Cesaretsizlik Konusunda Ne Yapılabilir?
BİR kişi cesaretsizlikle nasıl mücadele edebilir? Bu soru Yehova’nın Şahitlerinin cemaatlerini düzenli olarak ziyaret eden birçok nazıra soruldu. Verilen yanıtlar cesaretsizliğin nedenlerini ve İsa’nın herhangi bir takipçisini etkileyebilen bu durumdan kurtulmanın çarelerini bulmak üzere bir tahlil yapmamıza yardım edebilir.
Cesaretsizlikle uğraşmak için tahlilden başka şeyler de gereklidir; belirtileri arasında, dua veya kişisel tetkike karşı ilgisizlik, ibadetleri aksatma, coşkusuzluk ve hatta aynı imanı paylaşan arkadaşlara karşı bir soğukluk da olabilir. Ancak, en önemli belirtilerden biri, iyi haberi vaaz etmedeki gayretin azalmasıdır. Şimdi belirtileri inceleyelim ve bazı çareler üzerinde duralım.
İyi Haberi Vaaz Etme İşimizde Cesaretsizlik
İsa Mesih öğrenci yapma göreviyle ilgili zorlukların farkındaydı. (Matta 28:19, 20) Vaaz faaliyetinin zulüm görmelerine yol açacağını bilerek, takipçilerini “kurtların arasına koyunlar gibi” gönderdi. (Matta 10:16-23) Yine de, bu onların cesaretlerinin kırılması için bir neden değildi. Gerçekten de, dua edip Yehova’ya güvenen hizmetçileri için zulüm genellikle güçlendirici olmaktadır.—Resullerin İşleri 4:29-31; 5:41,42.
İsa’nın öğrencileri şiddetli zulüm görmediklerinde bile hep olumlu karşılanmadılar. (Matta 10:11-15) Aynı şekilde bugün de Yehova’nın Şahitlerince yürütülen vaaz faaliyeti her zaman kolay bir iş değildir. Birçokları Tanrı’ya inancı kişisel bir konu olarak gördüklerinden tartışmak istemezler. Başkaları, bazı önyargılar besledikleri dinsel bir teşkilatla hiç ilgilenmek istemezler. Elbette, kayıtsızlık, sonuç alamama ve başka sorunlar cesaretsizliğe yol açan ve başa çıkılması güç etkenler olabilir. Bu engeller nasıl aşılabilir?
Daha İyi Sonuçlar Elde Etmek
Hizmetimizden aldığımız sevinç kısmen elde edilen sonuçlara bağlıdır. O halde, nasıl daha verimli bir hizmetimiz olabilir? Evet, biz ‘insan avcılarıyız.’ (Markos 1:16-18) Eski İsrail’de balıkçılar daha çok balık tutabilmek için ava gece çıkarlardı. Biz de çoğu insanın evde olduğu ve mesajımızı daha iyi karşılayabilecekleri bir zamanda ‘avlanmaya’ gitmek için sahamızı tahlil etmeliyiz. Bu, akşamları, hafta sonları ya da başka bir zaman olabilir. Bir seyahat eden nazıra göre, insanların tam günlük işlerde çalıştıkları sahalarda bu yararlıdır. O, akşamları yapılan şahitlik işinde sık sık mükemmel sonuçlar elde edildiğini belirtiyor. Telefonla ya da rastlantıda şahitlik de daha fazla insana erişebilmemizi sağlar.
Hizmette sebat etmek güzel sonuçlara yol açar. Doğu Avrupa’da ve bazı Afrika ülkelerinde vaaz faaliyeti çok iyi ilerlemekte, bu da mükemmel artışlarla sonuçlanmaktadır. Benzer şekilde, uzun zamandır verimsiz olarak görülen, hatta çok sık taranan bazı sahalarda çok sayıda cemaat oluştu. Peki, sizin sahanızda bu tür sonuçlar görülmüyorsa, ne denebilir?
İyi Tutumu Korumak
İsa tarafından belirlenen hedefleri akılda net olarak tutmamız hizmette kayıtsızlık karşısında cesaretsizliğe kapılmamamıza yardım edecek. Mesih öğrencilerinden hakikati kitlelere benimsetmelerini değil, değerli olanları aramalarını istedi. Farklı vesilelerde, İsraillilerin çoğunun eski peygamberleri dinlemediği gibi, büyük çoğunluğun da iyi haberi kabul etmeyeceğini belirtti.—Hezekiel 9:4; Matta 10:11-15; Markos 4:14-20.
‘Krallığın iyi haberi’ ‘ruhi ihtiyaçlarının farkında olan’ bireylerce takdirle kabul edildi. (Matta 5:3; 24:14) Onlar Tanrı’ya O’nun belirlediği tarzda hizmet etmek istiyorlar. O halde, faaliyetimizin sonuçları mesajı sunuş yeteneğimizden çok, insanların yürek durumuyla bağlantılıdır. Elbette, iyi haberi çekici kılmak için elimizden geleni yapmamız gerekir. Yine de sonuç Tanrı’ya bağlıdır, çünkü İsa şöyle dedi: “Eğer beni gönderen Babam çekmezse, kimse bana gelemez.”—Yuhanna 6:44.
