İlginç Sorulara Cevaplar

● Pavlus Filipililer 2:9’da İsa hakkında şöyle dedi: “Allah . . . . her ismin fevkinde olan ismi ona ihsan etti.” Acaba İsa’ya, ‘her ismin fevkinde olan isim’ hangi anlamda verildi?

Bu, İsa’ya Yehova tarafından, başka herhangi bir varlığa ihsan edilenden daha yüksek bir mevki veya yetki emanet edildiği anlamına gelir. Bazıları, sadece Kadirimutlak Tanrı’nın “her ismin fevkinde olan [bir] ism”e sahip olabildiğini düşünebilirler. Dolayısıyla onlar, bu ayetten, İsa’nın Yehova Tanrı’ya eşit, hatta bizzat aynı şahıs olduğu sonucunu çıkarabilirler. Fakat bu ayetin etraflıca ve yakından incelenmesi, bu düşüncenin desteklenmediğini gösterir.

Filipililer 2:8 ayeti, İsa’nın bu “ismi” ölümünden ve diriltilmesinden sonra aldığını gösterir. Dolayısıyla ondan önce, “her ismin fevkinde olan [bu] ism”e sahip değildi. Ona bu ismin verilmesi, onun durumundaki değişikliği gösterir. Acaba bizzat Yehova’nın durumunun değiştirilebilmesine hiç imkân var mı? Hayır. O, her zaman en üstün Olan’dır. İsa’ya daha yüksek bir ismin verilmesi, Yehova’ya eşit veya bizzat aynısı olmadığını gösterir.

Ayrıca, bu ismin Yehova tarafından İsa’ya ‘ihsan edildiğine’ de dikkat edelim. Açık olarak, eğer Tanrı, Oğlu İsa’ya böyle bir isim verebilirse, o zaman Baba daha büyük ve İsa ise, O’na tabi olmalıdır. (I. Kor. 11:3) Bu nedenle bu büyük imtiyazdan dolayı İsa’ya verilen şeref, “Baba Allahın izzeti için”dir.—Fil. 2:11.

Dolayısıyla Tanrı, İsa’ya, başka herhangi bir yaratığa verdiğinden daha yüksek bir isim verdi. Fakat açıkça bellidir ki, onun bu ismi alması, kendisini Tanrı’ya eşit kılmadı. Tanrı’nın, her şeyi İsa’nın “ayakları altına koy”arak, ona tabi kıldığını, fakat bizzat Kendisinin İsa’ya tabi olmadığını söyleyen I. Korintoslular 15:27 ile karşılaştır.

İsa’ya verilen bu âlâ isim acaba neydi? İşaya peygamber bu soruya cevap bulmamıza yardım eder. İsa’dan söz ederek şöyle dedi: “Prenslik (YD) onun omuzu üzerinde olacak, ve onun adı: Acîp Öğütçü, Kadir Allah, Ebediyet Babası, Barış Prensi (YD) çağırılacaktır.” (İş. 9:6, 7) Bu ayet, “adı”nın, Yehova’nın iradesini yerine getirsin diye, İsa’ya verilen yüksek kudret, mevki veya yetkiyi, İşaya tarafından sözü edilen tüm yönlerde temsil ettiğini gösterir.

İsa, şakirtlerine yürütme yetkisinin kapsamını şu sözlerle gösterdi: “Gökte ve yeryüzünde bütün hâkimiyeti bana verildi.” (Mat. 28:18) İnsanlığın geleceği için yegâne ümit, İsa’ya emanet edilen yüksek mevki sayesinde elde edilebilir; bunun için de İşaya’nın şu peygamberliği ona uygulanmıştır: “Milletler onun ismine ümit edeceklerdir.”—Mat. 12:21.

Resul Pavlus “İsa’nın isminde. . . .her (YD) diz çöksün” demişti. (Fil. 2:10) Bu, sadece göstermelik bir şey değildir. İsa, birçok kişinin, bizzat “ismi”yle kudretli işler yapacaklarını, fakat onları asla tanımayacağını söylemişti. (Mat. 7:21-23) Gerçekten, İsa’nın ismini kullanarak ‘diz çökmek’, onun mevkiini kabul etmek ve yetkisine tam olarak tabi olmak demektir. Bugün ona Kral olarak tabi olmak, Krallığın iyi haberini ilan etme işine katılmak ve yeryüzündeki krallıkların işlerinde tarafsız kalmak demektir.—Mat. 24:14, YD.

Bu tutum, dünyanın krallarından muhalefet getirir. İsa şöyle uyarmıştı: “Benim ismimden ötürü bütün milletler sizden nefret edecekler.” (Mat. 24:9) Fakat ‘diz çökenler’ için, İsa’nın isminin gerçek kuvveti vardır.

Resul Petrus şöyle demişti: “Gök altında adamlar arasında verilmiş başka bir isim yoktur ki, onunla kurtulabilelim.” (Res. İşl. 4:12) Daha önce Petrus, topal bir adama: “Nâsıralı İsa Mesih ismile yürü!” demişti. Adam da yürümüştü. (Res. İşl. 3:6) İsa, takipçilerine ‘kendi ismiyle’ dua etmeleri gerektiğini de söyledi. (Yuh. 14:14) Duamızda, İsa’nın ismini kullandığımız zaman, sadece alışılmış bir formülü tekrarlamıyoruz. Daha ziyade, İsa Mesih’in yüksek kudret ve yetkisinin uğrumuza kullanılmasını diliyoruz.

