Июль

Әйса ейтқан вә қилған барлиқ ишлирида Атисиниң ой-пикри вә һис-туйғулирини мукәммәл әкс әттүргән (Йоһ. 14:9). Әйсаниң мөҗүзилиридин немини үгинәләймиз? Әйса вә униң Атисиниң бизгә болған сөйгү-муһәббити чоңқур. Әйса йәр йүзидә болғанда, мөҗүзә көрситиш күчини ишлитип, кишиләрниң азап-оқубәтлирини азайтиш арқилиқ уларға болған чоңқур сөйгү-муһәббитини көрсәткән. Бир қетим икки қарғу киши униңдин ярдәм сориған (Мәт. 20:30—34) Диққәт қилсиңиз, Әйса уларға ич ағритип, уларни сақайтқан. Мошу йәрдә ишлитилгән грек тилидики пейил адәмниң ичидин күчлүк һисдашлиқ қилип, рәһим-шәпқәт көрсәткәнлигини билдүриду. Шундақ күчлүк ич ағритиш һис-туйғуси Әйсани кишиләргә меһир-муһәббәт көрситишкә дәвәт қилғачқа, у ач қалғанларни тойғузған вә махав кесили болған бир кишини сақайтқан (Мәт. 15:32; Марк 1:41). Биз шуниңға ишинәләймизки, рәһим-шәпқәтлик Йәһва Худа вә Униң Оғлиниң бизгә болған сөйгү-муһәббити чоңқур вә улар азап-оқубәтлиримизни көргәндә азаплиниду (Луқа 1:78; Пет. 1-х. 5:7). Улар инсанийәт чекиватқан азап-оқубәт вә налә-пәриятни йоқ қилишни чоқум тәқәзалиқ билән күтиватиду. w23.04 3-б., 4, 5-абз.

Биз бәзи әмәлий қәдәмләрни бассақ, Шәйтанниң бу дуниясида кәң умумлашқан ой-пикир вә идеяләрни оқуш яки аңлаштин өзүмизни елип қечиш үчүн, қолумиздин келишичә тиришчанлиқ көрситәләймиз. Муқәддәс китапни оқуш вә үгиниш арқилиқ зеһнимизни пайдилиқ, сағлам ой-пикир билән толдуралаймиз. Ибадәт жиғилишлириға қатнишиш вә вәз хизмитигә чиқиш һәм ой-пикримизни қоғдайду. Униңдин башқа, Йәһва биз көтирәлмигидәк синақларға бизни дучар қилмайдиғанлиғи һәққидә вәдә бериду (Кор. 1-х. 10:12, 13). Ахирқи заманниң бу қийин күнлиридә, Йәһваға садиқ қелиш үчүн һәрбиримиз, болупму һазир, көпирәк дуа қилишимиз керәк. Йәһва ич бағримизни Униңға төкүшимизни халайду (Зәб. 62:8). Йәһвани мәдһийиләп, Униң қилған барлиқ ишлири үчүн миннәтдарлиқ билдүрүң. Вәз хизмитидә җасарәтлик болуш үчүн, Униңдин ярдәм сораң. Һәрқандақ қийинчилиққа бәрдашлиқ бериш вә дуч кәлгән һәрқандақ аздурулушқа қарши туруш үчүн ярдәм сораң. Һечким яки һечнәрсиниң Йәһваға давамлиқ дуа қилишиңизға тосқунлуқ қилишиға йол бәрмәң. w23.05 7-б., 17, 18-абз.

Немә үчүн биз җамаәт жиғилишлириға қатнишимиз? Униң әң асасий сәвәви — Йәһвани мәдһийиләш (Зәб. 26:12; 111:1). Жиғилишларға қатнишиш арқилиқ бу қийин күнләрдә бир-биримизни илһамландуримиз (Сал. 1-х. 5:11). Қолумизни көтәргәндә вә җавап бәргәндә, Йәһвани мәдһийиләш вә қериндашларға илһам беришкә өз һәссимизни қошумиз. Бирақ биз қол көтирип, ой-пикримизни ейтқанда, дуч келидиған икки қийинчилиқ болуши мүмкин. Ой-пикримизни баян қилиштин әнсирәп қорқушимиз мүмкин. Яки болмиса, ой-пикримизни баян қилишни халаймиз, амма үмүт қилғандәк бизни соримаслиғи мүмкин. Шундақ вәзийәтләрдә бизгә немә ярдәм бериду? Әлчи Паул чоқум бир-биримизгә илһам беришкә әһмийәт беришимизниң зөрүрлигини ейтқан. Иман-етиқадимизни көрситидиған аддий җавапларни бәргәндә, башқиларға илһам берәләйдиғанлиғимизни есимиздә тутсақ, өзүмизни әркинирәк тутуп, қол көтирип җавап бериштин қорқмаймиз. Әгәр дайим биздин соримиса, башқиларниң җавап бериш пурситигә еришкинидин хошал болалаймиз (Пет. 1-х. 3:8). w23.04 20-б., 1—3 абз.

Падиша шундақ бир елан җакалиған еди. Тәхминән 70 жил Бабилда әсирликтә яшиған йәһудийлар өз жути Исраилға қайтип кетиши үчүн азат қилинди (Әзра 1:2—4). Буни пәқәт Йәһва Худала әмәлгә ашуралиған. Чүнки бабиллиқлар адәттә әсиргә алған кишиләрни қоюп бәрмигән (Йәшая 14:4, 17). Лекин Бабил ағдурулуп, йеңи һөкүмран йәһудийларниң кетишигә рухсәт қилғанлиғи ейтилған. Һәрбир йәһудий, болупму аилә башлиқлириниң бир қарар чиқиришиға тоғра кәлгән: Бабилдин кетиш яки шу йәрдә қелип яшаш. Бәлким, бу қарарни чиқириш асанға чүшмигән. Яшанған кишиләрниң бу узун сәпәрни қилиши асан әмәс еди. Йәнә нурғун йәһудийлар Бабилда туғулғачқа, бу улар үчүн бирдин-бир тонуш жут болуп, Исраил зимини ата-бовилириниң жути еди. Қаримаққа, бәзи йәһудийлар Бабилда наһайити бейип утуқ қазанған. Шуңа, улар азадә өйлири яки сода-сетиқ тиҗарәтлирини ташлап, натонуш бир йәргә берип, маканлишишни қийин көргән болуши мүмкин. w23.05 14-б., 1, 2-абз.

