Tanrı’nın Seçilmiş Milletinin Fertleri Olarak Doğanlar

“Allahın RAB . . . . kendine has kavm olmak üzre seni seçti” (TESNİYE 7:6).

1, 2. Yehova, toplumu için hangi büyük işleri yaptı? İsrailoğulları ile Tanrı arasında nasıl bir ilişki kuruldu?

MİLATTAN ÖNCE 1513’te Yehova yeryüzündeki hizmetçileriyle arasında yeni bir ilişki oluşturdu. O yıl, İsrailoğullarını kölelikten kurtardı ve bir dünya gücünü küçük düşürdü. Bu şekilde o milletin Kurtarıcısı ve Sahibi oldu. Yehova harekete geçmeden önce Musa’ya şöyle demişti: “İsrail oğullarına söyle: Ben RAB’İM, ve sizi Mısırlıların yükleri altından çıkaracağım, ve sizi onların esirliğinden kurtaracağım, ve sizi uzanmış bazu ile ve büyük hükümlerle azat edeceğim; ve sizi kendim için bir kavm olarak alacağım, ve size Allah olacağım” (Çıkış 6:6, 7; 15:1-7, 11).

² İsrailoğulları Mısır’dan çıktıktan kısa süre sonra Tanrıları Yehova’yla bir ahit ilişkisine girdiler. Yehova böylece bireyler, aileler ya da aşiretler yerine, yeryüzünde teşkilatlandırılmış bir topluma, bir millete sahip olacaktı (Çıkış 19:5, 6; 24:7). Onlara, günlük yaşamlarını, daha da önemlisi tapınma şekillerini düzenleyen kanunlar verdi. Musa halka şöyle dedi: “Kendisini her çağırdığımız zaman Allahımız RAB bize yakın olduğu gibi, kendisine böyle yakın Allahı olan hangi büyük millet vardır? Ve bugün önünüze koymakta olduğum bütün bu şeriat gibi o kadar âdil kanunları ve hükümleri olan hangi büyük millet vardır?” (Tesniye 4:7, 8).

Şahitlerden Oluşan Milletin Fertleri Olarak Doğanlar

3, 4. İsrail’in millet olarak var olmasının önemli bir nedeni neydi?

³ Bundan yüzyıllar sonra, Yehova İşaya peygamber aracılığıyla İsrailoğullarına millet olarak var olmalarının önemli bir nedenini hatırlattı. İşaya şöyle dedi: “Ey Yakub, seni yaratan, ve ey İsrail, sana şekil veren RAB şöyle diyor: Korkma, çünkü seni fidye ile kurtardım; seni adınla çağırdım, sen benimsin. Çünkü senin Allahın, İsrailin Kuddûsu, senin Kurtarıcın, RAB, benim; . . . . oğullarımı uzaktan, ve kızlarımı yerin ucundan, izzetim için yarattığım, ve kendisine şekil verdiğim, evet, kendisini vücude getirdiğim, ismimle çağırılan her adamı getir, diyeceğim. RAB diyor: Siz şahitlerim, ve seçtiğim kulumsunuz, . . . . o kavm ki, hamdimi beyan etsin [‘Bana ait olan övgüleri ilan etsin’, YÇ] diye, onu kendim için teşkil ettim” (İşaya 43:1, 3, 6, 7, 10, 21; Çıkış 3:15).

⁴ İsrailoğulları, Yehova’nın ismiyle anılan bir toplum olarak milletler önünde O’nun egemenliğine şahitlik edecekti. Onlar ‘Yehova’nın izzeti için yaratılmış’ olacaklardı. ‘Yehova’ya ait olan övgüleri ilan edecekler’, harika kurtarma eylemlerini anlatacaklar, böylece kutsal ismini yücelteceklerdi. Kısacası, Yehova’nın şahitlerinden oluşan bir millet olacaklardı.

5. İsrailoğulları hangi yönlerden Tanrı’ya adanmış bir milletti?