İyi haberi vaaz etme işimiz Yehova’nın ismini tanıtır. İnsanlar dinlesin ya da dinlemesin, vaaz faaliyetimiz Yehova’nın kutsal isminin takdis edilmesine katkıda bulunur. Dahası, bu iş sayesinde Mesih’in öğrencileri olduğumuzu kanıtlarız ve günümüzde yürütülen en önemli göreve katılma ayrıcalığına sahibiz.—Matta 6:9; Yuhanna 15:8.
Cesaretsizlik ve İnsan İlişkileri
Aile ya da cemaat içinde olsun, insan ilişkileri de bazen cesaretsizliğe yol açabilir. Örneğin, anlaşılmama duygusundan söz edebiliriz. İman kardeşlerimizin kusurları da bizi cesaretsizliğe düşürebilir. Bir kez daha, Kutsal Yazılar bize büyük bir yardımda bulunabilir.
Dünya çapındaki ‘bütün kardeşler topluluğu’ büyük ruhi bir aile oluşturur. (I. Petrus 2:17) Ancak, birleşmiş bir kavme ait olma duygusu kişilik çatışmaları yüzünden zorluklar çıktığında zayıflayabilir. İsa’nın ilk yüzyıldaki takipçilerinin de bu tür sorunlardan muaf olmadığı bellidir, çünkü resul Pavlus onlara birlik içinde olmalarını defalarca hatırlatmak zorunda kalmıştı. Örneğin, İsa’yı takip eden iki kadını, Evodiya ve Sintihi’yi aralarındaki anlaşmazlığı çözmeye teşvik etti.—I. Korintoslular 1:10; Efesoslular 4:1-3; Filipililer 4:2, 3.
Eğer sorun buysa, içimizde kardeşlerimize karşı içten bir sevgiyi nasıl yeniden alevlendirebiliriz? Kendimize, İsa’nın onlar için de öldüğünü ve bizim gibi onların da fidyeye iman ettiğini hatırlatarak bunu yapabiliriz. Ayrıca kardeşlerimizin birçoğunun İsa’nın örneğini izleyerek bizim için hayatlarını tehlikeye atmaya hazır olduğunu da aklımızda tutabiliriz.
Birkaç yıl önce, Paris’te genç bir Şahit, İbadet Salonunun önüne bırakılmış, içinde bomba bulunan bir çantayı hiç duraksamadan kapıp birkaç kat merdiveni koşar adımlarla inerek bir fıskıyeli havuza attı ve bomba orada patladı. Hayatını tehlikeye atan bu kişiye neden böyle bir şey yaptığı sorulduğunda, kendisi şu yanıtı verdi: “Hayatımızın tehlikede olduğunu fark ettim. Bu yüzden, hepimizin ölmesindense yalnızca benim ölmemin daha iyi olacağını düşündüm.” İsa’nın örneğini böylesine yakından izlemeye hazır dostlara sahip olmak büyük bir nimettir!
Bunun yanı sıra, II. Dünya Savaşı boyunca toplama kamplarında yaşayan Yehova’nın Şahitleri arasında görülen işbirliği ruhu üzerinde de düşünebilirsiniz. Daha yakın tarihlerde, Malavi’de kardeşlerimiz İsa’nın hakiki takipçileri olarak bütünlüklerini koruyup sadık kaldılar. Yerel cemaatimizdeki kardeşlerimizin de zor durumlarda aynı şekilde davranacaklarını düşünmek bizi günlük gerilimleri ve sıkıntıları görmezden gelmeye ya da en azından onları fazla büyütmemeye yöneltmez mi? Kendimizde Mesih’in düşünüş tarzını geliştirirsek, iman kardeşlerimizle günlük ilişkilerimiz cesaret kırıcı değil, canlandırıcı olacak.
Cesaret Kırıcı Kişisel Duygular
“Başka güne atılan ümit yüreği hasta eder; fakat dilek yerine gelince, hayat ağacıdır.” (Süleymanın Meselleri 13:12) Yehova’nın bazı hizmetçilerinin gözünde bu ortamın sonu yeterince yakın değil. İsa’nın takipçileri kadar, iman etmeyen birçok kişi de yaşadığımız dönemin “çetin anlar” olduğunu görüyor.—II. Timoteos 3:1-5.
Ancak, iman etmeyenlere tezat olarak, İsa’nın takipçileri bu zor koşullara, Tanrı’nın gökteki Krallığının bu kötü ortama yakında son vereceğini gösteren, İsa’nın hazır bulunuşunun alameti gözüyle bakıp sevinmelidirler. (Matta 24:3-14) Durumlar kötüleşse bile, ki “büyük sıkıntı” sırasında böyle olacağı kesin, bu olaylar Tanrı’nın yakında kuracağı yeni dünyanın habercisi olduğundan bizim için bir sevinç kaynağıdır.—Matta 24:21; II. Petrus 3:13.
