Әйсаниң аписи Мәрийәм күч-мәдәткә муһтаҗ болған. Униң техи бала беқиш тәҗрибиси йоқ еди, амма у келәчәктә Мәсиһ болидиған балиға ғәмхорлуқ қилиши керәк еди. Һечқачан җинсий мунасивәттә болмиған Мәрийәм болғуси ери Йүсүпкә буларниң һәммисини қандақ чүшәндүриду? (Луқа 1:26—33). Мәрийәм күчкә қандақ еришкән? У башқилардин ярдәм сориған. Мәсилән, у Җәбраил пәриштидин бу вәзипә тоғрисида техиму көпирәк мәлуматларни ейтип беришини сориған (Луқа 1:34). Шуниңдин узун өтмәй, у Йәһудийәниң тағлиқ йезисидики туққини Елизабетни йоқлап барған. Нәтиҗидә, Елизабет Мәрийәмни махтиған вә муқәддәс роһқа толуп, Мәрийәмниң қосиғидики оғул һәққидики илһам-мәдәт беридиған Йәһвадин кәлгән бәшарәтни ейтип бәргән (Луқа 1:39—45). Мәрийәм Йәһваниң «Өз қоли билән қудрәтлик ишларни» қилғанлиғини ейтқан (Луқа 1:46—51). Йәһва Худа Җәбраил вә Елизабет арқилиқ Мәрийәмни күчләндүргән. w23.10 14, 15-б., 10—12 абз.

Аз сандики, йәни 144 000 Әйса Мәсиһниң шагирти муқәддәс роһ билән майланған болуп, асманда Мәсиһ билән роһанийлар болуп хизмәт қилиду. Улар Яратқучи Йәһва билән алаһидә мунасивәттә болиду (Вәһ. 14:1). Муқәддәс чедирдики Муқәддәс җай майланған етиқатчиларниң йәр йүзидә болғанда Йәһва Худа билән болидиған алаһидә мунасивитигә символ қилиниду (Рим. 8:15—17). Әң муқәддәс җай Йәһва маканлишидиған асманға символ қилиниду. Муқәддәс җай билән Әң муқәддәс җайни бир биридин айрип турған «пәрдә» болса, Әйсаниң җисманий тенигә символ қилинған. У йәр йүзидә болғанда, униң тени асманға чиқип роһий ибадәтханиниң баш роһанийси сүпитидә хизмәт қилишқа йол бәрмигән. Әйса өз тенини инсанлар үчүн қурбанлиққа берип, барлиқ майланған кишиләрниң асмандики һаятқа еришишигә йол ачти. Асмандики мукапатиға еришиши үчүн уларму җисманий тенидин айрилиши керәк (Ибр. 10:19, 20; Кор. 1-х. 15:50). w23.10 28-б., 13-абз.

Әпрайимлиқлар уни тәнқит қилғанда, Гидеон аччиқланмай, мулайимлиқ билән җавап қайтурған (Һак. 8:1—3). У уларниң ағринишлириға қулақ селип, меһрибанлиқ билән сөзләш арқилиқ өзиниң кәмтәрлигини көрсәткән. Шуниң билән әпрайимлиқлар аччиқлирини бесивалған. Дана ақсақаллар тәнқит қилинғанда, әстаидиллиқ билән аңлап, вә мулайимлиқ билән җавап бериш арқилиқ Гидеонни үлгә қилиду (Яқуп 3:13). Шуниң билән улар җамаәтниң инақ-иттипақлиғиға өз һәссисини қошиду. Гидеон Мидианни мәғлуп қилғанда, башқилар уни махтиған. Амма у барчә шан-шәрәпни Йәһваға бәргән (Һак. 8:22, 23). Вәзипигә тәйинләнгән кишиләр Гидеонни қандақ үлгә қилалайду? Улар өзлириниң қилған ишлири үчүн шан-шәрәпни Йәһваға берәләйду (Кор. 1-х. 4:6, 7). Мәсилән, бир ақсақал өзиниң тәлим бериш қабилийити үчүн махташларға еришкән болса, у тәлимләрниң мәнбәси болған Худаниң Сөзи яки Йәһваниң тәшкилати тәминлигән тәрбийиләшләр үчүн миннәтдар екәнлигини билдүрәләйду. Ақсақал өзиниң тәлим бериш усули билән Йәһваға шан-шәрәп кәлтүрәмду яки пәқәтла кишиләргә чоңқур тәсир қалдурамду? Мошу соаллар һәққидә ойлап бақса болиду. w23.06 4-б., 7, 8-абз.