Zulme Rağmen Mutlu Olmak!

“Ne mutlu adalet uğruna zulmedilmiş olanlara; çünkü göklerin krallığı onlara aittir.”—Matta 5:10.

1. Roma imparatoru Neron hangi zulmü başlattı?

“HAYVAN postlarına bürünmüş olarak, köpekler tarafından parçalanarak öldürüldüler veya haçlara mıhlandılar veyahut gün battığı zaman geceyi aydınlatmak üzere ateşe atılarak yakıldılar.” Bunları Romalı tarihçi Tacitus yazmıştı. (The Annals, XV Kitap, 44. par.) Bu şekilde kurban edilenler kimlerdi? Onlar İsa Mesih’in şakirtleriydi. Roma’nın yakılmasından (M. S. 64’te) bizzat İmparator Neron’un sorumlu olduğuna fakat yangının suçunu İsa’nın takipçileri üzerine atmağa çalıştığına dair söylentiler vardı. Kudretinin doruğunda olan eski Roma İmparatorluğu, Hıristiyanlara karşı giriştiği zulümlerin ilkine böyle başladı.

2. (a) İsa Mesih “adalet uğrunda zulmedilmiş” olanlar hakkında ne söyledi? (b) Zulme rağmen mutlu olmak için Yehova’nın Şahitleri neyi bilmelidirler?

² İlk Hıristiyanlar böyle vahşi zulümlere nasıl tahammül ettiler? Gerçekten, Yehova’nın geçmişteki ve günümüzdeki Şahitleri imanlarını yıkmak amacıyla yapılan bu zulüm ve kötü davranışlara rağmen nasıl sevinçli kalmayı başarabildiler. (II. Sel. 1:3-5) Evet, İsa “ne mutlu adalet uğruna zulmedilmiş olanlara; çünkü göklerin krallığı, onlara aittir” demişti. (Mat. 5:10, YD) Zulme rağmen yine de mutlu olmak için Yehova’nın Şahitleri şunları bilmelidirler: (1) Şeytan’ın üzerlerine zulüm getirmekteki amacının ne olduğu; (2)  Yehova neden bu ezaya izin verir; (3) zulme rağmen Tanrı’nın hizmetçileri neden mutlu olabilirler; (4) zulme hazır olmak için neler yapılabilir; ve (5) zulme nasıl tahammül edilebilir.

İblis’in Amacı

3, 4. (a) Yehova’nın Şahitlerine yapılan zulmün arkasında kim bulunuyor? (b) İsa, bu zulmün baş kışkırtıcısını nasıl tanıttı?

³ Roma Devletinin yöneticilerinin barışsever hakiki Hıristiyanlardan korkacak hiçbir şeyleri yoktu. Yehova’nın o zamanki şahitleri, “üstün otoriteler”i teşkil eden hükümete nispi bir şekilde tabi olup, ‘Kayser’in şeylerini Kayser’e ve Tanrı’nın şeylerini Tanrı’ya öderlerdi.’ (Rom. 13:1-7, YD; Mat. 22:21) Roma imparatorları, sahnenin arkasından görünmeyen birinin, Yehova’nın Şahitlerine karşı devamlı olarak nefreti kışkırttığını ve bunu “adil (YD) olan Habil”den beri yaptığını asla bilmiyorlardı. (Mat. 23:33-36; İbr. 11:4, 32-40; 12:1) Günümüze kadar süregelen bu zulümleri kışkırtan kişi, İblis Şeytan’dan başkası değildir. Tanrı’nın ve bizzat kavminin düşmanı olarak o, “kimi yutacağını arıyarak gümürdenen aslan gibi dolaşıyor.”—I. Pet. 5:8.

⁴ İsa, defalarca şakirtlerine zulüm göreceklerini söylemişti. Örneğin şöyle demişti: “Kul efendisinden büyük değildir. Eğer bana eza ettilerse, [ki bunu muhakkak yaptılar] size de eza edecekler.” (Yuh. 15:20; 16:2; Mat. 10:22, 23) Bundan başka İsa Mesih, ‘yedi cemaatin’ birine, zulmün kışkırtıcısı hakkında şunları açıklamakla bu konu hakkında hiç bir şüphe bırakmamıştır: “İşte İblis tecrübe olunasınız diye, sizden bazılarını zindana atacak.” (Vah. 1:1, 4; 2:10) O halde, Yehova’nın Şahitlerine zulmetmekle ilgili Şeytan’ın amacı nedir?

5. Şeytan’ın Yehova’nın hizmetçilerine zulmetmesinin amacı nedir?