⁵ MÖ 11. yüzyılda Kral Süleyman, Yehova’nın İsrail’i ayrılmış bir millet haline getirişine değindi. Yehova’ya duasında şöyle dedi: “Mirasın olmak için, sen onları dünyanın bütün kavmlarından ayırdın” (1. Krallar 8:53). İsrailoğullarının birey olarak da Yehova’yla özel bir ilişkisi vardı. Daha önce Musa onlara “Siz Allahınız RABBİN oğullarısınız; . . . . çünkü sen Allahın RABBE mukaddes bir kavmsın” demişti (Tesniye 14:1, 2). O nedenle genç İsrailoğullarının yaşamlarını Yehova’ya adaması gerekmemişti. Onlar kendini Tanrı’ya adamış bir toplumda doğmuşlardı (Mezmur 79:13; 95:7). İsrail’i Yehova’ya bağlayan ahit nedeniyle, her yeni nesle Yehova’nın kanunları öğretildi ve bu kanunlara uyma sorumluluğu verildi (Tesniye 11:18, 19).

Seçme Özgürlüğü

6. Her İsrailli kişisel olarak hangi seçimi yapmalıydı?

⁶ İsrailoğulları Tanrı’ya adanmış bir millette doğmuş olsalar da, her birey Tanrı’ya hizmet etme konusunda kişisel olarak karar vermeliydi. Musa onlara Vaat Edilmiş Topraklara girmelerinden önce şöyle demişti: “Senin önüne hayatla ölümü, bereketle lâneti koyduğuma, gökleri ve yeri size karşı bugün şahit tutuyorum; bunun için hayatı seç, ta ki, Allahın RABBİ sevmek, onun sözünü dinlemek, ve ona bağlanmak için, zürriyetinle sen yaşıyasın; çünkü senin hayatın, ve günlerinin uzunluğu odur; ta ki, RABBİN senin atalarına, İbrahime, İshaka, ve Yakuba, vermek üzre onlara and ettiği diyarda oturasın” (Tesniye 30:19, 20). Dolayısıyla İsrailoğulları Yehova’yı sevmeyi, sözünü dinlemeyi ve O’na bağlanmayı kişisel olarak seçmeliydi. Seçme özgürlüğüne sahip olduklarından, seçimlerinin sonuçlarını da kabul etmeliydiler (Tesniye 30:16-18).

7. Yeşu’nun neslinden sonra ne oldu?

⁷ Hâkimler dönemi, sadakatin ve sadakatsizliğin sonuçlarını açıkça gösterir. Bu dönemin başlamasından hemen önce İsrailoğulları Yeşu’nun iyi örneğini izlemiş ve ödüllendirilmişlerdi. “Yeşuun bütün günlerinde, ve RABBİN İsrail için yaptığı bütün büyük işi görmüş olup Yeşudan sonra sağ kalan ihtiyarların günlerinde kavm RABBE kulluk ettiler.” Ancak Yeşu’nun ölümünden bir süre sonra “RABBİ, ve İsrail için yapmış olduğu işi bilmiyen başka bir nesil türedi. Ve İsrail oğulları RABBİN gözünde kötü olanı yaptılar” (Hâkimler 2:7, 10, 11). Anlaşılan o genç ve tecrübesiz nesil, Tanrı’ya adanmış bir toplumun fertleri olarak sahip oldukları miraslarına değer vermedi; oysa Tanrıları Yehova geçmişte onlar uğrunda büyük işler yapmıştı (Mezmur 78:3-7, 10, 11).

Adaklarına Göre Yaşamalıydılar

8, 9. (a) Hangi düzenleme sayesinde İsrailoğulları kendilerini Yehova’ya adadıklarını gösterebilirlerdi? (b) Gönüllü sunular verenler ne kazandı?

