Yehova, sevgisini dile getirmekten hoşlanır. Kutsal Kitaptaki iki kayıtta Yehova’nın İsa’yı sevdiğini ve ondan memnun olduğunu dile getirdiğini okuruz (Mat. 3:17; 17:5). Yehova’nın gökten sizinle konuşup sizi sevdiğini söylemesini ister miydiniz? Bugün O’nun sesini gökten değil, Kutsal Kitabın sayfalarından duyuyoruz. İsa’nın İncil’deki sözlerini okuduğumuzda Yehova’nın sesini duymuş gibi oluruz. O Babasını kusursuz şekilde yansıtıyordu. Öğrencileri kusurlu olsa da, sadık oldukları için İsa onları seviyordu ve sevgisini dile getirdi. Onun bu sözlerini okuduğumuzda Yehova sanki bizimle konuşuyormuş gibi düşünebiliriz (Yuhn. 15:9, 15). Sınavlarla karşılaştığımızda bu Yehova’nın onayını kaybettiğimiz anlamına gelmez. Sınavlar bize Yehova’ya duyduğumuz sevgiyi ve güveni gösterme fırsatı verir (Yak. 1:12). w24.03 28 p. 10-11

Çocuğunuz varsa onun, yaşına uygun cevaplar hazırlamasına yardım edebilirsiniz. Bazen inceleme sırasında evlilikteki problemler veya ahlaki konular gibi ciddi meseleler ele alınabilir. Böyle olduğunda bile bir çocuğun cevap verebileceği bir iki paragraf bulunabilir. Ayrıca çocuğunuzun, elini her kaldırdığında söz hakkı alamayacağını anlamasına yardım edin. Bunu anlarsa onun yerine başkasına cevap hakkı verildiğinde üzülmeyecek (1. Tim. 6:18). Her birimiz Yehova’yı yücelten ve iman kardeşlerimizi teşvik eden cevaplar hazırlayabiliriz (Özd. 25:11). Ara sıra cevabımızda kendi tecrübemizden kısaca bahsedebilirsek de kendimiz hakkında çok konuşmaktan kaçınmalıyız (Özd. 27:2; 2. Kor. 10:18). Bunun yerine cevaplarımızın odak noktası Yehova, Sözü ve toplumu olmalıdır (Vah. 4:11). w23.04 24 p. 17-18

Uyanık kalmak ve aklı başında davranmak için sevgi şarttır (Mat. 22:37-39). İyi haberi duyurmak beraberinde bazı sıkıntılar getirebilir. Fakat Tanrı sevgisi bunlara rağmen hizmete devam etmemize yardım eder (2. Tim. 1:7, 8). İnancımızı paylaşmayan kişileri seviyoruz. O yüzden iyi haberi duyuruyoruz. Hatta bunu bazen telefon ve mektupla yapıyoruz. İnsanların bir gün değişebileceğine ve hakikate gelebileceğine dair ümidimizi kaybetmiyoruz (Hez. 18:27, 28). Bizler kardeşlerimizi de çok seviyoruz. Bu sevgiyi, birbirimizi ‘teselli ederek ve güçlendirerek’ gösteriyoruz (1. Sel. 5:11). Omuz omuza savaşan askerler gibiyiz. Hiçbirimiz bir kardeşimizi kasten yaralamak ya da incindiğimiz için ondan intikam almak istemiyoruz (1. Sel. 5:13, 15). Sevgimizi göstermenin başka bir yolu da ihtiyarlara saygı duymaktır (1. Sel. 5:12). w23.06 10 p. 6; 11 p. 10-11