Әстәр
7 Шаһ Ахашверош билән Һаман Әстир мәликиниң зияпитигә кәлди. 2 Ушбу иккинчи күни шарап ичиватқанда, шаһ Әстиргә: «Әстир мәликәм, сизниң арзуюңиз қандақ? У чоқум орунлиниду. Сизниң илтимасиңиз немидә? Гәрчә шаһлиғимниң йеримини халисиңиз, у сизгә берилиду!»— деди. 3 Мәликә Әстир җававән: «Әгәр мән көзлиридә илтипат тапқан болсам, шаһим, әгәр силиниң нәзәридә бу лаяқәтлик болса, мениң арзу-арминим бойичә маңа һаятим һәдийә қилинса вә мениң өтүнүшим бойичә хәлқим маңа тапшурулса. 4 Чүнки мән вә мениң хәлқим қирилишқа, өлтүрүлүшкә вә һалакәткә берилмәктә. Әгәр биз қуллуққа сетилидиған болсақ, мән еғизимни ачматтим. Һалбуки, дүшмән шаһимға зиянни һечқандақ йепип берәлмәйду»,— деди.
5 Шаһ Ахашверош мәликә Әстиргә: «У кимкән шунчә вә жүригидә бу ишни қилишқа батурлуқ тапқан у ким?»— дәп соал қойди. 6 Әстир җавап қайтуруп: «У дүшмән вә қаршилашқучи мана мону зулум Һаман!»— деди.
Шуниң билән Һаман шаһ билән мәликәниң алдида дир-дир титирәп кәтти. 7 Шаһ қаттиқ ғәзәптә шарап ичиватқан җозидин туруп, өйниң йенидики баққа маңди. Һаман болса, мәликә Әстирдин өз өмри тоғрилиқ ялвурушқа қалди, чүнки у шуни көрдики, униңға шаһ тәрәптин яман қисмәт бәлгүләнди. 8 Шаһ бағдин қайтип, шарап истимал қилған сарайға киргәндә, у Һаманниң Әстир олтарған тахтиға йепишип ятқанлиғини көрүп: «Сән мениң өйүмдә мәликәм билән ятмақчиму техи?»— деди. Шундақ қилип, шаһниң еғизидин қарар чиқти вә Һаманниң үзигә қап йепип, ачиқип кәтти. 9 Шаһниң хизмитидики Һарбона әмәлдар: «Мана, Һаман шаһқа яхшилиқ қилидиған Мордикай үчүн тәйярлиған егизлиги 50 җәйнәклик лим Һаманниң өйидә турмақта»,— деди. Шаһ җававән: «Шуниңда уни дарға есиңлар!»— дәп буйриди. 10 Һаманни у Мордикай үчүн тәйярлап қойған дәрәқтә есип өлтүрди. Шуниң билән Ахашверош шаһниң ғәзиви бесилди.