3 «Сиңа билгеле булганча, әтием Давыт үз Аллаһысы Йәһвәнең исеме хөрмәтенә йорт төзи алмады, чөнки Йәһвә аның дошманнарын аяк астына салганчы, әтиемә төрле җирләрдә яшәүче халыклар белән сугышлар алып барырга туры килде.+

17 Әтием Давытның күңелендә Исраил Аллаһысы Йәһвә исеме хөрмәтенә йорт төзергә теләк бар иде.+ 18 Әмма Йәһвә әтием Давытка болай диде: „Синең күңел теләгең — минем исемем хөрмәтенә йорт төзү, һәм күңелеңдә андый теләкнең булуы бик яхшы. 19 Әмма минем исемем хөрмәтенә бу йортны син түгел, ә синнән туачак улың төзиячәк“.+

4 «Хезмәтчем Давыт янына бар да болай диген: „Йәһвә менә нәрсә дип әйтә: „Мин торачак йортны син салмаячаксың.+ 5 Минем Исраилне Мисырдан алып чыкканнан бирле һичбер йортта яшәгәнем булмады, мин чатырдан чатырга* һәм бер урыннан икенчесенә күчеп йөрдем.+ 6 Исраи́л белән булган чакта халкымны кайгырту өчен үзем билгеләгән Исраил хакимнәренең* берәрсенә: „Ник миңа эрбет агачыннан йорт салмыйсыз?“ — диеп, бер генә сүз әйткәнем булдымы?“

7 Давыт үзенең улы Сөләйманга болай диде: «Минем күңелемдә Аллаһым Йәһвә исеме хөрмәтенә йорт төзү теләге бар иде.+ 8 Әмма Йәһвәнең миңа әйткән сүзе мондый иде: „Син күп кан түктең һәм зур сугышлар алып бардың. Минем алдымда җиргә күп кан койганга, син минем исемем хөрмәтенә йорт төземәячәксең.+