⁵ Şeytan’ın Yehova’nın hizmetçileri üzerine baskı ve zulüm getirmekteki amacı, imanları konusunda onları uzlaşmaya zorlamaktır. Onların semavi Babalarıyla kurmuş oldukları değerli ilişkilerini yok etmek istiyor. İlk günah işlenir işlenmez, Yehova Tanrı, “yılan” ile Kendi sembolik “kadın”ı ve onların “zürriyet”leri arasında düşmanlık olacağını bildirmişti. (Tekv. 3:14, 15) İsa açıkça yılanı, Şeytan olarak teşhis etti ve kendisine zulmedenlere “siz babanız İblistensiniz” dedi ve böylece, ilk Muhalifin “zürriyeti”nden olduklarını vurguladı. (Yuh. 8:31-59) Bu “son günlerde” Şeytan’ın vakti oldukça kısalmıştır ve öfkesi gerçekten çok büyüktür. (II. Tim. 3:1-5; Vah. 12:7-17) Böylece “zürriyet”ler arasındaki düşmanlık artarak devam etmektedir ve yeryüzünde her kişi ya Tanrısal zürriyetin, ya da Şeytan’ın zürriyetinin safında yer almak zorundadır. (I. Yuhanna 3:10 ile karşılaştır.) Dolayısıyla, Yehova Tanrı’ya sadakatle hizmet eden bir kişi, er veya geç zulümle karşılaşacaktır. İblis Şeytan bunu muhakkak sağlayacaktır.—II. Tim. 3:12.

6. Şeytan hangi büyük davayı ortaya attı? İnsanlar hakkında hangi konuda şüphe uyandırdı?

⁶ Şeytan, evrensel egemenlikle ilgili bir dava ortaya atmıştır ve insanların deneme altında bütünlüklerini koruyup koruyamayacakları hakkında bir şüphe uyandırmıştır. Örneğin, Şeytan, karısını ve üç “tesellici”sini bilerek veya bilmeyerek amacına hizmet ettirerek Eyub’a zulmetmeğe başladığı zaman, Eyub’un Tanrı’ya karşı bütünlüğünü koruması gerekmişti. (Eyub 1:8–2:9; 16:2; 19:22, 28) Eyub’un vakasında açıkça belirtildiği gibi, Şeytan, insanları denemesine izin verildiği takdirde, hiç bir kişinin Tanrı’ya sadık kalamayacağını iddia etmiş ve Yehova’ya meydan okumuştu. Bundan dolayı Şeytan, Yehova’nın Şahitlerinin bütünlüklerini bozmak ve meydan okuduğu konuda haklı olduğunu kanıtlamak için onlara zulmediyor.

7. Hangi şey İsa’nın bir takipçisinin imanı konusunda bir uzlaşma yapmasına yeterlidir? Fakat İsa denendiğinde ne şekilde hareket etti

⁷ Şeytan, kendisine yapılacak bir tek “tapınma fiili”nin, İsa’nın bir takipçisinin imanı konusunda bir uzlaşma yapmasına yeteceğini ve bu hareketin ayrıca insanların deneme veya zulüm altında da Tanrı’ya sadık kalmayacakları iddiasını destekleyeceğini pek iyi bilir. Şeytan, İsa’ya “dünyanın bütün ülkelerini ve onların izzetini gösterdi”ği zaman, bu baş zulmedici ne demişti? “Eğer yere kapanıp bana bir tapınma fiilinde bulunursan (YD) bütün bu şeyleri sana veririm.” Fakat İsa kesin olarak bu teklifi reddetti, hakiki tapınmayı destekledi ve evrensel egemenlik davasında Yehova’nın tarafını savunarak Şeytan’ın bir yalancı olduğunu kanıtladı.—Mat. 4:8-11.

8, 9. (a) İlk Hıristiyanlar, Şeytan’a bir “tapınma fiili”nde bulunmak istemediklerini nasıl göstermişlerdi? (b) 20. yüzyıldaki İsa’nın bazı takipçileri aynı şekilde nasıl denendiler; onlar hangi duruşu aldılar?

