İlginç Sorulara Cevaplar

◼ Rabbin meshedilmiş olanlarının yeryüzündeki mütebakisi, Yehova’nın zevceye benzer semavi teşkilatı olan “yukarıdaki Yeruşalim”in bir kısmı mıdır?

Yeryüzünde meshedilmiş olanlardan, Tanrı’nın zekâ sahibi yaratıklardan oluşan evrensel ailesi olan teşkilatının görünür kısmı diye söz edilebilir.

Onlar, ‘yeniden doğmuş’ bireyler olarak Yehova’nın ruhi oğulları oluyorlar. (Yuhanna 3:3, 5; Romalılar 8:15-17) Yehova, onların Babasıdır. Oysa ayrıca anneleri de var, çünkü resul Pavlus, “yukarıdaki Yeruşalim . . . . bizim anamız”dır diye yazdı. Burada Pavlus, Yehova’nın mecazi bir “zevce” olarak telakki ettiği vefakâr ruhlardan oluşan semavi teşkilatına değinmiş olmalıdır. (Galatyalılar 4:26) Meshedilmiş Hıristiyanlar, semavi mükafatlarını aldıkları zaman, söz konusu semavi teşkilatta yerlerini fiilen alırlar.—Vahiy 4:4; 14:1-5.

Yeryüzündeki meshedilmiş mütebaki, “yukarıdaki Yeruşalim”in henüz harfiyen bir kısmı değildir. Fakat semavi hayat ümidine sahip ruhi oğullar olarak bulundukları eşsiz durumdan ve Tanrı’nın semavi “zevce”sini temsil ettiklerinden dolayı, Yehova, arasıra gökteki zevceye benzer teşkilatına verdiği direktiflere, peygamberliklere, vaatlere ve teselli edici sözlere onları da dahil etmektedir.

Bu durum, eski İsrail için söylenen sözlerle örneklenebilir. İşaya vasıtasıyla Yehova, zincirlere vurulup tozda bulunan, fakat kalkması ve ışık saçması gereken bir kadını tanımlar. (İşaya 51:9, 14; 52:1, 2; 60:1) Bu gibi bir durum, Yehova’nın semavi “kadın”ını oluşturan vefakâr ruh oğulları arasında asla vaki olmamıştır. Bununla beraber, bu, İsrail milletinde mevcut idi. İsrailliler, MÖ  537’de Babil’deki sürgünlükten salıverildikleri zaman, uyanıp tozdan kalktılar ve Yehova’nın ışığını yansıtmağa başladılar. Tüm milleti temsil eden yeniden inşa edilen Yeruşalim, bir zaman terk edilmişken yeniden kabul edildikten sonra, canlandırılan milletteki Yahudiler şeklinde çocuklar meydana getiren bir zevce gibiydi. (İşaya 54:1-8; 60:1-22; 66:7-14) Böylece İşaya’nın (‘kocası ve sahibi’ Yehova olan) “kadın”ın durumu hakkındaki sözleri, onu temsil eden yeryüzündeki milleti de kapsıyordu.

Şimdi, Tanrı’nın (ve O’nun semavi “kadın”ının), bedeni İsrail’i kullanmaktan vazgeçtikten sonra kabul edeceği ruhi millete dikkat edelim. (Galatyalılar 6:16) “Yukarıdaki Yeruşalim” birçok yüzyıl boyunca “kısır” kaldıktan sonra ruhi oğullar meydana getirmeğe başladı. Onların birincisi, MÖ 29’da meydana getirilen İsa idi. Ondan sonra resullerle başlayarak zamanımıza kadar 144.000 kişi meydana getirildi. (Galatyalılar 4:21-31) Bu yüzyılın ilk kısmında ruhi İsraillilerin mütebakisi, kısa bir süre için baskıya boyun eğip sanki sürgünlüğe gitti. Oysa 1919’da Babilî esirlikten kurtarılıp ruhi bir diyarda yeniden doğmuş bir millet oldu. Böylece İşaya’nın eski Yeruşalim için söylediği peygamberane sözlerin, yeryüzündeki ruhi İsrail’in bir paraleli olduğunu görebiliriz.

