Луқа
1 Нурғунлири биз пүтүнләй ишәшлик болған вақиәләр баянатини қурушни қолға алғанлиқтин 2 һәм әң бешидин мошу вақиәләрниң гувачилири вә Худаниң хәвирини җакалиған хизмәтчилири болған кишиләр бизгиму улар тоғрилиқ ейтип бәргәнликтин, 3 мәнму һәммә нәрсини әң баштин тәпсилий қарап чиқип, тәртип бойичә саңа, наһайити һөрмәтлик Теофил, йезишқа қарар қилдим. 4 Сениң еғизчә ейтилип, йолға селинғиниңниң дәрһәқиқәт екәнлигидә тамамән ишинишиң үчүн буни яздим.
5 Йәһудийәниң падишаси Улуқ Һиродниң күнлиридә, Абия топиға мәнсүп Зәкәрия исимлиқ бир роһаний болған һәм униң Һарун қизлиридин Елизабәт исимлиқ аяли бар еди. 6 Уларниң иккилиси Рәббниң алдида һәққаний болғачқа, Йәһваниң барлиқ әмирлири һәм қанунлири бойичә нуқсансиз иш тутатти. 7 Лекин уларниң пәрзәнтлири болмиған, чүнки Елизабәт туғмас болуп, улар иккилиси яшинип қалған еди.
8 Бир күни Зәкәрия Худаниң алдида роһанийниң вәзипилирини орунлавататти. Сәвәви, у мәнсүп болған топниң новити кәлгәнликтин, 9 Йәһваниң муқәддәс җайиға кириш шәрипи униңға тегип, роһанийлиқ қаидилири бойичә хушпурақлиқ исриқни көйдүрүши керәк еди. 10 Исриқ көйдүрүлүватқан шу чағда барлиқ хәлиқ сиртта дуа қиливататти. 11 Шу вақитта Зәкәрияниң алдида Йәһваниң пәриштиси пәйда болди вә хушпурақ көйдүрүлүватқан қурбангаһниң оң тәрипигә турди. 12 Уни көргән Зәкәрия һодуқуп, қорқунучқа бөләнди. 13 Бирақ пәриштә униңға: «Қорқма, Зәкәрия, ялвуруш дуайиң иҗавәт билән аңланди. Аялиң Елизабәт саңа оғул туғуп бериду вә сән уни Йәһия дәп атайсән. 14 Сән хошал болуп шатлинисән һәм нурғунлири униң туғулғиниға хошал болиду, 15 чүнки у Йәһваниң көзидә улуқ болиду. Амма у һечқандақ шарап һәм башқа күчлүк ичимликләрни ичмәслиги керәк. У анисиниң қосиғидин тартип муқәддәс роһқа толиду 16 вә Исраил оғуллириниң көплирини Худайи Йәһваға қайтуриду. 17 Атиларниң жүрәклирини балилириға вә итаәтсизләрни һәққанийларниң даналиғиға қаритиш үчүн вә Йәһваға тәйярланған хәлиқни тәғдим қилиш үчүн, у Униң алдида Илиясниң роһи һәм күчи билән жүриду»,— деди.
18 Зәкәрия пәриштидин: «Мән қандақларчә буниңға ишинимән, чүнки мән қери, аялимму яш әмәс?»— дәп сориди. 19 Пәриштә җававән: «Мән Худаниң алдида турғучи Җәбраил. Мән мошу хуш хәвәрни аңлитишқа әвәтилдим. 20 Амма бәлгүләнгән вақитта орунлинидиған бу сөзлиримгә сән ишәнмигәнлигиңдин, тилиң тутулуп, мәзкүр ишлар йүз беридиған күнгичә сөзләлмәйсән»,— деди. 21 Шу вақитта хәлиқ Зәкәрияни күтүп туратти вә униң муқәддәс җайда кечикиватқиниға һәйран болушти. 22 У чиққанда улар билән гәп қилалмиди, шуниңдин улар униң ушбу җайда ғайә бир нәрсә көргәнлигини чүшәнди. У улар билән кекәч түрдә ишарәт арқилиқ сөзләшти. 23 Хизмәт қилиш күнлири түгигәндә, у өйигә кайтти.
