Okuyucuların Soruları

İsa’nın takipçilerinin vaftizinde nasıl bir tutum sergilenmelidir?

Bu ilginç bir sorudur, çünkü okuyucularımızın birçoğu vaftizli olduğu halde, bu soru vaftiz edileceklerin yanı sıra onları da ilgilendiriyor. İlk olarak, suya bütünüyle daldırılıp vaftiz edileceklerin tutumu üzerinde duralım. Onların tutumu nasıl olmalıdır?

Matta 28:19, 20’de İsa, takipçilerine insanlara gidip onları şakirt etmelerini, onlara öğretmelerini ve vaftiz etmelerini söyledi. O, vaftizi anlık bir heyecandan doğan bir hareket, büyük ölçüde duygusal bir deneyim olarak tanıtmadı. İsa’nın örneğinden de gördüğümüz gibi vaftiz ciddi bir adımdır. Luka 3:21 şöyle diyor: “İsa dahi vaftiz edilmiş olup dua ettiği zaman, gök açıldı.” Evet, Büyük Örneğimiz, vaftizi ciddi bir olay olarak, duayla ele aldı. Onun sudan çıktıktan sonra bir zafer işareti yaptığını, sevinç çığlıkları attığını veya kollarını havada salladığını düşünemeyiz. Oysa son zamanlarda bazıları bu tür şeyler yaptılar. Hayır, İsa yanında yalnız Vaftizci Yahya varken, dua ile Yehova’ya yaklaştı.

Bununla birlikte Mukaddes Kitap, vaftizin kasvetli ve sıkıcı bir olay olması gerektiği fikrini vermez. Bugün Hıristiyan âleminin bazı kiliselerinde olduğu gibi özel duruşlar veya bazı cümlelerin art arda tekrarlanmasını talep etmez. Pentikost gününde vaftiz edilen binlerce Yahudi ve mühtediyi bir düşünün. Onlar zaten Tanrı’nın Kanununu tetkik etmişlerdi ve O’nunla bir ilişkiye girmişlerdi. Böylece onların sadece İsa Mesih hakkında bilgi almaları ve onu kabul etmeleri gerekiyordu. Bunu yaptıklarında vaftiz edilebilirlerdi.

Resullerin İşleri 2:41 şöyle diyor: “Onun sözünü (yürekten) kabul edenler vaftiz olundular.” Mukaddes Kitabın Weymouth tercümesinde şöyle okuyoruz: “Bundan dolayı onun sözünü sevinçle kabul edenler vaftiz edildiler.” Onlar Mesih hakkındaki heyecan verici haberlerden sevinç duydular ve yürekten hissedilen bu sevinç yüzlerce mutlu gözlemcinin önünde yapılan vaftiz olayının kendisine de yansıdı. Hatta, gökteki melekler bile olayı izliyor ve seviniyorlardı. İsa’nın şu sözlerini hatırlayın: “Böylece, size derim: Tövbe eden bir günahkâr için Allahın melekleri önünde sevinç olur.”–Luka 15:10.

Bir vaftizde her birimizin hem ciddiliği hem de sevinci yansıtabileceği çeşitli yollar vardır. Bazı kiliselerde vaftiz edilenler beyaz veya siyah cüppe giyerler. Ancak böyle bir koşul için Mukaddes Yazılarda dayanak bulunmaz. Fakat yine de, erkek veya kadın olsun çok dar ve vücudu cömertçe sergileyen mayoların giyilmesi uygun değildir. Ve daha önce belirtildiği gibi, İsa’nın yeni takipçisi sudan çıktıktan sonra, büyük bir zafer kazanmış gibi davranıp özel jestler yapmamalıdır. İsa’nın takipçilerinden oluşan kardeşler topluluğu yeni birisinin vaftiz edilmesi nedeniyle çok mutludur. Ancak o, imanını gösteren bu olayın, Tanrı’nın onayını kazanmak üzere bütünlüğünü kanıtlayarak yürüyeceği uzun yolun ancak ilk adımı olduğunu fark etmelidir.—Matta 16:24.

Herkesin önünde yapılan bir vaftizde gözlemciler olarak, özellikle vaftiz edilen eğer bir akrabamız veya tetkikini yaptığımız biri ise, bu olayın sevincini biz de paylaşıyoruz. Ancak bu sevinci tümüyle paylaşmak için, adaylarla beraber vaftiz konuşmasının tamamını ve yöneltilen sorulara verdikleri yanıtları dinlemeli ve duaya katılmalıyız. Bu bizim vaftizle ilgili doğru bir bakış açısı elde etmemize, yani Tanrı’nın bu konudaki görüşüne sahip olmamıza yardım edecek. Vaftizden sonra duyduğumuz sevinç bir zafer töreni yapmamızı, vaftiz edilene çiçekler vermemizi ya da onuruna bir parti düzenlememizi gerektirmez. Fakat bu atılan harika adımdan dolayı memnuniyetimizi ifade etmek üzere yeni kardeşimize yaklaşabiliriz ve sıcak bir şekilde, onu İsa’nın takipçilerinden oluşan kardeşler topluluğunda görmekten sevinç duyduğumuzu söyleyebiliriz.

Özetle, vaftiz edilecekler de dahil olmak üzere hepimiz vaftizi uygun bir ciddilikle ele almalıyız. Vaftiz yüksek sesli duygusal ifadeler, şamata ve parti zamanı değildir. Ancak kasvetli ve sıkıcı bir an da değildir. Bizler, haklı olarak yenilerin ebedi hayat yolunda bize katılmasından ötürü mutlu olabiliriz. Ve sevinçle yeni kardeşlerimize hoş geldiniz, diyebiliriz.

[Sayfa 31’deki tam sayfa resim]