Noel—Neden Tehlikelidir?
1897 YILINDA George Bernard Shaw şöyle yazdı: “Noel, dükkan sahipleri ile basın tarafından isteksiz ve bitkin bir millete zorla kabul ettirilmiştir.” Acaba o zaman gerçekten böyle miydi? Daha önemlisi, bu bugün de doğru mudur?
Güney Afrika’nın Johannesburg şehrinde yayımlanan The Star gazetesi, 1983 yılının Noel mesajında şöyle yakındı: “Radyo, televizyon, gazeteler, mecmualar ve süpermarketler insanları daha çok para harcamaya teşvik ettiklerinden, birçok kişi alış veriş yapma telaşıyla sevgi mesajını unutmuştur.”
Bu durum karşısında dindar kişiler: ‘Noel’e Mesih’i dahil edin’ diye ısrarla tavsiye ederler. Fakat Mesih’in takipçilerinin şunu sormak için bazı nedenleri vardır: Mesih, acaba Noel’in bir kısmı mıydı? Bu, çok önemli bir husustur, çünkü gerçek Hıristiyanlar bunun tehlikesini anlarlar. Eğer Tanrı’nın tasvip etmediği dinsel faaliyetlere katılırlarsa, O’nun bereketine sahip olamayacaklardır. Öyle ise, Noel’in kökeni acaba nedir?
NOEL’İN GEÇMİŞİ
Eskiden Kuzey Avrupa’da yaşayanlar, aralık ayının uzun süren karanlığının, güneşe üstün geleceğinden korkarlardı. Büyücülük ayininin bir kısmı olarak, tazeliklerini korumada doğaüstü bir yeteneğe sahip oldukları görülen çobanpüskülü, sarmaşık, ökseotu, defne ve yapraklarını dökmeyen başka yeşil bitkilerle evlerini süslerlerdi. Ayrıca kaybolan güneşi canlandırmak gayesiyle mum ve ateş yakılırdı. Avrupa’nın bazı kısımlarında hâlâ kütük yakma âdeti törensel olarak uygulanmaktadır. Öyle ise, bir Noel âdeti olan bu uygulamanın kökeninde acaba neler vardır? Michael Harrison The Story of Christmas (Noel Öyküsü) kitabında şu sonuca varır: “Herhalde iki eski âdetin birleşmesidir, yani ışıklar ve yapraklarını dökmeyen bitkiler günümüzün Noel ağacını meydana getirdi.”
Eski Romalıların 17 Aralık’ta başlayan ve 24 Aralık’ta biten Satürnalya diye adlandırılan bir bayramları vardı. Dr. Conway, Ancient Italy and Modern Religion (Eski İtalya ve Çağdaş Din) adlı kitabında bu bayramı şöyle anlatır: “Günlük yaşamın alt üst edilmesine herkes katılıyordu; kişiler ciddi işlerini bırakırlar ve birbirlerinin evinde bayramı kutlamadıkları zaman, sokaklarda, tıpkı bizim ‘Noel bayramınız kutlu olsun’ dediğimiz gibi, ‘İo Satürnalya’ diyerek dolaşırlardı. Bu bayramda tüm dostların bazı hediyeler vermesi de beklenirdi; . . . . . Eğer tüm Satürnalya bayramı sırasında ayık kalırsanız, sizin insanlardan kaçan bir kişi olduğunuz düşünülürdü!”
Yaklaşık olarak M. S. 85 yılında, şair Martial, 350 kısa mısradan oluşan Ksenia ve Apoforeta adlı iki şiir kitabı yayımladı. Bu şiirler, kopya edilmek ve Dr. Conway’in anlattığına göre, Satürnalya hediyelerine “edebi türden hoş bir çeşni” katmak için birlikte gönderilmek üzere hazırlanmıştı. Acaba bu, gönümüzdeki Noel’de gönderilen kutlama kartlarına benzemiyor mu? Bundan başka Martial’ın bazı şiirleri de çok ahlaksızdı, tam bazı modern Noel kartları gibi!
