İmanla Dünyayı Fethedenler

“Dünyayı yenmiş olan galebe budur, yani imanımızdır.”—I. Yuh. 5:4.

1, 2. (a) Sözde dünyayı fethedenlerin hangi müşterek tecrübesi olmuştur? (b) Dünyayı fetheden biri bunlardan nasıl farklı olmuştur? (c) Neden bu Kişinin ve takipçilerinin galebesi eşsizdir?

TARİH, birçok sözde dünyayı fethedenler hakkında konuşuyor. Fakat sonunda bunların hepsi mağlup oldular. Mısır’ın güçlü Firavun’u, Babil’in mağrur Nebukatnetsar’ı, Büyük İskender, Roma’nın Kayserleri, Napolyon, Hitler—İzzetleri gerçekten çok kısa sürdü! Oysa İzzeti asla sönmeyecek olan ve dünyayı yenen biri vardır. Kendisi silahlı askeri kalabalıkları ve büyük donanmalarıyla övünmedi. Fakat galebesi tam ve kral oluşunu kabul edenlerin ebedî iyiliği içindi.

² Birçokları bu güçlü galebe kazanan kişi yüzünden sürçtüler. Zira onun basit bir marangozun oğlundan fazla bir şey olmadığını zannettiler. Hemşerileri onu hor gördüler. Roma imparatorluğu İsa’yı öldürdüğü zaman onu takip eden pek az kişide dağıldı. Fakat bu adam —yani İsa Mesih—dünyayı yenen biri olarak eşsizdi. İdam edilmesinden önceki akşam şakirtlerine: “Cesur olun; ben dünyayı yendim” diyebildi. (Yuh. 16:33; Mar. 6:3; İş. 53:3) Bunun yanı sıra onların da dünyayı yeneceklerini söylemişti. Fakat nasıl? Kendisini takip edenlerden çok sevdiği birinin daha sonra dile getirdiği gibi: “Dünyayı yenmiş olan galebe budur, yani imanımızdır.”—I. Yuh. 5:4.

İMANLA OLAN GALEBE

3. Galip gelen bu iman nedir?

³ İmanla olan bu galebe nedir? İmana sahip olmak, görünmeyen veya gelecekte olacak şeyler hakkında, bunlara iman eden için gerçek haline gelecek derece kanaat getirmiş olmak demektir. Hakiki Hıristiyan imanı, kaygan kuma benzeyen hislerden veya batıl itikatlara dayanan safdillikten tamamen farklı olup sağlam bir temel olan İsa Mesih üzerine bina edilmiştir. ‘Altın, gümüş ve değerli taşlar’ gibi yanmazydır. (I. Kor. 3:11-14) O, tek yaşayan Tanrı Yehova’nın, varlığı ve evrenin Egemen Rabbi olarak mevkiinin hakkını teyit edeceği hususunda kanaat getirmiş durumdadır. Bu iman “yalan söyleyemeyen” Tanrı’nın vaatlerine lengerle, çıpayla bağlıdır. Bu iman, O’nun krallıkla ilgili tüm fevkalâde amaçlarının gerçekleşmesi için onu kamilleştiren ve Tanrı’nın Başvekili olan İsa’ya dikkatli şekilde bakar.—Titus 1:2; İbr. 11:1, 6; 12:2.

4. Ne zaman ve nasıl imanla galip gelebiliriz?

⁴ Çekinmeden, bu imana sımsıkı sarıldığımız sürece dünyayı yendiğimiz söylenebilir. Fakat bu galebede bulunmak için Har–Magedon’a kadar beklememiz gerekmez. Dünyanın yolunu takip etmekten vazgeçerek dönüp, Rab İsa Mesih’e olan iman esasına dayanarak hayatımızı Yehova’ya vakfedip, suda vaftiz edildiğimiz zaman dünyayı yenmek yoluna girmiş bulunuyoruz. Böylece iman sayesinde bir galebe kazanıyoruz. Bu, Yehova ve Oğlu tarafından bize gösterilen sevgiye karşı takdirimiz yüzünden, yılmadan muhafaza etmemiz gereken bir galebedir.

5. (a) Nasıl “galiplerden üstün” olabiliriz? (b) Hangi inanç imanımızın çok önemli bir kısmıdır?