İsa’nın yüksek mevkii ve yetkisi demek olan “ismi”ne uygun şekilde şeref vermek ve saygı göstermekle, şu sözlerin değindiği kişilerin arasında bulunmuş oluruz: “Baba Allahın izzeti için her dil İsa Mesih Rabdir diye ikrar etsin.”—Fil. 2:11.

● Acaba İbraniler 1:6, İsa’nın ikinci gelişine mi değiniyor?

Her ne kadar bazı Mukaddes Kitap tercümeleri, söz konusu ayeti bu gerçeği gözden saklayacak şekilde tercüme ediyorlarsa da, onu, Mesih’in ikinci gelişine değinecek biçimde anlamak için güvenilir nedenler vardır.

İbraniler kitabının birinci babında resul Pavlus, İsa’nın, meleklerden üstün oluşuna dikkati çeker. Bu hususta 5, 6. ayetlerde İbranice Mukaddes Yazılardan üç iktibas yapan Pavlus, bunları İsa’ya uygular. İbraniler 1:5, 6 ayetini okuduğun zaman, “yine” kelimesinin iki defa kullanıldığına özellikle dikkat edelim.

“Çünkü [Yehova Tanrı] meleklerin hangisine ne zaman: “Sen benim Oğlumsun, ben seni bugün tevlit ettim,” ve yine: “Ben ona Baba olacağım, ve o bana Oğul olacak” demiştir? Ve ilk oğulu yine (YD) dünyaya getirince, . . . .diyor: ‘Ve Allahın bütün melekleri ona secde kılsınlar.’”—İbr. 1:5, 6.

Pavlus, 5. ayette ilk olarak, Tanrı’nın Mezmur 2:7’deki sözlerine değindi. Sonra Pavlus, “ve yine” ile başlayıp ikinci iktibasını (II. Sam. 7:14) yaparak bunu Mesih İsa’ya uyguladı. Şimdi ise “yine” (Yunanca: palin) kelimesinin bir daha geçtiği 6. ayete bak.

Acaba 6. ayetteki “yine” sözcüğü, sadece sıralanan üçüncü bir iktibasa dikkati çekmek için mi kullandı? Örneğin birisi şöyle yazabilir: ‘Ahmet, onunla mektupla, yine telefonla, ve yine telgrafla temasa geçti.’ Pavlus’un 6. ayette “yine” kelimesini kullanıp Yunanca Septuaginta Tercümesinden Mezmur 97:7’yi iktibas ettiğinde değindiği şeyler bu kadar mıydı?

Bazı Mukaddes Kitap mütercimleri İbraniler 1:6’yı böyle çevirmişlerdir. Örneğin, Türkçe Kitabı Mukaddes şöyle der: “İlk oğulu dünyaya getirince, yine diyor.” Başka çevirmenler de buna benzer şekilde tercüme ediyorlar. Böyle yapmak, “yine” kelimesinin doğal sırasını değiştirmek anlamına gelir, çünkü Yunancası harfiyen şöyle diyor: “Her ne zaman ise yine ilk doğanı getirecek.”

Meselenin gramatik yönünü takdir eden Dr. C. B. Moll şunu söylüyor: “Mektubumuzun kullanış şekli bizim palini [“yine”] alıp bir iktibasa giriş yapmamıza izin vermez. . . . Kullanılan lisan, ilk doğanın dünyaya henüz gelecekteki ikinci getirilişine değiniyor.” Benzer şekilde Dr. B. F. Westcott The Epistle to the Hebrew başlıklı eserinde “yine”nin daha sonra gelenlerle bağlantılı olarak daha doğal bir tarzda anlaşılacağını söylüyor. Dr. Westcott aynı zamanda Pavlus’un zaten (2. ayette) İsa’nın insan olarak birinci gelişinden söz ettiğine işaret ederek, “yazarın (6. ayette) ileriye bakıp Mesih’in işinin tamamlanacağı Dönüşüne dikkati çekmesi için iyi nedenlerin bulunduğunu” söylüyor.

Dolayısıyla İbraniler 1:6, izzetlendirilmiş İsa’nın yine geleceği veya insanlık dünyasına özellikle dikkat edeceği zamana işaret ettiği şeklinde anlaşılmalıdır. Yeni Dünya Tercümesi ve American Standart Version’da, ayrıca R. Young ve J. B. Rotherham’ın tercümelerinde bu ayet böyle çevrilmiştir. Dr. Edgar J. Goodspeed’in tercümesi bu ayetin Mesih’in ikinci gelişine değindiğini göstermek için daha da açık bir dil kullanıyor. İbraniler 1:6’yı şöyle tercüme ediyor: “Fakat ilk doğan Oğlunu dünyaya tekrar getireceği zaman hakkında kendisi şöyle diyor: ‘Ve Tanrı’nın tüm melekleri onun önünde eğilsinler.’”