Ruhi Hedeflere Doğru Koşmaya Devam Et

“Arkada olan şeyleri unutarak ve ileride olan şeylere uzanarak, . . . . mükâfat . . . . için, hedefe doğru koşuyorum.”—Fil. 3:13, 14.

1, 2. Eskiden koşuya katılanlar ne kadar çaba harcadılar? Neden? (I. Kor. 9:24)

“İYİ bir koşucu, işaret verildiği andan itibaren sadece ilerlemeyi düşünür; tek düşüncesi varış olur ve kazanmak için bacaklarına güvenir.” İlk yüzyılın tarihçilerinden biri olan Lucian, koşuda yarışçıların yoğun çabalarını bu sözlerle açıkladı. Koşucu hedefe ilk olarak varmak için, tüm sinir ve kaslarını gerer. O zamanlar kazanana verilen defne yapraklarıyla yapılan ödül tacı, o kişiye genellikle ömür boyu “seçkin övgüler” getirirdi; çünkü herkes, galip gelenin, ‘ödülü kazanmak üzere’ kendisini “hem paha, hem de zahmet yönünden esirgemediğini” biliyordu.a

² Bir Hıristiyan olarak başarılı olmak için uygun bir örneği takip etmek çok yararlıdır. Bu amaçla resul Pavlus bir koşucuyu örnek olarak gösterip, ebedi hayat hedefine doğru koşanları şöyle uyardı: “Öyle koşun ki [mükâfata] nail olasınız.” (I. Kor. 9:24) Resul Pavlus, vücudu öne doğru eğilmiş, varışa doğru tüm kuvvetini harcayarak koşan bir koşucu gibi “uzanarak, . . . .Allahın yüksek davetinin mükâfatı için, hedefe doğru koş”tuğunu söyledi. (Fil. 3:13, 14) Hıristiyan bir “koşucu”, eğer ödül olarak ebedi hayat mükâfatını almak isterse, başka hiçbir uğraş hayatının odak noktası veya gayesi olmamalıdır. Acaba bu görüş senin hayatın için de böyle midir?

‘Bu Zihni Tutuma Sahip Ol’

3. Filipililer 3:13’e göre, olgun Hıristiyanlar hangi zihni tutumu yansıtmalıdır?

³ Resul Pavlus, söz konusu mükâfatın kendisi için en önemli hedef olduğunu “arkada olan şeyleri unut”makla gösterdi. “Arkada olan şeyler”e “süprüntü”, “çöp” veya “gübre” dedi. (Beck; Authorized Version) Pavlus’un değindiği bu görüş, koşusuna başladığı anda arkada bıraktığı şeylere bakılırsa, büyük değer taşıyordu. Bizzat örneğini düşünerek önemli şu teşvikte bulundu: “Öyle ise, olgun olanlarımız, hep bu zihni tutuma sahip olalım.” (YD)—Fil. 3:5-8, 15, 17.

4. Hangi ara hedeflere (a) henüz vaftiz edilmemiş ilgi gösterenler (b) yeni vaftiz edilmiş olanlar erişmeye çalışmalıdırlar?

⁴ Resulün bu sözleri söylediği kişiler zaten koşu içinde olup, Hıristiyan olgunluğuna erişmişlerdi. Ama sen henüz vaftiz edilmediysen ve bu koşuya başlamadınsa durumun ne olacak? O zaman ilk hedefin olarak buna varmaya çalışmalısın, çünkü koşuya başlamayanlar ebedi hayat mükâfatını alamayacaklar. Eğer hayat koşusuna yeni başladıysan, Hıristiyan olgunluğuna erişmelisin. Bunun anlamı, Mukaddes Kitaptaki hakikatin tümünü kabul etmek için çalışman ve “hem doğruyu, hem de yanlışı ayırt etmek üzere idrak yeteneklerini eğitme”ndir.—İbr. 5:14, YD; 6:1, YD.

