İnsan Korkusu Kral Tsedekiya’yı Tuzağa Düşürdü
MUKADDES KİTAP bize “İnsan korkusu tuzak kurar; fakat RABBE güvenen emniyette olur” diye hatırlatmakla ne kadar iyi eder. (Sül. Mes. 29:25) Bir kimse, miras olarak aldığı zayıflıklardan dolayı tehlikeli ya da hoş olmayan durumlarla karşılaşınca uzlaşmaya meyilli olabilir. Böylece başkaları ne söyleyecek veya ne düşünecek korkusu, bir kimsenin doğru olarak bildiği bir şeyi yapmasına engel olabilir.
Örneğin, bir Hıristiyan, İsa Mesih’in ilk takipçileri ve özellikle “açıkça ve evden eve” öğreten Resul Pavlus gibi, Mukaddes Kitabın hakikatlerini başkalarına bildirmenin gerekli olduğunu bilir. (Luka 8:1; Res. İşl. 20:20) Oysa, başkalarının ne söyleyeceği ve ne düşüneceği korkusu, bu faaliyetinden çekilmesine neden olabilir. İki sıpttan oluşan Yahuda krallığının son kralı Tsedekiya, insan korkusu nedeniyle uzlaşan bir insanın ne kadar zarara uğradığını gösteren etkili bir örnektir.
KENDİ SÖZÜNÜN TUTULMASINA MEYDAN OKUMA
Kral Yoşiya’nın, karısı Hamital’dan olan oğlu Tsedekiya ilk olarak Mattanya ismiyle tanındı. Mattanya, yeğeni Yehoyakin Babilliler tarafından esir edildiği zaman, Babil Kralı Nebukadnetsar’a bağımlı olarak kral tayin edildi. O zaman ismi, Nebukadnetsar tarafından “Yehova adalettir” anlamına gelen Tsedekiya olarak değiştirildi. Tsedekiya’nın Nebukadnetsar’a sadık kalacağına dair Yehova’nın ismi ile yemin etmesi gerekiyordu. Acaba Tsedekiya sözünü tutacak mıydı?—II. Kır. 24:12, 17, 18; II. Tar. 36:13; Yer. 37:1.
Bir süre için sözünü tuttu, fakat zamanla ülkesinde bulunan ve Babillilere karşı kışkırtıcı olan nüfuz sahibi prenslerin baskısına teslim oldu. Böylece sözünden döndü, Nebukadnetsar’a karşı isyan etti ve Mısır’dan da yardım istedi. Tsedekiya’nın hükümdarlığının 9. yılında bu isyanı bastırmak için Babil kralı, kendi kuvvetlerinin önderliğinde Yeruşalim şehrini kuşattı.—Yer. 52:3, 4; Hez. 17:15.
Bu kuşatma başladığı zaman Tsedekiya, Yeruşalim’in başına ne geleceğini öğrenmek üzere peygamber Yeremya’ya haber gönderdi. Yehova, Yeremya vasıtası ile Yeruşalim’i kurtarmak üzere yapılacak tüm çabaların başarısızlığa uğrayacağını bildirdi. Yeremya, tek kurtuluş yolunun kuşatan bu orduya teslim olmak olduğunu söyledi.—Yer. 21:1-10.
Fakat kral Tsedekiya ve adamlarının, merhamet diledikleri takdirde, başka bir seçenekleri olabilirdi. Yehova, peygamberi Yeremya vasıtası ile şöyle bir uyarıda bulundu: “Sabahlayın adalet edin, ve soyguna uğramış olanı zorbanın elinden kurtarın, yoksa işlerinizin kötülüğü yüzünden kızgınlığım ateş gibi çıkacak ve yakacak, ve onu söndüren olmıyacak.”—Yer. 21:12.
Kuşatma altındayken, Tsedekiya, prensler ve Yeruşalim’de oturan halk, Yehova’nın kanunlarına uyarak O’nun tasvibini kazanmaya çalıştılar. Yubil yılı olmamasına rağman, İbrani esirleri, köle ve cariyeleri serbest bırakmak üzere bir anlaşma yaptılar ve bunu da yerine getirdiler. Fakat Mısır kuvvetleri Yeruşalim’in yardımına geldiği ve bu sebepten Babilliler Mısır’ın tehdidine engel olmağa uğraştığı zaman halk fikrini değiştirdi. Azat ettikleri köleleri tekrar köleliğe zorladılar. Bu durumda kral Tsedekiya ne yaptı?