Худаниң Сөзи сизни давамлиқ чидамчан, көйүмчан вә меһир-муһәббәтлик болушқа дәвәт қилиду. Луқа 21:19-айәттә мундақ йезилған: «Силәр җениңларни тәқабиллиқ [сәвир-тақәт] билән сақлап қалисиләр». Колосилиқларға 3:12-айәттә (ЙД) болса: «Меһир-шәпқәт. . . билән кийиниңлар»,— дәп йезилған. Салоникилиқларға 1-хәт 4:9, 10-айәтләрдә мундақ сөзләр бар: «Силәр өзәңлар Худа тәрипидин бир-бириңларни сөйүшкә үгитилгән. . . Бирақ, қериндашлар, буни техиму толуқ йосунда қилишқа үндәймиз». Бу айәтләрниң һәммиси аллиқачан чидамчан, көйүмчан вә меһир-муһәббәт көрсәткән шагиртларға қаритилған. Шундақтиму улар бу пәзиләтләрни давамлиқ йетилдүрүши зөрүр еди. Бизму чоқум шундақ қилишимиз керәк. Биринчи әсирдики Мәсиһ әгәшкүчилири әшу һәрбир пәзиләтни қандақ нәмаян қилғанлиғини муһакимә қилиш шундақ қилишиңизға ярдәм бериду. Әшу шагиртларни қандақ үлгә қилалайдиғанлиғиңизни көрисиз вә өзүңизниң дәһшәтлик чоң балаю апәткә тәйяр турғанлиғиңизни тәкшүрәләйсиз. Шундақ болғанда, дәһшәтлик чоң балаю апәт башланғанда, сиз қандақ бәрдашлиқ беришини үгинисиз вә давамлиқ чидамчан болушқа қәтъий бәл бағлайсиз. w23.07 2, 3-б., 4, 8-абз.

Мәйли биз мәсиһ қилинған топқа яки башқа қойлар топиға тәвә болайли, давамлиқ «Муқәддәс йолида» жүрүшимиз керәк. Чүнки У бизни кәлгүсидә Падишалиқ елип келидиған бәрикәтләргә йетәкләйду (Йоһ. 10:16). 1919-жилдин буян миллионлиған әр-аяллар вә балилар Бүйүк Бабилдин, йәни дунияниң сахта дин империясидин айрилип, көчмә мәнадики «Муқәддәс йол» билән сәпәр қилишқа башлиди. Йәһудийлар Бабилдин айрилғанда, Йәһва уларниң йолидики тосалғуларни йоқ қилған (Йәшая 57:14). Ундақта һазирқи күндики «Муқәддәслик йолчу»? 1919-жилидин нәччә йүз жил авал Йәһва Өзидин әйминидиған кишиләрни қоллинип, башқиларниң Бүйүк Бабилдин чиқишиға ярдәм бәргән (Йәшая 40:3ни селиштуруң). Улар зөрүр болған көчмә мәнадики йол тәйярлаш ишини қилған. Нәтиҗидә, сәмимий жүрәклик кишиләрниң Бүйүк Бабилдин айрилип, Йәһва әслигә кәлтүрүватқан пак ибадәткә, йәни роһий җәннәткә киришигә имканийәт яритилған. w23.05 15, 16-б., 8, 9-абз.

Йәһва бизниң хошал-хорамлиқ ичидә өз ихтияримиз билән хизмәт қилишимизни халайду (Кор. 2-х. 9:7). Шундақ екән, арзу-истигимиз болмиса, давамлиқ роһий мәхсәткә йетиш үчүн тиришишимиз керәкму? Әлчи Паулниң мисалини көрүп бақайли. У мундақ дәйду: «Тенимни қамчилап, уни қулдәк назарәт қиливатимән» (Кор. 1-х. 9:25—27). Паул тоғра иш қилиш үчүн өзини мәҗбурлиған. Һәтта Йәһва халиған ишларни қилиш истиги болмиған вақиттиму, у өзини шундақ қилишқа мәҗбурлиған. Шундақ вәзийәттә Паулниң қилған ибадәтлирини Йәһва қобул қилғанму? Әлвәттә! У униң көрсәткән тиришчанлиғини мукапатлиған (Тим. 2-х. 4:7, 8). Арзу-истигимиз болмиған чағдиму, мәхситимизгә йетиш үчүн давамлиқ тиришайли. Йәһва Худа көрсәткән тиришчанлиғимиздин хурсән болиду. Бәлким, биз қиливатқан ишимизни һемишә яхши көрмәймиз, амма қийин болсиму, уни Йәһвани сөйгинимиз үчүн қилсақ, У буни билиду вә хошал болиду. Йәһва худди Паулни бәрикәтлигәндәк, бизниңму тиришчанлиғимизни бәрикәтләйду (Зәб. 126:5). Йәһваниң бәрикәтлиригә еришкәндә, һәтта арзу-истигимизниң күчәйгәнлигини һис қилимиз. w23.05 29-б., 9, 10-абз.

Әлчи Паул Йәһваниң күнидә аман қалмайдиған кишиләрни ухлап ятқан кишиләр билән селиштурған. Улар әтрапида немә иш болуватқанлиғи вә вақитниң қандақ өтүватқанлиғидин хәвәрсиз. Шуңлашқа улар қандақ муһим иш йүз бериватқанлиғини вә униңға қандақ инкас қайтурушни билмәйду. Бүгүнки күндә көпинчә кишиләр роһий җәһәттин ухлаватиду (Рим. 11:8). Улар ахир заманда яшаватқанлиғимиз вә чоң балаю апәт пат йеқинда келидиғанлиғи тоғрисидики дәлил-испатларға пәрва қилмайду (Пет. 2-х. 3:3, 4). Бирақ биз үчүн сәгәк туруш күндин-күнгә муһим болуватиду (Сал. 1-х. 5:6). Шуңа биз чоқум тинч-хатирҗәм вә муқим роһий кәйпиятта болушимиз керәк. Немишкә? Чүнки биз бүгүнки күндики сәясий вә иҗтимаий мәсилиләргә арилишип қалмаслиғимиз керәк. Йәһваниң күни йеқинлашқансири, бу мәсилиләрдә бир тәрәпни таллаш бесими күчийиду. Шундақтиму, биз қандақ инкас қайтуруш тоғрилиқ ғәм-әндишә қилмаслиғимиз керәк. Худаниң муқәддәс роһи бизниң тинч-хатирҗәм вә муқим роһий кәйпиятни сақлап, дана қарарларни чиқиришимизға ярдәм берәләйду (Луқа 12:11, 12). w23.06 10-б., 6, 7-абз.

