Gayretli Bir İncil Vaizi—Filipus
KUTSAL Yazılar, imanları örnek alınmaya değer kadın ve erkeklerle ilgili birçok kayıt içerir. Birinci yüzyılda yaşamış, dolgun vakitli bir vaiz olan Filipus’u ele alalım. O, bir resul değildi, fakat Gökteki Krallık mesajını yaymakta etkin şekilde kullanıldı. Öyle ki, “incil vaizi” olarak tanındı. (Resullerin İşleri 21:8) Filipus’un neden böyle bir unvanı vardı? Ondan neler öğrenebiliriz?
Filipus’un adı, Mukaddes Kitap kaydında MS 33 yılının Pentikost’undan hemen sonra geçmeye başlıyor. O sıralarda Yunanca konuşan Yahudiler, İbranice konuşan Yahudilerin günlük yiyecek dağıtımında dulları ihmal ettikleri iddiasında bulunarak söyleniyorlardı. Resuller bu meseleyle ilgilenmeleri için ‘haklarında iyi şahitlik edilen yedi kişiyi’ tayin ettiler. Filipus da seçilenlerin arasındaydı.—Resullerin İşleri 6:1-6.
Bu yedi kişi ‘hakkında iyi şahitlik ediliyordu.’ James Moffatt’ın çevirisi, onların “iyi bir nama sahip” olduklarını söylüyor. Evet, bu işe tayin edildiklerinde onlar pratik düşünme yeteneği olan ruhi düşünüşlü kişiler olarak zaten tanınıyorlardı. Günümüzde İsa’nın takipçilerinin cemaatlerinde nazırlar olarak hizmet eden kişilerin durumunda olduğu gibi. Bu erkekler aceleyle tayin edilmezler. (I. Timoteos 5:22) ‘Dışarıda olanlar tarafından onlar hakkında iyi şahitlik’ edilmelidir ve iman kardeşleri de onların makul ve sağduyulu kişiler olduklarını bilmelidir.—I. Timoteos 3:2, 3, 7; Filipililer 4:5.
Filipus’un Yeruşalim’deki görevini iyi bir şekilde yerine getirdiği anlaşılıyor. Bununla birlikte, çok geçmeden şiddetli bir zulüm dalgası patlak verdi ve Mesih’in takipçilerini dağıttı. Diğerleri gibi Filipus da kentten ayrıldı, ancak hizmeti sona ermemişti. Kısa bir süre sonra onu, yeni bir saha olan Samiriye’de vaaz etme işiyle meşgulken görüyoruz.—Resullerin İşleri 8:1-5.
Yeni Sahalar Açmak
İsa, öğrencilerinin iyi haberi “Yeruşalimde, bütün Yahudiyede, Samiriyede ve dünyanın en uzak yerine kadar” vaaz edeceklerini önceden bildirmişti. (Resullerin İşleri 1:8) Filipus Samiriye’de vaaz ederek bu sözlerin gerçekleşmesine katkıda bulunuyordu. Yahudiler, genellikle Samiriyelileri hor görürlerdi. Fakat Filipus bu insanlara karşı önyargılı davranmadı ve bu tarafsız tutumunun ödülünü gördü. Gerçekten de, birçok Samiriyeli vaftiz edildi; onlar arasında eskiden sihirbaz olan Simun adında biri de vardı.—Resullerin İşleri 8:6-13.
Bir defasında, Yehova’nın meleği Filipus’u, Yeruşalim’le Gaza arasındaki bir çöl yoluna yönlendirdi. Filipus yolda, Etiyopyalı bir yetkiliyi taşıyan bir araba gördü; bu kişi sesli olarak İşaya’nın peygamberliğini okuyordu. Filipus koşarak arabaya eşlik etti ve bir sohbet başlattı. Etiyopyalı, Yahudiliği benimsemiş, Tanrı ve Kutsal Yazılar hakkında biraz bilgili biri olduğu halde, okuduğunu anlamak için yardıma muhtaç olduğunu alçakgönüllülükle kabul etti. Bunun üzerine Filipus’u arabaya davet ederek yanına oturmasını rica etti. Filipus şahitlikte bulunduktan sonra, bir su kenarına geldiler. Etiyopyalı, “vaftiz olunmama ne engel var?” diye sordu. Filipus hemen onu vaftiz etti ve Etiyopyalı sevinçle yoluna devam etti. İsa’nın bu yeni öğrencisi büyük olasılıkla yurdunda iyi haberi yaydı.—Resullerin İşleri 8:26-39.