⁵ Resul Pavlus, bütün böyle galip gelenler hakkında konuşarak şöyle diyor: “Mesihin sevgisinden bizi kim ayıracaktır? elem mi, yahut sıkıntı mı, yahut eza mı, yahut kıtlık mı, yahut çıplaklık mı, yahut tehlike mi, yahut kılıç mı? . . . . bizi sevenin vasıtası ile bunların hepsinde galiplerden üstünüz.” Ondan sonra imanımızın bu kadar önemli bir kısmını teşkil eden Yehova’nın bize karşı ayrılmaz sevgisine dair sarsılmaz inancımızı dile getirerek şöyle diyor: “Zira eminim ki, ne ölüm, ne hayat, ne melekler, ne reislikler, ne şimdiki şeyler, ne gelecek şeyler, ne kudretler, ne yükseklik, ne derinlik, ne başka bir mahlûk Rabbimiz Mesih İsa’da olan Allahın sevgisinden bizi ayırmağa kadir olacaktır.”—Rom. 8:35, 37-39.

ÖRNEK TEŞKİL EDEREK GALİP GELEN

6. İsa’nın galebesi neye dayanıyordu?

⁶ Bizzat İsa, burada yeryüzündeyken, bu galebeyi imanla nasıl tamamlayabileceğimizi gösteriyordu. O, Tanrı’nın Sözünü biliyordu. Tanrı’nın Sözünden zevk alıyordu ve onu “ruhun kılıcı” olarak kullanmakta becerikli idi. (Efes. 6:17) Çölde Şeytan tarafından denendiği zaman “yazılmıştır” diyerek, düşmanını üç kere geri püskürttü. Galebesi, Tanrı’nın Sözüne riayet etmesine dayanıyordu; bizimki de böyle olmalı.—Mat. 4:3-11.

7. İsa galebesinin kampanyasına nasıl başladı?

⁷ İsa, Vaftizci Yahya’nın işi sona erince, galebesinin en büyük kampanyasına başladı. “Vâzedip: Tövbe edin, çünkü göklerin krallığı yaklaşmıştır (YD) demeğe o vakitten başladı.” (Mat. 4:17) Bu heyecanlandırıcı bir mesajdı! Tanrı’nın krallığı, gerçekten bizzat meshedilmiş İsa’nın şahsında yaklaşmıştı. İsa dünyayı yenen ve Mesih olarak bütün Galile’de, bir Roma ili olan Perea’da ve Yeruşalim’e kadar her yerde iyi haberi va’zetti. Binlerce kişi onu dinledi. Birçokları onu takip ettiler. Fakat yönetici sınıf ve özellikle dinsel liderler kendisine şiddetle muhalefet ettiler.

8. İsa’nın galebesinde hiçbir zaman tereddüt etmediğini gösteren nedir?

⁸ İsa bütünlüğü hususunda tereddütte değildi, zira o kendisinin sonuna kadar galip olması gerektiğini biliyordu. Nihayet işkence direğindeki ölümüyle karşı karşıya kaldığında, Romalı vali, kral oluşu hususunda onu sorguya çektiği zaman İsa: “Kral olduğumu sen diyorsun. Ben bunun için doğmuşum ve bunun için dünyaya geldim ki hakikate şehadet edeyim. Hakikatten olan herkes benim sesimi işitir” diye cevap verdi. (Yuh. 18:37) O, Krallık hakikati için sadakatle, şahadet etmeğe devam etti. Babasının ismini, sonuna kadar tereddüt etmeden bildirdi ve bu değerli ismi, Şeytan’ın ona atabileceği herhangi bir takbih karşısında daima takdis etti. Böylece İsa dünyayı yenen biri olarak son soluğunda: “[Yeryüzündeyken onun için olan Tanrı’nın işi] tamam oldu!” diye haykırabilirdi.—Yuh. 19:30; 17:6, 20.

DAĞLARI NAKLEDECEK İMAN

9. İsa’nın şakirtleri ne tür imana sahip olabilirler? Buna sahip oldukları nasıl anlaşılır?