⁸ Yehova toplumuna milletçe adadıkları adağa göre yaşayabilmeleri için fırsatlar tanıdı. Örneğin, verdiği Kanunda bazısı zorunlu bazısı gönüllü olan kurban veya sunu düzenlemesi vardı (İbraniler 8:3). Bu tür kurbanlar arasında gönüllü verilen yakılan sunular, tahıl sunuları (ekmek takdimesi), paylaşma sunuları (selâmet takdimesi) vardı; bunlar halkın Yehova’nın onayını kazanmak ve O’na minnettarlıklarını ifade etmek için sundukları armağanlardı (Levililer 7:11-13).

⁹ Bu gönüllü kurbanlar Yehova’yı memnun etti. Yakılan sunuların ve tahıl sunularının “RABBE hoş koku” olduğu söylendi (Levililer 1:9; 2:2). Paylaşma sunusunda hayvanın kanı ve yağı Yehova’ya sunulur, etinin bazı kısımlarını ise kâhinler ve kurbanı sunan kişi yerdi. Bu, Yehova’yla barış dolu bir ilişki anlamına gelen simgesel bir yemekti. Kanunda şöyle deniyordu: “Selâmet takdimeleri kurbanını RABBE kurban edeceğiniz zaman, onu makbul olmanız için kurban edeceksiniz” (Levililer 19:5). Tüm İsrailoğulları Yehova’ya doğuştan adanmış olsa da, gönüllü sunular vererek bu adaklarını anlamlı kılanlar, ‘makbul oldular’ ve bol bol ödüllendirildiler (Malaki 3:10).

10. İşaya’nın ve Malaki’nin zamanında Yehova memnuniyetsizliğini nasıl dile getirdi?

¹⁰ Ancak kendini Tanrı’ya adamış İsrail milleti Yehova’ya sık sık sadakatsizlik etti. Yehova, İşaya peygamber aracılığıyla onlara şöyle dedi: “Yakılan takdimeler için bana koyunlarından getirmedin; ve kurbanlarınla bana izzet vermedin. Seni ekmek takdimelerile uğraştırmadım” (İşaya 43:23). Ayrıca sevgiden dolayı ve gönülden verilmeyen hiçbir sununun Yehova’nın gözünde değeri yoktu. Örneğin İşaya’dan üç yüz yıl sonra, Malaki peygamberin zamanında, İsrailoğulları kusurlu hayvanlar sunuyordu. Dolayısıyla Malaki onlara şöyle dedi: “Ben sizden hoşnut değilim, orduların RABBİ diyor, ve elinizden takdime almağa razı olmam. . . . . Çalınmış olanı, ve topalı ve hastayı getiriyorsunuz, takdimeyi böyle getiriyorsunuz; onu rıza ile elinizden alır mıyım? RAB diyor” (Malaki 1:10, 13; Amos 5:22).

Tanrı’ya Adanmış Bir Millet Olarak Reddedildiler

11. İsrailoğullarına hangi fırsat tanınmıştı?

¹¹ İsrailoğulları Yehova’ya adanmış bir millet olduklarında O’ndan şu vaadi almışlardı: “Eğer gerçekten sözümü dinliyecek ve ahdimi tutacaksanız, bana bütün kavmlardan has kavm olacaksınız; çünkü bütün dünya benimdir; ve siz bana kâhinler melekûtu, ve mukaddes millet olacaksınız” (Çıkış 19:5, 6). Vaat edilen Mesih içlerinden çıkacak ve onlara Tanrı’nın Krallık yönetiminin ilk fertleri olma fırsatını sunacaktı (Tekvin 22:17, 18; 49:10; 2. Samuel 7:12, 16; Luka 1:31-33; Romalılar 9:4, 5). Fakat İsrailoğullarının büyük çoğunluğu adaklarına uygun yaşamadılar (Matta 22:14). Onlar Mesih’i reddettiler ve sonunda onu öldürdüler (Elçiler 7:51-53).

12. İsa’nın hangi sözleri, İsrail’in Yehova’ya adanmış bir millet olarak reddedildiğini gösteriyor?

