“İyi Haberi Sıkı Tut”

“Sözü kuvvetli tutarsanız, boş yere iman etmediğiniz halde, . . . . kurtulursunuz.”—I. Kor. 15:2.

1. Pavlus, neden dirilme uğrunda hararetle konuştu?

RESUL Pavlus, Korintoslulara yazdığı mektubunun zirvesi olarak dirilmeyi şahane bir şekilde müzakere etti. Neden dirilmenin lehinde böylesine hararetle konuştu? Bunun nedeni, o vakte uygundu. Söz konusu Korintoslu Hıristiyanlar, hırslı ve ahlaksız bir dünya ile çevriliydiler ve bazıları, Şeytan’ın tuzağına bile düşmüşlerdi. Pavlus, sevgili kardeşlerinin ‘boş yere iman edenler’ olmasını istemedi, çünkü bu, helakleri demek olacaktı. Bunun yerine, kendisi onlara ilan ettiği “iyi haber”de kuvvetle durmalarını istedi.

2. (a) “İyi haber” uğrunda bugün neden çok çalışmalıyız? (b) Dirilme ümidi “iyi haber”e nasıl bağlanmış bulunuyor?

² Buna benzer şekilde, bugün biz Tanrı’yı tanımayan bir dünyada yaşıyoruz. Bundan dolayı, ‘yaşayan Tanrı’ya ümit bağlamış olan’ bizler “iyi haber” uğrunda çalışıp çok çaba harcamalıyız. (I. Tim. 4:10) Bu “iyi haber”in odak noktası, şimdi “Rabbimizin (Yehova’nın) ve O’nun Mesihinin” kurulmuş krallığıdır. Mesih İsa ve onun 144.000 ortak kralı, semavi Sion Dağı olan bu krallığı, dirilme vasıtasıyla elde ediyorlar. Ayrıca, insanlığın büyük çoğunluğu, Krallığın yeryüzündeki diyarına dirilme vasıtasıyla ulaşacaklardır. (Vah. 11:15; 14:1; 20:12) Dolayısıyla, dirilme “iyi haber”in göze çarpar bir özelliği oluyor.

DİRİLME ÜMİDİ

3. Dirilme öğretisi, hangi yönden canın ölmezliği öğretisine karşıttır?

³ Öyleyse, bu dirilme ümidi nedir? Bu ümit, canın var sanılan ölmezliğine dayanmamaktadır. Böyle bir öğreti, Hıristiyan aleminin, hem içinde, hem dışında olmak üzere, sahte dinin dünya imparatorluğunda öğretilmektedir. Söz konusu ümit, ölümlü canlar için bir ümittir! “Dirilme” kelimesi (Yunanca: anastasis) Yunanca Mukaddes Yazılarda, aşağı yukarı 40 defa geçmektedir. Ve hayata yeniden kalkmak demektir. Bir kimsenin hayata yeniden kalkması için, ilk önce ölü olması gerekir, çünkü hayat ölümün karşıtıdır.—Tesn. 30:19, 20; İş. 38:17-19.

4. Eski zamanlardaki Yahudilerin, insanın ölmezliğine değil, yeryüzündeki bir dirilmeye inandıklarını gösteren nedir?

⁴ İbranice Mukaddes Yazılarda, insanın ölmezliği öğretilmiyor. Bu fikir Yahudilere tamamıyla yabancıydı. Bununla beraber, onların yeryüzündeki bir dirilmeye inandıklarına ilişkin birçok belirtiler vardır. Herhalde bu nedenle İsa’nın dirilmiş ‘Vaftizci Yahya, İlya, Yeremya veya başka bir peygamber’ olduğunu zannettiler.—Mat. 16:14.

5. Tanrı’nın maksadına uygun olarak, İbrahim ve Tanrı’nın eski zamanlardaki diğer hizmetçileri neyi beklemişlerdir?

⁵ Habil, Hanok, Nuh ve İbrahim’in ev halkının sadık hareket tarzlarını anlattıktan sonra, resul Pavlus bize şunları söylüyor: “Vaitlere nail olmamış, fakat onları uzaktan görmüş ve selâmlamış, ve dünya üzerinde garip ve misafirler olduklarını ikrar etmiş olarak, bunların hepsi, imanda öldüler.” Onlar, Tanrı’nın Mesih’in yönetimindeki krallığı olan “temelli şehri”n idaresi altında bulunan yeryüzünde dirilmeyi özlüyorlardı. İshak’ı kurban etmekle ilgili denendiğinde, sadık İbrahim, ‘Tanrı’nın ölülerden bile diriltmeye kadir olduğunu kabul etti.’ Ayrıca İbrahim, Tanrı’nın kendisine verdiği şu vaade de inanıyordu: “Senin zürriyetin vasıtasıyla, yerin bütün milletleri, kendilerini mutlaka mübarekleyeceklerdir.” Makul olarak bu milletlere ait insanların büyük çoğunluğu, adı geçen “zürriyet” vasıtasıyla gelecek olan nimetlere erişebilmeleri için diriltilmelidir.—Tekv. 22:18 (YD); İbr. 11:4-19.

