Марк
8 Шу күнләрдә йәнә көпчилик жиғилип вә улар йәйдиған һечнәрсә болмиғанда, Әйса шагиртлирини чақирип, уларға: 2 «Кишиләргә ичим ағриватиду, чүнки улар мана үч күн йенимда һәм улар йегидәк һечнәрсә йоқ. 3 Әгәр уларни өйлиригә ач қосақ қоюп бәрсәм, улар йолда аҗизлишип кетиду. Уларниң бәзилири жирақтин кәлдиғу»,— деди. 4 Лекин шагиртлири униңға җававән: «Бундақ хали җайда бу көп адәмләрни тойғузғидәк нанни нәдин тапқили болиду?»— дейишти. 5 Әйса улардин: «Силәрдә қанчә нан бар?»— дәп сориди. «Йәттә»,— дәп җавап бәрди улар. 6 У кишиләрниң йәрдә янпашлишини буйруп, йәттә нанни алдидә, Худаға шүкүр ейтип, нанларни уштуп, шагиртлириға тарқитиш үчүн бәрди, улар нанларни кишиләргә тарқатти. 7 Шундақла уларда бирнәччә кичик белиқму барди. У дуа қилип, уларниму тарқитишни буйриди. 8 Адәмләр йәп, тойди. Қалған парчилар жиғивелинди вә улар йоған йәттә севәтни толтурди. 9 У йәрдә болса 4000ға йеқин әр киши болған еди. Андин у хәлиқни қоюп бәрди.
10 Әйса шагиртлири билән дәрһал қолваққа олтирип, Далманута җайиниң әтрапиға үзүп кәлди. 11 У йәрдә алдиға пәрисийләр чиқишип, уни синаш үчүн асмандин бир карамәтни көрситишини илтимас қилип, бәс-муназиригә чүшти. 12 У еғир тинип: «Немишкә бу әвлат карамәт сорайдиғанду? Силәргә һәқни ейтиватимәнки, силәргә һечқандақ карамәт берилмәйду»,— деди. 13 Уларни қалдуруп, у йәнә қолваққа чүшүп, башқа тәрәпкә үзүп кәтти.
14 Униң шагиртлири өзлири билән нан еливелишни унтуп қалиду вә қолвақта уларниң бир ненидин башқа һечқандақ йемәклик йоқ еди. 15 Әйса уларни әскәрткәч: «Қараңлар, пәрисийләр һәм Һиродниң ечитқусидин пәхәс болуңлар»,— деди. 16 Улар болса нанниң йоқлуғидин өзара талаш-тартишқа чүшти. 17 Буни байқап, уларға: «Немишкә нан йоқ, дәп чуқан көтириватисиләр? Силәр техичила чүшәнмәйватамсиләр? Техичила қәлблириңлар чүшинишкә йепиқму? 18 “Көзүңлар болсиму, көрмәйватамсиләр һәм қулиғиңлар болсиму, аңлимайватамсиләр?” Есиңларда йоқму, 19 мән бәш тал нанни 5000 әр киши үчүн уштуп бәргәндә, парчиларға толған қанчә севәтни жиғдиңлар?»— дәп сориди. Улар: «Он икки»,— деди. 20 «Мән йәттә нанни 4000 әр кишигә бөлгәндә, қалған парчиларға толған йоған қанчә севәтни силәр жиғдиңлар?»— Улар униңға: «Йәттә»,— дәп җавап беришти. 21 Шу вақитта Әйса уларға: «Силәр мошу кәмгичә мәнасини чүшинәлмәйватамсиләр?»— деди.
22 Улар Бәйтсайдиға йетип кәлди. Бу йәрдә Әйсаниң алдиға қарғу адәмни елип келип, униңға қол тәккүзүшини өтүнди. 23 У корни қолидин тутуп, йезиниң ташқириға ачиқти. Көзлиригә түкүрүп, қоллирини тәккүзүп: «Бир немини көрүватамсән?»— дәп сориди. 24 У киши әтрапиға қарап: «Мән адәмләрни көрүватимәнғу дәймән, сәвәви, улар дәрәқләргә охшайдиған, бирақ меңиватқан бир нәрсиләр екән»,— деди. 25 Шу чағда Әйса яңливаштин қоллирини униң көзлиригә тәккүзди вә бу адәм сақайди һәм барлиқ нәрсини очуқ вә рошән көрүдиған болди. 26 Әйса уни өйигә әвәткәч: «Пәқәт йезиға кирмә»,— деди.
27 Андин Әйса шагиртлири билән Филип Қәйсәрийәсиниң йезилириға маңди һәм йолда у шагиртлиридин: «Мениң ким екәнлигим тоғрисида кишиләр немә дәйду?»— дәп сориди. 28 Улар: «Бирлири сени Чөмдүргүчи Йәһия, йәнә бирлири — Илияс, үчинчилири — пәйғәмбәрләрниң бирси, дейишиватиду»,— деди. 29 Кейин улардин: «Силәр өзәңларчу мени ким дәйсиләр?»— дәп сориди. Петрус җававән: «Сән — Мәсиһ»,— деди. 30 Амма у уларға өзи һәққидә ейтишни мәнъий қилди. 31 Буниңдин кейин у уларға инсан Оғлиниң көп азапларни баштин кәчүрүши, ақсақаллар, чоң роһанийлар һәм Тәврат устазлири уни рәт қилидиғини, униң өлтүрүлүши вә үч күндин кейин тирилиши тоғрисида уқтурушқа башлиди. 32 У бу һәққидә уттур ейтти. Шу чағда Петрус уни бир чәткә тартип, униңға қаршилиқ билдүрди. 33 У бурулуп, шагиртлириға қаридидә һәм Петрусқа: «Йоқал мениңдин нери, Шәйтан, чүнки сән Худаниңки һәққидә әмәс, инсанниңкини ойлаватисән!»— дәп қаттиқ тәнбиһ бәрди.
34 Андин Әйса йениға шагиртлири билән хәлиқни чақиривелип, уларға мундақ сөзләрни ейтти: «Әгәр кимду-ким кәйнимдин жүрүшни халиса, өзидин ваз кәчсун, өзиниң азап түврүгини* елип, арқамдин маңсун. 35 Кимду-ким өз җенини сақлап қалмақчи болса, уни жүтүриду, һә, әгәр ким өз җенини мән һәм хуш хәвәр үчүн жүтәрсә, у җенини сақлап қалиду. 36 Дәрһәқиқәт, әгәр адәм пүтүн дунияға егә болуп, өз җенини жүтүрүп қойса, униңға немә пайда? 37 Растини ейтқанда, өз җенини қайтуруш үчүн, у орниға немә берәләйду? 38 Ким мошу вапасиз һәм гунакар әвлатниң алдида мәндин һәм мениң сөзлиримдин уялса, инсан Оғли Атисиниң шан-шөһритидә муқәддәс пәриштилири билән кәлгәндә, ундақ адәмдин уюлиду».