Шимшон дегән исимни аңлиғанда, оюңизға ким келиду? Бәлким, униң нәқәдәр күчлүк адәм екәнлиги тоғрилиқ ойлайсиз. Әмәлийәттә, шундақ күчлүк бир киши болған. Лекин у бир натоғра қарар чиқирип, ечинарлиқ ақивәткә қалған. Буниңға қаримастин, Йәһва Худа униң садақәтмәнлигигә диққәт қаритип, бизниң пайдимиз үчүн бу вақиәләрни Өз Сөзи болған Муқәддәс китапқа яздурған. Йәһва Худа Өзиниң таллиған хәлқи исраилларға ярдәм бериш үчүн Шимшонни қоллинип, әҗайип ишларни қилған. Шимшон өлүп нәччә йүз жиллар өткәндә, Йәһва әлчи Паулни Шимшонниң исмини иман-етиқади күчлүк кишиләр қатариға қошуп йезишқа дәвәт қилған (Ибр. 11:32—34). Шимшонниң үлгиси бизгә илһам бериду. У һәтта қийин вәзийәтләрдиму Йәһваға таянған. Униң үлгисидин үгинәләймиз вә илһам алалаймиз. w23.09 2-б., 1, 2-абз.

Биз Йәһваға дуа қилип, дайим өз ғәм-әндишилиримиз тоғрилиқ ейтип бериш арқилиқ чидамчанлиғимизни күчәйтәләймиз (Сал. 1-х. 5:17). Сиз бәлким һазирниң өзидә еғир синаққа дуч кәлмигәнсиз. Шундақ болсиму, көңлиңиз йерим болғанда, қаймуқуп немә қилишни билмәй қалғанда яки бесим һис қилғанда, Худадин ярдәм сорамсиз? Әгәр һазир күндилик турмушта дуч келиватқан қийинчилиқлар үчүн дайим Худадин ярдәм сорисиңиз, кәлгүсидә техиму чоңирақ қийинчилиқларға дуч кәлгәндә, һеч иккиләнмәйла, Униңдин ярдәм сорайсиз. Шундила Униң сизгә қачан вә қандақ ярдәм беридиғанлиғини ениқ билидиғанлиғиға ишәнчиңиз камил болиду (Зәб. 27:1, 3). Бүгүнки күндә синақларға бәрдашлиқ бәрсәк, кәлгүсидики дәһшәтлик чоң балаю апәткә бәрдашлиқ берәлишимиз мүмкин (Рим. 5:3). Немә үчүн шундақ дейәләймиз? Нурғун қериндашлиримиз һәр қетим еғир вәзийәтни баштин өткүзгәндин кейин өзлириниң йәнә башқа еғир синаққа бәрдашлиқ берәлигәнлигини көрүп йәткән. Чидамчанлиқ уларни тавлиған вә уларниң Йәһваниң өзлиригә ярдәм беришкә тәйяр екәнлигигә болған ишәнчисини күчәйткән. Улар Йәһваға ишәнгәчкә, кейинки синаққа бәрдашлиқ берәләйду (Яқуп 1:2—4). w23.07 3-б., 7, 8-абз.

Йәһваниң кәмтәрлиги вә көйүмчанлиғи Уни әқил-парасәтлик болушқа үндәйду. Мәсилән, Йәһва Содомдики рәзил кишиләрни йоқатмақчи болғанда, Униң кәмтәрлиги ениқ аян болған. Йәһва пәриштилири арқилиқ һәққаний киши Лутқа тағлиқ районға қечишни буйриған. Лут шу йәргә бериштин қорққан. Шуңа у өз аилисидикилири билән Йәһвадин Зоар дегән кичик шәһәрдә паналинишқа рухсәт қилишни өтүнгән. Бу шәһәр вәйран қилинишқа һөкүм қилинған еди. Йәһва Худа Луттин Өзи буйриғандәк қилишини қәтъий тәләп қилса болатти. Бирақ У Лутниң өтүнүшини нәзәргә елип, әшу кичик шәһәрни вәйран қилмиған (Ярит. 19:18—22). Узун әсирләрдин кейин Йәһва Нинәвәһ шәһириниң хәлқигиму рәһим қилған. У Юнус пәйғәмбәрни әвәтип, шәһәрни вә униң рәзил хәлқини пат арида йоқ қилидиғанлиғини елан қилған. Бирақ хәлиқ товва қилғанда, Йәһва уларға ич ағритип, шәһәрни вәйран қилмиған (Юнус 3:1, 10; 4:10, 11). w23.07 21-б., 5-абз.

Йәһоаш падишаниң мисалидин қандақ савақ алалаймиз? У йенида тирәп туридиған тирәк яғачқа тайинидиған йилтизи тейиз дәрәққә охшаш болған. Йенида тирәк яғач Йәһоядаһ йоқ болғанда, һәқиқәттин үз өргәнләрниң шамили чиққанда, Йәһоаш йилтизидин қомурулуп, Йәһваға садақәтсизлик қилған. Бу мисал бизгә шуни ениқ көрситип беридуки, Йәһвадин әйминишимиз һәргизму аилә әзалиримиз яки җамаәттә башқиларниң биз үчүн яхши үлгә қалдурушиға бағлиқ әмәс. Биз Худа билән йеқин мунасивәттә болуш үчүн чоқум Униңға болған сөйгү-муһәббитимизни вә һөрмитимизни техиму күчәйтип, дайим тәтқиқ қилип үгиниш, чоңқур ойлиниш вә дуа қилиш арқилиқ әйминиш ичидә Худаға садиқ қелишимиз керәк (Йәр. 17:7, 8; Кол. 2:6, 7). Йәһва биздин көп нәрсини тәләп қилмайду. Вәз 12:13-айәттә Униң биздин немә тәләп қилидиғанлиғи хуласә қилинған: «Һәқиққий Худадин қорқиң һәм Униң вәсийәтлирини орунла. Мана мошу адәм балиси үчүн әң муһим тәләп». Биз Худадин қорқсақ, кәлгүсидә қандақ синақларға дуч кәлмәйли, садақәтмәнлигимиздә чиң туралаймиз. Һечқандақ нәрсә Йәһва билән болған достлуғимизға зиян йәткүзәлмәйду. w23.06 19-б., 17—19 абз.