⁹ İsa şakirtlerine “Sizde bir hardal tanesi kadar iman olursa, siz bu dağa: Buradan şuraya göç, dersiniz, ve göçer, ve size hiç bir şey imkânsız olmaz” dedi. (Mat. 17:20) Şakirtleri bunu yapabilecek miydi? Gayet tabii! Özellikle MS  33’de Pentikost gününden sonra. Zira o vakit, yani İsa’nın bir ruh olarak diriltilmesinin ellinci gününde, Yeruşalim’de bir evde toplanmış olan yüz yirmi şakirt üzerinde bir mucize vuku buldu. Yehova’nın ruhu onların üzerine dökülmüş “Allahın büyük işlerini” birçok dilde konuşmak için kudret almışlardı.—Res. İşl. 2:1-11.

10, 11. (a) İsa’nın şakirtleri onun galebesini nasıl paylaşmaya başladılar? (b) Onların imanı niçin her şeyi yenen bir imandı?

¹⁰ Bu ruh, aynı zamanda Petrus’a bütün bunların anlamının ne olduğunu Tanrı’nın Sözünden açıklaması için kudret verdi. İsa’nın galebesi, gökte Tanrı’nın sağına yüceltilmiş olmasıyla mükâfatlandırılmıştı. Şimdi bu galebeyi paylaşmak onların imtiyazı idi. Onlar, birçok milletlerden gelerek toplanmış olan kalabalığa tam bir şahadet verip, tövbe etmelerini, vaftiz edilmelerini ve Tanrı’nın Sözü vasıtasıyla takdim edilen fevkalade krallık vaatlerini coşkuyla kabul etmelerini tembih ettiler. “O gün üç bin kadar can onlara katıldı” ve bunlar geniş olan mabet sahasında ve özel olarak evlerde sağlanan gündelik öğretim vasıtasıyla imanda kuvvetlendirildiler.—Res. İşl. 2:11-47.

¹¹ Acaba dinsel liderler, imanın bu ortaya çıkışından memnun kaldılar mı? Tam aksine! Petrus ile Yuhanna’yı tutuklayıp İsa’nın ismiyle va’zedip öğretmekten vazgeçmelerini talep ettiler. Buna karşılık resuller iman dolu şu cevabı verdiler: “Sizi Allahtan ziyade dinlemek Allah gözünde doğru mudur? Siz hükmedin; çünkü biz gördüğümüz ve işittiğimiz şeyleri söylememek elimizde değildir.” Onlar, her şeyi yenen imanlarının önünde hiç bir şeyin engel olarak durmasına müsaade etmediler. Serbest bırakılınca şahadeti büyük kudretle vermeğe devam ettiler!—Res. İşl. 4:18-21, 33.

12. (a) Şakirtlerin galebesi melekler tarafından nasıl dekteklendi? (b) Mukaddes ruha sahip olmaları neye bağlıydı?

¹² Bunun üzerine, başkâhin ve uşakları kıskançlıkla dolu olarak, resullerin hepsini hapse attılar. Bu, Tanrı’nın harekete geçmesini gerektirdi. Yehova’nın meleği, onları geceleyin dışarı çıkarıp kendilerine “gidin, . . . .bu hayatın bütün sözlerini kavma söyleyin” demişti. Gün doğunca işte onlar, tekrar orada, mabet sahasında öğretiyorlardı! Onlar bir daha tutuklanıp Sanhedrin Salonuna götüdüler orada başkâhin şöyle konuştu: “Bu isim [İsa] ile öğretmeyin, diye size sıkı tembih ettik, ve işte, öğretişiniz ile Yeruşalimi doldurdunuz.” Resullerin cesaret dolu cevabı şöyle idi: “İnsanlardan ziyade Allaha itaat etmek gereketir. . . .Biz bu şeylerin şahitleriyiz; ve hükümdar olarak (YD) ona itaat edenlere Allahın verdiği mukaddes ruh (YD) da şahittir.” (Res. İşl. 5:17-32) Evet, mukaddes ruha sahip olmaları, Yehova’nın Egemenliği hakkında hararetle şahadet etmeğe devam etmelerine bağlıydı!

13. Hıristiyanlığın bu ilk günlerinde iman nasıl zafer kazandı?

¹³ O dinsel liderler, resulleri yok etmek istediler, fakat mukaddes ruhu Veren, olayların akışına başka bir yön verdi. Saygı değer bir Kanun öğretmeni olan Gamaliel cesaretle şuları söyledi: “Bu adamlardan vazgeçin ve onları bırakın ki, Allaha karşı da cenk ediciler olmıyasınız; çünkü bu niyet veya bu iş insanlardan ise bozulacaktır; fakat Allahtan ise onları bozmağa sizin gücünüz yetmez.” Böylece resullere sadece dayak atıp, va’zetmekten vazgeçmelerini söyliyerek onları serbest bıraktılar. Acaba muzaffer İman, kazandı mı? Muhakkak, zira kayıt devamen şöyle diyor: “Ve her gün mabette ve evde öğretmekten ve İsa Mesihi müjdelemekten vazgeçmiyorlaradı.”—Res. İşl. 5:33-42.

