Вәһий
3 Сардис җамаитиниң пәриштисигиму мундақ яз: “Худаниң йәттә роһиға вә йәттә юлтузиға егә болғучи мундақ дәйду: “Мән сениң ишлириңни билимән. Сән тириктәк көринисән, лекин сән өлүк. 2 Һошияр бол вә өлүмдин аран аман қалғанларни мустәһкәмлигин, чүнки Рәббим сениңдин күткән ишларни қилғиниңни көрмидим. 3 Шу сәвәптин алғиниңни вә аңлиғиниңни әстә тут, уни сақлап, товва қил. Әгәр ойғанмисаң, оғри кәлгәндәк келимән һәм сән мениң қайси вақитта келишимни билмәй қалисән.
4 Һалбуки, Сардиста силәрниң араңларда кийимини булғимиған бирнәччә адәм бар. Улар мениң билән ақ кийимләрдә жүриду, чүнки улар буниңға лайиқ. 5 Ғалип киши ақ кийимгә кийиндүрүлиду вә һаятлиқ китавидин мән униң исмини һәргиз өчүрмәймән, әксичә, Атамниң һәм Униң пәриштилириниң алдида униң исмини иқрар қилимән. 6 Кимниң қулиғи болса, роһниң җамаәтләргә немә дәватқинини аңлисун”.
7 Филаделфийә җамаитиниң пәриштисигә яз: “Муқәддәс вә һәқиқий, қолида Давутниң ачқучини тутуп турғучи (у ачса, һечким япалмайду, у япса, һечким ачалмайду) мундақ дәйду: 8 “Мән сениң ишлириңни билимән. Сениң алдиңда һечким япалмайдиған ишикни ачтим. Сениң күчүң аз, лекин сән мениң сөзүмни сақлап, мениң исмимни инкар қилмидиң. 9 Мана, Шәйтан ибадәтханисидин болған вә өзлирини йәһудийлар дәп атавалғанларни (лекин улар йәһудийлар әмәс, бәлки ялған ейтиватқанларни) айиғиңға җиқилишқа мәҗбурлаймән, шу чағда улар мениң сени сөйүдиғанлиғимни билидиған болиду. 10 Мениң тәқабиллиғим тоғрисидики сөзни сақлиғиниң үчүн, йәрдә яшаватқанларни синаш үчүн, пүткүл дунияға келидиған синақ саатида мәнму сени сақлап қалимән. 11 Мән йеқинда келимән. Сениң таҗаңни бирси тартивалмаслиғи үчүн, бариңни мәккәм тут.
12 Ғалибә қазиниватқанни мән Униң һәрәминиң түврүги қилимән һәм у униңдин һечқачан чиқип кәтмәйду. Униңда Пәрвәрдигарниң исмини, Худайимниң асмандин чүшүватқан Йеңи Йерусалим шәһириниң исмини һәм мениң йеңи исмимни язимән. 13 Кимниң қулиғи болса, роһниң җамаәтләргә немә дәватқинини аңлисун”.
14 Лаодикия җамаитиниң пәриштисигә яз: “Худаниң мәвҗудатиниң башланмиси, вапа вә һәқиқий гувачиси Амин мундақ дәйду: 15 “Мән сениң ишлириңни билимән: сән йә соғ әмәс, йә иссиқ әмәс. Сән соғ яки иссиқ болсаң яхшиди! 16 Бирақ сән соғму әмәс, иссиқму әмәс, бәлки илман болғанлиқтин, мән сени ағзимдин пүркиветишкә тәйяр. 17 Сән өзәңни: “Мән бай, көп нәрсигә егә болдум вә һечнәрсигә муһтаҗлиғим йоқ” дәйсән, бирақ сән өзәңниң һәқиқәтән бәхитсиз, бечарә, кәмбәғәл, қарғу вә ялиңачлиғиңни билмәйсән. 18 Шуңлашқа бейишиң үчүн, ақ кийимгә кийинип, номуссиз ялиңачлиғиңни йепишиң үчүн, отта тавланған алтунни вә көрүшкә көзгә сүркәйдиған көз мейини мениңдин сетивелишни мәслиһәт қилимән.
19 Маңа қәдирлик болғанларниң һәммисини паш қилимән вә җазалаймән. Шу сәвәптин қизғин болғин вә товва қилғин. 20 Мана, мән ишикни қеқип туримән. Әгәр бирси мениң авазимни аңлап, ишикни ачса, мән униң өйигә кирип, униң билән биллә кәчлик тамақ йәймиз. 21 Мән ғалибә қазинип, Атам билән Униң тәхтидә олтарғинимдәк, ғалипкар мениң билән мениң тәхтимдә олтириду. 22 Кимниң қулиғи болса, роһниң җамаәтләргә немә дәватқинини аңлисун”».