Filipus’un Samiriyelileri ve Etiyopyalı yetkiliyi de içeren hizmetinden neler öğrenebiliriz? Belirli bir ulustan, ırktan veya sosyal konumdan insanların iyi habere ilgi göstermeyeceği şeklinde bir yargıya asla kapılmamalıyız. Bunun yerine, Gökteki Krallık mesajını “herkese” bildirmeliyiz. (I. Korintoslular 9:19-23) Tüm insanlara vaaz ederek kendimizi hizmete hazır duruma getirirsek, Yehova, bu kötü sistemin sonu gelmeden önce ‘her milletten insanları öğrenci yapma’ işinde bizi kullanabilir.—Matta 28:19, 20.
Filipus’un Başka İmtiyazları
Filipus, Etiyopyalı yetkiliye vaaz ettikten sonra, Azotus’ta (Aşdod) şahitlik etti “ve Kayseriyeye gelinciye kadar dolaşarak, incili bütün şehirlere müjde[ledi].” (Resullerin İşleri 8:40) İlk yüzyılda bu iki şehir, Yahudi olmayan büyük bir nüfus barındırıyordu. Filipus, Kuzeye Kayseriye’ye (Caesarea) giderken büyük olasılıkla Lidda (Lod) ve Yafa gibi önde gelen Yahudi merkezlerinde vaaz etti. Daha sonra o bölgelerde İsa’nın öğrencilerinin bulunmasının nedeni belki de buydu.—Resullerin İşleri 9:32-43.
Filipus’tan en son yaklaşık 20 yıl sonra söz ediliyor. Pavlus, üçüncü vaizlik turunun sonunda Ptolemais’te indi. Pavlus’un yol arkadaşı Luka şöyle diyor: “Ertesi gün çıkıp Kayseriyeye geldik; ve yedilerden biri olan incil vaizi Filipusun evine girip yanında kaldık.” Artık Filipus “peygamberlik eden evlenmemiş dört kız” babasıydı.—Resullerin İşleri 21:8, 9.
Filipus’un Kayseriye’ye yerleştiği anlaşılıyor. Fakat dolgun vakitli vaizlik ruhunu yitirmemişti, çünkü Luka onu “incil vaizi” olarak adlandırıyor. Bu ifade genellikle, çalışılmamış bölgelerde iyi haberi vaaz etmek üzere evinden ayrılan bir kişiyi belirtir. Filipus’un peygamberlik eden dört kızının olması, onların da şevkli babalarının izinde yürüdüklerini gösteriyor.
Günlerimizde İsa’nın takipçisi ana-babalar, en önemli öğrencilerinin kendi çocukları olduğunu unutmamalılar. Aile sorumlulukları yüzünden bazı teokratik imtiyazlarını bırakmak zorunda kalsalar bile, Filipus gibi onlar da, Tanrı’ya tüm benlikleriyle hizmet eden örnek ana-babalar olabilirler.—Efesoslular 6:4.
Pavlus ve arkadaşlarının ziyareti, konukseverlik göstermek üzere Filipus’un ailesine güzel bir fırsat verdi. Teşvik alışverişinde bulundukları sohbetleri bir düşünün! Belki de Luka, daha sonra Resullerin İşleri 6. ve 8. baplara dahil ettiği Filupus’un faaliyetleriyle ilgili ayrıntıları bu ziyarette öğrendi.
Yehova Tanrı, Gökteki Krallığın çıkarlarını ilerletmek üzere Filipus’u çok yönlü kullandı. Filupus’un sahip olduğu gayretli ruh, iyi haberi yeni sahalarda yaymasını ve evinde sağlıklı bir ruhi ortam oluşturmasını mümkün kıldı. Siz de benzer imtiyazlara ve bereketlere sahip olmak ister misiniz? Öyleyse, İncil vaizi Filipus’un sergilediği nitelikleri örnek almanız yararlı olacaktır.