İMANLA SAĞLANAN DEVAMLI GALEBE

14. Zulme rağmen, İsa’nın, Resullerin İşleri 1:8’deki peygamberliği nasıl yerine geldi?

¹⁴ Titizlikle verilen muazzam şahadeti hiçbir şey durduramadı. Bu şahadet bizzat İsa’nın peygamberlik ettiği ölçüde verilmeliydi, yani “Yeruşalimde, bütün Yahudiyede, Samiriyede ve dünyanın en uzak yerine kadar.” (Res. İşl. 1:8) Zulüm ancak şahadetin daha geniş çapta verilmesine yaradı, zira: “Dağılanlar sözü müjdeliyerek dolaştılar.” (Res. İşl. 8:1, 4) Zulmeden Saul, çok vakit geçmeden resul Pavlus oldu ve Milletlerden gelen ilkler mukaddes ruh mevhibesini aldılar. İyi haber gitgide daha çok yeni sahalara yayılara söndürülmesi güç bir ateş gibi yayıldı. Pavlus ile arkadaşları Avrupa’ya girdikleri zaman oradaki muhalefet edenler, “Dünyayı altüst eden bu adamlar, buraya da geldiler” diye bağırdılar. (Res. İşl. 17:6) Böylece Krallık hakkında şahadet etme süresi olarak takriben 30 yıl geçtikten sonra iyi haber “gök altında olan bütün hilkate vâzedil”miş oldu.—Kol. 1:23.

15. İmanlarında tereddüt edenlere hangi yardım ve teşvik sağlanmıştı?

¹⁵ Bununla beraber, Yahudi şeyler sisteminin sonu yaklaştıkça, bu Hıristiyanlardan bazılarının bütün olanlardan bezmiş oldukları görülüyor. Onlar ruhen uyanık durumlarını kaybetmeğe başladılar ve imanla olan galebelerinde tereddütte kalmağa başladılar. Fakat yardımsız kalmamışlardı. Hıristiyan camaatindeki sadık ihtiyarlar onları gerekli şekilde teşvik ettiler. Bu ihtiyarlardan biri olan resul Pavlus, onlara devamlı olarak imanda tahammül etmeleri tembihinde bulundu. Hıristiyan ümitlerini bir “can lengeri” yapıp onu “emin ve metin” kılmalarına teşvik etti. (İbr. 6:19) Kendisi “biz helâk için geri çekilenlerden değil, ancak canın kurtuluşu için iman edenlerdeniz” dedi. (İbr. 10:39) Onlar pahası ne olursa olsun Hıristiyan galebesini tamamlamalıydılar! İmanlarını sıkı tutanlar, Yahudi “şeyler sistemi” MS  70 yılında yok edildiğinde sağ kalmışlardı.

İMANIN DAHA BAŞKA DENEMELERİ

16. (a) Resul Yuhanna, imanla olan galebesinde ne kadar zaman tahammül gösterdi? (b) Ne hakkında uyarıda bulundu?

¹⁶ Bununla beraber vefakâr Hıristiyanlar için daha başka iman denemeleri de hazır bekliyordu. İsa Mesih’in bir resulü olarak 68 yıldan fazla hizmet eden Yuhanna bunları dile getiriyor. Yuhanna mektuplarının ikisinde “son saat”te ortaya çıkan “Mesih muhalifi” hakkında uyarıyor ve onu “Babayı ve Oğlu inkâr eden” olarak tarif ediyor. Yuhanna ondan sonra “Mesih muhalifi”ni, ‘dünyaya çıkmış olan çok yalancı peygamberlere’ bağlıyor. (I. Yuh. 2:18, 22; 4:1-3) Bu Mesih muhalifi şüphesiz “iyi haberi”n acilliğini inkâr edip, Hıristiyanları, bu dünyanın maddiyatçı yollarına çekmeğe çalıştı.

