgi alanları dahil çeşitli hobiler geliştirdiler.

Yaklaşık iki yıl önce unutamadığımız bir olay oldu. O zaman 9 yaşında olan oğlum, arkadaşının verdiği yatılı partiden telefon ederek eve gelmek istediğini söyledi . . . . Onu almaya gittiğimde, sorunun ne olduğunu sordum, ‘Parti çok sıkıcıydı. Oturup TV seyretmekten başka bir şey yapmak istemiyorlar!’ dedi.”