⁸ Sadık ilk Hıristiyanların, bu büyük davada Şeytan’ın tarafını destekyecek olan bir tek “tapınma fiili”nde bulunmayı reddetmeleri ne kadar uygundu! Mesih’in vefakâr takipçileri, hayatları pahasına bile olsa, Roma imparatorunun şerefine buhur yakmayı reddetmişlerdi. Bu konuda Daniel P. Mannix şöyle yazdı: “Arenada bu amaca hizmet eden ve genellikle üstünde devamlı ateş yakılan bir sunak bulundurulmasına rağmen, pek az Hıristiyan cayarak uzlaştı. Tutuklu olan kişi, ateşin üstüne biraz buhur serptiği takdirde, kendisine bir Takdime Tasdiknamesi verilir ve serbest bırakılırdı. Yapmış olduğu bu hareketle imparatora tapınmadığını ancak İmparatorun Roma devletinin başı olarak Tanrısal mevkiini kabul etmiş olduğunu açıklamış olurdu. Buna rağmen hemen hemen hiçbir Hıristiyan bu kurtulma fırsatından yararlanmamıştır.” (Those About to Die-[Ölmek Üzere Olanlar] sayfa 137) Buna benzer tek bir “tapınma fiili” Şeytan için yeterliydi.

⁹ Yirminci yüzyılda İsa’nın bazı takipçileri aynı şekilde denenmişlerdi. Nazi temerküz kamplarında tutuklu olarak bulundukları sırada defalarca Yehova’dan vazgeçmek ve O’nun kavmiyle artık ilişkide bulunmamaları için Yehova’nın Şahitlerine ağır baskılar uygulandı. Naziler Şahitlerin bu amaçla imza ettikleri takdirde, serbest bırakılmalarını temin edecek bir beyanname hazırlamışlardı. İstenen tek şey, bir imza idi. Buna rağmen pek az Şahit bu beyannameyi imzalamıştı.

10. Va’zetme hürriyetini kazanma ümidiyle ufak bir uzlaşma yapmak neden hikmetsizlik olur?

¹⁰ Şeytan’ın, Yehova’nın Şahitlerinin zulüm görmelerine sebebiyet vermekteki maksadını bildiğimize göre, başımızın derde girmemesi için sadık şekilde duruş almaktan kaçınmak üzere herhangi bir iğvaya düşmemeği dikkat edelim. Görünüşte yaptığımız ufak bir uzlaşmanın bizi serbest kılacağı ve va’zetme faaliyetine devam edebileceğimiz yolundaki yanlış görüşü asla zihnimizde beslemeyelim. Bütünlüğümüz konusunda yapacağımız herhangi bir uzlaşma, tamamen düşüşümüze neden olabilir. (Matta 13:21; Galatyalılar 6:12 ile karşılaştır.) Bir uzlaşma hareketi, bir “tapınma fiili”ni teşkil ettiği zaman, artık Yehova’nın Krallığının menfaatlerini temsil etmeye layık sayılamayız. Bütünlüğümüzü bozacak olan tek bir fiilin, Şeytan’ı sevindireceğinden emin olabiliriz; biz, onu kesinlikle mutlu kılmak istemiyoruz. Tam tersine bütünlüğümüzü korumakla Büyük Meydan okuyucuya cevap vererek, Yehova’nın yüreğini sevindirmeğe gayret edeceğiz.—Sül. Mes.27:11.

Yehova Neden Zulme İzin Veriyor

11. Yehova hangi başlıca neden için kavmine zulmedilmesine izin veriyor?

¹¹ Semavi Babamız, kavminin zulüm görmesine engel olabilir. Fakat Kendisi buna izin veriyor ve O’nun buna neden izin verdiğini bilmemiz, zulmedilmemize rağmen mutlu olmamızı mümkün kılacaktır. Zulme izin verilmesinin başlıca nedeni, evrensel egemenlik davasıyla ilgili olmasıdır. İblis tarafından getirilen denemelere karşı bütünlüğünü koruyan Yehova’nın her Şahidi, Şeytan’ın yalancı olduğunu kanıtlar ve nakâmil bir insanın bile bu şiddetli deneme ve zulme rağmen Tanrı’ya sadık kalabileceğine dair bir delil verir. Vefakâr bir kişi, bu davada Tanrı’nın tarafını tutar ve Yehova’nın Evrensel Egemen olarak yönetme hakkını destekler. “O Yüce olarak hüküm sürer”; bu yoldaki delillere katkımız olduğunu görmek, ne kadar büyük bir sevinçtir!—Mezm. 47:9, Today’s English Version.

12, 13. Başka hangi nedenle Yehova, İsa’nın takipçilerine zulmedilmesine izin veriyor? Onların arasından kimler Tanrı’nın düzeninde devamlı bir yere sahip olacaklar?