Kral, Yahudi köleleri azat etme anlaşmasını ihlal eden prensleri ve halkı durdurmak için hiçbir çaba sarf etmedi. Kendisi onların davranışlarının ne kadar yanlış olduğunu biliyordu, ama bu ünlü kimseleri gücendirmektense, onların kötülüklerine göz yumuyordu. Dolayısıyla Yeruşalim’e gelecek olan felaket kesindi, çünkü Yehova fesat işleyen bir kavmı kurtarmazdı.—Yer. 34:8-22; 37:5.
Yeremya, Kildanîlere geçmekle yanlış yere suçlanarak hapse atıldıktan ve Yeruşalim tekrar kuşatıldıktan sonra, Tsedekiya, Yeremya’yı çağırdı. Kralın gelecek ile ilgili sorusuna Yeremya şöyle cevap verdi: “Babil kıralının eline verileceksin.” Bu defa, Yeremya, Yonatan’ın evinde hapsedilmek üzere tekrar gönderilmemesi için Tsedekiya’ya yalvardı. Tsedekiya onun ricasını kabul etti ve Yeremya’yı “muhafızlar avlusuna koydular.”—Yer. 37:11-21.
YİNE KORKUYA KAPILIYOR
Tsedekiya, Yeremya’ya adaletsiz muamele edildiğini biliyordu. Oysa daha sonra, Yeremya, prensler tarafından halkın ahlakını bozmakla itham edildiği zaman, Tsedekiya bu peygamberi korumak için hiçbir şey yapmadı. Yine insan korkusuna kapılarak Yeremya’yı prenslerin eline teslim etti ve şöyle dedi: “İşte, o sizin elinizde; çünkü kıral size karşı bir şey yapamaz.” Prensler, Yeremya’yı aldılar, ölsün diye çamur dolu sarnıca attılar. Ancak Habeşli hadım Ebed-Melek’in cesur müdahalesiyle Yeremya’nın hayatı ölümden esirgendi.
Daha sonra, Tsedekiya, Yeremya ile özel olarak görüştü. Yeremya ona tekrar ancak Babillilere teslim olmakla Yeruşalim’i kurtarabileceğini söyledi. Fakat Tsedekiya, Yehova’nın bu ilham edilmiş öğüdünü dinlemedi. Neden? Herhalde kral, zaten Babillilere geçmiş olan İsraillilere teslim edilmekten ve onların da kendisine işkence etmelerinden korkuyordu. Müzakere konularını Yahuda reislerinin bilmemesini Yeremya’dan istemiş olması, onda insan korkusunun var olduğunu gösterir.—Yer. 38:1-28.
Yeremya’nın daha önceden bildirdiği gibi, Yeruşalim Babillilerin eline düştü. Tsedekiya’nın krallığının 11. yılında, düşman kuvvetleri şehrin duvarlarını yıktı. Tsedekiya ve cenk erleri karanlıkta kaçtılar, fakat Eriha ovalarında, çölde yakalandılar. Tsedekiya, Nebukadnetsar’ın önüne yargılanmak üzere getirildiğinde, ilk olarak oğullarının öldürülmesine şahit oldu. Sonra, gözleri kör edilerek Babil’e esir olarak götürüldü. İnsan korkusunun kendisi için bir tuzak olduğu ispatlandı.—Yer. 52:9-11.
Gerçekten Tsedekiya’nın bu örneği, insan korkusunun bir tuzak olduğu prensibini gözler önüne serer. İnsan korkusuna çare nedir? Yehova’ya iman etmek ve onu memnun etmemekten korkmak, çünkü “Yehova (YD) korkusunda kuvvetli itimat vardır.” (Sül. Mes. 14:26) İnsan korkusunu yenmeye yardım eden kuvvetli bir şey de Tanrı’nın mukaddes ruhudur, çünkü o “korkaklık ruhunu değil, fakat kudret ve sevgi, ve nefsi zaptetme ruhu”dur.—II. Tim. 1:7.