Satürnalya bayramından hemen sonra Romalılar, Kalends’in Yeni Yıl bayramını kutlamağa başladılar. The Story of Christmas adlı kitap bunu şöyle anlatır: “Aslında bütün bu yaygın putperest şenlikler için bir mazeret teşkil eden bu genel şenlik devresinin ortasında, Kış Gündönümünde güneşin görünürdeki yeniden doğuşu sebebiyle, güneşe özel bir hürmet göstermek amacıyla bir gün ayrılmıştı. Bu özel gün, Dies Solis İnvicti Nati (Fethedilemeyen Güneşin Doğum Günü) olarak biliniyordu ve takvimimize göre de 21 Aralık gününe rastlar. Daha sonra Roma halkını yozlaşmış bir “Hıristiyanlığa” çekebilmek için, bu kutlama Noel’e yakıştırıldı.
Evet, Noel bayramının kökeni, Hıristiyan olmayan güneş tapınmasından kaynaklanır. Daha da geriye gidildiğinde bu kutlamanın temeli, insanların, güneş tanrısı Şamaş’a tapındığı eski Babil’e kadar uzanabilir. İngilizlerin Noel’i kitabında, tarihçi Pimlott şunu kabul eder: “Noel âdetlerinin, Babil’deki Yeni Yıl kutlamalarıyla şaşılacak oranda benzerliği vardır.”
Böylece Noel’in neden “tehlike” sözcüğüne bağlanması gerektiğini anlayabiliyorsunuz. Mukaddes Kitapta İsa’nın takipçilerine Büyük Babil (eski Babil öğretilerine dayanan din) ile ilgili açık bir uyarı verilir. Tanrı’nın Sözü şöyle öğütler: “Ey kavmım, onun günahlarına şerik olmıyasınız ve onun belalarından hisse almıyasınız diye, ondan çıkın.” (Vahiy 18:4) Bazıları Noel’e ruhi bir tehlike gözüyle bakmanın bir abartma olduğunu zannedebilirler. Aslında Putperest bir kutlamaya dayanan ve sanki İsa’nın doğumuyla bağlantılı olan bir bayrama, ilk Hıristiyanların nesıl baktıklarına dair tarihsel gerçeklere dikkat edelim.
İLK HIRİSTİYANLAR NOEL’İ KUTLADILAR MI?
Profesör Ferguson The Religions of the Roman Empire (Roma İmparatorluğundaki Dinler) adlı kitabında şöyle der: “İlk Hıristiyanlar İsa’nın doğum gününü kutlamazlardı; buna dair bir kayıt yoktur.” Mukaddes Kitap, İsa’nın doğum tarihini vermez. Bundan başka, İsa’nın soğuk, yağmurlu aralık veya ocak ayında değil, daha ılımlı bir mevsimde doğduğunu gösterir. Neden böyle söylenebilir?
Roma İmparatoru, Kayser Avgustus, İsa’nın doğum vaktine yakın bir zamanda, vatandaşlarının doğdukları şehre gidip kimlik kütüğüne yazılmalarını emretmişti; Mukaddes Kitap şöyle der: “Herkes yazılmak için kendi şehrine gitti.” (Luka 2:1-7) Yusuf ve Meryem, Nâsıra’dan Beytlehem’e kadar 110 kilometreden fazla bir yol katetti. Bu yolculuk soğuk, yağmurlu aralık ayında acaba mümkün veya pratik olabilir miydi?
Fakat hepsi bu kadarla da bitmez. İsa’nın doğumuyla ilgili Mukaddes Kitap şunları ekler: “Aynı civarda çobanlar vardı; geceleyin kırda kalarak sürülerini nöbetle bekliyorlardı.” (Luka 2:8) Bu açıklama, İsrail’in takvimimizin aralık ayına rastlayan yağmurlu dönemine ve Beytlehem dolaylarında ısı derecesinin oldukça düşebileceği bir zamana uymaz.—Ezra 10:9, 13; Yeremya 36:22.
