Zevk—Neden Tanrı’nın Yerine Konuldu?

“YALNIZ değilsiniz!” Bu sözler büyük harflerle yazılan bir reklamda okunuyordu. “Bu pazar 61 milyon erişkin Amerikalı kiliseye gitmemeye karar verdi.” Aslında bu reklam, 18 yaşında veya daha büyük olan tüm Amerikalıların yüzde 41’ini temsil eden milyonlarca kişinin bir kısmının, kiliseye gitmelerini sağlamak amacıyla yapılan bir girişimdi.

Başka yerlerde, özellikle Batı Avrupa’da durum aynıdır, ancak oran daha yüksektir. Örneğin, İngiltere’de, herhangi bir pazar günü Anglikan Kilisesine bağlı 28 milyon üyenin yaklaşık yüzde 98’i, kiliseye gitme zahmetine katlanmaz. Şurada veya burada, bazı artışlara rağmen, bu akımın dünya çapında yaygın olduğu bellidir.

NEDEN YÜZ ÇEVİRİYORLAR?

İnsanların büyük çoğunluğunun kiliseden yüz çevirmelerine sebebiyet veren şey acaba nedir? Bu soru çok karmaşık bir sorudur. Tanrıtanımazlık, materyalizm, kiliselerin tatminkâr olmayan davranışları ve başka birçok etken buna katkıda bulunmuştur. Fakat yüz çevirmelerine neden, acaba hepsinin Tanrı’nın varlığına inanmadıkları ve böylece de artık dinin yararı olmadığını kabul ettiklerinden dolayı mıdır? Herhalde neden bu değildir.

The Search for America’s Faith adlı kitabın yazarları George Gallup Jr. ve David Poling şöyle dediler: “Kiliseye gitmeyenler genellikle iman edenlerdir; ve insanların kiliseye gitmeyenler haline gelmelerine sebebiyet veren şey de genellikle imansızlık değildir.” Öyle ise, insanları kiliseye gitmekten alıkoyan acaba nedir? Gallup ve Poling, kiliseye gitmemelerinin nedenini, dikkatimizi çeken dört kilit etkene işaret ettiler:

“1. Spor, eğlence ve hobiler

2. Arkadaşlarla yapılan sosyal faaliyetler

3. Kilisede hazır bulunmayı zor kılan iş programları.

4. ‘Kendisine ve ailesine daha çok vakit’ ayırmak arzusu.”

Birçok insanın şimdi pazar gününü genellikle rahatlamak ve gevşemek için uygun bir vakit olarak düşünüp onu dört gözle beklediğini söylemek doğru değil midir? İmkânı olan birçok kişi için, kırda yapılan bir gezi, bir piknik veya bir gezinti, kilisede ibadet etmekten çok daha tazelendiricidir. Koşmak, kayak yapmak, golf oynamak, balık avlamak veya başka sporlardan birini yapmak, can sıkıcı bir vaizden çok daha canlandırıcıdır. Genel olarak bu tür faaliyetler, kiliseye gidenleri utandırabilecek kadar büyük bir bağlılık ve gayretle takip edilmektedir.

Sonuç acaba nedir? Açıkçası, zevk sever bu görüş, kiliseleri desteklemeği şiddetli bir şekilde bir şekilde azaltmıştır. Fakat insanlar için daha da ciddi olan, zevk sevgisinin, Tanrı’nın sevgisinin yerine geçmiş olmasıdır. Din, veya din ismi altında yapılan her ne ise, dindarlığın hâlâ gerekli sayıldığı olaylar, yani düğünler ve cenazeler gibi, sadece hayatta birkaç özel durumla sınırlandırılmıştır. Kısacası dünyevi eğlence ruhi bağlılığın yerini aldı.

Tanrı’nın varlığına inandıklarını iddia edenlerin arasında görülen dünyevi zihni tutumun artması, resul Pavlus’un insanların “zevki Allahtan ziyade seven”ler haline geleceklerini söylediğinde, onun tam düşündüğü şeyle uyum içindedir. Bu tür insanlar hakkında konuşurken Pavlus onları bir uyarı ve ‘çetin anların geleceği’ bir zamanı oluşturan “son günler”in gelişine işaret eden bir özellik olarak kullanmıştı. (II. Timoteos 3:1, 2, 4) Pavlus’un önceden bildirdiği gibi, bugün pek çok kişinin “Tanrı’nın yerine zevki” koydukları gerçeği, son günlerde yaşadığımıza dair birçok delilden sadece bir tanesidir.—The New English Bible.