Asla Yalan Söylememeliyiz!

DİYELİM Kİ bir kız annesine “Tamam, okuldan çıkınca hemen eve geleceğim” diyor. Ama sonra arkadaşlarıyla kalıp oyun oynuyor ve eve döndüğünde annesine, “Öğretmenim dersten sonra okulda kalmamı istedi” diyor. Sence onun böyle söylemesi doğru mu?—

Ya da diyelim ki bir erkek çocuk babasına, “Hayır, evde top oynamadım” diyor. Ama ya gerçekten evde top oynadıysa? Oynamadım demesi doğru mu?—

Büyük Öğretmen bize böyle durumlarda nasıl davranmamız gerektiğini gösterdi. O şöyle dedi: “Evet dediyseniz Evet olsun, Hayır dediyseniz Hayır olsun; bundan ötesi kötü olandan kaynaklanır” (Matta 5:37). İsa bu sözlerle ne demek istedi?— Söylediklerimizle yaptıklarımızın aynı olması gerektiğini söyledi.

Kutsal Kitapta anlatılan bir olay doğruyu söylemenin ne kadar önemli olduğunu bize gösterir. Şimdi İsa’nın öğrencisi olduğunu iddia eden iki kişinin neler yaşadığına bakalım.

İsa’nın ölümünden yaklaşık iki ay sonra, Yahudilerin kutladığı önemli bir bayram olan Pentekost için uzak yerlerden Yeruşalim’e birçok insan gelmişti. Elçi Petrus çok güzel bir konuşma yapmış ve Yehova’nın dirilttiği İsa hakkında birçok şey anlatmıştı. Yeruşalim’e gelen birçok insan İsa hakkında ilk defa bilgi alıyordu. Onlar daha çok şey öğrenmek istediler. Bunun için ne yaptılar?

Orada daha uzun süre kalmaya karar verdiler. Ama bir süre sonra bazılarının parası bitti. Yiyecek alabilmek için yardıma ihtiyaçları vardı. Yeruşalim’deki öğrenciler bu kişilere yardım etmek istedi. Bu nedenle birçoğu sahip olduğu bazı şeyleri satıp parayı İsa’nın elçilerine verdi. Elçiler de bu parayı ihtiyacı olan kişilere dağıttı.

Yeruşalim’deki cemaatte hizmet eden Hananya ve karısı Safira da sahip oldukları bir tarlayı sattılar. Bunu yapmalarını kimse onlardan istememişti, buna kendileri karar vermişti. Ama bu tarlayı satmalarının nedeni İsa’nın yeni elçilerine duydukları sevgi değildi. Hananya ve Safira, olduklarından daha iyi insanlarmış gibi görünmek istiyorlardı. Bu nedenle bir karar verdiler. Yeni öğrencilere yardım etmek için paranın tamamını verdiklerini söyleyeceklerdi. Ama aslında paranın sadece bir kısmını vereceklerdi. Sence bu doğru bir davranış mıydı?—

Hananya elçilerin yanına gitti ve parayı verdi. Tabii ki Tanrı onun bütün parayı vermediğini biliyordu. Tanrı Hananya’nın yalan söylediğini Petrus’un de bilmesini sağladı.

Bunun üzerine Petrus şunları söyledi: ‘Hananya neden Şeytan’a uydun? Tarla senindi. Onu satmak zorunda değildin. Hatta sattıktan sonra da parayı istediğin gibi kullanabilirdin. Neden paranın sadece bir kısmını verip bütün parayı vermiş gibi davranıyorsun? Bunu yaparak yalan söylemiş oluyorsun. Hem de sadece bize değil, Tanrı’ya da.’

Evet, durum gerçekten de çok ciddiydi. Hananya yalan söylemişti. Yaptığını söylediği şeyi aslında yapmıyordu. Yapıyormuş gibi davranıyordu. Kutsal Kitap bize daha sonra neler olduğunu da anlatır. Şöyle der: “Hananya bu sözleri duyunca yere yığılıp son nefesini verdi.” Tanrı onun ölmesine neden olmuştu. Sonra Hananya’nın bedenini dışarı çıkarıp gömdüler.

Yaklaşık üç saat sonra Safira geldi. Kocasına neler olduğundan habersizdi. Bu yüzden Petrus ona ‘Tarlayı sattığınız paranın hepsini bize mi verdiniz?’ diye sordu.

Safira ‘Evet, tarladan aldığımız paranın hepsini size verdik’ dedi. Ama bu bir yalandı! Onlar tarlayı sattıktan sonra paranın bir kısmını kendilerine ayırmışlardı. Bu yüzden Tanrı Safira’nın da ölmesine neden oldu (Elçiler 5:1-11).

Hananya ve Safira’nın başına gelenlerden ne öğreniyoruz?— Tanrı’nın yalancılardan hoşlanmadığını. O bizim her zaman doğruyu söylememizi ister. Ama birçok kişi yalan söylemenin o kadar da kötü bir şey olmadığını düşünüyor. Sence onlar haklı mı?— Dünyadaki bütün hastalıkların, acıların, ölümün bir yalan yüzünden başladığını biliyor musun?—

Şeytan Yehova’nın yarattığı ilk kadına, yani Havva’ya yalan söyledi, hatırlıyor musun? Ona Tanrı’nın yasakladığı meyveyi yiyerek Tanrı’ya itaatsizlik ederse ölmeyeceğini söyledi. Havva Şeytan’a inanıp meyveyi yedi. Âdem’i de yemeye ikna etti. Bunun sonucunda ikisi de günahkâr oldu ve çocukları da günahkâr olarak doğdu. O zamandan beri Âdem’in çocukları günahkâr oldukları için acı çekiyor ve ölüyorlar. Tüm bunlar nasıl başladı?— Evet, bir yalanla.

İsa’nın Şeytan’a ‘hem yalancı hem de yalanın babası’ demesi ne kadar yerinde değil mi? Şeytan yalan söyleyen ilk kişiydi. Biri yalan söylediğinde aslında Şeytan’ın başlattığı bir şeyi yapmış oluyor. Aklımızdan yalan söylemek geçtiğinde bu gerçeği hatırlamalıyız (Yuhanna 8:44).

Acaba ne gibi durumlarda aklından yalan söylemek geçebilir?— Genellikle yanlış bir şey yaptığında, değil mi?— Diyelim ki istemeden bir şey kırdın. Biri sana ne olduğunu sorduğunda bunu kardeşinin yaptığını söylemen ya da ne olduğunu bilmiyormuş gibi davranman doğru olur mu?—

Ya da bir ödevin olduğunu düşün ve sen sadece bir kısmını yaptın. Ödevin hepsini yaptığını söylemen doğru olur mu?— Hananya ve Safira’yı hatırla. Onlar gerçeği tam olarak söylememişlerdi. Tanrı onların ölmesine neden olarak bu yaptıklarının ne kadar yanlış olduğunu göstermişti.

Ne yapmış olursak olalım gerçekleri saklamamız durumun sadece daha da kötüleşmesine neden olur. Gerçeğin bir kısmını söylemek de yeterli değildir, gerçeği tam olarak söylemeliyiz. Kutsal Kitap “Doğruyu söyleyin” der. Ayrıca “Birbirinize yalan söylemeyin” der. Yehova her zaman doğruyu söyler ve bizden de aynısını yapmamızı bekler (Efesoslular 4:25; Koloseliler 3:9).