5-айәт «Тәхттә Олтарғучиниң» сөзлири билән башлиниду (Вәһ. 21:5а). Мошу сөзләр интайин алаһидә, чүнки у Вәһий китавида Йәһваниң Өзи сөзлигән үч вақиәниң бири. Шуңа, бу капаләтни күчлүк пәриштә, һәтта өлүмдин тирилгән Әйса әмәс, бәлки Йәһва Худаниң Өзи бәргән. Мошу һәқиқәт униңдин кейинки сөзләрниң ишәнчлик екәнлигини көрситиду. Немә үчүн? Чүнки Йәһва «ялған ейталмайдиған» Худа (Тит. 1:2). Бу Вәһий 21:5, 6-айәтләрдики сөзләрниң чоқум әмәлгә ашидиғанлиғини тәстиқләйду. «Мана» дегән сөзни муһакимә қилип көрүң. Грекчә «мана» дәп тәрҗимә қилинған сөз Вәһий китавида қайта-қайта ишлитилгән. Кейин Худаниң мону сөзлири йезилған: «Мән һәммә йеңи нәрсини яритиватимән». Йәһва Худа бу өзгиришләрни келәчәктә қилсиму, вәдисини чоқум әмәлгә ашуридиғанлиқтин, У бу вақиәләр худди аллиқачан йүз бәргәндәк сөзләйду (Йәшая 46:10). w23.11 3, 4-б., 7, 8-абз.

Әлчи Петрус өз камчилиғи билән күрәш қилишқа тиришқан. Бирнәччә мисални көрүп бақайли. Әйса Муқәддәс китаптики бәшарәтләрниң әмәлгә ешиши үчүн өзиниң азаплинип өлидиғанлиғини чүшәндүргәндә, Петрус буниңға қарши чиққан (Марк 8:31—33). Шундақла, Петрус башқа әлчиләр билән кимниң әң улуқ екәнлиги тоғрисида қайта-қайта талаш-тартишларни қилишқан (Марк 9:33, 34). Әйсаниң өлүмидин авалқи күни кечидә Петрус алдирақсанлиқ билән бир кишиниң қулиғини чепивәткән (Йоһ. 18:10). Йәнә шу ахшими Петрус қорқуп кәткәчкә, үч қетим өзиниң дости Әйсадин тенип, уни тонумайдиғанлиғини ейтқан (Марк 14:66—72). Шуниңдин кейин Петрус қаттиқ жиғлиған еди. Әйса қаттиқ үмүтсизләнгән әлчисидин ваз кәчмигән еди. У тирилгәндин кейин Петрусқа сөйгү-муһәббитини көрситишкә пурсәт бәргән. Әйса Петрусни өз қойлириниң падичиси сүпитидә кәмтәрлик билән хизмәт қилишқа буйриған (Йоһ. 21:15—17). Петрус Әйсаниң ейтқанлирини орунлашқа тәйяр болған. Петрус Әллигинчи күн мәйримидә Йерусалимда муқәддәс роһ билән майланғанларниң арисида болған. w23.09 22-б., 6, 7-абз.

Әлчи Петрус ақсақалларни Худаниң падилиридин көңүл бөлүшкә үндигән (Пет. 1-х. 5:1—4). Әгәр сиз ақсақал болсиңиз, қериндашларни чин қәлбидин яхши көридиғанлиғиңизни вә уларниң яхши падичиси болушни халайдиғанлиғиңизни билимиз. Бирақ бәзидә бу вәзипини орунлаш үчүн өзүңизни алдираш яки ерип чарчиғандәк һис қилишиңиз мүмкин. Шундақ вәзийәттә немә қилалайсиз? Ғәм-әндишилириңизни Йәһваға ейтип, ич-бағриңизни төкүп бериң. Петрус мундақ дәп язған: «Ким хизмәт қилса, Худа бәргән күчкә тайинип, хизмәт қилсун» (Пет. 1-х. 4:11). Етиқатчи қериндашлар бу дунияда толуқ һәл қилғили болмайдиған қийинчилиқларға дуч келиши мүмкин. Амма шуни есиңиздә тутуңки, Баш падичимиз Әйса Мәсиһ уларға сиздинму яхширақ ярдәм берәләйду. У пәқәт бүгүнки күндила әмәс, йеңи дунияда шундақ қилалайду. Худа ақсақаллардин қериндашларни сөйүшни, йәни Худаниң падилиридин ғәмхорлуқ қилишини вә уларға үлгә болушини күтиду. w23.09 29, 30-б., 13, 14-абз.

Биз инсанларниң тәпәккүр қилишиға мураҗиәт қилиштин сақлинишимиз керәк. Әгәр ишларға инсаний нуқтәий нәзәри билән қарисақ, Йәһваниң қанунлириға сәл қарашқа башлишимиз мүмкин (Кор. 1-х. 3:19). Бу дунияниң даналиғи һемишә инсанларниң Худаға итаәтсизлик қилишиға тәсир қилиду. Пәргам вә Тиятирадики аз қисим бир Мәсиһ әгәшкүчилири әшу шәһәрләрдә көп учрайдиған бутпәрәслик вә әхлақсиз көзқарашларни қобул қилған. Һәр икки җамаәтниң җинсий әхлақсизлиққа йол қойғанлиғи үчүн Әйса уларға күчлүк нәсиһәт бәргән (Вәһ. 2:14, 20). Бүгүн биз хата көзқарашларни қобул қилиш бесимиға дуч келимиз. Аилә әзалиримиз яки тонушлиримиз бизни өз һис-туйғулиримизға қулақ селип, Йәһваниң қанунини бузушқа дәвәт қилиду. Мәсилән, улар бизгә әхлақий паклиқни сақлашниң муһим әмәслигини, Муқәддәс китапниң әхлақий өлчәмләрниң аллибурун конирап, вақти өткәнлигини ейтиши мүмкин. Бәзи чағларда биз Йәһваниң бәргән көрсәтмилири анчә ениқ әмәс дәп ойлишимиз, һәтта йезилғанларниң сиртидики ишларни қилишқа езиқтурулишимиз мүмкин (Кор. 1-х. 4:6). w23.07 16-б., 10, 11-абз.