24 Бираз вақиттин кейин униң аяли Елизабәт һамилдар болди вә өйидин бәш ай чиқмай: 25 «Йәһва мениң һалимға йәтти: У маңа нәзәр ташлап, адәмләр арисидики шәрмәндичилигимдин қутулдурди»,— деди.
26 Униң алтинчи ейида Худа Җәбраил пәриштини Җәлилийә өлкисидики Насирә шәһиригә, 27 Давутниң нәслидин болған Йүсүп исимлиқ киши билән вәдилишип қойған иппәтлик қизниң қешиға әвәтти. У қизниң исми Мәрийәм еди. 28 Униңға келип, пәриштә: «Салам саңа, илтипатқа муйәссәр болған қиз! Йәһва Худа сениң билән!»— деди. 29 Бу сөзләр уни чоңқур һаяҗанлиққа салди вә у бундақ саламниң мәнаси үстидин ойлашқа башлиди. 30 Шунда пәриштә униңға: «Қорқма, Мәрийәм. Сән Худаниң көзидә илтипат таптиң. 31 Сән һамилдар болусән һәм оғул туғисән, униң исмини Әйса, дәп қойисән. 32 У улуқ болиду вә Әң Алий Һөкүмранниң Оғли дәп атилиду. Йәһва Пәрвәрдигар униңға атиси Давутниң тәхтини әта қилиду. 33 У Яқупниң өйи үстидин мәңгү һакимдарлиқ қилиду һәм униң Падишалиғиниң чеки болмайду»,— деди.
34 Шу чағда Мәрийәм пәриштидин: «Мән техи әргә тәгмигән турсам, бу қандақ болуши мүмкин?»— дәп сориди. 35 Пәриштә униңға җававән: «Саңа муқәддәс роһ тәсир қилип, Әң Алий Һөкүмранниң күч-қудрити саңа сайә болуп чүшиду. Шуңа сән бошанғанни муқәддәс, Худаниң Оғли дәп атайду. 36 Мана, сениң туққиниң, туғмас дәп аталған Елизабәтму, өзиниң яшанған вақтида шундақла еғирбой вә ичидики оғли алтинчи айда. 37 Чүнки Пәрвәрдигар һечбир сөзини орунлимай қалмайду»,— деди. 38 Шунда Мәрийәм: «Мән Йәһваниң қули! Мениң билән һәммә нәрсә, сән ейтқандәк, болсун»,— деди. Шуниң билән пәриштә униң йенидин кәтти.
39 Андин Мәрийәм жиғилип, тағлиқ җайға, Йәһудийәниң бир шәһиригә барди. 40 У Зәкәрияниң өйигә кирип, Елизабәткә салам бәрди. 41 Елизабәт Мәрийәмниң салимини аңлиғанда, униң қосиғидики бовақ тәлпүнди һәм Елизабәт муқәддәс роһқа толди. 42 У жуқури авазда мундақ деди: «Аяллар ичидә мубарәкләнгәнсән вә қосиғиңдики балиму мубарәкләнгән! 43 Һакимдаримниң аниси маңа кәпту! Мундақ шан-шәрәпкә сазавәр болушқа мән ким шунчә? 44 Сениң салам сөзлириң қулиғимға киргәндә, қосиғимдики бовақ шатланғинидин тәлпүнди. 45 Ишәнгән қиз бәхитликтур, чүнки Йәһва униңға ейтқанлириниң барлиғи орунлиниду!»
46 Шунда Мәрийәм: «Җеним Йәһвани улуқлайду 47 һәм роһум Қутқузғучим Худа һәққидә шатланмақта, 48 чүнки У Өз қулиниң әрзимәслигигә нәзәр салди! Бундин кейин барлиқ әвлатлар мени бәхитлик дәп атайду, 49 чүнки қудрәтлик Тәңрим мениң үчүн бүйүк ишни әмәлгә ашурди. Униң исми муқәддәстур. 50 Әвлаттин-әвлатқичә У рәһимлигини Униңдин қорққанларға көрситиду. 51 У Өз қоли билән қудрәтлик ишларни қилди, тәкәббурларни тенитивәтти. 52 У һакимийити барларни тәхтләрдин ғулатти вә әрзимәсләрни көтәрди. 53 У ачларни бәрикәтләргә тойдурди, байларни болса, қуруқ қол қайтурди. 54 У Өзиниң вәдиси — әбәдий рәһимлик билдүрүшини әстә тутқанлиғини көрситиш үчүн, Өз хизмәтчиси Исраилға ярдәмгә кәлди, 55 йәни әҗдатлиримизға ейтқинидәк, Ибраһимға вә униң әвлатлириға кәлди»,— деди. 56 Мәрийәм Елизабәтниң йенида үч айчә туруп, андин өйигә қайтип кәлди.