Önemli başka bir husus daha var. Eğer İsa şakirtlerinin bizzat doğumunu kutlamalarını isteseydi, bunu yapmaları için hiç talimat vermez miydi? Kendi ölüm günü ile ilgili olan, basit bir kutlamaya değinerek şöyle emretti: “Bunu benim anılmam için yapın.” (Luka 22:19) İsa, doğumuyla ilgili böyle bir talimat vermedi.
Mukaddes Kitapta “Noel” sözcüğü bile geçmez; çünkü İsa’nın ilk şakirtleri arasında böyle bir kutlama âdeti yoktu. Dr. R.S. Conway şöyle anlatır: “Büyük teolog Origenes, üçüncü yüzyılın başında, öncekilerden edinmiş olduğu bir görüşü tekrarlayarak kesinlikle hiçbir doğru adamın veya Hıristiyan azizinin, kendisinin veya başka birinin doğum gününü kutlamadığını söyler. Mukaddes Kitapta, sadece Firavun ve Hirodes gibi kötü kişilerin doğum günü kutlamalarından söz edilmektedir. Bu, Origenes’in, eğer duymuşsa, Noel gibi bir bayramı tamamen reddetmiş olduğunu açıkça gösterir.”
İRTİDAT EDEN HIRİSTİYANLAR VE PUTPEREST KIŞ BAYRAMLARI
İlk Hıristiyanlar, komşularının putperest şenliklerine katılma iğvasına karşı direndiler. Fakat Mukaddes Kitap, zamanla Hıristiyanlar arasında büyük çapta bir irtidatın olacağı bildirildi. (Resullerin İşleri 20:29, 30; II. Selânikliler 2:3; I. Timoteos 4:1-3; II. Petrus 2:1, 2) MS ikinci yüzyılın sonuna doğru, bir kilise yazarı olan Tertullian, “Satürn ve Janus (Ocak) ile Kış Gündönümü Bayramları”na katıldıkları için “Hıristiyanları” yerme gereğini duydu. O, “hediye vermek”ten söz eder ve birçok kişinin evini “lamba ve defne yapraklarıyla” süslemesine hayret ettiğini anlatır.
Bu tür uyarılara rağmen, başlangıçtaki temiz Hıristiyan cemaati bozuldu. İrtidat eden Hıristiyanlar, kötüden daha da kötüye giderek putperest kutlamalara “Hıristiyan” ismini takmakla gidişlerini haklı çıkarmağa çalıştılar. Christmas (Noel) adlı kitap şunu kabul eder: “M.S. 4. yüzyılda, Hıristiyan Kilisesi . . . . . kış gündönümü olan putperestlerin kutsal 25 Aralık gününü kabul etmeyi uygun buldu. . . . . Böylece Güneşin doğum günü Tanrı’nın Oğlunun doğum günü oldu.”
NOEL NEDEN O KADAR TEHLİKELİDİR?
Bazı kişiler, bencillik ruhunu geliştirdiği için, Noel’i kutlamanın tehlikeli olduğunu hissedebilirler. Örneğin, Güney Afrika radyo istasyonunda, eğlence programlarına çıkan Daniel Martins, çocukların Noel’e ne gözle baktıklarını öğrendiği zaman, çok sarsıldığını söyledi. Eğlence partilerinde, çocuklara neden “Noel’i kutluyoruz” diye sorduğunda, her zaman aldığı cevap şuydu: “Hediyeler almak için.” Çocuk sahibi ve yazar olan Martins ve Deidre Bobgan başka bir tehlikeye de işaret etmektedir: “Birçok yetişkin, dürüst olmayan ve bozuk fikirlerle çocuklarını beslerler, böylece onları Tanrıtanımazlığa sevk edebilirler. Çocuğun görüş açısına göre, eğer bir Noel baba vardır denildi ise ve bu iddia bir yalansa, o halde hakikat olarak kabul edilen Tanrı’nın varlığı da belki yalandır.”