Әйсаниң аписи Мәрийәм күч-мәдәткә муһтаҗ болған. Униң техи бала беқиш тәҗрибиси йоқ еди, амма у келәчәктә Мәсиһ болидиған балиға ғәмхорлуқ қилиши керәк еди. Һечқачан җинсий мунасивәттә болмиған Мәрийәм болғуси ери Йүсүпкә буларниң һәммисини қандақ чүшәндүриду? (Луқа 1:26—33). Мәрийәм күчкә қандақ еришкән? У башқилардин ярдәм сориған. Мәсилән, у Җәбраил пәриштидин бу вәзипә тоғрисида техиму көпирәк мәлуматларни ейтип беришини сориған (Луқа 1:34). Шуниңдин узун өтмәй, у Йәһудийәниң тағлиқ йезисидики туққини Елизабетни йоқлап барған. Нәтиҗидә, Елизабет Мәрийәмни махтиған вә муқәддәс роһқа толуп, Мәрийәмниң қосиғидики оғул һәққидики илһам-мәдәт беридиған Йәһвадин кәлгән бәшарәтни ейтип бәргән (Луқа 1:39—45). Мәрийәм Йәһваниң «Өз қоли билән қудрәтлик ишларни» қилғанлиғини ейтқан (Луқа 1:46—51). Йәһва Худа Җәбраил вә Елизабет арқилиқ Мәрийәмни күчләндүргән. w23.10 14, 15-б., 10—12 абз.

Аз сандики, йәни 144 000 Әйса Мәсиһниң шагирти муқәддәс роһ билән майланған болуп, асманда Мәсиһ билән роһанийлар болуп хизмәт қилиду. Улар Яратқучи Йәһва билән алаһидә мунасивәттә болиду (Вәһ. 14:1). Муқәддәс чедирдики Муқәддәс җай майланған етиқатчиларниң йәр йүзидә болғанда Йәһва Худа билән болидиған алаһидә мунасивитигә символ қилиниду (Рим. 8:15—17). Әң муқәддәс җай Йәһва маканлишидиған асманға символ қилиниду. Муқәддәс җай билән Әң муқәддәс җайни бир биридин айрип турған «пәрдә» болса, Әйсаниң җисманий тенигә символ қилинған. У йәр йүзидә болғанда, униң тени асманға чиқип роһий ибадәтханиниң баш роһанийси сүпитидә хизмәт қилишқа йол бәрмигән. Әйса өз тенини инсанлар үчүн қурбанлиққа берип, барлиқ майланған кишиләрниң асмандики һаятқа еришишигә йол ачти. Асмандики мукапатиға еришиши үчүн уларму җисманий тенидин айрилиши керәк (Ибр. 10:19, 20; Кор. 1-х. 15:50). w23.10 28-б., 13-абз.

Әпрайимлиқлар уни тәнқит қилғанда, Гидеон аччиқланмай, мулайимлиқ билән җавап қайтурған (Һак. 8:1—3). У уларниң ағринишлириға қулақ селип, меһрибанлиқ билән сөзләш арқилиқ өзиниң кәмтәрлигини көрсәткән. Шуниң билән әпрайимлиқлар аччиқлирини бесивалған. Дана ақсақаллар тәнқит қилинғанда, әстаидиллиқ билән аңлап, вә мулайимлиқ билән җавап бериш арқилиқ Гидеонни үлгә қилиду (Яқуп 3:13). Шуниң билән улар җамаәтниң инақ-иттипақлиғиға өз һәссисини қошиду. Гидеон Мидианни мәғлуп қилғанда, башқилар уни махтиған. Амма у барчә шан-шәрәпни Йәһваға бәргән (Һак. 8:22, 23). Вәзипигә тәйинләнгән кишиләр Гидеонни қандақ үлгә қилалайду? Улар өзлириниң қилған ишлири үчүн шан-шәрәпни Йәһваға берәләйду (Кор. 1-х. 4:6, 7). Мәсилән, бир ақсақал өзиниң тәлим бериш қабилийити үчүн махташларға еришкән болса, у тәлимләрниң мәнбәси болған Худаниң Сөзи яки Йәһваниң тәшкилати тәминлигән тәрбийиләшләр үчүн миннәтдар екәнлигини билдүрәләйду. Ақсақал өзиниң тәлим бериш усули билән Йәһваға шан-шәрәп кәлтүрәмду яки пәқәтла кишиләргә чоңқур тәсир қалдурамду? Мошу соаллар һәққидә ойлап бақса болиду. w23.06 4-б., 7, 8-абз.

Әгәр дуада сориған нәрсилиримизгә дәрһал еришәлмисәк, өзүмиздин мундақ соални сорап көрсәк болиду: «Мән сориған нәрсиләр Худаниң ирадисигә мас келәмду?» Биз һемишә өзүмизгә неминиң пайдилиқ екәнлигини билимиз дәп ойлаймиз. Амма биз сориған нәрсиләр биз үчүн пайдилиқ болмаслиғи мүмкин. Мәсилән, бир қийинчилиқниң һәл қилиниши тоғрилиқ дуа қиливатимиз дәйли, бирақ биз сориғандинму яхширақ һәл қилишниң йоли бар болуши еһтимал. Бәлким, сориғанлиримиз Йәһваниң ирадисигә мас кәлмәйду (Йоһ. 1-х. 5:14). Йәһвадин балисиниң һәқиқәт йолида қелишини сориған ата-аниниң мисалини көрүп бақайли. Бу өтүнүш Худаниң ирадисигә мувапиқ болсиму, Йәһва һечкимни Униңға хизмәт қилишқа мәҗбурлимайду. Яратқучимиз Униңға ибадәт қилиш кишиниң шәхсән таллиши болғанлиғини халайду (Қ. шәр. 10:12, 13; 30:19, 20). Шуңа, ата-анилар Йәһвадин балисиниң һәқиқәттә турушини әмәс, балисиниң жүригигә тәсир қилип, Худани сөйүшкә вә Униң билән дост болушиға дәвәт қилишта ярдәм соралайду (Пәнд н. 22:6; Әфәс. 6:4). w23.11 21-б., 5-абз.; 23-б., 12-абз.