6. Eyub’un ve Korah oğullarının sözleri, dirilmeyle ilgili ne gösteriyor?

⁶ Daha sonra, bütünlüğünü muhafaza eden Eyub, “İnsan ölürse dirilir mi?” sorusunu sordu. Eyub, insanın dirilebileceğine inanıyordu ve Tanrı’nın kendisini Şeol’da (İnsanlığın müşterek mezarında) saklayıp belirli bir vakit geçtikten sonra hatırlamasını dilemekle bu imanı gösteriyordu. (Eyub 14:13-15) Mezmur 45:16’da Korah oğulları, Mesih’in bin yıllık hükümdarlığı esnasında ‘bütün yerde prensler (YD)’ olarak tayin edeceği ‘oğulları’ olacağını peygamberlik ettiler. Bu “oğullar” arasında, İsa’nın kendilerini ölümden diriltmek suretiyle babaları olacağı değerli ‘ataları’ da bulunacaktır.—Mat. 1:1-16; Luka 3:23-38.

7. (a) Peygamberlerin yazıları, yeryüzündeki bir dirilme ümidini nasıl destekliyor? (b) Daniel’in ve başkalarının dirilmeleri, neden “daha iyi bir dirilme” olacaktır?

⁷ İlham altındaki peygamberler, yeryüzünde olacağını anladıkları bir dirilmeden de bahsettiler. (İş. 25:8; 26:19; Hoş. 13:14) Ölümü yaklaşırken, yaşlı Daniel’e şu vaat edildi: “Rahata varacaksın, ve günlerin sonunda kendi nasibine kalkacaksın.” (Dan. 12:13) ‘İmanıyla aslanların ağızlarını kapayan’ Daniel “daha iyi dirilmeyi” bekledi. Bu dirilme, daha sonra tekrar ölen kişileri diriltmekle İlya, Elişa ve İsa’nın başardıklarına karşıt olarak, Tanrı’nın kurulmuş krallığı altında hayat için olacaktı.—İbr. 11:33, 35.

8. Yahya’nın ulakları ve Marta dirilmeyle ilgili hangi görüşe sahiptiler?

⁸ İsa Tanrısal hizmetine başladıktan sonra, hapse atılmış olan Vaftizci Yahya, İsa’nın, gerçekten Mesih olup olmadığını sormak için ulaklar gönderdi. Birçok mucizevi tedaviler yaptıktan sonra, İsa, onlara şöyle dedi: “Gidin, gördüğünüz ve işittiğiniz şeyleri, Yahyaya bildirin; körlerin gözleri açılıyor, topallar yürüyor, cüzamlılar temizleniyor, sağırlar işitiyor, ölüler diriltiliyor (YD), fakirlere iyi haber vazolunuyor.” (Luka 7:19-23) Böylece İsa, Mesih olduğunu göstermekle kalmayıp, kendi krallığı vasıtasıyla neler başaracağına, hatta ölüleri bile dirilteceğine ilişkin imanın geliştirilmesini sağladı. İnsanlar, bu dirilmenin yeryüzünde olacağını anladılar. Daha sonra bunlardan biri olan Marta, ölmüş olan Lazar hakkında İsa’ya şunları dedi: “Bilirim ki, . . . . son günde, diriltilecektir (YD).”—Yuh. 11:24.

SEMAVİ DİRİLME

9. Lazar, semavi bir dirilme ümidini nasıl alabildi?

⁹ Eğer İsa, o sıralarda Lazar’ı diriltmemiş olsaydı, onun ümidi gerçekten yeryüzünde yaşamak olacaktı. Fakat İsa bu mucizeyi yaparak onu geçici olmak üzere ölülerden kaldırdı. Herhalde Lazar Pentikost gününün sonrasına kadar yaşadı ve bu, Rabbinden başka bir lütuf daha aldığı anlamına gelir. Çünkü söz konusu Pentikost gününde, Lazar, dirilmeyi bekleyerek semavi hayat ümidiyle Tanrı’nın ruhu tarafından tevlit edilecekti. Acaba bu ümide fırsat nasıl açıldı?

