โยบ
10 “ผมเกลียดชีวิตตัวเอง+
ผมจะคร่ำครวญไม่หยุด
และจะระบายความทุกข์ออกมา
2 ผมจะบอกพระเจ้าว่า ‘ขออย่าตัดสินว่าผมทำผิด
บอกผมมาเถอะว่าพระองค์ต่อสู้ผมทำไม
3 พระองค์ได้ประโยชน์อะไรที่กดขี่ผม
เหยียดหยามผู้ที่พระองค์สร้างมา+
และไปฟังคำพูดของคนชั่ว?
4 พระองค์มีตาเหมือนตามนุษย์หรือ?
พระองค์เห็นอย่างที่มนุษย์เห็นหรือ?
5 ชีวิตพระองค์สั้นเหมือนชีวิตมนุษย์หรือ+
6 พระองค์ถึงได้จ้องจับผิด
และเฝ้าดูว่าผมทำบาปไหม?+
8 พระองค์ปั้นและสร้างผมมากับมือ+
แล้วตอนนี้พระองค์จะทำลายผมหรือ?
10 พระองค์เทผมออกเหมือนเทน้ำนม
และทำให้ผมเป็นตัวเป็นตนเหมือนทำเนยแข็งไม่ใช่หรือ?
11 พระองค์หุ้มผมด้วยหนังและเนื้อ
พระองค์ถักทอผมขึ้นด้วยกระดูกและเส้นเอ็น+
13 แต่พระองค์ก็ยังจงใจทำแบบนี้อย่างลับ ๆ*
ผมรู้ว่าเป็นฝีมือของพระองค์
14 ถ้าผมทำผิด พระองค์ก็เฝ้าดูอยู่+
และพระองค์จะไม่ยกโทษให้ผม
15 ถ้าผมผิดจริง ผมคงแย่แน่ ๆ
16 พอผมเงยหน้าได้ พระองค์ก็ตามล่าผมเหมือนสิงโตล่าเหยื่อ+
และใช้กำลังทำร้ายผมอีก
17 พระองค์ให้พยานใหม่ ๆ มาปรักปรำผม
และยิ่งโกรธผมมากขึ้นไปอีก
ผมจึงทุกข์ลำบากไม่หยุดหย่อน
18 พระองค์ให้ผมออกมาจากท้องแม่ทำไม?+
ผมน่าจะตายไปก่อนที่ใคร ๆ จะเห็นผมด้วยซ้ำ
19 จะได้เหมือนกับว่าไม่เคยมีผมอยู่เลย
เพราะผมเกิดมาก็ลงหลุมไปทันที’