¹² Yehova aynı zamanda hayatlarını Kendisine vakfetmiş olanların vefalarının denenmesi için de zulmedilmelerine izin verir. O, ruhla meshedilmiş olanları, ‘O’nun faziletlerini ilan etmeleri’ için bir has kavm olarak bir araya getirmiştir. (I. Pet. 2:9) Tanrı aynı zamanda, “bütün milletlerin değerli şeyleri”nin, yani Tanrısal tasvibi kazanmış olan kimselerin, Kendi tapınma evine gelip onu izzetle doldurmaları için, ‘bütün milletleri sarsacaktır.’ (Hag. 2:7; Zekarya 8:23 ile karşılaştır.) Sonuç olarak, semavi bir ümide sahip kişiler ve cennet haline getirilmiş yeryüzünde ebediyen yaşama ümidine sahip başka insanlar İsa’nın vakfolmuş takipçileri ve Yehova’nın Şahitleri olmuşlardır.—Luka 23:43; Vah. 7:1-17.

¹³ Fakat İsa’nın tüm bu vakfolmuş takipçileri arasında nihayet acaba kimler vaat edilen “yeni gök” ve “yeni yer”in bir kısmını teşkil edecekler? (Vah. 21:1) Onların tümü bunu başaramayacak. (Mezm. 15:1-5; Mat. 22:14) Sadık olmadıkları kanıtlanmış olanlara, Tanrı’nın düzeninde yer olmayacaktır. Bundan dolayı Yehova, her ne kadar zulme sebebiyet vermezse de, kavmi arasından vefasız olanları uzaklaştırmak üzere buna izin verir. Böylece Tanrı, şüphe götürmez şekilde Kendisine karşı vefakâr olanları ve bütün yürekleriyle Kendisini sevenleri kavminin içinde korur. (Mat. 22:37, 38; 25:31-33; II. Kor. 13:5) Zulme sadakatle tahammül ederek, ‘vefa ve adaletle (YD) bütün günlerinde Kendisine [Yehova Tanrı’ya] korkusuzca kutsal hizmet arz etme imtiyazına (YD)’ devamlı sahip olanlar arasında bulunalım.—Luka 1:70.

Zulme Rağmen Neden Mutlu

14. İsa, zulme rağmen mutlu olabilmenin nedenini özellikle nasıl belirtmişti?

¹⁴ Krallıkla ilgili ümit, İsa Mesih tarafından şunlar söylendiği zaman özellikle belirtilmişti: “Ne mutlu adalet uğrunda zulmedilmiş olanlara; çünkü göklerin krallığı onlara aittir.” (Mat. 5:10, YD) Evet, semavi krallıkta Mesih’in yanında yer almak, sadakatle ezaya tahammül eden İsa’nın meshedilmiş takipçilerini bekleyen harikulade bir ödüldür. (Luka 12:32; Vah. 2:10; 14:1; 20:6) Yeryüzünde yaşamakla ilgili ümitleri olan Yehova’nın sadık Şahitleri de, bir cennet yeryüzünde ebediyen yaşamayı bekleyebilirler. (Luka 23:43; Yuh. 10:16; 17:3; Vah. 7:9, 10, 14) Öyle ise, zihnimizde Krallık ümidini devamlı bulundurduğumuz takdirde zulme rağmen mutlu olabiliriz.—Rom. 12:12.

15. Yehova’nın egemenliği, Krallıkla ne şekilde bağlantılıdır? Bunun, zulmedilmemize rağmen mutlu olmamızla ne gibi bir ilişkisi vardır?

¹⁵ Yehova’nın evrensel eğemenliği, Krallığı ile ayrılmaz şekilde bağlantılıdır, çünkü Tanrı, Kendi ismini onun vasıtasıyla takdis edecektir. Yehova’nın sadık Şahitleri ve Krallığın müjdecileri olarak, biz de O’nun egemenliğini destekliyoruz ve böylece sıkıntı zamanında bile sevinçli olmamız için başka bir nedene sahibiz. (İş. 43:10-12; Mat. 6:9, 10) Öyle ise, Tanrı’nın yardımıyla Kendisine karşı bütünlüğümüzü koruyalım; böylece, deneme altında hiçbir kişinin Yehova’ya sadık kalamayacağıyla ilgili iddiasında Şeytan’ın bir yalancı olduğunu kanıtlayalım. (Eyub 27:5) İsa’nın zulüm gören bir takipçisi bu büyük davada Yehova’nın tarafını desteklediği zaman, ne kadar mutlu olur!—Resullerin İşleri 4:24 ile karşılaştır.