10. Pavlus’un günlerinde, hangi hatalı görüşler ortaya çıktı? Fakat o bunları nasıl çürüttü?

¹⁰ Korintoslu Hıristiyanlara yazdığı ilk mektubunda resul Pavlus, dirilme konusunu ele alıyordu. Cemaatteki bazı kimseler “ölülerin dirilmesi (YD)” olmadığını iddia ediyorlardı. Onlar, o zaman yaşayan Hıristiyanların, zaten bir tür ruhi “dirilme”ye nail oldukları görüşündeydiler ve bazıları belki bunu Eflatun’un canın ölmezliği felsefesiyle birleştirmişlerdi. Hatalı görüşlerinin ayrıntıları ne olursa olsun, Pavlus, onları düzeltmeği uygun görerek ‘sayesinde onların da kurtuldukları iyi haberi’ vurgulayıp dirilme ile ilgili doğru öğretiyi maharetle müzakere etti.—I. Kor. 15:1, 2, 12.

11. “İyi haber” dirilme ümidiyle nasıl bağlantılıdır?

¹¹ “İyi haber” nedir? Odak noktası, Mesih ile ilgilidir. Pavlus, “her şeyden evvel” önemli saydığı noktaların arasına, Mesih’in öldüğü, diriltildiği, ilk önce Kifas’a (Petrus’a) Ve ondan sonra değişik olaylarda 500 ve daha fazla kişiye ve en sonunda bizzat Pavlus’a göründüğü gerçeğini, dahil etti. Gerçekte Mesih, ruhta diriltilmişti! (I. Pet. 3:18) Pavlus’un, iki defa belirttiği gibi, bu heyecan verici olaylar, kutsal “kitaplara göre” Yehova’nın sözünün Mesih hakkındaki peygamberliklerinin tümünü doğruluyordu. Eğer imanımız, İsa Mesih’in diriltildiği gerçeğine lenger gibi bağlanmamış olsaydı, yararsız olacaktır.—I. Kor. 15:3-8, 17

“HERKES KENDİ SIRASINDA”

12. Mesih nasıl bir “turfanda” oluyor?

¹² Devamen resul, dirilmeyi Yehova’nın Krallık maksadına bağladı. Güvenle şunu beyan etti: “Şimdi Mesih uyuyanların turfandası olarak ölülerden diriltilmiştir.” Mesih “turfanda” ise, diriltilecek başkaları da var olmalı, fakat herkes kendi sırasında.” Diğerleri, Mesih’in Krallık kudretindeki, “huzuru”nu beklemelidirler. O zaman kendini fidye olarak veren İsa Mesih, “ölmekte olanları” veya Âdem’den günahı miras aldıkları için ölmüş olanları diriltmeye başlar.—I. Kor. 15:20-23 (YD).

13. Dirilme nasıl bir ‘sıraya göre’ cereyan eder?

¹³ Mesih’ten sonra ‘kendi sırasında’ diriltilecek olanlar, İsa’nın izinden ölüme kadar giden 144.000 Krallık varisidir. Bu dirilmenin başlangıcı, önemli olaylarla dolu 1914 yılından itibaren olan İsa’nın “huzuru” [Yunanca: parousia] esnasındadır. Mesih’in ruhi “kardeşler”inden az sayıdaki artakalanları, yeryüzünde hâlâ hizmet etmektedir ve onlar da insan olarak öldüklerinde bu “sırada”, “bir göz kırpmasında” diriltileceklerdir. Böylece, tüm ruhi “Allahın İsraili” semavi krallığına toplanmış olacaktır.—I. Kor. 15:22, 23, 50-52; İbr. 2:10-13; Vah. 7:4-8; Gal. 6:16.

14. Pavlus, semavi dirilmeyi nasıl tasvir ediyor?

¹⁴ Resul, ruhla meshedilmiş Hıristiyanların dirilmesini çok güzel tasvir etti. Kendisi, onların ölüp dirilmelerini buğday veya başka bir bitkinin tohumunun çıplak tanesinin toprağa ekilmesi ve bu tohumdan yeni bir filizin meydana gelmesine benzetti. Evet, “çürümede ekil”en beden, Rab İsa Mesih olan ‘son Âdem’in suretini’ taşıyan izzetlendirilmiş ruhi beden olarak ‘çürümezlikte dirilir.’—I. Kor. 15:35-49.

15. “Daha iyi dirilme” nerede yer alır ve buna kimler dahildir?