Noel’i kutlamanın en ciddi tehlikesi, bir kişiyi, Tanrı’nın tasvibini kaybetmeğe sevk edebilmesidir. Acaba neden? Birçok sebebi vardır. Örneğin, Noel, Mukaddes Kitapta yasaklanan putperestliği destekler. (I. Yuhanna 5:21) Roma’da Aracoeli kilisesinde olduğu gibi, İsa’nın doğuşunu gösteren sahnelerin önünde açıkça bu putperestlik uygulanmaktadır. Putperest Noel ağacının birçok Protestan Kilisesinin içine sokulmasına ne denilebilir? Bu tutum, putperestlik kokmuyor mu?
Bundan başka, Noel’in kutlanması, Babası Yehova Tanrı’nın yerine İsa’ya tapınmayı koymuştur. Bu da putperestliğin başka bir şeklidir, çünkü izzetlendirilmiş Rab İsa Mesih “Allahın hilkatinin başlangıcıdır.” (Vahiy 3:14; Romalılar 1:25’e de bakın.) Noel şarkıları, milyonlarca gencin yüreğinde bu yanlış fikrin kök salmasına neden olmuştur. Yaygın bir Noel şarkısı şu sözleri kapsar: “Karakışta Rab Tanrı Kadirimutlak İsa Mesih için bir ahırı yeterli buldu.”
Gerçek şu ki, İsa, hiçbir zaman kadirimutlak Tanrı olduğunu iddia etmedi. Tam tersine şöyle dedi: “Baba benden büyüktür.” (Yuhanna 14:28) Şöyle diyerek tüm tapınmayı Babasına yöneltti: “Tanrımız Yehova’ya tapınmalı ve yalnız O’na kutsal hizmet arz etmelisiniz.” (Matta 4:10) İsa diriltilmesinden sonra bile, tapınmayı semavi Babasına yöneltmeğe devam etti.—Yuhanna 20:17.
Noel gerçekte, dizginsiz davranışa ve aşırı yeme içme eğlencesine dinsel bir görünüm verir. Noel eğlencelerindeki serbest davranışlar, bazı evlilik sorunlarının ortaya çıkmasına neden olmuştur. İngiltere Ulusal Evlilik Danışma Kuruluna göre, 1983 yılında Noel’den sonraki haftada öğüt almağa gelen çiftlerin sayısı olağanın iki katına yükselmiştir. Neden olarak, Noel eğlenceleriyle birlikte “yiyecek, hediye ve oyuncak için para noksanlığı” ortaya çıktı. Bu gibi şeyler başka ciddi bir problemle bağlantılıdır. Bir Johannesburglu ruh doktoruna göre, bu ortamda “intihar ve intihara kalkışma oranı da korku verecek şekilde çoğalır.”
“Büyük Babil”in dinsel büyüsü altında kalmağa devam eden kişilerin, büyük tehlikelerle karşılaşacaklarını bilmezlikten gelemeyiz. Mukaddes Kitabın peygamberliği, Büyük Babil’in hükmünün çok yakında gerçekleşeceğini gösterir.—II. Timoteos 3:1-5.
Sahte dinin dünya imparatorluğu, putperest âdet ve bayramlarıyla birlikte muhakkak yakında ebediyen yok olacaktır. Şimdi henüz vakit varken, onun ayartıcı faaliyetlerinden uzaklaşın. Onun yerine, insanlar arasındaki ebedi barışı ve iyi niyeti görmek için sağ kalacak olan İsa’nın gerçek takipçilerine katılın.—Mezmur 37:29.
[Sayfa 5’teki resim]
Roma’da, Noel günlerinde, bu surete tapınmak üzere çocuklar “Aracoeli Kilisesine” götürülür.