Йәшая
22 Көрүнүшләр тәвәси, йәни Йерусалим, тоғрисида хәвәр:
Немә болди? Немә үчүн сениң турғунлириң
Бир кишидәк өгүзлиригә чиқип кәтти?
2 Вараң-чуруңға толған, шатлинип жүргән
Пайтәхт, сәндә паракәндилик байқалмақта.
Сениң өлгәнлириң қиличниң қурванлири әмәс
Вә улар җәңдә һалак болмиди.
3 Даһилириң биргә болуп, қечип кәтти,
Лекин уларни оқ атмай, әсиргә алди.
Уларниң бари жираққа қачқан болсиму,
Тепилип, тутқунларға айланди.
4 Шуңлашқа мән дедим: «Маңа қаримаңлар,
Мән аччиқ жиғлаймән. Мени бәзлимәңлар,
Чүнки хәлқимниң қизи вәйран болди!
5 Бу күн паракәндилик, вәһимә вә чәйлиниш күни,
Рәбб, Сәрдар Йәһваниң вәһийләр вадисидики
Улуқ күни. Сепилни бузғанда, уларниң
Пәрияди таққичә йетиватиду.
6 Елам оқданини елип, җәң һарвуларда
Вә чавандазлири атларда кәлди һәм
Кир қалқанлирини тәйярлиди.
7 Мана, сениң әң яхши далалириң җәң
Һарвуларға тошиду вә атлиқлар
Дәрвазларниң қешида туриду.
8 Йәһудиядин йопуқни еливәтти:
Ушбу күндә сән Либан ормани өйидики сақлиниватқан қуралға үмүт артисән. 9 Силәр Давутниң шәһиридики сепилда көплигән йочуқларни көрисиләр вә төвәнки көлчәктә суни жиғисиләр. 10 Йерусалимдики өйләрни қарап чиқип, сепилни мустәһкәмләш үчүн, уларни бузуп ишлитисиләр. 11 Силәр икки там оттурисида су қоймисини ясап, кона көлчәктин суларни бу йәргә топлайсиләр. Лекин буни қиливатқан, алдин-ала буларни ойлап қойған Улуқ Худаға қаримайсиләр.
12 Мәзкүр күндә әскәрләр Сәрдари Илаһий Йәһва
Силәрни жиғлап қахшашқа вә чачлириңларни
Чүширип, қапқа кийинишкә чақириватиду.
13 Амма уларға қарап баққина, арисида хошаллиқ
Билән шатлиқ! Улар буқилар билән қойларни
Союп, гөш йәп, шарап ичиватиду! «Келиңлар,
Йәп-ичәйли, чүнки әтә өлүп кетимизғу!»— дәйду.
14 Мана, маңа Йәһва Сәрдар немини ачти:
«Бу гунайиңлар өлгичә кәчүрүлмәйду»,— дәйду улуқ
Рәбб, Йәһва Сәрдар.
15 Әскәрләр Сәрдари, Йәһва Пәрвәрдигар мундақ деди: «Берип, сарайниң башқурғучи Шәбнаға дегин: 16 “Бу йәрдә немә сениңки вә ким саңа ғарташта өзәңгә қәбир чепишни рухсәт қилди?” У өзигә егиз җайда, ғарташта, макан ясаватиду. 17 “Мана, Йәһва сени қаттиқ тутуп, йәргә ташлайду. 18 У сени пүкләп, поңзәктәк кәң-таша йәргә ташлайду. Шу йәрдә сән өлисән һәм сениң һашамәтлик һарвулириң қалиду. Аһ, тәхсириң үчүн немә дегән шәрмәндичилик! 19 Мән сени орнуңдин иштириветимән һәм сән мәнсивиңдин аҗрайсән.
20 Ушбу күндә Мән хизмәткарим, Хилқияниң оғли Әлиакимни чақиримән. 21 Униңға сениң кийимиңни кийдүрүп, бәлбеғиң билән бағлаймән вә сениң һоқуқиңни униңға тапшуримән. Шундақ қилип, у Йерусалим турғунлири вә пүткүл Йәһуда өйигә ата болиду. 22 Мән униңға Давут өйиниң ачқучини тапшуримән. У ачқанни, һечким япалмайду. У япқанни, һечким ачалмайду. 23 Мән уни мәккәм җайға қеқилған миқ қилимән, у атисиниң өйи үчүн шөһрәт тәхтиси болиду. 24 Униңға атиси әвладиниң барлиқ жүкиниң шәрипи артилиду: балилири һәм нәврә-чәврилириниң — һәммә кичик қачиларниң, чоңқур қачиларниң вә һәрқандақ комзәкләрниң.
25 “Ушбу күни — дәйду Сәрдар Йәһва Худа, — Мән мәккәм тамға қеқилған миқни суғуруп чиқимән. У сунуп, йәргә чүшиду һәм униңда есилған барчә затлар сунуп кетиду. Чүнки буни Йәһва ейтти”».