57 Елизабәтниң бошинидиған вақти кәлди вә у оғул туғди. 58 Униң хошнилири вә уруқ-туққанлири Йәһваниң униңға зор рәһимлик билдүргәнлигини аңлап, униң билән тәң хошал болушти. 59 Сәккизинчи күни улар бовақни хәтнә қилишқа кәлди вә уни Зәкәрия дәп, атисиниң шәрипигә атимақчи болди. 60 Лекин униң аниси: «Яқ. Униң исми Йәһия болиду»,— деди. 61 Униңға улар җававән: «Уруқ-туққанлириңниң арисида бундақ исимлиқ һечким йоққу»,— дейишти. 62 Шу чағда кишиләр бовақниң атисидин ишарә арқилиқ балини қандақ атишини сорашти. 63 У тахтайчини сорап, униңда: «Униң исми — Йәһия», дәп язди. Барлиғи һәйран қелишти. 64 Шу дәқиқидә униң еғизлири ечилип, тили йешилип, у Худани мәдһийиләп сөзләшкә башлиди. 65 Шу вақитта улар билән хошнидарчилиқ қилған барлиғини қорқунуч басти һәм бу тоғрисида Йәһудийәниң тағлиқ өлкисидә сөзләшкә башлиди. 66 Буни аңлиған һәммәйлән: «Бу бовақ зади қандақ адәм болар?»— дәп ойлатти, чүнки Йәһваниң қоли униңда бар екәнлигини чүшинәтти.
67 Униң атиси Зәкәрия муқәддәс роһқа толуп, бәшарәт ейтқач мундақ деди: 68 «Исраилниң Худаси Йәһва мәдһийиләнсун, чүнки У Өз хәлқигә нәзәр салди вә униңға қутулдурушни бәрди! 69 У биз үчүн хизмәтчиси Давутниң өйидә қутқузулуш мүңгүзини көтәрди, 70 чүнки қедимий заманда яшиған муқәддәс пәйғәмбәрлириниң еғизи арқилиқ ейтқинидәк, 71 дүшмәнлиримиздин һәм бизни өч көрүдиғанлардин қутқузушни бәрди. 72 У әҗдатлиримизға вәдилигән рәһимдилликни көрситиду һәм Өзиниң муқәддәс келишимини әскә алиду. 73 Әҗдадимиз Ибраһимға бәргән қәсими бойичә 74 дүшмәнлиримизниң қолидин қутулдурғандин кейин, бизни Өзигә муқәддәс хизмәтни қорқумсиз атқурушимиз үчүн, шәрәпкә сазавәр қилиду. 75 Бу хизмәтни барлиқ күнлиримиздә Униң алдида вапалиқ вә һәққанийлиқ билән өткүзимиз. 76 Сени болса, оғлум, Әң Алий Һөкүмранниң пәйғәмбири дәп атайду, чүнки сән Йәһваниң алдида Униң йоллирини тәйярлаш үчүн маңисән. 77 Униң хәлқигә гуналарниң кәчүрүлүши арқилиқ қутқузуш хәвириниң мүмкинлигини җакалайсән. 78 Буни Рәббимизниң чоңқур ичи ағриши түпәйлидин қилисән. Мәзкүр һисдашлиққа нисбәтән таң бизни жуқуридин зиярәт қилиду, 79 қараңғулуқта һәм өлүмниң сайисида олтарғанларға йоруқлуқ бериш, аяқлиримизни течлиқ йолиға башлаш вә униңда бизни бәрикәтләш үчүндур».
80 Бала өсүп, муқәддәс роһ билән чиниқип, Исраилниң алдида намайән болуш күнигичә чөл-баяванда яшиди.