Üvey Çocuklu Ailelere Özgü Sorunlar

ÜVEY ÇOCUKLU AİLELER NASIL MUTLU OLABİLİR?

Üveyliğin bulunduğu aileler dünyanın birçok yerinde yaygın bir aile tipi olmaya başladı. Ancak, bu ailelerin kendilerine özgü sorunları vardır. Bunların içinde en zoru ise kuşkusuz çocuk yetiştirme sorunudur. Bununla birlikte, sonraki iki makalenin de göstermeye çalışacağı gibi, üveyliğin bulunduğu bir aile ortamında çocukları başarıyla yetiştirmek mümkündür.

ÜVEY ANNELER VEYA BABALAR HAKKINDA OLUMSUZ KONUŞMAK ESKİ BİR GELENEKTİR. Çocukken çoğumuz acımasız üvey annesinden çok çeken Külkedisiyle ilgili masalı dinlemişizdir. Birçok ülkede çocuklara, Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler masalı da anlatılır. Pamuk Prenses’in üvey annesi aslında kötü bir cadıdır!

Bu tür masallar, üvey çocuklu ailelerle ilgili gerçeğe uygun bir tablo çiziyor mu? Bütün üvey anneler ya da babalar gerçekten bu kadar kötü mü? Elbette değil. Çoğu, evlilik yoluyla sorumluluklarını üstlendikleri çocuklar için en iyisini ister. Fakat bu aileler yapılarından kaynaklanan bazı zor sorunları göğüslemek zorundadır.

Çocuk Yetiştirmeyle İlgili Sorunlar

İlk evliliğin yıkılma nedeni çoğunlukla eşlerin yeterince olgun olmamasıdır. İkinci evlilikte de, çocuklarla uğraşmak ilişkiyi gerginleştirebilir. Kayıtlara göre, üvey annenin ya da babanın bulunduğu her 10 ailenin en az 4’ünde ilk beş yıl içinde boşanma görülüyor.

Yeni evli çift, eve üvey annenin ya da babanın gelişinin çocuklarda yarattığı duygusal kargaşa, vefa çatışması, kıskançlık ve kırgınlık duygularının bilincinde olmayabilir. Çocuklar, annelerinin ya da babalarının yeni eşini kendilerinden daha çok sevdiğini düşünebilir. Ayrıca, eşi tarafından terk edilen biri de, çocukların eski eşine bağlılığının devam etmesini anlamakta zorluk çekebilir. Bir erkek çocuğu, öz babasıyla arasındaki iyi ilişkiyi şu sözlerle açıklamaya çalıştı: “Anne, babamın sana kötü davrandığını biliyorum ama bana iyi davranıyor!” Böyle bir açıklama, dürüst olmasına rağmen, annede çocuğun babasına karşı derin bir kırgınlık duygusu yaratabilir.

Bir üvey baba şunu itiraf etti: “Üvey çocuklarımın yetiştirilmesiyle ilgili tüm sorunlarla başa çıkmaya gerçekten hazır değildim. Artık anneleriyle evliyim, dolayısıyla da onların babasıyım düşüncesiyle hareket ettim. Durum bu kadar basitti! Çocukların öz babalarına olan bağlılıklarını anlayamadım ve birçok hata yaptım.”

Özellikle terbiye verme konusunda gerginlikler doğabilir. Çocukların sevgiyle terbiye edilmesi gerekir; fakat onlar, öz anne ya da baba tarafından verilen terbiyeye bile baş kaldırırlar. Üvey anne ya da baba tarafından verilen terbiyeyi kabul etmeleri çok daha zordur! Genellikle, çocuk böyle bir durum karşısında “Sen benim gerçek babam değilsin!” diyecektir. Bu sözler, iyi niyetli bir üvey anne ya da baba için çok yıkıcı olabilir!

Üvey annenin ya da babanın olduğu bir ailede çocuklar iyi bir şekilde yetiştirilebilir mi? Üvey anneler ya da babalar, ailelerinin başarısında olumlu bir rol oynayabilirler mi? Tüm aile üyeleri, Tanrı’nın ilham edilmiş sözü olan Mukaddes Kitaptaki öğütleri tutarsa, her iki sorunun da yanıtı evettir.

[Sayfa 3’teki resim]

“Sen benim gerçek babam değilsin!”