¹² İsa ölümünden birkaç gün önce Yahudi din adamlarına şöyle dedi: “‘Yapı ustalarının reddettiği taş, baş köşe taşı oldu. Bu Yehova’dandır ve bizim gözümüzde harikadır’ sözlerini Kutsal Yazılarda hiç okumadınız mı? Bu yüzden, şunu bilin, Tanrı’nın krallığı sizden alınacak ve meyvelerini yetiştirecek bir millete verilecek” (Matta 21:42, 43). Yehova’nın onları Kendisine adanmış bir millet olarak reddettiğini göstermek için İsa şöyle dedi: “Yeruşalim, Yeruşalim, peygamberleri öldüren, kendisine gönderilenleri taşlayan Yeruşalim! Tavuk civcivlerini kanatlarının altına topladığı gibi, ben de kaç defa senin çocuklarını toplamak istedim, fakat siz istemediniz. Bakın, eviniz terk edilip size bırakılıyor” (Matta 23:37, 38).

Adanmış Yeni Bir Millet

13. Yehova, Yeremya’nın günlerinde hangi peygamberlik sözlerini söyledi?

¹³ Yeremya peygamberin zamanında, Yehova toplumuyla ilgili yeni bir şeyi önceden bildirdi. Şöyle okuyoruz: “İşte, RAB diyor, İsrail evi ile, ve Yahuda evi ile yeni bir ahit keseceğim günler geliyor; atalarını Mısır diyarından çıkarmak için onların elini tuttuğum gün kendilerile kestiğim ahit gibi değil; onların efendisi olduğum halde o ahdimi bozdular, RAB diyor. Fakat o günlerden sonra, RAB diyor, İsrail evile keseceğim ahit şudur: Şeriatimi onların içlerine koyup, yürekleri üzerine onu yazacağım; ve ben onlara Allah olacağım, ve onlar bana kavm olacaklar” (Yeremya 31:31-33).

14. Yehova’nın adanmış yeni milleti ne zaman ve hangi temele dayanarak oluştu? Bu yeni millet nedir?

¹⁴ İsa MS 33’te ölüp, dökülen kanının değerini Babasına sunduğunda, bu yeni ahit için temel atılmış oldu (Luka 22:20; İbraniler 9:15, 24-26). Ancak, bu yeni ahit MS 33 yılının Pentekost gününde kutsal ruhun dökülmesiyle ve yeni bir milletin, yani ‘Tanrı’nın İsraili’nin’ doğuşuyla yürürlüğe girdi (Galatyalılar 6:16; Romalılar 2:28, 29; 9:6; 11:25, 26). Elçi Petrus, İsa’nın meshedilmiş takipçilerine şöyle yazdı: “Siz, ‘Seçilmiş soy, kraliyet kâhinleri, kutsal millet, Tanrı’nın özel toplumusunuz.’ Çünkü sizi karanlıktan Kendi muhteşem ışığına çağıranın ‘erdemlerini her yerde bildirmek’ üzere seçildiniz. Çünkü daha önce bir toplum değildiniz, şimdi Tanrı’nın toplumusunuz” (1. Petrus 2:9, 10). Yehova ile yeryüzündeki İsrail arasındaki özel ilişki sona ermişti. MS 33 yılında, Yehova artık yeryüzündeki İsrail yerine ruhi İsrail’i, yani İsa’nın takipçilerinden oluşan cemaati, Gökteki Krallığın ‘meyvelerini yetiştirecek bir milleti’ onaylıyordu (Matta 21:43).