İsa’nın bir takipçisi gökteki Krallığın bugünkü duruma müdahale vaktini kendi zihninde ertelerse, bunun sonucu olarak maddi uğraşlara giderek daha fazla zaman ayırabilir. Eğer dünyevi iş ve eğlencenin tüm vaktini ve enerjisini almasına izin verecek olursa, Kutsal Yazılara dayalı sorumluluklarını uygun şekilde yerine getirmesi zorlaşır. (Matta 6:24, 33, 34) Böyle bir tutum düş kırıklığına ve dolayısıyla cesaretsizliğe katkıda bulunur. Bir seyahat eden nazır şöyle dedi: “Bu ortamda yeni sistemin kötü bir taklidini oluşturmaya kalkışmak gerçekçilik değil.”
En İyi Çarelerden İkisi
Teşhis konulduktan sonra, kişi nasıl kendi durumunda işe yarayacak bir çare bulabilir? Kişisel inceleme başvurulabilecek en iyi yöntemlerden biridir. Neden böyle söylüyoruz? Bir seyahat eden nazırın dediği gibi, kişisel inceleme “bize, yaptığımız şeyi neden yapmak zorunda olduğumuzu hatırlatır.” Bir başkası da şöyle açıkladı: “Vaaz faaliyeti yalnızca bir yükümlülük duygusuyla yapıldığında zamanla insana yük gibi gelmeye başlar.” Oysa iyi bir kişisel inceleme, sona doğru yaklaştıkça rolümüz hakkında yeniden çok net bir görüş kazanmamıza yardım eder. Aynı düşünce doğrultusunda Kutsal Yazılar, Tanrı’nın iradesini yapmaktan doğan gerçek mutluluğa sahip olabilmemiz için ruhen iyi beslenmemizin gereğini tekrar tekrar hatırlatır.—Mezmur 1:1-3; 19:7-10; 119:1, 2.
İhtiyarlar teşvik edici çobanlık ziyaretleri yaparak kardeşlerin cesaretsizliği yenmesine yardım edebilir. Bu özel ziyaretlerde, her birimizin çok takdir edildiğini ve Yehova’nın kavminde önemli bir yeri olduğunu gösterebilirler. (I. Korintoslular 12:20-26) Bir ihtiyar iman kardeşleri hakkında şöyle dedi: “Değerlerini vurgulamak için, onlara geçmişte başardıkları şeyleri hatırlatırım. Yehova’nın gözünde değerli olduklarına ve Oğlunun kanının onlar uğruna döküldüğüne dikkat çekerim. Bu mantık her zaman memnuniyetle kabul edilir. Bu, Mukaddes Kitaptan doğru ayetlerle desteklendiğinde cesareti kırık kişi ailece dua etmek, inceleme yapmak ya da Mukaddes Kitabı okumak gibi yeni hedefler koyabilecek duruma gelir.”—İbraniler 6:10.
Çobanlık ziyaretleri sırasında ihtiyarlar, Tanrı’yı memnun etmenin olanaksız olduğu izlenimini yaratmamaya dikkat etmelidirler. Bunun yerine, cesaretsiz iman kardeşlerinin İsa’nın takipçilerinin yükünün hafif olduğunu görmesine yardım edebilirler. Bunun sonucu olarak Tanrısal hizmetimizden sevinç duyarız.—Matta 11:28-30.
Cesaretsizliği Yenmek
Nedeni ne olursa olsun, cesaretsizlik mücadele edilmesi gereken bir beladır. Yine de, unutmayalım, bu mücadelede yalnız değiliz. Cesaretimiz kırılmışsa İsa’nın takipçisi dostlarımızın, özellikle ihtiyarların yardımını kabul edelim. Böylece cesaretsizlik duygumuzu hafifletebiliriz.
En önemlisi, cesaretsizliğimizi yenmemize yardım etmesi için Tanrı’ya yönelmeye ihtiyacımız var. Dua edip Yehova’ya güvenirsek, O cesaretsizliği tümüyle yenmemize yardım edebilir. (Mezmur 55:22; Filipililer 4:6, 7) O’nun kavmi olarak, her durumda, şöyle terennüm eden mezmur yazarıyla aynı duyguları paylaşabiliriz: “Meserret sesini bilen kavma ne mutlu! Yüzünün nurunda yürürler, ya RAB. Bütün gün senin isminle sevinirler; ve adaletin ile yükselirler. Çünkü onların kuvvetinin izzetisin; ve senin rızan ile kudretimiz yükselir.”—Mezmur 89:15-17.
[Sayfa 31’deki resim]
Sevgi dolu ihtiyarlar tarafından gerçekleştirilen yapıcı çobanlık ziyaretleri, İsa’nın takipçilerinin cesaretsizliği yenmesine yardım edebilir