Vahiy 12:1-17’yi de düşünelim. Milletlerin Zamanlarının MS  1914’te sona ermesinden hemen sonra Tanrı’nın semavi “kadın”ı, Krallık hükümetini “bir erkek çocuk” olarak doğurdu. Alçaltılmış Şeytan “kadına karşı gazaplandı.” Oysa, onun saldırısı, Tanrı’nın zevceye benzer semavi teşkilatına karşı değildi, çünkü Şeytan artık gökte değildi. Bunun yerine, o, yeryüzünde onu temsil eden “onun zürriyetinden baki kala”nlara karşı savaşmağa gitti.

Dolayısıyla eskiden bedeni İsrail için durum nasıl idiyse, ruhi İsrail için de böyle oldu. “Yukarıdaki Yeruşalim”deki durum, onun yeryüzündeki çocukları arasında yansıtılmaktadır. Yehova’nın semavi kadınına yöneltilen emirler, tedipler, teselliler ve vaatler, uygulamada en başta onu yeryüzünde temsil eden ve Tanrı’nın semavi teşkilatının bir kısmı olma ümidine sahip olanları etkilemektedir.

◼ “Büyük kalabalık”tan olanlar Yehova’nın evrensel teşkilatının bir kısmı oluyorlar mı?

Şimdi, “büyük sıkıntı”dan önce, bütün Yehova’nın Şahitleri, Tanrı’ya birlik içinde mutlulukla hizmet etmektedirler. (Matta 24:12) Onların çoğunluğu bir yeryüzü cennetinde ebediyen yaşama ümidine sahipken, ruhla meshedilen küçük bir sayının göğe gitmeyi beklemesi konusunda hiçbir ayrılıkları yoktur. İsa’nın belirtmiş olduğu gibi, hem “koyunlar” hem de “başka koyunlar” “bir sürü”de birleştiriliyorlar. (Yuhanna 10:11, 16) Böylece Yehova’nın hizmetçilerinden meydana gelen şimdiki teşkilatı, gelecekleri farklı olan bu iki gruptan oluşmuştur.

Yehova, Kendi kadınının böyle bir refahı tanıyacağını önceden gördü. Önceden tüm milletlerden gelip ruhi İsrailli olmayan kişilerin büyük sayıyla toplanılacaklarını belirtti. (İşaya 60:1, 22; 61:5-9) Vahiy kitabı, “tahtın önünde ve Kuzunun önünde durmakta olan, her milletten ve sıptlardan ve kavmlardan ve dillerden, kimsenin saymağa kadir olmadığı büyük kalabalık”ın varlığından söz eder. Onlar, yeryüzünde yaşama ümidine sahip olanlardır. Bugün Yehova’nın evrensel teşkilatını özellikle temsil eden meshedilmiş olanların ruhi milletinin içinde değildirler. Böyle olmakla birlikte, “büyük kalabalık”, Kuzu’nun kanında yıkanarak beyaz edilmiş kaftanlarla Tanrı’nın tahtının ve Kuzu’nun önünde durmaktadır. Onlar, şimdi bile ne mükemmel bir durumda bulunuyorlar!—Vahiy 7:9-17.

“Büyük kalabalık”tan olanlar da bütünlükleri yönünde denenmektedirler. Şimdi ve Bin Yıllık Hükümdarlık süresi boyunca ve en son denemede sadık kalmaları, onların, İsa’nın “başka koyunları”nın bir kısmı olacak olan diriltilmiş kişilerle beraber Yehova tarafından adil beyan edilmesiyle sonuçlanacaktır. Böylece “fesat kulluğundan Tanrı’nın çocuklarının izzetli hürriyetine azat edilecek”lerdir. (Romalılar 8:21) O zaman onlar, Âdem ile Havva’nın başlangıçta oldukları gibi, Yehova’nın evrensel teşkilatının görünür kısmı olacaklardır. Onlar, Yehova’nın ve zevceye benzer gökteki teşkilatının yerdeki kâmil, zekâ sahibi zürriyeti olacaklardır.