Gerçek Alçakgönüllülüğü Nasıl Gösterebiliriz?

GERÇEK alçakgönüllülüğün Tanrı’nın gözünde çok büyük değeri var. Yakub şunu yazdı: “Allah mağrurlara karşı durur, fakat alçak gönüllülere lûtfeder.” (Yakub 4:6) Yakub, burada İbranice Kutsal Yazılarda geçen bazı fikirleri ima etmiş olabilir. “RAB yüksek ise de, alçak gönüllülere bakar; fakat kibirliyi uzaktan tanır.” “Adamın yüksek bakışları alçaltılacak, ve insanların gururu iğdirilecek, ve o günde yalnız RAB yükselecek.” “Gerçek RAB müstehzilerle istihza eder; fakat alçak gönüllülere lûtfeder.”—Mezmur 138:6; İşaya 2:11; Süleymanın Meselleri 3:34.

Resul Petrus da alçakgönüllülüğü teşvik etti. Şunları yazdı: “Hepiniz birbirinize karşı alçak gönüllülüğü takının; çünkü Allah mağrurlara karşı durur, fakat alçak gönüllülere lûtfeder.”—I. Petrus 5:5.

Mesih’in Alçakgönüllülük Örneği

Alçakgönüllü olmanın erdemi veya yararı nedir, diye sorabilirsiniz. Yanıt İsa’nın hakiki bir takipçisi olma mücadelesi veren kişi açısından temel bir önem taşır: alçakgönüllü olmak Mesih’e benzemek demektir. İsa, gökten yeryüzüne gelmesini gerektiren olağandışı görevi kabul ederek alçakgönüllülüğünü gösterdi; böylece bir insan olarak meleklerden daha aşağı bir konuma geçti. (İbraniler 2:7) O, Tanrı’nın Oğlu olduğu halde, dinsel düşmanlarının aşağılamalarına tahammül etti. Melek ordularını yardıma çağırabilecek durumdayken karşılaştığı denemelerde sakinliğini korudu.—Matta 26:53.

Sonunda, İsa işkence direğine asılarak aşağılandı, fakat Babasına sadık kaldı. Bu nedenle Pavlus onun hakkında şunları yazabildi: “Mesih İsada olan düşünce sizde de olsun; o Mesih ki, Allahın suretinde olduğu halde, Allaha müsavi olmağı bir ganimet saymadı (Tanrı’ya eşitliği ele geçirmeyi aklından geçirmedi); fakat kul suretini aldı, ve insanların benzeyişinde olarak, kendini hâli kıldı; ve şekilde insan gibi bulunarak ölüme, hattâ haç ölümüne [işkence direği üzerindeki ölüme] kadar itaat edip nefsini alçalttı.”—Filipililer 2:5-8.

Öyleyse gerçek alçakgönüllülüğü nasıl gösterebiliriz? Günlük yaşamda karşılaştığımız durumlarda gururlu olmak yerine nasıl alçakgönüllülükle davranabiliriz?

Alçakgönüllü Kişi Nasıl Davranır?

Gelin, işyerimizde veya kutsal hizmetimizde çalışırken nasıl alçakgönüllülük gösterebileceğimizi ele alalım. Bir işin başarıyla yapılması için müdür, amir veya şeflere gereksinim olabilir. Kararlar alacak birinin olması zorunludur. Bu durumda tepkiniz ne oluyor? “Kendini ne zannediyor? Ne yapacağımı bana o mu söyleyecek? Ben burada ondan çok daha eskiyim” diye mi düşünüyorsunuz? Evet, gururlu bir insan, başkasına tabi olmaktan sıkılacaktır. Öte yandan alçakgönüllü biri ‘hiçbir şeyi sürtüşme ya da boş böbürlenme duygusuyla yapmamaya; tam tersine alçakgönüllülükle başkalarını kendisinden daha önemli tutmaya’ çaba gösterir.—Filipililer 2:3, İncil—Çağdaş Türkçe Çeviri.

Daha genç birisinden veya bir kadından gelen öneri karşısında nasıl tepki gösterirsiniz? Alçakgönüllü biriyseniz, en azından öneriyi göz önünde bulundurursunuz. Gururluysanız, öneriye içerler veya onu hemen reddedersiniz. Sonuçta size zarar verecek övgüyü ve pohpohlamayı mı yoksa iyiliğinizle sonuçlanacak yapıcı öğüdü mü tercih edersiniz?—Süleymanın Meselleri 27:9; 29:5.

