Paskalya Kutsal Kitaba Dayanan Bir Kutlama mı?

AnaBritannica’nın Paskalya başlığının giriş sözleri şöyledir: “Hıristiyanlığın kilise takviminde temel yortu [kutsal gün]. Hz. İsa’nın . . . . dirilişini kutlamak amacıyla düzenlenir.” Peki bu kutlama gerçekten Kutsal Kitaba dayanır mı?

Bir sanat eserinin gerçek olup olmadığını anlamak için detaylara bakmak çok önemlidir. Benzer şekilde Paskalya’nın gerçekten Kutsal Kitaba dayanan bir kutlama olup olmadığını anlamak için de Paskalya’yla ilgili detaylara bakmalıyız.

Öncelikle, İsa takipçilerinden dirilişini değil ölümünü anmalarını istemişti. Elçi Pavlus bu kutlamadan “Efendimizin akşam yemeği” olarak söz etmişti (1. Korintoslular 11:20; Luka 22:19, 20).

Üstelik Encyclopædia Britannica birçok Paskalya âdetinin “halk geleneklerinden çıktığını” ve İsa’nın dirilişiyle “pek ilgisinin olmadığını” söylüyor. Başka bir ansiklopediye göre Paskalya’nın bir sembolü olan yumurtanın kabuğunun kırılması, yeni bir yaşamın başlangıcını temsil ediyor. Aynı kaynak bu bayramın başka bir sembolü olan tavşan hakkında da şöyle diyor: “Tavşan oldukça doğurgan bir canlı olarak bilindiğinden baharın gelişini temsil ederdi” (The Encyclopedia of Religion).

Ortaçağ edebiyatı profesörü Philippe Walter böyle âdetlerin nasıl Paskalya kutlamalarının bir parçası haline geldiğini açıklıyor. Philippe Walter’a göre “doğanın öldüğü kış mevsiminden, yeniden canlandığı bahara geçişin kutlandığı” pagan bayramlarıyla, İsa’nın dirilişini bağdaştırmak oldukça kolay oldu. Bu paganları “Hıristiyan törenleriyle” tanıştırmanın iyi bir yoluydu, böylece çok daha fazla kişinin Hıristiyanlığı kabul etmesi sağlandı.

İsa’nın elçileri hayattayken Hıristiyanlığa pagan öğretileri karışmadı, çünkü o sırada elçiler bunu engelledi (2. Selanikliler 2:7). Elçi Pavlus şöyle demişti: “Ben gittikten sonra . . . . bazıları çıkacak ve öğrencileri kendi peşlerinden sürüklemek için çarpıtılmış sözler söyleyecekler” (Elçiler 20:29, 30). Birinci yüzyılın sonlarında elçi Yuhanna bazı kişilerin Hıristiyanları saptırmaya başladığını söyledi (1. Yuhanna 2:18, 26). Bu sonunda birçok kişinin pagan âdetlerini benimsemesine yol açacaktı.

Ancak bazı kişiler Paskalya geleneklerinin benimsenmiş olmasında bir sakınca görmüyor, çünkü bu sayede paganların İsa’nın dirilişinin önemini daha iyi anladıklarını düşünüyorlar. Fakat Pavlus böyle bir düşünceyi asla onaylamazdı. O, Roma İmparatorluğu’nda seyahat ederken birçok kez putperest âdetlerle karşılaşmıştı, fakat hiçbir zaman insanlar İsa’nın önemini daha iyi anlasınlar diye bu âdetleri benimsemedi. Aksine Hıristiyanları şöyle uyardı: “İman etmeyenlerle aynı bağın içine girmeyin. Çünkü doğrulukla kanunsuzluk arasında nasıl bir birlik olabilir? Ya da ışığın karanlıkla paylaştığı ne olabilir? . . . . ‘Yehova diyor ki, “Onların arasından çıkın ve ayrılın; kirli olana dokunmaktan vazgeçin”’” (2. Korintoslular 6:14, 17).

Tüm bu detayların ışığında hangi sonuca varıyoruz? Paskalya’nın Kutsal Kitaba dayanmayan bir kutlama olduğu açıkça ortadadır.