5. Hayat hedefi hakkındaki zihni tutumumuzu tespit etmek için, kendimize hangi soruları sorabiliriz?

⁵ Pavlus’un “olgun olanlarımız, hep bu zihni tutuma sahip olalım” diyen sözleri ise, olgun olanların da ‘zihni tutumlarını’ devamlı yoklamaları gerektiğini açıklar, çünkü bazıları ‘başka şekilde düşünmüş olabilirdi.’ (Fil. 3:15) Örneğin, sen hangi şeyleri arkada bıraktın? Onlara Pavlus gibi mi bakıyorsun? Yoksa dünyadaki materyalist görüş ve prestij sahibi kişiler öncelikle vakit ve dikkatini mi çekiyorlar? Tabii, bir Hıristiyan hem kendisini, hem de ev halkını geçindirmelidir. Pavlus pek kolay olmayan çadırcılık işini yapıyordu; bu iş ise, o ana kadar içinde bulunduğu şanlı ve şöhretli işten çok farklıydı; bu büyük ayarlamalar yapması gereken bir durumdu. Oysa daha sonra hayatında en büyük değer taşıyan şey, dünyevi işi değil, tanrısal “mükâfat” idi. Sen de aynı şeyi söyleyebilir misin?—Res. İşl. 18:3; 20:33, 34.

Tanrısal Bağlılıkta Eğitim

6. I. Timoteos 4:7, 10’a göre, ebedi hayat hedefine erişmek için hangi eğitim hayatidir?

⁶ Resul Pavlus, Timoteos’a verdiği öğütte, “mükâfat”ı kazanmak isteyen herkes için hayati olan bir niteliğe dikkati çekti. Herhalde atletlerin yıllar boyu gördükleri zorlu eğitimi düşünerek şöyle yazdı: “Kendini Tanrısal bağlılık gayesiyle (YD) idman et; . . . . bunun için emek veriyor ve cehdediyoruz.”—I. Tim. 4:7, 10.

7. Tanrısal bağlılık nedir? Bizi harekete geçiren etkenleri nasıl yoklayabiliriz?

⁷ Tanrısal bağlılık, Yehova’ya şahsen bağlanmak anlamına gelir. Yürekte neler olduğuna değinir; görünen dinsel hareketlerle anlaşılmaz.b Bundan dolayı kutsal hizmetimizin nedenini devamlı olarak yoklamalıyız. Hizmete iştirak etmekten, acaba başka kişilerin neler düşünebileceğinden dolayı mı kaçıyoruz? Acaba insanlar önünde birtakım etkileyici işler yapma eğiliminde miyiz? Bunu ana-babalarımızın ısrarından dolayı mı yoksa Tanrı’yı memnun etmek istediğimizden dolayı mı yapıyoruz? Hepimizin ara sıra başka birinden yararlı teşvike ihtiyacımız var. Kişisel bir hedef veya teşkilatlanmada bir düzenleme, isteklerimizi kamçılayacak şekilde bizi hareket ettirebilir; ama yapılan tüm şeyler, gerçekten “Tanrısal bağlılık işleri” olmalıdır.—II. Pet. 3:11, YD.

8. Tanrısal bağlılığı geliştirmek için, Mukaddes Kitap etkikinden başka ne gereklidir?

⁸ Biri, kişisel tetkik yaparak ve cemaatçe Mukaddes Kitabı inceleyerek, yani “imanın. . . .sözlerile beslenmiş olarak” Tanrısal bağlılığı geliştirebilir. (I. Tim. 4:6) Ama bu uğraşı, sadece birkaç sayfa okumaktan çok fazlasını gerektirir. Kendine şöyle sor: Acaba bu konu Yehova hakkında bana ne anlatıyor? Bu bilgi, hayatımı veya başka kişilerle ilgili görüşümü nasıl etkilemelidir? Öğrendiklerimi uygulayacak mıyım? Ne zaman? Böyle derin düşünmek, Tanrısal bağlılığa doğru yaptığımız eğitimin bir kısmıdır.

