Аюп
10 Өмрүм жиркиничлик болмақта.
Дәрдимгә берилип, қәлбимни төкәй!
Җан аччиғимда сөзләй.
2 Тәңримгә ейтай: “Мени әйиплимигинә,
Маңа Өзәңниң наразилиғиңни
ечип бәргинә!
3 Сениң үчүн бу яхшиму,
Өз қоллириңниң яратмисини
рәт қилип, қийнаватқиниң
Вә рәзилләрниң мәслиһитигә
нур әвәтиватқиниң?
4 Сениң көзлириң инсанниңкидәкму?
Сән өлүдиған кишидәк қарамсән?
5 Сениң күнлириң инсанниңкидәкму
Яки Сениң жиллириң
инсанниңкидәк өтәмду?
6 Сән мәндә нуқсан издәп,
Мәндә гунани синчилап издәватисән,
7 Гәрчә билисәңму, мән қанунсиз әмәс.
Бирақ Сениң қолуңдин
Мени қутулдурғучи йоқ!
8 Қоллириң мениң үстүмдин ишләп,
Маңа пүтүнләй шәкилни бәрди.
Әнди немишкә Сән
мени қириватисән?
9 Есиңға алғина, Сән мени
лайдин қандақ ясидиң.
Әнди болса, топиға айландуруватисән.
10 Сән мени сүттәк қуюп,
Сүзмидәк мени қоюқлаштурдуң.
11 Сән мени терә һәм әткә кийдүрүп,
Устиханлар һәм сиңирлар билән бириктүргән Сән әмәсму?
12 Һаят берип, шәпқәт билән
илтипатиңни көрсәттиң,
Сениң ғәмхорлуғиң демимни сақлиди.
13 Мана немини Сән жүригиңдә
йошурдиң!
Билимәнки, бу оюң Сениңда болғанди,
14 Үстүмдин назарәт қилип,
Мән гуна өткүзгәндә,
Қилмишимни җазасиз қоймаслиқ.
15 Демәк, мән әйипкар, һалимға вай!
Һәтта һәқлиқ болсамму,
бешимни көтирәлмәймән,
Чүнки пәскәшликкә толдум
Вә намратлиғимға тойдум һәм.
16 Мән егилсәмму, Сән ширдәк
мени қоғлап,
Өзәңни һәҗәпла көрситиватисән.
17 Қарши йеңи гувачиларни турғузуп,
Нәпритиңни маңа күчәйтиватисән.
Әскәрләр новити билән
маңа қарши чиқмақта.
18 Немә үчүн Сән мени
қосақтин йоруққа чиқардиң?
Өлүп қалсам, һечқандақ көз мени көрмигән болатти.
19 Чүшүктәк болуп чиқип, туғулғандәк,
Қосақтин қәбиргә йөткиләттим”.
20 Мениң күнлирим әрзимәс
бир нәрсиғу?
Тохтиғина һәм мениңдин
еғирлиқни еливәткинә,
Мән кичиккинә хошал болайчу,
21 Кетиштин авал, кәлмәйдиған болуп,
Зулмәт йеригә вә өлүм көләңгисигә,
22 Қара булут қаплиған җайға,
Тәртиви йоқ өлүм сайисиниң қараңғулуғиға кирип кәткичә.
У йәрдә зулмәттәк йоруқлуқ бар».