Tanrı’nın Sözünün Doğu Afrika’ya tekrar gelmesi için 150 yıl geçmesi gerekecekti. Bu kez Kutsal Kitabı oraya getiren Johann Ludwig Krapf adlı Alman misyonerdi. Krapf 1844’te Kenya’nın Mombasa kentine vardığında Doğu Afrika kıyısındaki halkın büyük çoğunluğu Müslümandı. İç kesimlerde yaşayanlar ise genelde, geleneksel inançlarına bağlı kalan ve hem canlıların hem de cansız nesnelerin içinde bir ruh olduğuna inanan animistlerdi. Krapf, Kutsal Kitabın tüm insanlara ulaşmasının çok önemli olduğuna inanıyordu.

Vakit kaybetmeden Svahili dili üzerinde çalışmaya başladı. Bölgeye gelişinden kısa bir süre sonra, Haziran 1844’te Kutsal Kitabı tercüme etmeye başlayarak zorlu bir işe koyuldu. Ne yazık ki sonraki ay iki yıl önce evlendiği eşini, birkaç gün sonra da henüz küçük bir bebek olan kızını kaybetti. Hiç şüphesiz bu onu kahretmişti, ama yine de onun için çok önemli olan Kutsal Kitap çevirisi üzerinde çalışmaya devam etti. 1847’de Kutsal Yazıların Başlangıç kitabının ilk üç bölümü yayımlandı ve bu, Svahili dilindeki ilk basılı metin oldu.

Krapf, Svahili dilini alışılageldiği üzere Arap alfabesiyle yazmak yerine Latin alfabesiyle yazan ilk kişiydi. Arap alfabesini kullanmamasının nedenlerini sayarken, daha sonra Svahiliyi öğrenmeye çalışacak olan “Avrupalılar için, Arap alfabesinin büyük bir zorluk yaratacağını”, ayrıca “Latin alfabesinin ‘Yerlilerin Avrupa dillerini öğrenmelerini’ kolaylaştıracağını” söyledi. Bazıları yıllar boyu Arap alfabesini kullanmayı sürdürdü; Kutsal Kitabın bazı bölümleri bu alfabeyle yayımlandı. Ancak Latin alfabesinin kullanılması gerçekten de birçok kişinin Svahili dilini öğrenmesini kolaylaştırdı. Kuşkusuz pek çok misyoner ve Svahili dilini öğrenmeye çalışan başkaları, böyle bir değişikliğin yapılmış olmasından çok memnun.

Krapf, Tanrı’nın Sözünü Svahili diline çevirmekte öncülük etmenin yanı sıra sonraki tercümanlara bir altyapı hazırladı. Svahili dilinde ilk gramer kitabını oluşturdu, bir de sözlük hazırladı.

Svahili Dilinde Tanrı’nın İsmi

Başlangıç kitabının ilk üç bölümünün ilk baskısında, Tanrı’nın ismi sadece “Mutlak Güce Sahip Tanrı” olarak çevrilmişti. Ancak 19. yüzyılın sonlarına doğru Doğu Afrika’ya gelen başkaları tüm Kutsal Kitabı Svahili diline çevirme işine girişti. Onların arasında Johann Rebmann, William Taylor, Harry Binns, Edward Steere, Francis Hodgson ve Arthur Madan vardı.

Bu ilk tercümelerin bazılarında göze çarpan bir şey, Tanrı’nın isminin kullanılmasıydı, hem de sadece birkaç yerde değil, Kutsal Kitabın İbranice kaleme alınan (Tevrat ve Zebur) kısmının tümünde! Zengibar’daki tercümanlar Tanrı’nın ismini “Yahuwa” diye çevirirken, Mombasa’dakiler “Jehova” diye çevirdiler.

1895’te artık Kutsal Kitabın tümü Svahili dilinde mevcuttu. Sonraki yıllarda başka çeviriler de yapıldı, ama bunlardan bazıları geniş çapta dağıtılmadı. 20. yüzyılın başlarında Doğu Afrika’da Svahili dilini standartlaştırmak için yoğun çaba harcandı. Bunun sonucunda 1952’de Swahili Union Version yayımlandı ve en geniş çapta kullanılan çeviri oldu. Bu sayede Svahili dilinde Tanrı’nın isminin en çok kabul edilen şekli Türkçedeki gibi “Yehova” oldu.

Ancak ne yazık ki bu ilk çevirilerin basımının durmasıyla birlikte Tanrı’nın ismi de kullanılmamaya başlandı. Daha sonraki çevirilerden bazılarında bu isim tamamen çıkarıldı, diğerlerinde ise sadece birkaç yerde yer aldı. Örneğin Union Version çevirisinde Tanrı’nın ismi yalnızca 15 defa geçiyordu; bu çevirinin 2006’da yayımlanan gözden geçirilmiş baskısında ise bu sayı daha da azaltılıp 11’e indi.b

Bu çeviride Tanrı’nın ismi, olması gereken yerlerin neredeyse hepsinden çıkarılmış; fakat yine de çevirinin dikkat çeken bir özelliği var. Giriş sayfalarından birinde belirgin şekilde görülen bir ifade, Tanrı’nın isminin Yehova olduğunu açıkça gösteriyor. Bu, Yaratıcımızın özel isminin hakikati arayan insanlara anlatılmasına çok yardımcı oluyor, çünkü bu sayede Tanrı’nın ismini kendi ellerindeki Kutsal Kitap çevirisinden görebiliyorlar.