Биз инсанларниң тәпәккүр қилишиға мураҗиәт қилиштин сақлинишимиз керәк. Әгәр ишларға инсаний нуқтәий нәзәри билән қарисақ, Йәһваниң қанунлириға сәл қарашқа башлишимиз мүмкин (Кор. 1-х. 3:19). Бу дунияниң даналиғи һемишә инсанларниң Худаға итаәтсизлик қилишиға тәсир қилиду. Пәргам вә Тиятирадики аз қисим бир Мәсиһ әгәшкүчилири әшу шәһәрләрдә көп учрайдиған бутпәрәслик вә әхлақсиз көзқарашларни қобул қилған. Һәр икки җамаәтниң җинсий әхлақсизлиққа йол қойғанлиғи үчүн Әйса уларға күчлүк нәсиһәт бәргән (Вәһ. 2:14, 20). Бүгүн биз хата көзқарашларни қобул қилиш бесимиға дуч келимиз. Аилә әзалиримиз яки тонушлиримиз бизни өз һис-туйғулиримизға қулақ селип, Йәһваниң қанунини бузушқа дәвәт қилиду. Мәсилән, улар бизгә әхлақий паклиқни сақлашниң муһим әмәслигини, Муқәддәс китапниң әхлақий өлчәмләрниң аллибурун конирап, вақти өткәнлигини ейтиши мүмкин. Бәзи чағларда биз Йәһваниң бәргән көрсәтмилири анчә ениқ әмәс дәп ойлишимиз, һәтта йезилғанларниң сиртидики ишларни қилишқа езиқтурулишимиз мүмкин (Кор. 1-х. 4:6). w23.07 16-б., 10, 11-абз.

Әйсаниң аписи Мәрийәм күч-мәдәткә муһтаҗ болған. Униң техи бала беқиш тәҗрибиси йоқ еди, амма у келәчәктә Мәсиһ болидиған балиға ғәмхорлуқ қилиши керәк еди. Һечқачан җинсий мунасивәттә болмиған Мәрийәм болғуси ери Йүсүпкә буларниң һәммисини қандақ чүшәндүриду? (Луқа 1:26—33). Мәрийәм күчкә қандақ еришкән? У башқилардин ярдәм сориған. Мәсилән, у Җәбраил пәриштидин бу вәзипә тоғрисида техиму көпирәк мәлуматларни ейтип беришини сориған (Луқа 1:34). Шуниңдин узун өтмәй, у Йәһудийәниң тағлиқ йезисидики туққини Елизабетни йоқлап барған. Нәтиҗидә, Елизабет Мәрийәмни махтиған вә муқәддәс роһқа толуп, Мәрийәмниң қосиғидики оғул һәққидики илһам-мәдәт беридиған Йәһвадин кәлгән бәшарәтни ейтип бәргән (Луқа 1:39—45). Мәрийәм Йәһваниң «Өз қоли билән қудрәтлик ишларни» қилғанлиғини ейтқан (Луқа 1:46—51). Йәһва Худа Җәбраил вә Елизабет арқилиқ Мәрийәмни күчләндүргән. w23.10 14, 15-б., 10—12 абз.

Аз сандики, йәни 144 000 Әйса Мәсиһниң шагирти муқәддәс роһ билән майланған болуп, асманда Мәсиһ билән роһанийлар болуп хизмәт қилиду. Улар Яратқучи Йәһва билән алаһидә мунасивәттә болиду (Вәһ. 14:1). Муқәддәс чедирдики Муқәддәс җай майланған етиқатчиларниң йәр йүзидә болғанда Йәһва Худа билән болидиған алаһидә мунасивитигә символ қилиниду (Рим. 8:15—17). Әң муқәддәс җай Йәһва маканлишидиған асманға символ қилиниду. Муқәддәс җай билән Әң муқәддәс җайни бир биридин айрип турған «пәрдә» болса, Әйсаниң җисманий тенигә символ қилинған. У йәр йүзидә болғанда, униң тени асманға чиқип роһий ибадәтханиниң баш роһанийси сүпитидә хизмәт қилишқа йол бәрмигән. Әйса өз тенини инсанлар үчүн қурбанлиққа берип, барлиқ майланған кишиләрниң асмандики һаятқа еришишигә йол ачти. Асмандики мукапатиға еришиши үчүн уларму җисманий тенидин айрилиши керәк (Ибр. 10:19, 20; Кор. 1-х. 15:50). w23.10 28-б., 13-абз.