Башқиларға илһам-мәдәт бериш немә үчүн сөйгү-муһәббитимизни көрситишниң муһим бир йоли? Муқәддәс Язмиларни чүшәндүридиған бир китапта йезилғандәк, Паул ишләткән «тәсәлли» сөзиниң мәнаси «башқа бири қаттиқ синаққа дуч кәлгәндә униң йенида туруп, илһам беришни» билдүриду. Шуңа, илһам-мәдәт бериш арқилиқ қийинчилиқта қалған қериндишимизниң туруп, давамлиқ һаятлиқ йолида меңишиға ярдәм беримиз. Һәр қетим қериндишимизға һәмра болуп, униңға тәсәлли бәрсәк, сөйгү-муһәббитимизни ипадиләймиз (Кор. 2-х. 7:6, 7, 13). Һисдашлиқ қилиш билән илһам-мәдәт бериш бир-биригә зич бағлинишлиқ. Көйүмчан киши башқиларға тәсәлли беришкә вә қандақ ярдәм керәклигини ениқлашқа тиришиду. Шуңа, алди билән биз ич ағритимиз, кейин илһам-мәдәт беримиз. Әлчи Паул буни чүшәндүрүп, Йәһва Худа һәққидә мундақ сөзләрни язған: У «рәһимдилликниң Атиси, һәм һәрқандақ тәсәллиниң Пәрвәрдигари» (Кор. 2-х. 1:3). w23.11 9, 10-б., 8—10 абз.

Барлиқ Мәсиһ әгәшкүчилири қийинчилиққа дуч келиду. Әлчи Паулниң мисалини көрүп бақайли. У Салоникидики етиқатчиларға мундақ дегән: «Биз силәр билән биллә болғанда, дәрт-һәсрәтләрни баштин кәчүрүдиғанлиғимиз тоғрисида ейтқан едуқ. . . бу әмәлгә ашти» (Сал. 1-х. 3:4). У йәнә Коринттики қериндашларға мундақ дегән: «Силәрни биз Асияда учрашқан дәрт-әләм тоғрисида хәвәрсиз қойғумиз кәлмәйду. Биз интайин қисилған вәзийәттә болдуқ — бу бизниң күчлиримиздин артуқ келип, һәтта биз тирик қелишимизни билмидуқ» (Кор. 2-х. 1:8; 11:23—27). Бизму бүгүнки күндә бәзи қийинчилиқларға дуч келимиз (Тим. 2-х. 3:12). Сиз Мәсиһниң әгәшкүчиси болғачқа, достлириңиз вә уруқ-туққанлириңиз сизгә қопаллиқ билән муамилә қиламду? Иш орниңизда ялған ейтмайдиғанлиғиңиз үчүн қийинчилиққа дуч келиватамсиз? (Ибр. 13:18). Өз үмүтүңиз һәққидә башқиларға ейтқанда, һөкүмәтниң қаршилиғиға дуч кәлдиңизму? Мәйли қандақ қийинчилиқларға йолуқушимиздин қәтъийнәзәр, Паул хошал болушимиз керәклигини ейтқан. w23.12 10, 11-б., 9, 10-абз.

Яқуп нурғун қийинчилиқларға бәрдашлиқ бәргән. Яқупниң икки оғли Шимон билән Лавий бу аилиниң намиға вә Йәһваниң исмиға дағ кәлтүргән. Яқупниң яхши көргән аяли Раһилә иккинчи балисини туққанда өлүп кәткән. Қаттиқ ачарчилиқ сәвәвидин, Яқуп қериған вақтида Мисир зиминиға көчүшкә мәҗбур болған (Ярит. 35:16—19; 37:28; 45:9—11, 28). Мошу һәртүрлүк қийинчилиқларға қаримай, Яқуп Йәһваға вә Униң вәдисигә болған ишәнчисини йоқатмиған. Вақти кәлгәндә, Йәһва Яқупқа өз рәһим-шәпқитини көрсәткән. Мәсилән, Йәһва Яқупни бәрикәтлигән. Яқуп Йүсүп билән қайта көрүшкәндә, Худаға қанчилик миннәтдар болғанлиғи һәққидә ойлап көрүң. Яқупниң Йәһва билән болған йеқин достлуғи синақларға оңушлуқ тәқабил турушиға ярдәм бәргән (Ярит. 30:43; 32:9, 10; 46:28—30). Әгәр бизму Йәһва билән йеқин достлуғимизни сақлисақ, күтүлмигән синақларға дуч кәлгәндә, әшу қийинчилиқларға оңушлуқ тәқабил туралаймиз. w23.04 15-б., 6, 7-абз.

