Herkes Özgür Olmak İstiyor

“İNSAN özgür doğar, oysa her yerde zincire vurulmuştur.” Yukarıdaki sözleri Fransız filozof Jean-Jacques Rousseau 1762’de yazdı. Özgür doğmak. Ne şahane bir düşünce! Fakat Rousseau’nun da gözlemlediği gibi, milyonlarca insan tarih boyunca özgürlüğü hiç tatmadı. Tersine, “zincire vurulmuş” yaşadılar; yani yaşamdaki kalıcı mutluluğu ve doyumu ellerinden alan bir düzende hapsedildiler.

MİLYONLARCA insan, bugün hâlâ ‘bir adamın diğer adam üzerine hâkimiyetinin kendi zararına’ olduğunu görüyor. (Vaiz 8:9) Güç peşindeki hırslı insanlar, hiç üzüntü duymadan başkalarının özgürlüğünü yok ediyorlar. İşte tipik bir gazete haberi: “Etrafa çılgınca saldıran ölüm mangaları 21 kişiyi öldürdü.” Bir başkası silahlı güçlerin yaptığı “katliamdan” söz ediyor: ‘Karşı koyma gücü olmayan, savunmasız kadın, çocuk ve yaşlıları öldürdüler; boğazlarını kestiler; sivil tutukluları başlarından kurşunladılar; yak ve çekil politikası izleyerek köyleri yok ettiler ve rasgele mermiler yağdırdılar.’

İnsanların baskıdan kurtulmayı şiddetle arzulamaları ve özgürlükleri için savaşmaları şaşılacak şey değil! Ne var ki, acı gerçek şudur: birinin özgürlüğü için savaşmak, çoğu kez başka birinin haklarını ve özgürlüklerini çiğnemektir. Masum erkek, kadın ve çocuklar neredeyse kaçınılmaz şekilde bu uğurda feda edilmekte ve davanın değerli ve adil olduğu belirtilerek onların ölümleri, “meşru” kılınmaktadır. Örneğin, geçen yıl İrlanda’nın küçük bir taşra kenti Omagh’da “özgürlük savaşçılarının” bir arabaya yerleştirdiği bomba, çevrede bulunan 29 masum kişinin ölümüne ve daha yüzlercesinin de yaralanmasına neden oldu.

Hâlâ “Zincire Vurulmuş”

Savaş sona erdiğinde, ne kazanılmıştır? “Özgürlük savaşçıları” galip geldiğinde, belki sınırlı bir özgürlük elde edebilirler; ancak gerçekten özgür oldukları söylenebilir mi? Özgür dünya denilen en serbest toplumlarda bile insanlar, yoksulluk, kusurluluk, hastalık ve ölüm gibi acımasız efendiler tarafından “zincire vurulmuş” değil midir? Bunlar kendisini köleleştirdiği sürece bir kimse nasıl gerçekten özgür olduğunu söyleyebilir?

Çok eski zamanlarda, Mukaddes Kitabın yazarlarından Musa, yaşamı doğru şekilde betimleyerek, onun tarih boyunca ve günümüzde de birçokları için ne anlama geldiğini göstermiştir. O, ömrümüz 70 veya 80 yıl olabilir, ancak bu yılların “gururu zahmet ve kederdir” dedi. (Mezmur 90:10) Bu durum bir gün değişecek mi? Bugün birçok insanın yaşadığı acılardan ve korkudan uzak, tümüyle doyum verici bir yaşamı hepimiz bir gün tadabilecek miyiz?

Mukaddes Kitap evet diyor! O, ‘Tanrı’nın evlatlarının izzetli hürriyetinden’ söz ediyor. (Romalılar 8:21) Resul Pavlus’un birinci yüzyılda, İsa’nın Roma’daki takipçilerine yazdığı mektupta sözünü ettiği bu özgürlüğü yakından inceleyelim. Pavlus burada, gerçek, kalıcı “izzetli hürriyeti” her birimizin nasıl elde edebileceğini net bir şekilde açıklar.

[Sayfa 3’teki resim tanıtım notu]

Beacon Lights of History, Vol. XIII adlı kitaptan