Йәшая
51 Һәй, һәққанийлиққа интиливатқанлар,
Йәһвани издәватқанлар!
Қорамташқа қарап, немидин силәр
Ясалғанлиғиңларни әскә чүшириңлар вә
Қайси таш каңидин силәр чиқирилған.
2 Атаңлар Ибраһимни һәм силәрни
Туққан Сарәни әскә елиңлар.
Ибраһимни, Мән ялғуз уни, чақирдим.
Уни бәрикәтләп, көпәйттим.
3 Шундақ, Йәһва Худа Сионға тәсәлли бериду.
У униң барлиқ харабилиқлирини бәзләп,
Униң чөллирини Ерәмгә айландуриду.
Униң далалири Йәһваниң беғиға айлиниду.
Сионда шатлиқ билән хошаллиқ истиқамәт
Қилип, мәдһийә билән күйләр җараңлайду.
4 Хәлқим, Маңа қулақ сал вә қәбилиләр
Мени аңлаңлар! Чүнки Мениңдин
Қанун, аян чиқип, Мәндин һәқ сот
Хәлиқләр үчүн нур болиду.
5 Һәқиқитим йеқин, Мәндин болудиған
Ниҗат саңа келиду һәм булҗуңим
Хәлиқләрни сотлайду.
Араллар Маңа көз тикип,
Қудритимгә ишинидиған болиду.
6 Көзлириңларни асманларға қаритиңлар,
Андин йәргә қараңлар. Чүнки асманлар
Ис-түтәк кәби йоқап кетиду һәм
Зимин кийимдәк конирап, төкүлиду.
Униң турғунлири болса, һашарәттәк
Өлүп кетиду. Мениң қутқузулушум
Әбәдий болуп, һәққанийлиғим
Ғалип қазинип, тәнтәнә қилиду.
7 Мени тиңшаңлар, силәр, ким
Һәққанийлиқни билиду, кимниң
Жүригидә Мениң нәсиһитим сақлақлиқ!
Өлүп кетидиған инсанлардин қорқмаңлар
Вә уларниң һақарәтлирини аңлап,
Дәһшәткә зади чүшмәңлар.
8 Сәвәви, уларни күйә кийим-кечәкни
Йегәндәк йәветиду вә уларни жуңдәк
Қурут қуритиду. Мениң һәқиқитим
Болса, мәңгүгә болуп, Мән бәргән
Ниҗат әвлаттин-әвлатқа өтиду».
9 Йәһваниң булҗуни, турғин, ойғанғин,
Қудритиңни раса көрсәткин!
Қедимий заманларда, өтмүш
Әҗдатларниң күнлиридәк намайән болғин.
Тәкәббур Мисирни уҗуқтурған һәм
Деңиз мәхлуқатини қиривәткән сән әмәсму?
10 Деңизни қурутуп, бүйүк һаңниң мол
Сулирини көндүргән сән әмәсму?
Деңиз чоңқурлирини йолға айландуруп,
Уларда сетивелинғанлар өтүши үчүн
Бу ишни бәҗиргән сән әмәсму?
11 Йәһва қутулдурғанлар қайтип келиду,
Улар Сионға тәнтәнә қилишип қайтиду.
Мәңгү хошаллиқ башлирини таҗилап,
Ғәм-қайғу һәм уһ тартиш йоқилиду.
12 «Мән, пәқәт Мән силәрниң тәсәлли
Бәргүчиңлар. Немә үчүн сән өлүмгә
Мәһкүм адәмдин қорқисән вә кокатқа
Охшайдиған инсан балисидин?
13 Немишкә сән Яратқучиң Йәһвани унтуйсән?
У асманларни йейип, йәрни бәрпа қилған.
Сән дайим, һәр күни, қийниғучиларниң
Қәһридин, улар сени йоқ қиливетидиғандәк
Қорқуйсән? Бирақ қени әнди
Уларниң қәһри-ғәзиви?
14 Кишәнләнгән пат-арида азатлиққа чиқиду.
У зинданда өлмәйду вә униң нени түгимәйду.
15 Мән Йәһва, сениң Тәңриңмән, Мән деңизда
Униң һөкүригән долқунлирини көтиримән.
Мениң исмим — Йәһва Сәрдардур.
16 Мән сөзлиримни сениң еғизиңға селип,
Қолумниң сайиси билән йепивалимән.
Мән буни асманларни терип, йәрни
Асаслаш үчүн қилип, Сионға:
“Сән Мениң хәлқим”— дәймән.
17 Ойғанғин, оханғин! Йерусалимниң
Қизи, пайтәхт, тикләнгин!
Сән Йәһваниң қолидин Униң ғәзивиниң
Қачисини ичтиң. Сән ушбу қачини
Ахириғичә ичип, путуңда мәсликтин
Туралмай қалдиң, халас.
18 Уни елип меңишқа һечким болмиди,
У туққан оғуллиридин һәм тәрбийә
Бәргәнләрдин һечқайси қолини тутмиди.
19 Мәзкүр икки дәрт саңа дуч болди.
Ким саңа һисдашлиқ көрситип,
Тәсәлли бериду? Мана, вәйранчилиқ,
Соқушлар, ачарчилиқ һәм қилич.
Ким саңа ич ағритиду?
20 Оғуллириң һалсирап, һошидин кәтти.
Улар һәр кочиниң бешида қапқанға
Чүшкән буғилардәк ятиду.
Улар өзидә Худайиниң гүлдүрлишини,
Йәһваниң қәһрини һис қиливатиду».
21 Шуңлашқа монуни аңлиғин, дәртмән
Һәм мәс аял, лекин сән шараптин мәс әмәс.
22 Сениң Пәрвәрдигариң һәм Худайиң Йәһва,
У Өз хәлқи үчүн сотлишидиған
Һимайичиң мундақ дәйду:
«Мана, Мән қолуңдин мәс қилидиған
Қәдәһни еливетимән. Әнди башқа сән
Мениң ғәзивимниң қачисидин ичмәйсән.
23 Мән уни азаплиғучилириңниң қолиға
Беримән. Улар саңа: “Йәргичә егил,
Биз үстүңдә маңимиз!”— дегән еди һәм
Сән дүмбәңни йәр қилип бәрдиң вә улар
Униңда кочида маңғандәк өтәтти».