• Зәбур 70:1–5
    Изге Язмалар (Тәүрат, Зәбур, Инҗил)

    • 70 И Аллаһы, мине коткарчы.

      И Йәһвә, миңа ярдәмгә ашык.+

       2 Җанымны эзләүчеләр

      Оятка калсын, мәсхәрәгә төшсен иде.

      Бәламә сөенүчеләр,

      Хурлыкка калып, чигенсеннәр иде.

       3 Миңа: «Сиңа шул кирәк!» — диючеләр

      Оятка калып, китеп барсыннар иде.

       4 Ә сине эзләүчеләр

      Сиңа сөенеп куансын,+

      Коткаруыңны зарыгып көтүчеләр бертуктаусыз:

      «Аллаһы зурлансын!» — дисеннәр.

       5 Мин исә ярдәмгә мохтаҗ һәм мескен.+

      И Раббым, минем хакка тизрәк эш итче.+

      Син — ярдәмчем һәм коткаручым минем.+

      И Йәһвә, тоткарланма.+