9. Hangi tecrübe, gayemiz olarak Tanrısal bağlılığa doğru devamlı eğitim görmenin gerekliliğini gösteriyor?

⁹ Antrenman yapan bir atlet, dumunu nasıl ilerletebileceğini devamlı olarak inceler. Hıristiyan koşusunun içinde bulunan bizler de, ruhi gelişmemizin kendiliğinden olacağını hiçbir zaman beklememeliyiz. Çocukluğundan beri hem Yehova’nın Şahitlerinin toplantılarına gelen hem de düzenli bir şekilde tarla hizmetine katılan Hıristiyan bir kadın, faaliyet için bu alışkanlıklardan daha fazlasının gerekli olduğunu anladı; çünkü daha sonra cinsel ahlâksızlık yaptı. İlk durumuna döndükten sonra şöyle dedi: “Ruhi düşünüşe” sahip olan bir kişi olduğumu sanmıştım; oysa ancak istenilen hareketleri yaptığımı fark ettim. Ruhen düştükten sonra, kişisel tetkikimi artırmaya başladım ve öğrendiğimi şahsıma uyguladım. Yehova’ya bana yardım etmesi için yalvardım. Sonuç olarak ruhen gelişmeye başladım ve hayatımda ilk defa O’nunla kişisel bir ilişki kurdum.”

10. Takdir, bizi nasıl Yehova’ya yaklaştırabilir?

¹⁰ Ayrıca takdir göstermek gereklidir. Örneğin, şahane tadı olan bir meyve yedikten sonra şöyle düşünebilirsin: ‘Bize böylesine şahane yiyecekleri veren ne mükemmel bir Babamız var!’ Veya güneşin rengârenk batışını seyrettikten sonra şöyle haykırabilirsin: ‘Babamız büyük bir sanatçıdır! Günlük meselelerde Yehova’nın ilgisini gösteren dellilere dikkat etmeyi alışkanlık haline getirin. Bu şekilde O’na daha yaklaşacaksınız.—I. Sel. 5:18; Yak. 4:8.

‘İleride Olana Uzan’—Henüz Kamil Değilsin

11. Birçok yıldır hakikatte olan Yehova’nın bir Şahidi artık gevşeyebilir mi?

¹¹ İlk yüzyılda Filipi cemaatinde bulunan bazı kişiler epey zamandan beri hakikatte olduklarından dolayı, eriştikleri ruhi düşünüş düzeyinin artık yeterli olduğunu sanarak gevşemeye başlamış olabilirlerdi. Pavlus, kendi örneğine dikkati çekerek şöyle dedi: “[Bir resul ve 25 yılı aşkın zamandır Hıristiyan olarak] zaten [semavi mükâfat] almış, yahut zaten kemale ermiş değilim, fakat [bunun için] koşuyorum. . . .Ey kardeşler, ben kendimi henüz erişmiş saymıyorum.”—Fil. 3:12, 13.

12. Hıristiyanlar neden yeni şahsiyeti giyinmek için devamlı çaba harcamalıdır?

¹² Yehova’nın bir Şahidi hayatı boyunca ilerlemelidir. Yeni şahsiyeti giydikten sonra devamlı “terakki” gereklidir. Bizi koşu dışı bırakabilen zayıflıklara karşı mücadele etmeliyiz. (I. Tim. 4:15; I. Kor. 9:27) Bir Şahit kibirli olduğunu ve sık sık kolayca tahrik edilebildiğini söyledi. Bu kadın, öğüt aldıktan sonra durumunun ebedi hayatını tehlikeye sokabileceğini fark etti. “O zamandan beri başkaları hakkında olumlu düşünmek için kendimi zorladım. Bunu bir süre yaptıktan sonra, her şey artık daha kolay oldu” diye itiraf etti. “Tahrik edildiğim zaman şöyle dua ediyordum: ‘Yehova, böyle olmak istemiyorum. Kendimi zorlukla tuttuğumu biliyorsun, bunun için lütfen bana yardım et! Yehova gerçekten yardım etti!” Bu kadın, hedef olarak seçtiği belirli bir zayıflığı yenmeye çalıştı ve Tanrı’nın ruhunun meyvelerini daha çok meydana getirmek için uğraştı. Böylece bereketlendi, hatta dolgun vakitli hizmette bulunması için uygun görüldü. Acaba peşinde koşabileceğin bu türden hedeflerin var mı?—Gal. 5:22-26.