Давут Зәбур 23-бапта Йәһваниң сөйгүси вә меһир-шәпқитигә қәтъий ишәнч бағлиғанлиғини ипадилигән. Давут падиша бу бапни язғанда, өзиниң Падичиси Йәһва билән болған күчлүк риштини тәсвирлигән. Давут падиша өз Худасиға толуқ таянғачқа, Униң йол-йоруғиға бойсунған. Мошу йол-йоруққа әгишип, өзини бехәтәр һис қилған. Давут өмүр бойи Йәһва Худаниң өзини сөйидиғанлиғини билгән. У немә үчүн мошуниңға шунчилик ишәнгән? «Мән муһтаҗлиқта болмаймән». Давут Йәһва Худаниң униңға ғәмхорлуқ қилип, керәклик һәммә нәрсиләрни тәминләйдиғанлиғини көргән. Униңдин башқа, Давут Йәһва билән йеқин дост болуп, Униң илтипатиға еришкәнлигидин бәк хошал болған. Шуңа, Давут келәчәктә бешиға мәйли қандақ еғир күн чүшсун, Йәһваниң униңға ғәмхорлуқ қилип, барлиқ еһтияҗлиқ нәрсиләрни тәминләп беридиғанлиғиға ишәнгән. Давут Йәһваниң сөйгү-муһәббитигә күчлүк ишәнч бағлиғачқа, барчә ғәм-тәшвишлирини йеңәлигән. Шуниң үчүн униң көңли хатирҗәм болуп, у бәхит-саадәт вә қанаәт тапқанлиғини һис қилған (Зәб. 16:11). w24.01 29-б., 12, 13-абз.

Иккинчи дуния урушидин кейин нурғун дөләтләрдә мәлум дәриҗидә тинчлиқ вә әркинлик болғач, Йәһваниң хәлқи техиму кәң көләмдә қизғинлиқ билән вәз қилиш пурситигә еришкән. Әмәлийәттә вәз иши җанлинип ронақ тапқан. Бүгүнки күндә Рәһбәрлик кеңәшниң әзалири давамлиқ Мәсиһниң йолбашчилиғини издәватиду. Улар қериндашларға бәргән көрсәтмиләрниң Йәһва Худа вә Әйса Мәсиһниң көзқаришини әкс әттүрүшни халайду. Улар бу көрсәтмиләрни районға җавапкар ақсақаллар вә ақсақаллар арқилиқ җамаәтләргә йәткүзиду. Майланған ақсақаллар Мәсиһниң «оң қолида» (Вәһ. 2:1). Әлвәттә шу ақсақаллар мукәммәл әмәс вә хаталиқ өткүзиду. Муса пәйғәмбәр, Йәшуа вә әлчиләрму бәзидә охшаш хаталиқларни өткүзгән (Сан. 20:12; Йәшуа 9:14, 15; Рим. 3:23). Буниңдин шуни ениқ көрәләймизки, Әйса Мәсиһ еһтиятчанлиқ билән садиқ қул вә барлиқ ақсақалларни йетәкләп келиватиду. У бу ишни давамлаштуриду. Шуңлашқа, йетәкчилик қилишқа тәйинләнгәнләрниң көрсәтмилиригә ишинишимиз үчүн йетәрлик сәвәпләр бар. w24.02 23, 24-б., 13, 14-абз.

Бүгүнки күндә биз қизғинлиқ билән Йәһва һәққидә миннәтдарлиғимиз вә сөйгү-муһәббитимизни ипадиләйдиған сөзләрни қилиш арқилиқ Йәһвани хошал қилалаймиз. Биз вәз хизмитигә қатнашқанда, асасий мәхситимиз болса, инсанларниң Йәһва Худаға йеқинлишишиға вә уларниң көйүмчан Атимизни бизгә охшаш йеқин көрәлишигә ярдәм бериш екәнлигини әстин чиқармайли (Яқуп 4:8). Биз Муқәддәс китапниң Йәһвани қандақ тәсвирлигәнлигини кишиләргә көрсәткинимиздә, интайин хошал болдуқ. Чүнки униңда Йәһваниң сөйгү-муһәббити, адалити, әқил-парасити, күч-қудрити вә кишини Өзигә җәлип қилидиған башқа пәзиләтлири ашкарә қилинған. Униңдин башқа, биз Йәһвани мәдһийиләш вә Уни үлгә қилишқа тиришиш арқилиқ Уни хурсән қилимиз. Биз шундақ қилғинимизда, бу рәзил дунияда башқилардин пәриқлиқ болуп көрүнимиз. Кишиләр бизниң башқилардин пәриқлинип туридиғанлиғимизға диққәт қилиши вә буниң сәвәви тоғрилиқ ойлиниши мүмкин (Мәт. 5:14—16). Күндилик турмушимизда башқилар билән алақидә болғанда, бәлким, биз уларға өзүмизниң немә үчүн башқилардин пәриқлинидиғанлиғимизни чүшәндүрүп берәләймиз. Нәтиҗидә, сәмимий кишиләр Худайимизға йеқинлашқандәк һис қилиду. Биз мошу усуллар билән Йәһвани мәдһийилигәндә, Униң көңлини хурсән қилимиз (Тим. 1-х. 2:3, 4). w24.02 10-б., 7-абз.

Роһий җәһәттин йетилиш үчүн турмушта керәклик маһарәтләрни йетилдүрүшиңиз керәк. Улар җамаәттә мәсъулийәтни үстиңизгә елишиңизға, өзүңизни яки аилиңизни беқиш үчүн иш тепишиңизға вә башқилар билән яхши мунасивәт орнитишиңизға ярдәм бериду. Мәсилән, яхши оқуш вә йезишни үгиниң. Муқәддәс китапта бәхитлик вә утуқлуқ адәм һәр күни вақит чиқирип, Худаниң Сөзини оқуйду вә чоңқур ойлиниду дәп йезилған (Зәб. 1:1—3). Һәр күни Муқәддәс китапни оқуш арқилиқ у Йәһваниң ой-пикир қилиш усулини билиду. Бу униң чоңқур ойлинишиға вә оқуғанлирини һаятида қоллинишиға ярдәм бериду (Пәнд н. 1:3, 4). Етиқатчи қериндашлар Муқәддәс китапқа асаслинип, тәлим вә мәслиһәт берәләйдиған бурадәрләргә муһтаҗ. Яхши оқуш вә йезишни билсиңиз, қериндашларниң иман-етиқадини күчәйтишигә ярдәм берәләйдиған нутуқларни вә җавапларни тәйярлалайсиз. Униңдин башқа, сиз етиқадиңизни күчәйтишкә вә башқиларни илһамландурушиңизға ярдәм беридиған хатириләрни язалайсиз. w23.12 26, 27-б., 9—11 абз.