Sıkıntılı ve zor durumlarla başa çıkabilir misiniz? Alçakgönüllülük, Eyub gibi, zor koşulları cesaretle karşılamanızı ve bunlara dayanmanızı mümkün kılacaktır. Gururlu biriyseniz, düş kırıklığına uğrama olasılığınız artar; sıkıcı ve üzücü koşullara, küçümseme olarak algıladığınız durumlara isyan edebilirsiniz.—Eyub 1:22; 2:10; 27:2-5.

Alçakgönüllülük Sevecen ve Bağışlayıcı Olmaktır

Bazı insanlar, “Özür dilerim, hata ettim. Siz haklıydınız,” demekte zorluk çeker. Neden? Aşırı gurur yüzünden! Oysa içtenlikle özür dilemek, evlilik hayatındaki birçok tartışmaya nokta koyabilir.

Biri sizi kırdığında, bağışlamaya istekli misiniz? Yoksa, sizi kırdığını düşündüğünüz kişiyle belki günlerce ya da aylarca konuşmayarak kırgınlık mı beslersiniz? Hatta intikam alma çabasıyla kin mi güdersiniz? Sürüp giden düşmanlıklar yüzünden bazen insanlar öldürüldü. Bazen de kişilerin adları lekelendi. Bunlara tezat olarak, alçakgönüllü biri sevgi doludur ve bağışlamaya hazırdır. Neden? Çünkü sevgi yapılan kötülüklerin hesabını tutmaz. Yehova, gururlarını yenselerdi, İsraillileri bağışlamaya hazırdı. İsa’nın alçakgönüllü bir takipçisi, defalarca da olsa bağışlamaya isteklidir!—Yoel 2:12-14; Matta 18:21, 22; I. Korintoslular 13:5.

Alçakgönüllü kişi, ‘diğerine saygı göstermekte önde gider.’ (Romalılar 12:10) Bir Mukaddes Kitap tercümesi bu ayeti şöyle ifade ediyor: “Her biriniz diğerine kendinden fazla onur versin.” Başkalarını övüp onların yetenek ve becerilerini takdir ediyor musunuz? Yoksa her zaman adlarını lekeleyecek bir kusur bulmak zorundaymış gibi mi davranıyorsunuz? Evet, başka insanları içtenlikle övebilir misiniz? Bu konuda zorluk çekiyorsanız, belki sizin sorununuz özgüven eksikliği ve gururdur.

Gururlu kişi sabırsızdır. Alçakgönüllü kişi sabırlı ve tahammüllüdür. Ya siz? Aleyhinizde olarak algıladığınız her davranış yüzünden acı duyuyor musunuz? Bu, tahammül göstermenin tersidir. Alçakgönüllüyseniz, kendinizi fazla ciddiye almazsınız. İsa’nın öğrencileri kendilerini fazla ciddiye aldığında ne olduğunu hatırlayın; onlar kimin en önemli olduğu konusunda ateşli tartışmalara girdiler. Hepsi ‘faydasız kullar’ olduğunu unuttu!—Luka 17:10; 22:24; Markos 10:35-37, 41.

Fransız yazar Voltaire alçakgönüllülüğü “kişinin haddini bilir olması, . . . . gururun panzehiri” olarak tanımlıyor. Alçakgönüllü biri gururlu değil, tutum ve eğilimi açısından haddini bilir bir kişidir. Saygılı ve kibardır.

Öyleyse neden alçakgönüllü olmaya çaba gösterelim? Çünkü alçakgönüllülük Tanrı’nın onayladığı bir niteliktir ve Tanrısal rehberliğe sahip olmamızı sağlar. Daniel’in alçakgönüllülüğü, Yehova’nın, bu peygamberini “çok sevilmiş” biri olarak görmesinde ve ona bir melekle birlikte bir rüyet göndermesinde rol oynadı. (Daniel 9:23; 10:11, 19) Alçakgönüllülük birçok nimetler getirir. Bizi seven gerçek dostlar kazandırır. Daha da önemlisi, Yehova’dan nimetler gelmesini sağlar. “Alçak gönüllü olmanın ve RAB korkusunun sonu, servet, izzet ve hayattır.”—Süleymanın Meselleri 22:4.

[Sayfa 7’deki resim]

Özür dilemek amacıyla alçakgönüllülükle söylenmiş tek bir söz bile yaşamı kolaylaştırabilir