13. Söz konusu edilen bir aile, hangi hedefe erişti? Onları harekete geçiren nedir?

¹³ “Zaten kemale ermiş” olmadığını veya ebedi hayat mükâfatını henüz kazanmadığını fark eden bir Hıristiyan, Tanrısal hizmet hakkındaki tutumunu gözetmeye devam eder. A. B. D.’deki bir evli çift içinde bulunduğu şartları inceledi. O zaman (1958’de) kadın bir okulda müdürdü ve kocası ise, satış müdürü olarak saatte vasat olarak 40 dolar kazanıyordu, karısı, “o zaman bizim gibi kişileri hakikate getirmek için arkada servetlerini bırakıp maaş almadan Yehova’nın Şahitlerinin merkez bürosunda çalışanları düşünmeye başladık” dedi. Bu düşünceyle sevk edilen bu çift evini sattı ve iki çocuğuyla beraber Krallık müjdecilerine daha çok ihtiyaç duyulan başka bir bölgeye taşındı. Aileyi geçindirmek için, ikisi de basit işlere razı oldular. Şimdi tüm hayatları başkalarına yardım etmeye yöneliktir; çok geçmeden her biri ilgi gösterenlerle haftada 15 Mukaddes Kitap tetkikine başladı. Koca, “asla parayla satın alınamayacak büyüklükte bir sevince eriştik, çocuklarımızın Yehova için aynı sevgiyi geliştirerek büyüdüklerini görmek bize özellikle zevk veriyor” dedi.—Fil. 4:12, 13.

14. Birçoklarının erişmeye çalıştıkları bazı kişisel hedefler hangileridir?

¹⁴ Tabii, her aile bunu yapamaz. Fakat sayısı giderek artan kişiler, va’zetme işinde daha büyük katkılarının olması için öncü yardımcılığına veya daimi öncülüğe başlamak üzere hayatlarında ayarlamalar yaptılar. 1981 hizmet yılı boyunca dünyada her ay ortalama 151.180 kişi öncülük işinde çalıştı; bu bir zirveydi ve 1980 yılına oranla hemen hemen yüzde 10 bir artış vardı. Başka müjdeciler, çocuklarında Yehova için derin bir sevgi geliştirmek için çok çalışmışlardır. Vakfolmuş erkekler, gerekli ruhi yetenekleri geliştirmekle hizmet-yardımcılığına, ihtiyarlığa, hatta çevre nazırlığına erişmeye çalışmışlardır.—I. Tim. 3:1-13.

15. Hıristiyan kadınlar, hayati hedefi ön planda tutmak için kocalarına nasıl yardım edebilirler?

¹⁵ Yehova’nın Şahidi olan kadınlar, “mükâfat”ı ön planda tutmakla bu işte yardımcı oluyorlar. 13. paragraftaki şahit “taşınınca işimi bırakmak için yetiştirdiğim yardımcılardan üçünün milyoner olduklarını okuduğum zaman, karımın ne söylediğini hiçbir zaman unutmayacağım. Karım şöyle dedi: ‘Bugün paran var, yarın ise yok. İnsanlara ruhi yönden yardım etmekle yaptıklarımız, onlara sürekli yarar sağlar!’ Karım, daima büyük paralar kazanmamak üzere beni teşvik etti. Çocuklarımız büyüyünce onun yardımıyla çevre işine girdik.” Evet, eşlerine ruhi yönden destek olan kadınlar kocalarının “Yehova’nın (YD) rızasını al”malarına yardımcı olabilirler.—Sül. Mes. 18:22.

Şartlar Değişiktir

16. (a) Resul Pavlus, Filipililer cemaatine “fırsatınız yoktu” dediği zaman herhalde ne demek istedi? (b)  Yehova’nın hizmetçilerinin harcadığı çabalardan memnun olan bir Tanrı olduğunu nasıl biliyoruz?

¹⁶ İlk yüzyıldaki Filipi cemaati, Pavlus’a karşı olağanüstü cömert davrandı; ama maddi açıdan hiçbir şey vermedikleri bir dönem oldu. Neden? Çünkü Pavlus, “fırsatınız yoktu” diye yazdı. (Fil. 4:10) Belki çetin zamanlar, değişmiş şartlar veya Pavlus’un nerede olduğunu bilmemeleri nedeniyle yürekten yapmak istediklerini engelledi. İçinde bulunduğumuz şartlar da, kullanabileceğimiz imkânları sınırlayabilir. Yehova bunun farkındadır. Örneğin, Yehova, Musa kanunu altında suç takdimesi olarak sadece sekiz bardak unu da, yani verenin gücünün yettiği kadarını da kabul ediyordu! (Lev. 5:5-11) Yehova’nın istediği tek şey, sunulan takdimelerin en iyi türden olmasıydı.—Çık. 23:19; İbr. 13:15, 16.

