2. Samuel
12 Ve Yehova Davut’a Natan’ı+ gönderdi. Natan Davut’un yanına gidip+ şunları anlattı: “Bir şehirde iki adam vardı; biri zengin öbürü yoksuldu. 2 Zengin adamın birçok koyunu ve sığırı vardı;+ 3 fakat yoksul adamın, satın aldığı küçük bir dişi kuzudan başka bir şeyi yoktu.+ Bakıp beslediği bu kuzu, adamın yanında çocuklarıyla birlikte büyüyordu. Adamın lokmasından yer, tasından içer ve koynunda uyurdu. Kuzu adamın kızı gibi olmuştu. 4 Derken bir gün zengin adama bir misafir geldi. Adam gelen yolcuya sunmak için kendi koyunlarına ve sığırlarına kıyamadı. Gidip yoksul adamın kuzusunu aldı ve misafiri için hazırladı.”+
5 Bunu duyan Davut adama çok öfkelendi;+ Natan’a “Yehova’nın hakkı için,+ bunu yapan adam ölümü hak etmiştir!”+ dedi. 6 “Merhamet göstermediği+ ve böyle bir şey yaptığı için o dişi kuzu karşılığında dört kat+ bedel ödemeli.”+
7 Bunun üzerine Natan Davut’a “O adam sensin!” dedi. “İsrail’in Tanrısı Yehova şöyle diyor: ‘Seni İsrail kralı olarak meshettim+ ve Saul’un elinden kurtardım.+ 8 Sana efendinin evini verdim,+ onun eşlerini+ de koynuna verdim. İsrail ve Yahuda aşiretlerini de sana verdim.+ Bunlar az gelseydi, bunun gibi daha neler verirdim.+ 9 Neden Yehova’nın sözünü küçümsedin ve O’nun gözünde kötü olanı+ yaptın? Hititli Uriya’yı kılıçla öldürdün.+ Onu Ammonoğullarının kılıcıyla öldürüp karısını kendine aldın.+ 10 Beni küçümseyip Hititli Uriya’nın karısını kendine aldığın için evinden kılıç+ hiçbir zaman ayrılmayacak.’+ 11 Yehova şöyle diyor: ‘Başına getireceğim felaket senin kendi evinden çıkacak.+ Gözünün önünde eşlerini elinden alacağım ve onları başka birine vereceğim;+ o da güpegündüz karılarınla yatacak.+ 12 Sen gizlice+ yaptın ama Ben bu şeyi tüm İsrail’in ortasında, herkesin gözü önünde+ yapacağım.’”+
13 Ve Davut Natan’a “Yehova’ya karşı günah işledim”+ dedi.+ O zaman Natan “Yehova da senin günahını bağışladı.+ Ölmeyeceksin”+ dedi. 14 “Yine de, böyle bir şey yaparak Yehova’ya saygısızlık ettiğin+ için, doğan oğlun mutlaka ölecek.”+
15 Sonra Natan evine gitti.
Ve Yehova, Uriya’nın karısının Davut’a doğurduğu çocuğun hastalanmasına neden oldu.+ 16 Davut çocuk için Tanrı’ya yakarıp oruç tuttu.+ Evine gidip bütün gece yerde yattı.+ 17 Evindeki ihtiyarlar başına toplanıp onu yerden kaldırmak istediler, fakat o kalkmak istemedi, onlarla birlikte yemek de yemedi.+ 18 Yedinci gün çocuk öldü. Fakat Davut’un hizmetkârları çocuğun öldüğünü söylemeye korktular. Çünkü “Çocuk hayattayken onunla konuştuğumuzda bizi dinlemiyordu; şimdi ona nasıl ‘Çocuk öldü’ diyelim? Kendine kötü bir şey yapar” diyorlardı.
19 Davut hizmetkârlarının fısıldaştığını görünce çocuğun öldüğünü anladı. Hizmetkârlarına, “Çocuk öldü mü?” diye sordu. Onlar da “Evet, öldü” diye cevap verdiler. 20 Bunun üzerine Davut yerden kalkıp yıkandı, yağ süründü,+ kıyafetini değiştirip Yehova’nın evine+ gitti ve yere kapandı.+ Sonra evine dönüp yemek istedi, önüne hemen yemek getirdiler ve yedi. 21 Bunu gören hizmetkârları “Bütün bu yaptıkların ne demek oluyor?” diye sordular. “Çocuk hayattayken onun için oruç tuttun, ağladın. Ama çocuk ölür ölmez kalkıp yemek yemeye başladın.” 22 Davut “Evet, çocuk hayattayken oruç tuttum+ ve ağladım;+ çünkü ‘Kimbilir, belki Yehova bana lütfeder de çocuk yaşar’+ diye düşündüm. 23 Fakat şimdi öldü, neden oruç tutayım? Onu geri getirebilir miyim?+ Ben onun yanına gideceğim+ ama o bana geri dönmeyecek.”+
24 Ve Davut karısı+ Bat-şeba’yı teselli etti. Daha sonra yanına girip onunla birlikte oldu. Bir süre sonra Bat-şeba bir oğlan+ doğurdu ve adını Süleyman*+ koydular. Yehova onu çok sevdi.+ 25 Ve Natan+ peygamberi gönderdi. Yehova onu sevdiği için o da ona Yedidya* ismini verdi.
26 Yoab,+ Ammonoğullarının Rabba+ şehrine saldırılarını sürdürdü ve sonunda krallık şehrini ele geçirdi. 27 Sonra Davut’a ulaklar gönderip “Rabba’ya saldırdım+ ve sular şehrini ele geçirdim” dedi. 28 “Şimdi adamların geri kalanını topla ve şehre karşı ordugâh kurup onu ele geçir. Böylece şehri ele geçiren ben olmayayım ve şehir benim adımla anılmasın.”
29 Bunun üzerine Davut tüm adamlarını topladı ve Rabba’ya saldırıp orayı ele geçirdi. 30 Malkam’ın* başındaki tacı aldı.+ Bir talant altından yapılmış ve değerli taşlarla bezenmiş olan tacı Davut’un başına koydular. Davut şehirden yüklü miktarda ganimet+ alıp götürdü. 31 Halkı şehirlerinden çıkararak taş kesiminde, kesici demir aletler+ ve baltalarla yapılan işlerde ve tuğla yapımında çalıştırdı. Davut Ammonoğullarının bütün şehirlerinde böyle yaptı. En sonunda adamlarıyla birlikte Yeruşalim’e döndü.