¹⁵ Fakat Mesih dahil olmak üzere 144.001 kişi, kendi sıralarında diriltilecek olan yegâne şahıslar mıdır? Katiyen! Çünkü İbraniler 11:40, bize onların dirilmesinin “daha iyi bir şey”e, semavi, ruhi bir diyara erişmek demek olduğunu gösteriyor. Ne yönden daha iyidir? Sıraya göre, daha sonra gelecek dirilmede erişilecek diyardan! Bu dirilmede ‘bütün yerde prensler (YD)’ olarak tayin edilecek olanlar, yer almalıdır; onların Yehova’nın Armagedon’da kesin bir zafer kazanmasından sonra yeryüzünde diriltilecek olan ilk kişiler arasında olacakları mantıkidir. Bu şekilde onlar, temizlenmiş bir yerde bulunan Tanrı’nın kavminin teokratik bir toplum demek olan “yeni yer”de, kendilerine verilen görevleri yerine getirebileceklerdir. Onlarınki, Tanrı’nın krallığı altında cereyan edip, kendilerine ebediyen yaşama ümidi verdiğinden dolayı “daha iyi dirilmedir.” Aynı zamanda bu grupta, yeryüzünde yaşama ümidine sahip olup da “yeni yer” gelmeden önce, bugünlerde çeşitli nedenlerle ölen sadık vakfolmuş Hıristiyanları da görmeyi bekleriz.—İş. 32:1; Vah. 16:14, 16; 21:1,3, 4.

LÜTUF GÖREN BİR GRUP

16. Başka hangi grup özel bir lütuf görmektedir? Hangi imtiyazlarda payları vardır?

¹⁶ Böyle olmakla birlikte, özellikle lütuf gören bir insan grubu da vardır. Onlar kimler olabilir? Resul Yuhanna’nın Vahiy 7:9-17’de ayrıntılı olarak tarif ettiği “büyük kalabalık”tır. Onların ümidi, “yeni yer”de ebediyen yaşamaktır. Bir grup olarak hiç ölmelerine gerek kalmadan “büyük sıkıntı”dan sağ geçerler. ‘Kaftanlarını yıkayıp Kuzunun kanında beyaz etmelerinin’ sonucu olarak, ne değerli bir imtiyaza sahip olurlar! Yerin kavim ve milletlerine, kulakları çınlatan bir şahadetin verilmesi gerektiği bu “son günler”in çok önemli nihai kısmında, şu anda sayısı 2.300.00 olan bu “büyük kalabalık”ın Yehova’nın, tapınma düzenlemesinin yeryüzündeki avlularında “kutsal hizmet” arz ettikleri görülmektedir. “Büyük kalabalık” Tanrısal hükmün vurucu “sıcaklık”ını tatmazlar. Neden? “Çünkü, [gökteki] tahtın ortasında olan Kuzu [İsa Mesih] onları güdecek, ve hayat sularının pınarlarına onları götürecek; ve Allah gözlerinden bütün gözyaşlarını silecektir.”

17. (a) “Büyük kalabalık”ın önünde hangi sevinç vardır? (b) Dirilme mucizesi nasıl gerçekleşecektir?

¹⁷ Şüphesiz ki, “büyük kalabalık” temizlenmiş yeryüzüne geçtiğinde dirilmiş olan sadık kişileri selamlayınca sevinci büyük olacaktır. Ondan sonra, Tanrı’nın tayin ettiği vakitte ve düzenli bir sıraya göre, “hatıra kabirleri”nde olan milyarlarca insan genel bir dirilme vasıtasıyla yeryüzüne çıkacaktır. (Yuh. 5:28, 29, (YD); Vah. 20:12) “Yeni yer”in toplumu, görevlerine başlayınca ve Mesih ve yanındaki yöneticiler, insanlığı tedavi etmek, zihin ve beden kâmilliğine kavuşturmak için İsa’nın fidye kurbanlığının yararlarını uygulayınca, insanlığın birleşmiş mutlu aileleri arasında ne büyük sevinç görülecektir!—İş. 65:17, 18; II. Pet. 3:13.

18. Tanrı’nın, yerimizle ilgili yüce maksadı nasıl tamamıyla yerine gelmiş olacaktır?

¹⁸ Bin yıl, hiç değilse Yehova’nın görüş açısından bir gün gibi geçecektir. (II. Pet. 3:8) Yeryüzü kâmil insanlarla dolu olacaktır, tıpkı Yehova’nın aşağı yukarı 7.000 yıl önce insanı yarattığı zaman amaçladığı gibi, O’nun, 7.000 yıllık istirahat “günü” sona erecekve boşuna geçmiş olmayacak, çünkü O’nun yeryüzüyle ilgili yüce maksadı yerine gelmiş olacaktır. Daha neler olacak?

