Onlar Yehova’nın İradesini Yaptı

Eyub’un Bütünlüğü Ödüllendirildi

EYUB, dulların, öksüzlerin ve eziyet çekenlerin savunucusu olan, merhametli bir adamdı. (Eyub 29:12-17; 31:16-21) Sonra, birdenbire servetini, çocuklarını ve sağlığını kaybederek korkunç sıkıntılara düştü. Ne yazık ki, ezilenlerin dayanağı olan bu soylu adam, muhtaç duruma düştüğünde çok az yardım gördü. Hatta karısı bile ona “Allaha lânet et de öl”! dedi. “Dostları” Elifaz, Bildad ve Tsofar da onu hiç teselli etmedi. Bunun yerine, Eyub’un günah işlediğini ve bu yüzden de bu acıları hak ettiğini ima ettiler.—Eyub 2:9; 4:7, 8; 8:5, 6; 11:13-15.

Çektiği bütün acılara rağmen Eyub sadık kaldı. Bu nedenle Yehova sonunda Eyub’a merhamet gösterip onu bereketledi. O’nun bütün bunları nasıl yaptığını gösteren kayıt, Tanrı’nın bütünlüklerini koruyan tüm hizmetçilerine zamanı gelince ödüllendirileceklerine dair teminat verir.

Aklanıp Eski Durumuna Getiriliyor

Yehova ilk önce, Elifaz, Bildad ve Tsofar’ı azarladı. En yaşlıları olduğu anlaşılan Elifaz’a hitaben şöyle dedi: “Sana karşı, ve iki dostuna karşı öfkem alevlendi; çünkü kulum Eyub gibi benim için doğru olanı söylemediniz. Ve şimdi kendiniz için yedi boğa, ve yedi koç alın, ve kulum Eyub’a gidin, ve kendiniz için yakılan takdime arzedin; ve kulum Eyub sizin için dua etsin.” (Eyub 42:7, 8) Bunun ne demek olduğunu bir düşünün!

Yehova, Elifaz, Bildad ve Tsofar’dan, belki günahlarının ciddiyetini iyice anlamaları için, oldukça yüklü bir kurban talebinde bulundu. Gerçekten de bu adamlar, Tanrı’nın, ‘hizmetçilerine güvenmediğini’ ve Eyub’un sadık kalıp kalmamasının O’nun için hiçbir anlam taşımadığını söylemekle bilerek ya da bilmeyerek Tanrı’ya küfretmişlerdi. Hatta Elifaz, Eyub’un Tanrı’nın gözündeki değerinin bir ‘güve’ninkinden fazla olmadığını bile söyledi! (Eyub 4:18, 19; 22:2, 3) Bu nedenle Yehova’nın “benim için doğru olanı söylemediniz” demesine şaşmamalı!

Fakat hepsi bu kadar değil. Elifaz, Bildad ve Tsofar aynı zamanda yaşadığı sorunlara kendisinin neden olduğunu söyleyerek bizzat Eyub’a karşı da suç işlediler. Onların asılsız suçlamaları ve anlayıştan bütünüyle yoksun tutumları Eyub’u gücendirdi ve depresyona sokarak şöyle yakarmasına neden oldu: “Ne vakte kadar canımı üzeceksiniz, ve beni sözle ezeceksiniz?” (Eyub 10:1; 19:2) Şimdi, bu üç kişinin, kendi günahları için Eyub’a kurbanlar sunmak zorunda bırakıldıklarında yüzlerinde beliren utanç ifadesini gözünüzde canlandırın.

Fakat Eyub onların alçaltılmalarına sevinmemeliydi. Yehova, ondan kendisini suçlayanlar uğrunda dua etmesini talep etti. Eyub da tam kendisine emredildiği gibi davrandı, bu nedenle de bereketlendi. Yehova önce onun korkunç hastalığını iyi etti. Sonra Eyub’un bütün kardeşleri, bütün kızkardeşleri eski tanıdıklarının hepsi teselli etmek için onun yanına geldiler; “ve her biri ona bir parça gümüş, ve her biri bir altın halka verdi.”a Bundan da öte, Eyub’un “on dört bin koyunu, ve altı bin devesi, ve bin çift öküzü, ve bin dişi eşeği oldu.”b Karısının da onunla barıştırıldığı anlaşılıyor. Zamanla Eyub yedi erkek ve üç kız çocukla bereketlendi ve Eyub dört göbek soyunu görebilecek kadar uzun yaşadı.—Eyub 42:10-17.

Alınacak Dersler

Eyub, Tanrı’nın çağdaş hizmetçileri için göze çarpar bir örnek oluşturmuştur. O, Yehova’nın kıvançla “kulum” diye adlandırabileceği “kâmil ve doğru” bir adamdı. (Eyub 1:8; 42:7, 8) Ancak bu, Eyub’un kusursuz olduğu anlamına gelmez. Olaylar sırasında, başına gelen felaketlerin nedeninin Tanrı olduğunu varsayarak yanıldı. Hatta bir yerde Tanrı’nın insanlara davranış tarzını bile eleştirdi. (Eyub 27:2; 30:20, 21) Hatta Tanrı’nınkinden çok kendi haklılığını vurguladı. (Eyub 32:2) Fakat, ne olursa olsun, Eyub Yaratıcı’ya sırt çevirmeyi reddetti ve Tanrı’dan gelen düzeltmeleri alçakgönüllülükle kabullendi. ‘Anlamadığı şeyleri söylediğini’ itiraf etti. “Bundan ötürü kendimi hor görmekteyim, ve tozda ve külde tövbe eylemekteyim” dedi.—Eyub 42:3, 6.

Bizim de denemeler içindeyken uygun olmayan bir şekilde düşündüğümüz, konuştuğumuz ve davrandığımız anlar olabilir. (Vaiz 7:7 ile karşılaştırın.) Buna rağmen, eğer Tanrı’ya olan sevgimiz çok derinse, zorluklarla karşı karşıya kalmamıza izin verdi diye, O’na ne isyan edeceğiz, ne de acı duygular geliştireceğiz. Böyle davranmaktansa bütünlüğümüzü koruyacağız ve sonuçta büyük bereketler elde edeceğiz. Mezmur yazarı Yehova hakkında şunları söyledi: “İnayetli ile inayetli olursun.”—Mezmur 18:25.

Eyub, sağlığına kavuşturulmadan önce Yehova onun, kendisine karşı suç işlemiş olanların iyiliği için dua etmesini istedi. Bu bizim için ne güzel bir örnek! Yehova, kendi günahlarımızın affedilebilmesi için önce, başkalarının bize karşı işledikleri suçların bizim tarafımızdan affedilmesini talep ediyor. (Matta 6:12; Efesoslular 4:32) Eğer geçerli nedenler olduğu halde başkalarını affetmeye isteksizsek, Yehova’nın bize karşı merhametle davranmasını bekleyebilir miyiz?—Matta 18:21-35.

Hepimiz, zaman zaman denemelerle karşılaşırız. (II. Timoteos 3:12) Buna rağmen biz de Eyub gibi bütünlüğümüzü koruyabiliriz. Eğer böyle yaparsak, büyük bir ödül elde edeceğiz. Yakub şöyle yazdı: “İşte, sabredenlere mutlu deriz; Eyubun sabrını işittiniz, ve Rabbin takdir ettiği akıbeti gördünüz; çünkü Rab çok acır ve merhamet eder.”—Yakub 5:11.

[Dipnotlar]