17. Son hedefimiz olan ebedi hayat mükâfatına erişmek için, koşumuzdaki bazı aşamalar hangileridir?

¹⁷ Bununla beraber Yehova’ya bizde olanın en iyisini veriyor muyuz? Her gün ebedi hayat olan büyük mükâfatı göz önünde tutuyor muyuz? (İbraniler 12: 1, 2 ile karşılaştır.) Bu arada erişmek istediğimiz ruhi hedeflerimiz varsa, onlara erişmek için büyük yardım görebiliriz. Bunlar koşumuzda önemli aşamalar oluyor. Gördüğümüz gibi, bu önemli aşamalardan bir tanesi de vaftizdir. O noktaya eriştin mi? Hıristiyan olgunluğun hakkında ne denilebilir? Artık her yeni anlayışa meydan okumak, şüphe veya kuşku duymaktan vazgeçerek Mukaddes Kitaptaki hakikatin tümünü gerçekten kabul etmek durumuna eriştin mi? Her gün kararlarını Mukaddes Kitabın prensiplerine dayanarak vermeyi öğrendin mi? Öyleyse yeni bir aşama da yaptın! Acaba ruhun meyveleri şahsiyetinde kök saldı mı? Senin için tarla hizmeti, örneğimiz olan İsa Mesih’inki kadar önemli midir? Ve bu şeyleri yapmanın nedeni hakkında ne denebilir? Tanrısal bağlılık seni harekete geçirdi mi? Timoteos, Hıristiyan cemaatinde bir ihtiyar olduğu halde, bu hedefe doğru kendini eğitmek üzere öğüt aldı. Ebedi hayat olan büyük mükâfatı daima göz önünde bulundurarak bu hedeflerin bazılarına erişiyor ve başka hedeflere koşuyor muyuz? Onlara gerçekten ‘uzanıyor muyuz?’

18. Şimdi Tanrısal bağlılığı geliştirmekten hangi mükâfatları elde ederiz?

¹⁸ Bu yolda harcanan çabaların sağladığı birçok mükâfat vardır. Pavlus, Tanrısal bağlılıktan söz ederek, bunun ‘şimdiki hayatın vaadine malik’ olduğunu söyledi. (I. Tim. 4:8, YD) Pavlus, zorluklara rağmen şu anda sahip olabileceğimiz tatmini güzel bir şekilde dile getirdi: “Mahzun olanlar gibi fakat daima sevinenler olarak;. . . .bir çoklarını zenginleştirenler olarak; hiç bir şeyi olmayanlar gibi, fakat her şeyi olanlar”ız.—II. Kor. 6:10.

19. Herbirimiz, ebedi hayat hedefine doğru nasıl koştuğumuza neden dikkat etmeliyiz?

¹⁹ Yakında “gelecek hayat”a, yani son hedefimize erişeceğiz. Pavlus, semavi mükâfatını bekleyerek şunları söyleyebilmişti: “Hesap ediyorum ki, şimdiki vaktin elemleri bize keşfedilecek izzete göre bir şey değildirler.” (Rom. 8:18) Evet, bu koşuda harcadığınız tüm çabalar, gerek gökte, gerekse de yerde olsun, erişiceğimiz değerli ebedi hayat mükâfatının bereketlerine oranla bir hiç sayılacaktır. Öyle ise gözünü ruhi hedefler üzerinde tutmaya devam et. Kazanmak üzere koş. Sanki hayatın söz konusu imiş gibi koş, çünkü gerçekten söz konusu olan hayatındır!—Mezm. 37:3, 4, 11, 29.

[Dipnotlar]

Hatırlıyor musun?

• Yehova’nın Şahitlerinin erişmeye çalışmaları gereken başlıca hedef nedir?

• Ona varmakla ilgili hangi “zihni tutum”a sahip olmalıyız?

• Gayemiz olan Tanrısal bağlılık için kendimizi nasıl eğitmeliyiz?

[Sayfa 17’deki resim]

Ebedi hayat olan hedefe doğru çaba harcarken, ara hedefler vardır.

Tanrısal bağlılık

Olgunluk

Vaftiz

Genişletilmiş hizmet

Mukaddes ruhun daha fazla meyveleri