Nehemya

1 Hakalya oğlu Nehemya’nın+ sözleri: Yirminci+ yılın Kislev*+ ayıydı. Ben Susa* kalesinde+ bulunuyordum. 2 O sırada kardeşlerimden Hanani+ geldi, yanında Yahuda’dan bazı adamlar da vardı. Onlara sürgünden kurtulup+ memlekete dönen+ Yahudilerin+ ve Yeruşalim’in durumunu sordum.+ 3 Bana şunları anlattılar: “Sürgünden kurtulup memlekete dönen ve şu anda vilayette+ yaşayanlar büyük bir sıkıntı+ ve utanç+ içinde; Yeruşalim’in surları+ yıkılmış, kapıları+ da yanıp kül olmuş.”

4 Bu sözleri duyunca oturup ağlamaya başladım ve günlerce yas tuttum, göklerin Tanrısına+ dua edip sürekli oruç tuttum.+ 5 “Ah Yehova” dedim, “Göklerin Tanrısı, yüce ve heybetli Tanrı;+ Kendisini sevenlere+ ve emirlerine itaat edenlere+ vefasını gösteren, onlarla yaptığı ahde bağlı kalan+ Tanrı, 6 lütfen kulaklarını ve gözlerini aç da+ kulunun duasını işit.+ İsrailoğulları olarak Sana karşı işlediğimiz bütün günahları+ itiraf edip+ kulların İsrailoğulları için gece gündüz dua ediyorum.+ Evet, ben de, babamın ev halkı da günah işledik.+ 7 Biliyoruz, Senin önünde yoldan saptık+ ve kulun Musa’ya vermiş olduğun+ emirlere,+ kurallara+ ve hükümlere+ uymadık.

8 Kulun Musa’ya verdiğin şu sözü lütfen hatırla:+ ‘Eğer sadakatsizlik ederseniz, ben de sizi milletler arasına dağıtacağım.+ 9 Bana döndüğünüz+ ve emirlerime uyup onları yerine getirdiğiniz+ zaman+ ise, yerin uçlarına* kadar dağılmış olsanız bile sizi oradan toplayacağım+ ve ismimi taşıması için seçtiğim yere+ mutlaka geri getireceğim.’+ 10 İşte onlar Senin kulların,+ Senin halkın.+ Büyük gücünle ve güçlü elinle+ onları Sen kurtardın.+ 11 Ah Yehova, lütfen bu kulunun duasına kulak ver, isminden korkmayı zevk sayan+ kullarının dualarını işit.+ Ve lütfen bugün kulunun işini rast getir,+ huzurunda durduğum kralın, bu kuluna merhamet etmesini sağla.”+

Ben o günlerde kralın sâkisiydim.+