Okuyucuların Soruları

Acaba Yehova’nın Şahitleri doğum günlerini kutlamaktan, bu alışkanlık eski zamanlarda dinsel bir anlama sahip olduğundan dolayı mı kaçınıyorlar?

Doğum günlerini kutlamanın kökeni boş inançlarda ve sahte dinde bulunuyor, oysa Yehova’nın Şahitlerinin bu alışkanlıktan kaçınmasının tek veya başlıca nedeni bu değildir.

Birçok yerde, bir zamanlar dinsel bir nitelik taşıyan bazı âdetler artık öyle değildir. Örneğin, nikâh yüzüğü bir zamanlar dinsel bir anlama sahipti, ama bugün çoğu yerde artık öyle bir anlamı yoktur. Dolayısıyla, İsa’nın birçok hakiki takipçisi evli olduğunu göstermek için yöresel âdete uygun olarak bir nikâh yüzüğü takar. Böyle meselelerde genellikle önemli olan etken, belirli bir alışkanlığın şimdi sahte dinle bağlantılı olup olmadığıdır.—Ekim 1992 tarihli Kule dergisindeki “Okuyucuların Soruları”na bakın.

Böyle olmakla birlikte, birçok danışma kitabı doğum günlerini kutlamanın boş inanca dayalı ve dinsel nitelikteki geçmişini açıklamaktadır. The Encyclopedia Americana (1991 basımı) şöyle diyor: “Eski Mısır, Yunanistan, Roma, ve Pers dünyası tanrıların, kralların ve soyluların doğum günlerini kutlardı.” Kitap, Romalıların Artemis’in ve Apollo’nun doğum gününü kutladığını söylüyor. Buna karşıt olarak, “eski İsrailliler erkek vatandaşlarının yaş kayıtlarını tuttuğu halde, onların doğum tarihinde şenlikler yaptığına ilişkin bir kanıt yoktur.”

Başka danışma kitapları doğum günü kutlamalarının kökeni hakkında epey ayrıntı veriyor: ‘Doğum günü partileri yıllar önce Avrupa’da başladı. İnsanlar bazen cin ve peri diye adlandırılan iyi ve kötü ruhlara inanırdı. Herkes bu ruhların doğum gününü kutlayana zarar vereceğinden korkardı, böylece onun etrafına, hazır bulunmaları ve iyi dilekleriyle doğum gününün getirdiği bilinmeyen tehlikelere karşı kendisini koruyan dost ve akrabalar toplanırdı. Hediyeler vermek daha da büyük bir himaye sağlardı. Birlikte yemek yemek başka bir koruma idi ve iyi ruhların bereketlerinin elde edilmesine yarardı. Böylece doğum günü partisi aslında birinin kötülükten korunması ve iyi bir yılın gelmesini sağlamak için yapılırdı.’—Birthday Parties Around the World, 1967.

Söz konusu kitap birçok doğum günü âdetinin kökenini de açıklıyor. Örneğin: “[Mum kullanmanın] kökeni şamalı fitil veya mumların büyülü niteliklere sahip olduğunu düşünen eski Yunanlı ve Romalılara dayanır. Onlar mumların alevleriyle tanrılara götürülecek dua ve dileklerde bulunurlardı. Ondan sonra tanrılar bereketlerini gönderip belki de söylenen duaları cevaplandıracaklardı.”

Bununla birlikte, zaten söylenmiş olduğu gibi, yukarıdaki soru doğum günlerini kutlamanın eskiden veya şimdi dinsel bir anlamı olup olmadığı meselesinden daha geniş kapsamlıdır. Mukaddes Kitap doğum günleri konusundan söz ediyor ve İsa’nın olgun takipçileri onun verdiği yönlendirmelere karşı duyarlı olarak hikmetli davranırlar.

Tanrı’nın eski zamanlardaki hizmetçileri bireylerin doğduğu zamana dikkat ettiklerinden yaşları hesap edebildiler. Şöyle okuyoruz: “Nuh beş yüz yaşında idi; ve Samın, Hamın, ve Yafetin babası oldu.” “Nuhun ömrünün altı yüzüncü senesinde, . . . .büyük enginin bütün kaynakları yarıldılar.”—Tekvin 5:32; 7:11; 11:10-26.

İsa’nın da söylemiş olduğu gibi, Tanrı’nın kavmi arasında bir çocuğun doğumu bereketli ve mutlu bir olaydı. (Luka 1:57, 58; 2:9-14; Yuhanna 16:21) Böyle olmakla birlikte, Yehova’nın kavmi doğum tarihlerini anmazdı; başka yıl dönümlerini tuttukları halde doğum günlerini kutlamazlardı. (Yuhanna 10:22, 23) Encyclopaedia Judaica şöyle diyor: “Doğum günü kutlaması geleneksel Yahudi törenlerinde bilinmez.” Customs and Traditions of Israel şöyle diyor: “Doğum günlerini kutlamak başka milletlerin alışkanlıklarından alındı, çünkü ne Mukaddes Kitapta, ne Talmud’da ne de daha sonraki Bilgelerin yazılarında, Yahudiler arasında böyle bir alışkanlığın varlığından söz edilir. Aslında bu, eski Mısır’ın bir âdeti idi.”

Doğum gününün Mısır’la bağlantısı, Mukaddes Kitapta anlatılan, hakiki tapıcıların katılmadığı bir doğum günü kutlamasından bellidir. Olay, Yusuf’un bir Mısır hapishanesinde olduğu sıralarda hüküm süren Firavun’un doğum günü kutlamasıydı. Oradaki putperestlerden bazıları bu kutlamadan sevinç duymuş olabilir, oysa bu doğum günü Firavun’un başekmekçisinin başının kesilmesiyle bağlantılıydı.—Tekvin 40:1-22.

Mukaddes Yazılarda anlatılan başka bir doğum günü kutlaması yani büyük Hirodes’in oğlu Herodes Antipas’ınki, doğum günleri hakkındaki olumsuz gerçeğe ışık tutan başka bir olaydır. Bu doğum günü kutlaması Mukaddes Kitapta herhalde masum bir şenlik olarak sunulmaz. Daha ziyade bu olayda Vaftizci Yahya’nın başı kesildi. Ondan sonra “Yahya’nın şakirtleri gelip cesedi kaldırdılar; onu gömdüler, ve gelip İsa’ya haber verdiler.” ‘İsa bunu işitince, oradan . . . . ıssız bir yere ayrıldı.’ (Matta 14:6-13) İsa’nın bu takipçilerinin doğum günlerini kutlama alışkanlığına kendilerini cezbedilmiş hissettiklerini düşünebilir misiniz?

Doğum günleri kutlamanın bilinen kökeni ve daha da önemlisi, Mukaddes Kitabın bu olaylara olumsuz bir bakış açısı getiren ışığı altında, Yehova’nın Şahitlerinin bu alışkanlıktan kaçınmak için bol nedenleri vardır. Bu dünyevi âdeti izlemelerine gerek yok, çünkü onlar yıl boyunca herhangi bir zamanda mutluluk veren yemekler yiyebilir ve yerler de. Hediye vermeleri, mecburiyetten veya bir partiye katılmanın yarattığı baskı yüzünden değildir; herhangi bir zamanda cömertlik ve gerçek sevgi nedeniyle kendiliğinden verirler.—Süleymanın Meselleri 17:8; Vaiz 2:24; Luka 6:38; Resullerin İşleri 9:36, 39; I. Korintoslular 16:2, 3.