Мәтта
8 Әйса тағдин чүшкәндә, униң кәйнидин көпчилик әгишип маңди. 2 Униң йениға бир мохо кесилигә гириптар киши келип, тазим қилғач: «Тәхсир, әгәр сиз халисиңизла, мени тазилалайсиз»,— дәп ялвурди. 3 Әйса қолини сунуп, униңға тәккүздидә вә: «Халаймән, тазилан»,— деди. У киши шу чағдила моходин тазиланди. 4 Әйса униңға: «Қара, һечкимгә бу тоғрисида ейтма, бирақ берип, роһанийға көрүнгин һәм уларға гувалиқ үчүн, Муса буйруған һәдийәни апарғин»,— дәп ейтти.
5 У Кәпәрнаһум шәһиригә кәлгәндә, бир йүзбеши алдиға келип, ялвурди: 6 «Тәхсир, малийим паләч болуп, өйдә қаттиқ қийнилип ятиду». 7 Әйса униңға: «Мән берип, уни сақайтимән»,— деди. 8 Йүзбеши җававән мундақ сөзни қилди: «Тәхсирим, сиз өйүмгә киришиңизгә лайиқ әмәсмән, бирақ сөзүңизни ейтсиңизла, малийим сақийип кетиду. 9 Мәнму буйруқ астидики адәм һәм мениң буйруғум астида әскәрлирим бар. Мән биригә: “Маң!”— десәм, маңиду, йәнә бирсигә: “Кәл!”— десәм, келиду, шундақла қулумға: “Монуни қил!”— десәм, у қилиду». 10 Буни аңлап, Әйса һәйран қалди вә кәйнидин әгәшкәнләргә мундақ деди: «Растини ейтиватимәнки, һәтта Исраилда һечкимдә мән мошундақ күчлүк етиқатни тапалмидим. 11 Амма силәргә дәй, шәриқ билән ғәриптин нурғунлири келип, асман Падишалиғиниң дәстихинида Ибраһим, Исһақ вә Яқуп билән биллә олтириду. 12 Падишалиқ оғуллири болса, қараңғулуққа ташлиниду. У йәрдә улар жиғлап, чишлирини ғучурлитиду». 13 Андин Әйса йүзбешиға: «Бериң. Етиқатиңиз бойичә болсун»,— деди. Шу мәзгилдила униң малийи сақайди.
14 Әйса Петрусниң өйигә кәлгәндә, униң қейинаниси орун тутуп йетип, қизип кәткәнлигини көрди. 15 У униң қолиға тәккәндила, һарарити өтүп кәтти. Аял орнидин туруп, уларға тамақ тәйярлиди. 16 Кәч киргәндә, Әйсаниң йениға җинлар чаплашқан көплигән адәмләрни елип кәлди һәм у сөз билән роһларни қоғлап, барлиқ бемарларни сақайтти. 17 Шундақ қилип, Йәшая пәйғәмбәр арқилиқ: «У бизниң қөңул ағриқлиримизни өзигә алди һәм бизниң кесәллиримизни көтәрди», дегән сөзләр орунланди.
18 Әйса өп-чөрисигә жиғилған көплигән кишиләрни көрүп, башқа тәрәпкә үзүшни буйриди. 19 Бир Тәврат устази униңға йеқинлишип: «Устаз, қәйәргиму бармисиңиз, мән кәйниңиздин жүримән»,— деди. 20 Лекин Әйса униңға: «Түлкиләрниңму өңкүрлири, асман қушлириниңму угилири бар, лекин инсан Оғлиниң баш қойғидәк җайи йоқ»,— деди. 21 Шунда бир шагирти униңға: «Һакимдарим, авал атамни йәрләшкә рухсәт қилғин»,— деди. 22 Әйса җававән: «Кәйнимдин жүр, өлүкләр* өлгәнләрни йәрлисун»,— деди.
23 У қолваққа шагиртлири билән олтарди. 24 Бир дәмдила деңизда қаттиқ боран чиқип кәттидә, қолвақни долқунлар бесишқа башлиди, Әйса болса ухлавататти. 25 Шагиртлар уни охитип: «Һакимдаримиз, өлүп кетиватимиз, бизни қутулдур!»— деди. 26 Бирақ у уларға: «Немидин шунчилик қорқуп кәттиңлар, етиқати аҗизлар?»— дәп, орнидин туруп, боран билән деңизни тиничландурди вә мутләқ тиничлиқ орниди. 27 Шагиртлар һаң-таң қелип, бир-бирсигә: «Бу адәм кимдур? Һәтта боран билән деңиз униңға беқиниватидиғу!»— дейишти.
28 У Гадара дегән тәрәпкә кәлгәндә, униң алдиға қәбирстанлиқтин җинлар чаплашқан икки адәм чиқти. Улар шунчилик вәһши едики, у йол билән меңишқиму һечким җүръәт қилалматти. 29 Улар: «Худа Оғли, сениң биз билән немә ишиң? Сән бизни бәлгүләнгән вақиттин авал қийнашқа бу җайға кәлдиңму?»— дәп вақирашти. 30 Улардин нерирақ җайда бир чоң чошқа падиси отлап жүрәтти. 31 Җинлар униңға ялвуруп: «Әгәр бизни қоғлап чиқармақчи болсаң, бизни чошқа падисиға әвәтивәткинә»,— деди. 32 У уларға: «Чиқиңлар!»— деди. Улар һелиқи адәмләрдин чиқип, чошқиларниң тенигә кирди һәм пүткүл пада өзлирини ярдин деңизға ташлап, чөкүп кәтти. 33 Падичилар жүгришип, шәһәргә келип, һәммә нәрсә тоғрисида, шу әснада җинлар чаплашқан адәмләр билән немә болғанлиғиниму, ейтип бәрди. 34 Шу чағда пүтүн шәһәр Әйсаниң алдиға чиқти. Уни көрүп, улар өлкисидин кетишини өтүнди.