17. Hıristiyanlar nasıl ve neden galebelerinde dayanmalıydılar?

¹⁷ Bütünlüğünü muhafaza eden Hıristiyanlar “şeriri yendiler”, fakat şimdi, bu geç saatte bile imanları başka bir yönden tehlikede idi. Resul onlara açık bir dille şunları yazdı: “Dünyayı ve dünyada olan şeyleri sevmeyin. Eğer bir kimse dünyayı severse, onda Babanın sevgisi yoktur. Çünkü dünyada olan herşey, bedenin şehveti, ve gözlerin şehveti, ve hayat gururu, Babadan değil, fakat dünyadandır. Ve dünya ve onun şehveti geçer, fakat Allahın iradesini yapan ebediyen durur.” (I. Yuh. 2:15-17) Gerçekten Hıristiyanların, Şeytan’ın dünyasının ahlâksız, maddiyatçı yollarına karışmaları asla Tanrı’nın iradesi değildir. Daha ziyade, imanla galip gelmekte dayanmalıydılar.

18. İmanla olan galebemizi nasıl başarabiliriz?

¹⁸ Yuhanna aynı mektupta, bütün Hıristiyanları dünya çapında ayrılmaz bir birlikte bağlıyan bağı tarif ederek şöyle diyor: “Her kim İsa Allahın Oğludur diye ikrar ederse, Allah onda ve o Allahta durur, ve biz Allahın bize olan sevgisini biliriz ve ona inandık. Allah sevgidir, ve sevgide duran Allahta durur, ve Allah onda durur.” (I. Yuh. 4:15, 16) Bütün evrenin Egemeniyle, bizi her günahtan temiz”leyen kanını veren Oğlu İsa Mesih vasıtasıyla birleştirilmiş olmak ne fevkalâde bir imtiyazdır! (I. Yuh. 1:7) İmanla sağlanan galebemiz şudur: Tanrı ve Mesih’i sevmeğe devam etmek, şimdi hızla sona ermek üzere olan dünya çapındaki hasat etme işinde, onların iş arkadaşları olmak.—I. Kor. 3:9.

19. Dünya üzerinde imanla galip gelenleri tanıtan nedir?

¹⁹ Yuhanna devamen şöyle diyor: “Allah sevgisi şudur ki onun emirlerini tutalım.” (I. Yuh. 5:3) İsa bununla ilgili olarak kendisini takip edenlere: “Size birbirinizi seviniz diye yeni bir emir veriyorum; sizi sevdiğim gibi siz de birbirinizi seviniz” dedi. (Yuh. 13:34) Bu, Yuhanna’nın günlerinde Hıristiyanları gerçekten tanıtan bir işaret olduğu gibi günlerimizde de, onları fevkalâde şekilde tanıtan bir işarettir! Zira birinci yüzyıldan beri Yehova’nın Şahitleri gibi, bütün dil, sıpt ve ırk sınırlarını aşan sevgi bağı içinde birleştirilmiş bir kavim hiçbir zaman olmamıştır.

20. Bu dünyanın sonunda, dünyayı fetheden biri olduğunu nasıl gösterebilirsin?

²⁰ Aynı zamanda bu şeyler sisteminin sonuyla ilgili İsa’nın peygamberliğinde “krallığın bu iyi haberi bir şahadet maksadıyla bütün meskûn yerde bütün milletlere va’zedilecektir; ve son o zaman gelecektir” emri belirtilmiştir. (Mat. 24:14, YD) Şimdi dünya çapında zirvesine ulaşan bu fevkalâde şahadet dünyayı yenenleri tanıtmak üzere hizmet ediyor. Resul, Tanrı’nın bütünlüğünü muhafaza eden böyle hizmetçilerinin tümü hakkında şunları yazıyor: “Dünyayı yenmiş olan galebe budur, yani, imanımızdır. İsanın Allahın Oğlu olduğuna iman edenden başka, dünyayı yenen kimdir?” Tanrı’nın Oğlu olarak İsa’ya olan bu iman, kendisini takip edenlere diriltildikten sonra verdiği şu emre faal bir şekilde itaat ederek gösterilebilir: “Bundan dolayı gidin bütün milletlere mensup insanları şakirt edin” (I. Yuh. 5:4, 5; Mat. 28:19, 20, YD) O halde sen dünyayı yenen biri olduğunu ispat ediyor musun?