Қорққан чағда Йәһваниң келәчәктә, Шәйтан йоқ қилинғанда, немиләрни қилидиғанлиғи тоғрилиқ ойлиниң. 2014-жилниң регионлуқ конгресста көрситилгән бир дада аилисидикиләр билән Тимотийға 2-хәт 3:1—5 айәтләрдики сүпәтләргә қариму-қарши йеңи дунияда қандақ ишлар йүз беридиғанлиғини муһакимә қилған. У мундақ деди: «Йеңи дунияда әң бәхитлик вақит болидиғанлиғини билгин. Адәмләр башқиларни яхши көридиған, роһий нәрсиләрни қәдирләйдиған, кичик пейил, мулайим, Худаға шән-шәрәп кәлтүридиған, ата-анисиға бойсунидиған, миннәтдар, вападар, аилисини яхши көридиған, башқилар билән асан тил тепишидиған, башқилар тоғрилиқ дайим яхши сөзләйдиған, өзини туталайдиған, мулайим, яхшилиққа амрақ, ишәнчлик, башқиларға йол қойидиған, кәмтәр, һөзүрлинишни әмәс, Худани яхши көридиған, вапалиқниң күчини етирап қилидиған болиду, мундақ кишиләрдин жирақ турмаң». Сиз җәннәттә һаятимиз қандақ болидиғанлиғини өйдикилириңиз яки қериндашлар билән муһакимә қилип турамсиз? w24.01 6-б., 13, 14-абз.

Муқәддәс китапта: «Йәһва Өз хәлқигә илтипатлиқ»,— дәп йезилған. Бу һәқиқәтни билиш көңлүмизни тәсәлли тапқузиду! (Зәб. 149:4) Лекин бәзи кишиләр гайида қаттиқ чүшкүнлүккә чүшүп: «Йәһва мәндин хурсәнму?»— дәп сорайду. Қедимий заманда Йәһваниң нурғунлиған садиқ хизмәтчилири шундақ ой-пикиргә қарши күрәш қилған (Сам. 1-яз. 1:6—10; Аюп 29:2, 4; Зәб. 51:11). Муқәддәс китап шуни ениқ көрсәткәнки, намукәммәл инсанлар Йәһваниң қобул қилишиға еришәләйду вә Уни хурсән қилалайду. Амма улар буниң үчүн чоқум Әйса Мәсиһкә ишиниши вә чөмдүрүлүштин өтүши керәк (Йоһ. 3:16). Биз бундақ қилғанда, гуналиримизға товва қилип, Худаниң ирадисини орунлашқа вәдә бәргәнлигимизни очуқ ашкарә көрситимиз (Әлч. 2:38; 3:19). Биз Йәһва билән йеқин дост болуш үчүн бу қәдәмләрни басқанда, Йәһва интайин хошал болиду. Биз пүтүн күчимиз билән өзүмизни беғишлиғанда, бәргән қәсимимизни орунлашқа тиришсақ, Яратқучи Йәһва биздин хурсән болиду вә бизни Өзиниң йеқин достлири дәп қарайду (Зәб. 25:14). w24.03 26-б., 1, 2-абз.

Һәтта һөкүмәтләр биздин вәз ейтишни тохтитишни тәләп қилса, биз биринчи әсирдики шагиртларни үлгә қилип, вәз ейтишни давамлаштуримиз. Йәһва Худа вәз хизмитимизни орунлашқа ярдәм қилидиғанлиғиға бизму ишинәләймиз. Шуңа, җасарәт вә әқил-парасәт сорап дуа қилиң һәм қийинчилиқларға бәрдашлиқ бериш үчүн Йәһвадин ярдәм сораң. Нурғунлиримиз тән-саламәтлигимиз начар яки һис-туйғулиримиз турақсиз болуш, йеқинлиримиздин айрилиш, турмуш шараитимиз қийин болуш, зиянкәшлик яки башқа қийинчилиқларға бәрдашлиқ берип келиватимиз. Тарқилишчан кесәлликләр вә урушларға охшаш нурғун ишлар бәрдашлиқ беришимизни техиму қийинлаштуриду. Худаға көңлүңиздикини пүтүнләй төкүп бериңлар. Худди йеқин достуңизға ейтқандәк, өзүңизниң һал-әһвалини, һис-туйғулирини сөзләп бериң. Шуниңға ишиниңки, Йәһва сизгә яр-йөләк болиду (Зәб. 37:3, 5). Давамлиқ дуа қилиш қийинчилиқларға бәрдашлиқ беришимизгә ярдәм бериду (Рим. 12:12). Йәһва Өзигә ибадәт қилғучиларниң немиләрни баштин кәчүридиғанлиғини билиду вә уларниң ярдәм үчүн қилған налә-пәрядлирини аңлайду (Зәб. 145:18, 19). w23.05 5, 6-б., 12—15 абз.

Биз муһим қарарларни чиқарғанда, авал «Йәһваниң ирадиси немидә екәнлигини» чүшиниш үчүн тиришишимиз, андин кейин Униң ирадисигә мувапиқ иш қилишимиз керәк (Әфәс. 5:17). Бизниң вәзийәткә мас келидиған Муқәддәс китап принциплирини издигинимиздә, әмәлийәттә шу ишқа қарита Худаниң көзқариши қандақ екәнлигини билишни халайдиғанлиғимизни көрситимиз. Кейин биз әшу принципларни әмәлий қоллансақ, техиму яхширақ қарар чиқиралаймиз. Дүшминимиз Шәйтан бизни бу дунияниң ишлири билән алдираш өтүшкә дәвәт қилиду. Шундақ болғанда, бизниң Худаға хизмәт қилишимиз үчүн вақтимиз йәтмәйду (Йоһ. 1-х. 5:19). Әгәр биз еһтият қилмисақ, асанла маддий нәрсиләрни, алий билим елишни яки ишта утуқ қазинишни Йәһваға хизмәт қилиштин жуқури орунға қоюшимиз мүмкин. Әгәр һәқиқәтән шундақ иш йүз бәрсә, бу бизниң мошу дунияниң көзқарашлириниң тәсиригә учриғанлиғимизни көрситиду. Әлвәттә, бу ишларниң өзи һечқандақ хата әмәс, амма улар һәргизму һаятимизда биринчи орунға өтүп қалмаслиғи керәк. w24.03 24-б., 16, 17-абз.