16. Zulmedilmemize rağmen, temiz bir vicdanın mutluluğumuza katkıda bulunduğunu neden söyleyebiliriz?

¹⁶ Zulme rağmen vefakâr kalan Krallık müjdecilerinin temiz vicdanlarının da mutluluklarına katkısı vardır. Yehova’nın Şahidi olduğunu iddia eden bir kişi, kötülük yaptığı takdirde herhalde utanç ve zihinsel ıstırap çekerken, Yehova’nın sadık Şahidi veya İsa Mesih’in bir takipçisi, onun ismi uğruna elem çektiği takdirde, haklı olarak sevinebilir. Böylece, değnekle dövüldükten sonra dahi, İsa’nın resulleri “O İsim [Mesih’inki] için hakaret görmeğe lâyık sayıldıklarına sevinerek millet meclisi önünden çıktılar.” (Res. İşl. 5:40, 41) Aynı şekilde Filipi’de dövüldükten ve hapse atıldıktan sonra, Pavlus ile Silas’ın da vicdanları, sanki kötü bir şey yapmış olanlar gibi üzgün veya azap içinde değildi. Aksine, gece yarısına doğru “dua ediyorlar ve Allaha ilâhiler okuyorlardı.” (Res. İşl. 16:22-25) Bundan dolayı, Yehova’nın bir Şahidinin asla suçlu ve herhalde vicdan azabı çeken bir katil, hırsız, mücrim veya başkalarının işine karışan bir adam gibi cezalandırılmaya layık olarak davranmaması gerekir, fakat eğer adalet uğrunda elem çekiyorsa, mutlu olabilir.—I. Pet. 2:11, 12; 3:13, 14; 4:15, 16.

17. Krallığın destekleyicileri olarak bize zulmedildiği zaman, özellikle hangi şeyin sevinçli olmamıza katkısı olacaktır?

¹⁷ Yehova’yı memnun ettiğimiz ve O’nu izzetlendirğimiz takdirde Krallığın destekleyicileri olarak bize zulmedildiği zaman, bu zulüm mutluluğumuza katkıda bulunacaktır. Şiddetli baskı altındayken bile ‘Tanrı’yı razı ederek yürümemiz’, Yehova’nın hizmetçileri olarak devamlı sevinç duymamız açısından hayatidir. (I. Sel. 4:1) Üstelik Mesih’in bir takipçisi olarak ıstırap çektiğimiz zaman, biz “Tanrı’nın şerefine bu ismi ikrar” (NEB) etmeliyiz. Bunu lütfen düşün! Yehova’yı memnun etmekten başka, biz sadakatle zulme tahammül ettiğimiz takdirde, “Tanrı’yı izzetlendirmeye devam (YD) edeceğiz.” (I. Pet. 4:16) Zulme cesaretle tahammül etmek için bu ne kadar sevinçli bir istektir!

Bütünlüklerini koruyanlar olarak ilerleyelim

18. Tanrı’ya karşı bütünlüklerini koruma konusunda Yehova’nın Şahitleri neler hissetmelidirler?

¹⁸ Öyle ise, zulüm görmelerine rağmen Yehova’nın Şahitlerinin mutlu olmaları için sağlam nedenleri olduğu açıkça bellidir. Bundan dolayı, Tanrı’nın yardımıyla biz de şunları söyleyen Mezmur yazarı Davud gibi kararlı olalım: “Fakat ben kemalimde [bütünlüğümde, YD] yürüye[ceğim].” —Mezm. 26:11.

19. Şimdi hangi soruların ele alınması gerekiyor?

¹⁹ Mesih’in sadık takipçileri olarak zulme rağmen mutlu olabiliriz, çünkü üzerimize böyle sıkıntılar getirmekteki Şeytan’ın amacı hakkında artık bilgimiz vardır. Yehova Tanrı’nın kavmine zulmedilmesine izin vermesinin nedenini de biliyoruz. Gene de, zulüm karşısında mutlu olmak üzere, böyle nedenlerimiz olduğu halde buna hazır olmak için neler yapabiliriz? Acaba ağır ve hatta şiddetli zulme nasıl tahammül edebiliriz?

Tekrarlama İçin Sorular

● Yehova’nın Şahitleri üzerine zulüm getirmekte İblis’in amacı nedir?

● Şeytan hangi büyük davayı ortaya attı ve insanlarla ilgili hangi konuda şüphe uyandırdı?

● Yehova, kavmine zulmedilmesine neden izin veriyor?

● İsa Mesih, ‘adalet uğrunda bize zulmedildiği zaman’ mutlu olmanın özellikle hangi nedenlerini açıkladı?

● Yehova’nın hizmetçileri olarak bize zulmedildiği zaman neyin mutluluğumuza katkısı olur?