19. “Son düşman” iptal olduktan sonra ne olacak?

¹⁹ Resul Pavlus bunu bize şöyle anlatıyor: Daha “sonra, [Mesih muhalifi olan] her riyaset ve her hâkimiyet ve kudreti iptal edip, krallığı (YD) Allaha, Babaya, teslim ettiği zaman, son olacaktır. Çünkü bütün düşmanları kendi ayakları altına koyuncıya kadar, onun saltanat sürmesi lâzımdır. İptal olunacak son düşman ölümdür. . . . O zaman, Oğul her şeyi kendisine tâbi kılana tâbi olacaktır, ta ki Allah her şeyde her şey olsun.” (I. Kor. 15:24-28) O zaman Vahiy 20:7-10’a göre, Şeytan, kâmilliğe kavuşmuş olan insanların ferden bütünlüğünü denemek üzere salıverilecektir. Ondan sonra kendisi ve ardından gidecek olanların hepsi ebedi helak anlamına gelen sembolik “ateş gölü”ne atılacaktır.

20. Tanrı’nın istirahat günü sona erince, insanlığın önünde hangi izzetli ümit bulunacak?

²⁰ Tanrı’nın yeryüzündeki yaratılışla ilgili ‘bütün işten istirahat ettiği o gün’ sona ererken, Kendisi, şüphesiz ebede kadar yapılacak olan tüm yeni işlere başlayacaktır. Yeryüzünün sevinçli sakinleri gençlik dinçliğinin tazeliğine daima sahip olarak Tanrı’nın kendilerine vereceği maksat dolu herhangi bir faaliyete katılırken, hiçbir monoton veya sıkıntılı an bile olmayacaktır.—Tekv. 2:3; İş. 66:22.

HAYATİ ÖNEM TAŞIYAN HUSUS

21. Pavlus’un I. Korintoslular 15’teki muhakeme tarzından nasıl faydalanabiliriz?

²¹ Biz, ‘iyi haberi’ sıkı tutmalıyız,’ bunun bir kısmı dirilme ümididir, çünkü dirilme, Tanrı’nın tüm hizmetçileri için hayati önem taşımaktadır. Eski zamanlardaki sadık erkek ve kadınlar yeryüzündeki bir dirilmeye inandılar ve bunu özlediler. (İbr. 11:13-16) Mesih İsa, dirilmenin “turfandası” olarak diriltildi, yüzlerce görgü şahidi bunu gördü. Meshedilmiş ve ruhla tevlit edilmiş Hıristiyanlar, hem resullerin yaşadıkları zamanlarda, hem de bizim bulunduğumuz vakitlerde “gök altında olan bütün hilkate” va’zetme işinde bulundular; ve bunun sonucu olarak dirilmeyle ilgili “iyi haber” bütün küreyi kuşatmaktadır. (Kol. 1:23) Meshedilmiş olanların mütebakisi semavi mükafatlarına erişmek üzere, yeryüzündeki yaşayışlarını bitirmekte iken, yeryüzünde ebediyen yaşamak ümidine sahip olan bir “büyük kalabalık” krallığın “iyi haber”ini ilan etmeye başlamış bulunuyor.—Mat. 24:14.

22. Pavlus, mektubunda son olarak hangi uyarıyı veriyor? Bunu takip etmek için neden iyi sebeplerimiz vardır?

²² Bütün bu grupların her biri kendi sırasında hedeflerine erişince, ne büyük imtiyazlara sahip olacaklardır! Gerçekte, bugün Pavlus’un devamen verdiği uyarıyı takip etmek için birçok iyi nedene sahibiz: “Uyanık olun, imanda sabit olun, erkekçe davranın, kuvvetli olun. Her şeyiniz sevgi ile olsun.” (I. Kor. 16:13, 14) Böylece boş yere değil, iyi maksatla iman edenler olacağız.

Şu soruları cevaplandırabilir misin?

● Eski zamanlardaki imanlı erkek ve kadınların, yeryüzündeki dirilmeyi beklediklerini gösteren nedir?

● “Turfanda” olan Mesih’ten sonra, başka kimler “herkes kendi sırasında” semavi dirilmeye nail oluyor?

● Ne zaman ve hangi grup yeryüzünde diriltilecektir?

● Bir grup insan, dirilme olmaksızın, yeryüzünde hayat kazanmakta nasıl özellikle lütuf görmektedir?

● “Boş yere iman edenler” olmamak için hepimiz ne yapmalıyız?