Марк
7 Әйсаниң өп-чөрисигә пәрисийләр һәм Йерусалимдин кәлгән бәзибир Тәврат устазлири жиғилди. 2 Улар униң шагиртлириниң арисида бирмунчилириниң һарам, яки жуюлмиған қоллири билән тамақ йәйдиғанлиғини көрди. 3 Пәрисийләр вә барлиқ йәһудийлар әҗдатлириниң әнъәнисигә җиддий риайә қилип, қоллирини җәйнәккичә жуймай, тамақ йемәтти 4 һәм базардин қайтип, пүтүнләй жуюнмиғичә тамақланматти. Йәнә көплигән башқиму әнъәнилири бар еди, уларғиму қаттиқ риайә қилишатти, мәсилән, чиниләрни, чөгүнләрни вә мис қачиларни суға чилап қоятти. 5 Шунда пәрисийләр һәм Тәврат устазлири униңдин: «Немишкә сениң шагиртлириң әҗдатлар әнъәнисигә риайә қилишмайду, әксичә, һарам қоллири билән тамақ йәйду?»— дәп сорашти. 6 У җававән: «Иккийүзлүкләр, силәр тоғрисида Йәшая пәйғәмбәр дурус ейтқан: “Бу хәлиқ Мени еғизида һөрмәтләйду, лекин уларниң жүрәклири Мениңдин жирақтур. 7 Улар Маңа ибадәтни бекар қиливатиду, чүнки уларниң тәлиматлири пәқәт инсаний әмирләрдур”. 8 Силәр Худаниң вәсийәтлирини ташлап, инсаний әнъәниләргә қаттиқ риайә қиливатисиләр»,— деди.
9 Шундин кейин у уларға: «Силәр өзәңларниң әнъәнилирини сақлаш үчүн, Худаниң әмирлирини қандақ әпчил рәт қиливатисиләр, һә! 10 Мәсилән, Муса: “Ата-анаңни һөрмәтлә” һәм “Ата-анисини яманлиған адәм өлүмгә мәһкүм болсун”, дегән. 11 Силәр болсанлар: “Әгәр киши атисиға яки анисиға: “Сән мениңда бар нәрсәмдин пайдилинимән, дегән барлиқ мүлүк — бу қурбанлиқ (йәни Худаға беғишланған һәдийә)...” десә, бу дурус, дәватисиләр. 12 Шуниң арқилиқ силәр униңға ата-анисиға ғәмхорлуқ қилишқа йол қоймайватисиләр. 13 Шундақ қилип, башқиларға өзәңлар чиқарған әнъәнә-дәстүрләр билән Худа сөзини йоқ қиливатисиләр. Вә нурғунлиған мошуниңға охшаш башқиму нәрсиләрни қиливатисиләр»,— деди. 14 У яңливаштин хәлиқни өзигә чақиривелип, уларға: «Һәммиңлар мени тиңшаңлар һәм сөзлиримниң мәнасиға чөкүңлар. 15 Адәмгә чәттин кирип, уни булғайдиған һечнәрсә йоқ, лекин адәмдин чиқидиған нәрсә уни булғайду»,— деди. 16 *——
17 У хәлиқтин айрилип өйгә киргәндә, шагиртлири униңдин әшу мисал тоғрисида сорашқа башлиди. 18 Шунда у уларға: «Һәҗәпла, силәрму шулардәк чүшәнмәйватамсиләр, һә? Һечнәрсә сирттин адәмниң ичигә кирип, уни напак қилалмайдиғанлиғини билмәмсиләр? 19 Чүнки у жүрәккә әмәс, бәлки қарниға кирип, тәрәтханиға чиқип кетидиғу»,— деди. Шундақ қилип, у барлиқ тамақниң пак екәнлигини тәкитлиди. 20 Андин Әйса: «Адәмдин чиқидиған нәрсә уни булғайду, 21 чүнки ичидин, адәмниң қәлбидин, чиқидиған яман ойлар әхлақсизлиқни, оғрилиқни, қатиллиқни, 22 нека вапасизлиғини, һәсәтхорлуқни, вәһший ишларни, алдамчилиқни, уятсиз жүрүш-турушни, көрәлмәсликни, һақарәтлик сөзләрни, тәкәббурлуқни вә әқилсизликни туғдуриду. 23 Мошундақ барлиқ яманлиқ адәм ичидин чиқип, уни һарам қилиду»,— деди.
24 У йәрдин чиқип, Әйса Тир вә Сидон әтрапиға барди. У бир өйгә кирди вә бу тоғрилиқ бирсиниң билишини халимиған еди. Амма у йошуруналмиди. 25 Напак роһ кичиккинә қизиға чаплашқан бир аял Әйса һәққидә аңлап, дәрру униң алдиға келип, айиғиға жиқилди. 26 Бу сүрийәлик Фәникийәдә яшаватқан грек аял еди, у Әйсаға қизидин җинни қоғлап чиқиришини ялвурди. 27 Бирақ у аялға: «Алди билән балилар тойсун. Чүнки нанни балилардин елип, күчүкләргә ташлап бериш яхши әмәс»,— деди. 28 У болса җававән: «Шундақ, тәхсир, лекин үстәл астидики күчүкләрму кичик балилардин чүшкән угак нанларни йәйдиғу»,— деди. 29 Шунда Әйса униңға: «Сиз мошундақ ейтқиниңиз үчүн хатирҗәм қайтиң. Җин қизиңиздин чиқип кәтти!»— деди. 30 У өйигә қайтип, қизиниң каривәттә ятқинини һәм униңдин җинниң чиқип кәткинини көрди.
31 Тир шәһириниң әтрапидин қайтқач, Әйса Сидон һәм Он шәһәр өлкисидин өтүп, Җәлилийә деңизиға кәлди. 32 Униңға паң, йәнә техи тили еғир кишини әкелип, шу кишигә қолини тәккүзүшини ялвуруп сорашти. 33 Әйса уни көпчиликтин бир тәрәпкә апирип, бармақлирини униң қулақлириға селип түкәрдидә һәм униң тилиға қолини тәккүзди. 34 Андин асманға қарап, чоңқур уһ тартип: «Еффата», йәни «Ечил»,— деди. 35 Шу ан бу адәм аңлашқа башлиди, тилиниң кәмтүклиги йоқап, у ениқ сөзләп кәтти. 36 Әйса бу тоғрилиқ ейтишни мәнъий қилди, лекин у кишиләргә қанчә көп рухсәт қилмиғансири, улар болған вақиә һәққидә шунчә көп гәп таратти. 37 Уларниң таң қелиши чәксиз еди вә улар: «У һәммә нәрсини яхши қилиду! Һәтта паңларни аңлайдиған һәм кекәчләрни сөзләйдиған қиливатиду»,— дейишәтти.