Bireysel Adak

15. MS 33’teki Pentekost gününde Petrus kendisini dinleyenleri hangi vaftize teşvik etti?

¹⁵ MS 33’teki Pentekost’tan sonra, Yahudi veya milletlerden her birey kendini Tanrı’ya kişisel olarak adamalı ve “Babanın, Oğlun ve kutsal ruhun adıyla” vaftiz edilmeliydia (Matta 28:19). Pentekost’ta elçi Petrus açık fikirli Yahudilere ve Yahudiliği sonradan benimsemiş kişilere şöyle dedi: “Tövbe edin ve günahlarınızın bağışlanması için İsa Mesih’in adıyla vaftiz edilin; o zaman kutsal ruh armağanını alacaksınız” (Elçiler 2:38). O kişiler, vaftiz edilmekle sadece yaşamlarını Yehova’ya adadıklarını değil, İsa’yı Yehova’nın günahları bağışlama aracı olarak kabul ettiklerini de gösterecekti. İsa’yı, Yehova’nın Başkâhini ve kendi Önderleri, yani cemaatin Başı olarak kabul etmeliydiler (Koloseliler 1:13, 14, 18).

16. Pavlus’un zamanında, Yahudilerden ve milletlerden doğru tutuma sahip olanlar nasıl ruhi İsrail’in bir kısmı oldular?

¹⁶ Yıllar sonra elçi Pavlus şöyle dedi: “Önce Şam’da, Yeruşalim’de ve tüm Yahudiye’de yaşayanlara, sonra diğer milletlerden insanlara gittim ve tövbe edip tövbeye yakışır işler yaparak Tanrı’ya dönmeleri gerektiği mesajını bildirdim” (Elçiler 26:20). Pavlus hem Yahudileri hem de milletlerden olanları İsa’nın Mesih olduğuna ikna ettikten sonra, onların kendilerini Tanrı’ya adamalarına ve vaftiz edilmelerine yardım etti (Elçiler 16:14, 15, 31-33; 17:3, 4; 18:8). Bu yeni öğrenciler Tanrı’ya dönmekle ruhi İsrail’in fertleri oldular.

17. Hangi mühürleme işi sonuna yaklaşıyor? Başka hangi iş hızlanıyor?

¹⁷ Bugün ruhi İsrail’in artakalan kısmının son mühürlenmesi yakındır. Bu mühürlenme tamamlandığında ‘büyük sıkıntının’ rüzgârlarını tutan ‘dört meleğe’ onları bırakmaları emredilecek. Bu arada, yeryüzünde sonsuza dek yaşamayı ümit eden ‘büyük kalabalığın’ toplanması hızlanıyor. Bu “başka koyunlar” kendi istekleriyle ‘Kuzunun kanına’ iman eder ve Yehova’ya adaklarının simgesi olarak vaftiz edilirler (Vahiy 7:1-4, 9-15; 22:17; Yuhanna 10:16; Matta 28:19, 20). İçlerinde, İsa’nın takipçisi ana babalar tarafından yetiştirilmiş birçok genç de vardır. Eğer siz de böyle bir gençseniz, belki gelecek makaleyi okumak istersiniz.

[Dipnot]

Tekrarlama Soruları

• Neden genç İsrailoğullarının kendilerini Yehova’ya kişisel olarak adaması gerekmiyordu?

• İsrailoğulları adaklarına uygun yaşadıklarını nasıl gösterebilirlerdi?

• Yehova neden İsrail’i adanmış milleti olarak reddetti? Onların yeri nasıl dolduruldu?

• MS 33’teki Pentekost’tan itibaren, hem Yahudiler hem de milletlerden olanlar, ruhi İsrail’in bir kısmı olmak için ne yapmalıydı?

[Sayfa 21’deki resim]

Genç İsrailoğulları Tanrı’nın seçilmiş milletinin fertleri olarak doğdular

[Sayfa 23’teki resim]

Her İsrailli Tanrı’ya hizmet etme konusunda kişisel olarak karar vermeliydi

[Sayfa 23’teki resim]

İsrailoğullarının gönüllü sunular sayesinde Yehova’ya sevgilerini gösterme fırsatı vardı

[Sayfa 25’teki resim]

MS 33’teki Pentekost’tan sonra Mesih’in takipçileri Tanrı’ya kişisel olarak adakta bulunmalı ve bunu vaftizle göstermeliydi